Του Δημήτρη Βαρσάνη
Στο Πέμπτο μου άρθρο, συνεχίζω με την ανάλυσή μου για τον πρώτο γύρο της Premier League που μόλις πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε. Ποιες ομάδες ξεχώρισαν, ποιες προβλημάτισαν, ποιες μας γοήτευσαν και ποιες μας απογοήτευσαν.
Οι “ενοχλητικοί κομπάρσοι”!
Καταρχήν, στον τίτλο του άρθρου μου δεν θέλω να μειώσω την αξία των ομάδων στις οποίες θα αναφερθώ ούτε να τις αντιμετωπίσω με την ματιά του Έλληνα οπαδού,αλλά να τονίσω την σπουδαιότητα που θα προσφέρουν και αυτές με τη σειρά τους στην Premier League ως ρυθμιστές του πρωταθλήματος. Τέσσερις ομάδες πιστεύω ότι θα έχουν αυτό το ρόλο,οι δύο πρώτες είναι η Swansea και η West Brom,οι οποίες έθεσαν υψηλότερους στόχους το καλοκαίρι,και οι άλλες δύο είναι μια “καινούργια” και μια έμπειρη πάνω σε αυτό το κομμάτι,η Hull και η Aston Villa.
Πέρυσι η Swansea έζησε τη δική της ονειρική χρονιά. Κατέκτησε το League Cup, το πρώτο της σημαντικό τρόπαιο επί Αγγλικής βάσεως (έχει κατακτήσει και 10 κύπελλα Ουαλίας) βγαίνοντας παράλληλα στο Europa League και τερματίζοντας στην υψηλότερη θέση της ιστορίας της στην Premier League,την ένατη. Τι περισσότερο να ζητούσαν οι οπαδοί της ομάδας τους αυτή τη σεζόν; προφανώς, τη σταθερότητα στο μέσο της βαθμολογίας και γιατί όχι, το κάτι παραπάνω, και μια αξιοπρεπής πορεία ως «πρωτάρα» στην Ευρώπη.
Ο ένας εκ των δημιουργών αυτού του θαυμάσιου έργου που χτίζεται στους «κύκνους» εδώ και οκτώ χρόνια (θα ήταν λάθος να μην συμπεριλάβουμε τον Roberto Martinez και τον Brendan Rodgers, ο πρώτος την ανέβασε στην Championship και ο δεύτερος στην Premier League για πρώτη φορά στην ιστορία της), Michael Laudrup κινήθηκε να ενισχυθεί μεταγραφικά,όπως πέρυσι από την Ισπανική αγορά την οποία γνωρίζει απ' έξω και ανακατωτά.
Πήρε από την Betis τον 21άχρονο επιτελικό μέσο Alejandro Pozuelo(600.000 ευρώ)και τον 26άχρονο αμυντικό χαφ Jose Canas(ελεύθερος). Από την Espanyol ήρθε ο 21άχρονος κεντρικός αμυντικός Jordi Amat για 3,5 εκατομμύρια ευρώ, ο 22άχρονος επιθετικός Alvaro Vazquez με την μορφή του δανεισμού από την Getafe, με τον Jonjo Shelvey της Liverpool να έρχεται ως “δώρο” από τον πρώην προπονητή της Brendan Rodgers για το ποσό των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ.
Όμως το μεγάλο όνομα τη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού που πέρασε από τις εγκαταστάσεις του “Liberty” για να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο ήταν ο Wilfried Bony.
Ο 24άχρονος Ιβοριανός επιθετικός έκανε πράγματα και θάματα τη περασμένη χρονιά με την Vitesse στην Eredivisie σκοράροντας πάνω από 30 γκολ,προξενώντας το ενδιαφέρον της Chelsea και της Liverpool και αναγκάζοντας την Swansea να ξοδέψει 15 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, ένα ποσό ρεκόρ στην ιστορία του Ουαλικού συλλόγου.
Η χρονιά δεν έχει εξελιχθεί όσο την περίμεναν οι φίλοι της, μπορεί στο Europa League να τα πάει εξαιρετικά περνώντας στους “32” του θεσμού(θα παίξει διπλά παιχνίδια με την Napoli τέλη φλεβάρη), και στο Fa Cup να απέκλεισε την Manchester United στο Old Trafford(1-2), αλλά στο πρωτάθλημα διακρίνουμε μια συνεχής πτώση. Ενδεικτικό είναι ότι έχει να κερδίσει εδώ και 1,5 μήνα(τελευταία της νίκη ήταν στις 9 Δεκεμβρίου του 2013 απέναντι στη Newcastle με 3-0), έχοντας στα τελευταία οκτώ παιχνίδια της,τρεις ισοπαλίες και πέντε ήττες.
Βέβαια αυτές οι πέντε ήττες έχουν έρθει από ομάδες της πρώτης επτάδα(Everton,Tottenham,Chelsea,Manchester City,Manchester United), αλλά και πάλι δεν σε δείχνει την εικόνα όχι μόνο της περασμένης της χρονιάς, ούτε καν αυτής επί θητείας του Brendan Rodgers. Έχει χάσει αυτή τη μαχητικότητα για το αποτέλεσμα,έχει γίνει πιο Soft ομάδα με την έδρα της που ήταν η δύναμη της τα προηγούμενα χρόνια,να συγκαταλέγεται πλέον στις χειρότερες στην Ευρώπη από άποψη αποτελεσμάτων έχοντας κερδίσει μόλις δύο φορές σε αυτήν.
Υπάρχουν λόγοι για αυτή τη καθίζηση. Οι Ισπανοί που πήρε δεν έχουν πιάσει, ο καθοδηγητής της στην επιθετική της γραμμή την προηγούμενη χρονιά Michu δεν “τραβάει” τόσο πολύ φέτος,πετυχαίνοντας μόνο δύο γκολ,ενώ από τις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου ο τραυματισμός του στο γόνατο δεν του επιτρέπει να παίζει. Ο στυλοβάτης της στην άμυνα Ashley Williams είναι αρκετά πεσμένος τη φετινή χρονιά,και ο Vorm που θεωρούνταν βασικός και αναντικατάστος κάτω από τα δοκάρια τα προηγούμενα χρόνια να έχει χάσει τη θέση του από τον Tremmel,ο οποίος δεν είναι και τόσο αξιόπιστος.
Τα μεγάλα ονόματα της στην μεσαία γραμμή, ο Jonathan De Guzman είναι σε ένα διαρκές ντεφορμάρισμα και ο Pablo Hernandez ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, με αποτέλεσμα ο Shelvey να έχει γίνει ο ηγέτης στην μεσαία γραμμή, ο οποίος κόβει,μοιράζει,σκοράρει,είναι ο άνθρωπος δηλαδή για όλες τις δουλείες χωρίς βέβαια να μην κάνει τα λάθη του ώρες ώρες. Ο Bony δεν έχει αποσβέσει ακόμα τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, μπορεί να έχει σκοράρει 7 γκολ σε 18 εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα όμως δεν έχει πετύχει το γκολ νίκης,το κρίσιμο γκολ.
Μέσα σε όλα αυτά είναι δυσοίωνο και το μέλλον του προπονητή της Michael Laudrup, καθώς είναι στα “μαχαίρια” με τον ιδιοκτήτη του συλλόγου Heuw Jenkins λόγω διαφωνιών τους για το μεταγραφικό μπάτζετ της ομάδας, και επειδή μιλούσε χωρίς να πάρει την άδεια του με άλλες ομάδες, βρισκόμενος ακόμα και στην λίστα της Real Madrid ενώ το συμβόλαιο του λήγει το επόμενο καλοκαίρι. Πάντως παρά τη τωρινή της βαθμολογική θέση(15η στο +3 από την ζώνη του υποβιβασμού)πιστεύω ότι θα ανακάμψει στην πορεία γιατί έχει καλύτερο ρόστερ και καλύτερες μονάδες για να είναι μαζί με τις ομάδες της “ουράς”,που σε σύγκριση και με αυτήν παίζουν χειρότερο ποδόσφαιρο.
Η West Brom προερχόταν από μια εξαιρετική σεζόν τερματίζοντας στην όγδοη θέση, η καλύτερη της στην Premier League με 14 νίκες και 49 συνολικά βαθμούς. Αυτή η πορεία έδωσε το έναυσμα στον προπονητή Steve Clarke να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ την ομάδα του στο μεταγραφικό παζάρι χάνοντας όμως και ένα σημαντικό όπλο. Το “πολυβόλο” της την προηγούμενη χρονιά Romelu Lukaku,ο οποίος έβαλε 17 γκολ αναγκαστικά αποχαιρέτησε το “Hawthorns” καθώς τελείωσε ο δανεισμός του από την Chelsea, και αν και ήθελαν οι άνθρωποι της Brom να του το ανανεώσουν δεν κατάφεραν να πείσουν τελικά τους “Μπλε”.
Αυτοί που ήρθαν να τον αντικαταστήσουν ήταν ο “μπαρουτοκαπνισμένος” Γάλλος επιθετικός Nicolas Anelka ως ελεύθερος από το σύντομο πέρασμα του από την Juventus, ο μόνιμος αναπληρωματικός της Everton Victor Anichebe για 6 εκατομμύρια ευρώ, και ο 21άχρονος Τσέχος επιθετικός από την Udinese(με τη μορφή του δανεισμού)Matej Vydra που πέρυσι έκανε εκπληκτική χρονιά με την Watford στην Championship πετυχαίνοντας 20 γκολ.
Μαζί τους ήρθαν ο 32άχρονος Ουρουγουανός κεντρικός αμυντικός της PSG Diego Lugano ως ελεύθερος,το αστέρι της Sunderland Stephen Sessegnon(7 εκατομμύρια ευρώ),ο δεξιός εξτρέμ της Marseille Morgan Amalfitano(δανεικός), και ο 24άχρονος αριστερός εξτρέμ της Manchester City Scott Sinclair(δανεικός)κρατώντας παράλληλα τελευταία στιγμή και το άλλο κανόνι της Shane Long.
Βλέπουμε ότι παρότι έφυγε το πολύτιμο κομμάτι της την περασμένη χρονιά ποσοτικά ενισχύθηκε σημαντικά. Είναι όμως έτσι; τα στατιστικά λένε ότι τους πρώτους πέντε μήνες οι Anelka,Long,Anichebe και Vydra είχαν 7 γκολ μαζί, στο ίδιο χρονικό διάστημα πέρυσι ο Lukaku είχε 9 γκολ μόνος του, δηλαδή δύο γκολ περισσότερα. Τη διαφορά στην επιθετική της γραμμή τη κάνει ένα δικό της παιδί, ο 20άχρονος Άγγλος επιθετικός Saido Berahino. 17 συμμετοχές και 4 γκολ γράφει το κοντέρ για τον νεαρό επιθετικό, ο πρώτος σκόρερ της μέχρι τώρα βάζοντας ταυτόχρονα σημαντικά γκολ όπως αυτό με την Manchester United στο Old Trafford στη νίκη της ομάδας του με 1-2, με αποτέλεσμα πριν δύο μήνες να επεκτείνει το συμβόλαιο του με τους “Baggies” μέχρι τον Ιούνιο του 2017.
Η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά με το επιθετικό της πρόβλημα να είναι εμφανές αφού στα τρία πρώτα της παιχνίδια δεν έβαλε κανένα γκολ συλλέγοντας μια λευκή ισοπαλία εκτός έδρας με την Everton. Έπειτα το διπλό που πήρε στο Old Trafford της έδωσε ψυχολογία, παίρνοντας παράλληλα ισοπαλίες με την Arsenal στην έδρα της και με την Chelsea στο Stamford Bridge,που θα μπορούσε να ήταν και νίκη αν δεν έδινε το αστείο πέναλτι στον Ramires στο τελευταίο λεπτό ο Marriner. Αυτή η απόφαση φαίνεται να την επηρέασε στη συνέχεια, καθώς στα επόμενα έξι παιχνίδια είχε μια ισοπαλία και πέντε ήττες, εκ των οποίων οι τέσσερις συνεχόμενες με αποτέλεσμα να απολυθεί ο Steve Clarke. Κατά τη γνώμη μου άδικα γιατί έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και τα θετικά αποτελέσματα ήταν μόνο θέμα χρόνου να έρθουν.
Αυτά ήρθαν με τον υπηρεσιακό τεχνικό Keith Downing, ο οποίος σε πέντε παιχνίδια είχε τρεις ισοπαλίες και από μια νίκη και μια ήττα. Αμυντικά διακρίνουμε ότι δεν είναι τόσο σταθερή όσο πέρυσι,ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι έχει χάσει την σκληράδα της ως ομάδα. Ο βασικός της τερματοφύλακας Ben Foster από την αρχή της σεζόν μέχρι πριν λίγες εβδομάδες είχε έναν τραυματισμό στο πόδι,με τον αντικαταστάτη του Boaz Myhill να μην εμπνέει εμπιστοσύνη. Στην μεσαία της γραμμή υπάρχει η εμπειρία και η ομοιογένεια, με τους James Morrison,Chris Brunt,Youssuf Mulumbu και Zoltan Gera να γνωρίζονται μεταξύ τους πολλά χρόνια στους “Baggies” και ο ερχομός των Sessegnon και Amalfitano να φέρνει την κατάλληλη ποιότητα.
Μια ποιότητα την οποία πρέπει να βγάλει από τους παίκτες του και μαζί να πάρει τα επιθυμητά αποτελέσματα πλέον ο Pepe Mel, ο νέος προπονητής της West Brom εδώ και δύο εβδομάδες. Ο Ισπανός τεχνικός με τη σειρά του προέρχεται από μια εξαιρετική καριέρα στην Real Betis,ανεβάζοντας την αρχικά ξανά στην Primera Division και βγάζοντας την στη συνέχεια στο Europa League πριν αποχωρήσει λόγω του κακού φετινού ξεκινήματος των “Verdiblancos”.
Η West Brom αυτή τη στιγμή είναι κοντά στη μέση της βαθμολογίας και προσωπικά πιστεύω ότι εκεί θα βρίσκεται στο τέλος της χρονιάς. Ο Mel στις πρώτες του δηλώσεις είπε μάλιστα ότι δεν θα έχει ως στόχο στην West Brom την άνετη παραμονή αλλά στο εγγύς μέλλον να την βγάλει και στην Ευρώπη. Θα τα καταφέρει;
Τις τελευταίες δύο χρονιές η Aston Villa είδε για τα καλά τον υποβιβασμό να της χτυπά την πόρτα. Τη σεζόν 2011/12 σώθηκε τη τελευταία αγωνιστική βγαίνοντας στην 16η θέση και πέρυσι εξασφάλισε τη παραμονή της μια αγωνιστική νωρίτερα,τη προτελευταία τερματίζοντας στην 15η θέση. Αυτός ο στόχος της έχει μείνει κουσούρι μετά την φυγή του Martin O’neill από τον πάγκο το 2010,παίρνοντας προβληματικούς σε θέμα υγείας,κακούς,και μέτριους προπονητές όπως είναι ο Gerard Houllier,ο Alex Macleish,και ο τωρινός Paul Lambert αντίστοιχα,έχοντας παράλληλα και ένα μέτριο προς κακό υλικό ποιοτικά στην διάθεση τους.
Φέτος είπε να αλλάξει μονοπάτι στο μεταγραφικό παζάρι και να επενδύσει στη νεολαία. Απέκτησε τον 23άχρονο Βούλγαρο εξτρέμ της Lech Poznan Aleksandar Tonev για 4 εκατομμύρια ευρώ,τον 22άχρονο Ολλανδό μέσο Leandro Bacuna από την Groningen, ο οποίος έχει την ευχέρεια να αγωνίζεται τόσο ως δεξιός μπακ όσο και ως χαφ για 1,5 εκατομμύριο ευρώ,ο 20άχρονος Δανός κεντρικός αμυντικός της Nordjaelland Jores Okore τον οποίο παρακολουθήσαμε και πέρυσι στο Champions League για 5,5 εκατομμύρια ευρώ,τον δεξιό μπακ της Sevilla Antonio Luna για 3 εκατομμύρια ευρώ,τον 22άχρονο επιθετικό της Aalborg Nicklas Helenius για 2,5 εκατομμύρια ευρώ,τον 20άχρονο τερματοφύλακα της Norwich Jed Steer ως ρεζέρβα του Guzan για 800.000 ευρώ,και τον πρώτο σκόρερ της Lazio τη περασμένη χρονιά στο Europa League Libor Kozak ξοδεύοντας και το μεγαλύτερο ποσό της,αυτό των 8 εκατομμυρίων ευρώ.
Οι Dunne(QPR),Makoun(Rennes),Lichaj(Nottingham),Ireland(Stoke),Holman(Al Nasr)έφυγαν ως ελεύθεροι,με τους Given(δανεικός Middlesbrough),Darren Bent(δανεικός Fulham),Bannan(Crystal Palace 3 εκατομμύρια ευρώ)να τους συνοδεύουν αδειάζοντας σημαντικά το ρόστερ. Η μεγάλη είδηση όμως ήταν φυσικά η ανανέωση του συμβολαίου του αστεριού της Christian Benteke. Ο Βέλγος επιθετικός το πιθανότερο ήταν να έφευγε με τις Liverpool,Arsenal,Chelsea,Tottenham να είχαν εκδηλώσει όλες ενδιαφέρον να τον αποκτήσουν,καταθέτοντας μάλιστα ό ίδιος ο ποδοσφαιριστής αίτημα μεταγραφής,όμως αντίθετα υπέγραψε ένα νέο συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας.
Το μέλλον του προπονητή της ομάδας Paul Lambert πέρυσι κρεμόταν από μια κλωστή με τον Σκωτσέζο σε αρκετά παιχνίδια να παίζει τη θέση του. Τη φετινή χρονιά είναι πιο ήσυχο το κεφάλι του καθώς σε σύγκριση με τη περσινή η Aston Villa τα πάει καλύτερα και έχει απεγκλωβιστεί από τις χαμηλές θέσεις της κατηγορίας,παρότι ως ομάδα δείχνει μια γενική αστάθεια,φυσιολογική αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι έχει το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην Premier League(24,7)και δεν διέθετε μέχρι πρότινος κανέναν ποδοσφαιριστή των 30 και άνω στο ρόστερ της. Όλο αυτό το σύνολο προσπαθεί να το δέσει με τα αποτελέσματα να είναι μια του ύψους και μια του βάθους.
Ενδεικτικό είναι το στατιστικό ότι από τους 24 συνολικά βαθμούς της ως τώρα,οι οκτώ μόλις έχουν παρθεί στο γήπεδο της με μόλις δύο νίκες,και οι διπλάσιοι(16)εκτός έδρας επικρατώντας τέσσερις φορές αναδεικνύοντας ότι μακριά από το Villa Park τα πάει καλύτερα,αφού είναι ομάδα φτιαγμένη περισσότερο των αντεπιθέσεων και του “κλέβω” τα αποτελέσματα,παρά του παράγω και δημιουργώ ευκαιρίες μέσα από το δικό μου το παιχνίδι. Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι έχει πάρει τρεις σπουδαίες νίκες απέναντι στην Arsenal(1-3 στην πρεμιέρα όντας η μοναδική που έχει κατορθώσει να πάρει φέτος μέχρι τώρα διπλό στο Emirates),στην Manchester City(3-2 ενώ έχανε 1-2 από τους πολίτες μέχρι το 70’),και στην πολύ ανταγωνιστική φέτος Southampton(2-3),ισοπαλία στο Anfield με την Liverpool(2-2 και προηγήθηκε κιόλας 0-2),ενώ έχασε δύσκολα από την Chelsea στο Stamford Bridge φτύνοντας αίμα μέχρι να πάρουν τη νίκη οι “μπλε”(2-1).
Παικτικά μπορεί να ξεχωρίζει ο Benteke αλλά για μένα τη διαφορά φέτος την έχει κάνει ο αναγεννημένος Agbonlahor. Ο Άγγλος επιθετικός τα τελευταία τρία χρόνια πλήρωσε τους πολλούς τραυματισμούς του και την αποχώρηση του Martin O’neill,του προπονητή που τον ανέδειξε φτάνοντας ακόμα να κληθεί και στην Εθνική ομάδα και το καλοκαίρι του 2010 να είναι ένα βήμα από την μεταγραφή του στην Chelsea,με τον τότε προπονητή της Carlo Ancelotti να τον ζητά ως αντικαταστάτη του Joe Cole. Από τότε είχε πτωτική πορεία η καριέρα του με τον 27άχρονο φέτος ουσιαστικά να ξεκινά πάλι από την αρχή,ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του και έχοντας μέχρι στιγμής σε 18 παιχνίδια τρία γκολ και 7 ασίστ.
Όσο για τον Benteke μπορεί να έχει σκοράρει 19 φορές πέρυσι και έξι φέτος και να παρακολουθείται από μεγάλες ομάδες,όμως προσωπικά δεν με πείθει ότι όντως μπορεί να αντεπεξέλθει σε κορυφαίο επίπεδο,δεν ξέρω γιατί,ίσως να είμαι και προκατειλημμένος μαζί του αλλά δεν με γεμίζει το μάτι. Ο τρίτος της παρέας από τους παλιούς στην επιθετική της γραμμή,ο Weimann είναι ένα δυνατό παλικαράκι που με το πάθος του προσπαθεί όσο μπορεί να βοηθήσει την ομάδα του. Στην μεσαία γραμμή οι Karim El Ahmadi και Fabian Delph κάνουν τη διαφορά,ο πρώτος για τη ποιότητα του και ο δεύτερος για τα τρεξίματα του,με τον N’Zogbia να είναι πάντα τραυματίας από το καλοκαίρι μη μπορώντας να προσφέρει τις υπηρεσίες του αφού λογικά θα χάσει όλη τη χρονιά.
Στην άμυνα διακρίνουμε τον Vlaar με τον Ολλανδό να έχει παίξει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια βασικός και έχει συμπαραστάτη του είτε τον Clark είτε τον Baker,δεξιά είναι ο Lowton ενώ στη θέση του τερματοφύλακα ο Guzan έχει πάρει με το σπαθί του εδώ και τρία χρόνια τη φανέλα του βασικού. Οι μεταγραφές της δεν έχουν στεφθεί με ιδιαίτερη επιτυχία,με τους Tonev και Helenius να μην έχουν αποδώσει σύμφωνα με τις δάφνες που είχαν αποκτηθεί,ο Okore στάθηκε άτυχος καθώς θα μείνει για όλη τη χρονιά εκτός λόγω τραυματισμού,και αυτές που έχουν βγει είναι του Kozak ο οποίος βοηθάει στο σκοράρισμα την ομάδα του και του Bacuna,ο οποίος εκτός από πολυθεσίτης ξέρει να εκτελεί και έξοχα φάουλ.
Έτσι πριν λίγες μέρες η Aston Villa βγήκε πάλι στην αγορά για να ενισχυθεί. Πήρε τον Grant Holt(ο μοναδικός που ξεπερνά τα 30 έτη στους Villagers.32 χρονών)από την Wigan δανεικό για έξι μήνες. Ένα “παιδί” του Lambert καθώς συνεργάστηκαν με το καλύτερο τρόπο στην Norwich και περιμένει ο Σκωτσέζος τεχνικός να του δώσει τη κατάλληλη εμπειρία στην επίθεση,και τον πρωταθλητής Ευρώπης με την Chelsea πριν δύο χρόνια Ryan Bertrand επίσης δανεικό για έξι μήνες,με τον Άγγλο μπακ να θέλει να πάρει παιχνίδια στα πόδια του,αφού στους “μπλε” δεν υπολογιζόταν από τον Jose Mourinho και παράλληλα θα δώσει τον ιδανικό ανταγωνισμό στον Luna στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Χωρίς να θέλω να φανώ κακός,η Aston Villa πέρα από την ιστορία της τα τελευταία χρόνια δεν προσφέρει τίποτα το σημαντικό στην Premier League και με θυμίζει καρμπόν τη Middlesbrough του Gareth Southgate τη τριετία 2006-2009 πριν υποβιβαστεί τελικά,μια αντιτουριστική ομάδα με αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα που στο τέλος τερμάτιζε μεταξύ 12ης και 15ης θέσης. Βέβαια σε αυτή τη κατάσταση που έχει φτάσει η Aston Villa ευθύνεται κατά κύριο λόγο ο Αμερικάνος ιδιοκτήτης της Randy Lerner,ο οποίος έχει αφήσει ξεκρέμαστη αγωνιστικά την ομάδα από το 2006 που ανέλαβε και ήταν ο βασικός υπεύθυνος της παραίτησης του O’neill τον Αύγουστο του 2010,αφού δεν του έδινε τα απαραίτητα λεφτά για μεταγραφές που ήθελε αφήνοντας τον μάλιστα σε κάποιες μεταγραφικές περιόδους να διαχειριστεί ένα... μηδενικό μπάτζετ!
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την Aston Villa εκεί που διεκδικούσε θέσεις Ευρώπης μέχρι πριν πέντε με έξι χρόνια τώρα να χαροπαλεύει να παραμείνει στην Premier League. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται ακριβώς στη μέση της βαθμολογίας(10η,24 βαθμούς)και στα 17 παιχνίδια που απομένουν να θέλει λογικά έξι νίκες για να σωθεί. Πιστεύω ως έμπειρη πλέον σε αυτό το ρόλο θα τα καταφέρει και μάλλον νωρίτερα από τις δύο προηγούμενες χρονιές.
Η πρώτη από τις “καινούργιες” ομάδες της φετινής Premier League είναι η Hull City,μάλλον Hull Tigers πιο σωστά καθώς ο Αιγύπτιος ιδιοκτήτης του συλλόγου Assam Allam εδώ και τέσσερα χρόνια,αποφάσισε από τη φετινή περίοδο να αλλάξει την ονομασία της γιατί σύμφωνα με τον ίδιο όσο πιο μικρό είναι ένα όνομα είναι και πιο δυνατό στην αγορά,σε σύγκριση με το προηγούμενο του Assocation Football Club και επίσης δεν του αρέσει η λέξη City δεδομένου ότι είναι μια άθλια ταυτότητα και συνδέεται με ομάδες όπως η Manchester,η Leicester,και η Bristol.
Η ποδοσφαιρική επιτροπή της Αγγλίας όμως δεν το αναγνωρίζει αφού δεν θέλει να πάει κόντρα στις παραδόσεις,με τον Allam να απειλεί ακόμα και με αποχώρηση από την ομάδα αν δεν γίνει δεκτό το αιτημά του. Την ίδια στιγμή οι οπαδοί της ομάδας έχουν κάνει διαδηλώσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αλλαγή του ονόματος με πανό να γράφουν “Η Hull είναι μια ομάδα όχι ένα εμπορικό σήμα”,όπως και “Hull City μέχρι να πεθάνουμε” με τον Allam με περίσσιο θράσος να δηλώνει σε συνεντευξή του στην Independent:”Δεν επιτρέπω σε κανέναν να ζητά εξηγήσεις για τις επειχειρηματικές μου δραστηριότητες. Όσο για τους οπαδούς μπορούν να πεθάνουν όσο πιο σύντομα θέλουν! Θα κάνουν καλό και στη πλειοψηφία που θέλουν να παρακολουθήσουν καλό ποδόσφαιρο”.
Πέρα από όλα αυτά τα κωμικοτραγικά γεγονότα που συμβαίνουν με τον ιδιοκτήτη της ομάδας υπάρχει και ο αγωνιστικός χώρος. Εκεί που η Hull τα πάει περίφημα(11η,23 βαθμούς)και από τους περισσότερους δεν πρέπει να θεωρείται έκπληξη. Οι “Τίγρεις” ανέβηκαν φέτος από την Championship ως δεύτεροι,μια θέση που κατείχαν στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος. Κράτησε τις βασικές κολώνες που την ανέβασαν παραμένοντας συγχρόνως στον πάγκο της ο δημιουργός της αναγέννησης της,Steve Bruce.
Σε μεταγραφικό επίπεδο ενισχύθηκε με παίκτες που έχουν εμπειρίες από την Premier League.
Πήρε δύο παίκτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί στις προηγούμενες ομάδες του ο Steve Bruce. Τον 30άχρονο αριστερό μπακ της Wigan Maynor Figueroa με ελεύθερη μεταγραφή και τον Αιγύπτιο δεξιό μέσο της Sunderland για 3,5 εκατομμύρια ευρώ El Mohammady. Επίσης αποκτήθηκαν ο 27άχρονος Σκωτσέζος μεσοεπιθετικός George Boyd με ελεύθερη μεταγραφή από την Peterborough,τον 28άχρονο σέντερ μπακ της Birmigham Curtis Davies για 3,5 εκατομμύρια ευρώ,τον 24άχρονο Ιβοριανό σέντερ φορ της Evian Yannick Sagbo για 3 εκατομμύρια ευρώ,τον 27άχρονο επιθετικό της Sunderland Danny Graham με την μορφή του δανεισμού,τον πολύπειρο τερματοφύλακα της Newcastle Steve Harper(ελεύθερος)ενώ γύρισε ξανά στο μεγάλο νησί για λογαριασμό της ο 31άχρονος Σκωτσέζος τερματοφύλακας Allan McGregor δαπανώντας στη Besiktas το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ.
Οι δύο μεταγραφές όμως που ξεχωρίζουν είναι αυτές του Huddlestone και του Livermore,των δύο πρώην μέσων της Tottenham. Οι δύο ποδοσφαιριστές ήταν δεδομένο ότι στη φετινή μεσαία γραμμή των Spurs δεν θα έβρισκαν πολύ χώρο,έτσι ο πανέξυπνος Bruce στο κομμάτι των μεταγραφών βρήκε την ευκαιρία να τους δώσει ηγετικό ρόλο στο κέντρο της Hull. Για τον πρώτο ξόδεψε το ποσό των 6 εκατομμυρίων ευρώ,ενώ τον δεύτερο τον πήρε δανεικό έχοντας το δικαίωμα να ενεργοποιήσει την όψιον αγοράς του μέχρι το τέλος του Ιουνίου που φτάνει μόλις στα 800.000 ευρώ.
Ο Bruce ως πρώην αμυντικός στις ομάδες του δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο μεσοαμυντικό τους κομμάτι, παρακολουθώντας τη πορεία του και στις προηγούμενες εμπειρίες του στην Premier League(Birmigham,Wigan,Sunderland). Είναι ένας προπονητής που σε αυτές τις ομάδες θεωρείται ένας από τους καταλληλότερους,όπως πολλοί άλλοι έτσι και αυτός είναι ένα από τους μαθητές του Sir Alex Ferguson,ξέρει να παίρνει το 100% από τους παίκτες του,στο μεταγραφικό παζάρι έχει κάνει αρκετές φορές εξαιρετικές επιλογές,όμως η αξία του είναι μέχρι εκεί,είτε γιατί φοβήθηκε να δοκιμάσει τη καριέρα του για τα πιο υψηλά στρώματα,είτε δεν είναι σίγουρος ότι στο δημιουργώ και παράγω ποδόσφαιρο που θέλουν οι μεγάλες ομάδες μπορεί να το προσφέρει,κάτι το οποίο στα μάτια μου φαντάζει και το πιο πιθανό.
Σε άποψη αποτελεσμάτων φαίνεται ξεκάθαρα ότι στηρίζεται στην έδρα της,αφού μακριά από αυτήν μετράει μόλις μια νίκη και αυτή τον μακρινό Σεπτέμβριο του 2013(2-3 τη Newcastle),δύο ισοπαλίες και οκτώ ήττες. Στον αντίποδα στο KC Stadium έχει πέντε νίκες με την μια εξ’ αυτών να είναι απέναντι στη Liverpool(3-1),τρεις ισοπαλίες και τρεις ήττες,οι δύο από Manchester United(2-3 με ολική ανατροπή) και Chelsea(0-2),ενώ η άλλη που προκάλεσε έκπληξη ήταν με τη τελευταία τότε Crystal Palace(0-1).
Στη μεταγραφική περίοδο που κλείνει σε λίγες μέρες ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ δίνοντας βάση στην επιθετική της γραμμή που δεν τα πήγαινε και τόσο καλά. Απέκτησε με το συνολικό ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ παρακαλώ,τους Shane Long από τη West Brom και Nikica Jelavic από την Everton,δύο αστέρια για την δυναμική της δίνοντας σαφείς ενδείξεις ότι δεν ήρθε απλά για να μείνει στην Premier League αλλά με τη πάροδο των χρόνων να κάνει και το βήμα παραπάνω,να διεκδικεί ακόμα και την έξοδο της στην Ευρωπή. Τώρα βρίσκεται στην 11η θέση,πέντε βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και έναν μόλις κάτω από την πρώτη δεκάδα και προσωπικά προβλέπω ότι θα τη δούμε στο τέλος μέσα σε αυτή.