Συζητώντας με την Ελίνα!

Την λένε Ελίνα Γ.Κ. Είναι συνδιαχειρίστρια του blog:"Σύνδεσμος εργαζομένων εθνικοσοσιαλιστών"  και δραστήρια ακτιβίστρια στον Εθνικισμό - Εθνικοσοσιαλισμό. Η γλώσσα της, πιο αιχμηρή απο την ομορφιά της. Τη την οδήγησε σε αυτόν τον πολιτικό ακτιβισμό; ποα είναι η άποψή της για την Χ.Α; τη είναι για αυτήν ο Εθνικισμός, ο εθνικοσοσιαλισμός, η ακροδεξιά και ποια είναι η πορεία τους στην Ελλάδα; Όλες αυτές και άλλες απορίες τις απάντησε με τον δικό της τρόπο.

Κυρίες και Κύριοι η Ελίνα.

Πες μας λίγα λόγια για σένα; σαν ένα μικρό βιογραφικό και κυρίως πως ασχολήθηκες με τον πολιτικό ακτιβισμό και ειδικότερα αυτόν που αφορά τον εθνικισμό/εθνικοσοσιαλισμό;

Θα προτιμούσα να μην αναφέρω πληροφορίες που αφορούν εμένα και κανέναν άλλο. Δίνω αγώνα ιδεολογικό και πολιτικό, και οποιοσδήποτε αναγνώστης μπορεί να ενδιαφέρεται για την προσωπική μου ζωή, σε οποιονδήποτε τομέα -ιδιωτικό, επαγγελματικό κλπ-,προφανώς δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, εκτός κι αν είναι πράκτορας της ΚΥΠ.

Από μικρή ηλικία, η μητέρα μου, επιδίωξε να με διαπαιδαγωγήσει στο πώς λειτουργεί η σύγχρονη κοινωνία, να με εκπαιδεύσει στο πώς να διαχειρίζομαι καταστάσεις και να προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι τους μηχανισμούς της, ώστε, όταν θα ερχόταν η στιγμή της ανεξαρτητοποίησής μου, να είμαι έτοιμη και ικανή να επιβιώσω μόνη μου. Εκ τούτου, από μικρή ηλικία είχα απορίες, κριτική σκέψη και αναζητήσεις, άρα μοιραία ήρθε και η ενασχόλησή μου με την πολιτική, ως ενεργό κοινωνικό άτομο.

Ως είθισται, οι οικονομικοί και οι εθνικοί προβληματισμοί με οδήγησαν στο διπολισμό: εθνικιστικός ή εργατικός αγώνας; Λέω διπολισμός, διότι όλοι είμαστε γνώστες ότι ο μεν πρώτος έχει διπλαρωθεί από την ακροδεξιά σε ένα σοβινιστικού χαρακτήρα σύμφυρμα ιδεών χωρίς ιδεολογική ταυτότητα με μοναδικό κριτήριο την Ελλάδα και φιλελεύθερες οικονομικές θέσεις, και ο δε δεύτερος από την αριστερά με τις επιφανειακά φιλεργατικές οικονομικές θέσεις που καταλήγουν σε ένα μπολσεβίκικο φιάσκο και τις διεθνιστικές της αντιλήψεις.

Ευτυχώς, οι “κακές παρέες” μου μίλησαν για την Χρυσή Αυγή που τότε άρχιζε να γίνεται... mainstream και από ναζιστική οργάνωση, όπως μου την γνώρισαν οι παρέες μου, να καταντά ο σημερινός ακροδεξιός φύλακας του συστήματος εκ των ακροδεξιών. Όπως είπα νωρίτερα, ως σκεπτόμενο άτομο, έφυγα νωρίς απ’τα πλοκάμια του αδηφάγου ακροδεξιού συρφετού του συγκεκριμένου κόμματος και πλέον ασχολούμαι ενεργά με την ιδεολογική-πολιτική διασαφήνιση και την προπαγάνδα υπέρ των Ιδεών, και νοιώθω πραγματικά τυχερή που βρίσκομαι παρέα με λίγους, αλλά πραγματικούς πιστούς της Ιδέας, χωρίς ρουφιάνους και χωρίς εξαρτήσεις.

Εν ολίγοις, το αίμα αφύπνισε τη συνείδησή μου (και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό απ’την εθνική διαπαιδαγώγηση που έλαβα απ’το οικογενειακό μου περιβάλλον), και το δίκαιο της εργασίας και της αμοιβής με οδήγησε να αναζητήσω τις οικονομικές και τις κοινωνικές υποστάσεις ενός συστήματος το οποίο μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχει υπεραναλυθεί σε σχέση με τον Β’ΠΠ και τις φιλοσοφικές βάσεις του, φυσικά εσκεμμένα από κάθε ακροδεξιό μαγαζάτορα που εκμεταλλευόταν το χώρο μέχρι τώρα.

Η μητέρα σου σε ενέταξε σε αυτή την πολιτική θεωρεία;

Τρόπον τινά,ναι! Μου καλλιέργησε την αγάπη για την πατρίδα, όχι όμως με τον πρωτόγονο τρόπο, αλλά με επιχειρήματα, με συμμετοχή μου σε οτιδήποτε αφορούσε την Ελλάδα. Η οικογενειακή εστία είναι η αρχή και το τέλος της προσωπικότητας όλων μας. Μας δίνει τις βάσεις, για αυτό που θα γίνουμε, είτε είναι καλό είτε κακό.

Δραστηριοποιείσαι σε έναν χώρο που κυριαρχούν οι άνδρες, για την ακρίβεια οι φαλλοκράτες. Πώς νοιώθει μια γυναίκα σε έναν τέτοιο χώρο;

Θεωρώ ότι ο χώρος είναι γεμάτος από άνδρες για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο χώρος μέχρι τώρα “μάζευε” τα κατακάθια της αστικής κοινωνίας και τα μετονόμαζε σε ιδεολόγους. Φυσικά και αυτό συνέβαινε εσκεμμένα από τα προαναφερθέντα άτομα, για να εξυπηρετούν τους σκοπούς των χρηματοδοτών τους. Επομένως, κάθε κοπέλα η οποία σεβόταν τον εαυτό της, δεν θα συναναστρέφετο με άτομα χαμηλού πνευματικού και νοητικού επιπέδου. Τα τελευταία έτη βλέπω κι εγώ μια μεγάλη βελτίωση στον κόσμο που ασχολείται, κι αυτό είναι αρκετά ελπιδοφόρο.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι λίγες κοπέλες που αποφασίζουν να ασχοληθούν πιο σοβαρά, συναντούν διάφορους ανύπαρκτους ιδεολογικά και πολιτικά άνδρες, οι οποίοι είτε ως μεγάλοι ρουφιάνοι ακροδεξιών πολιτικών αποκτούν “υψηλές” ιεραρχικά θέσεις σε “μαγαζιά”, είτε ανοίγουν ένα ιστολόγιο δήθεν ως ιδεολογικό “σπίτι”, αλλά ουσιαστικά ψάχνουν μόνο για γκόμενες.

Εδώ που τα λέμε, κι οι κοπέλες που ασχολούνται, επίσης πολλές φορές είναι “εύκολες” και δεν πολυασχολούνται με τα βιβλία, αλλά με τις παρέες...

Είναι καιρός να διαχωρίσουμε την πολιτική και την ιδεολογία με την προσωπική ζωή και να τα αντιμετωπίσουμε αντικειμενικά. Ξέρεις, η αυτοπεποίθηση τελικά συναντάται δύσκολα σε ένα άτομο, καθότι για να την έχεις, πρέπει να έχεις και διαμορφωμένη προσωπικότητα. Γι’αυτό και χαίρομαι τα μέγιστα που οι διάφοροι συμπλεγματικοί φαλλοκράτες που συνάντησα στο χώρο βρίσκονται ξεκάθαρα απέναντί μου πλέον, καθότι μόνο μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα θα δεχτεί να σταθεί δίπλα σε όμοιούς του, και περισσότερο δίπλα ή ιεραρχικά κάτω από μια γυναίκα. Μόνον οι κατώτεροι κυνηγούν αξιώματα και θέσεις εξουσίας, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα συμπλέγματά τους. Τέτοια άτομα με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Πως είναι ο εν Ελλάδι εθνικιστικός/εθνικοσοσιαλιστικός χώρος, τι είδους ανθρώπους θα βρει κάποιος εκεί μέσα;

Κατ’αρχάς,να ξεκαθαρίσουμε ότι ο εθνικισμός δεν είναι πολιτικό σύστημα, αλλά ένστικτο. Επομένως, λανθασμένα τα συνδυάζεις. Κυρίως επειδή εθνικιστής μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Εθνικοσοσιαλιστής μπορεί να είναι μόνο κάποιος ο οποίος έχει γεμίσει τη ζωή του με το φως των Ιδεών και δεν διακατέχεται από κανενός είδους ακροδεξιά αντίληψη.

Όσον αφορά τον χώρο στην Ελλάδα, η κατάσταση δεν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα από τη λέξη “τραγελαφική”. Είναι κυριολεκτικά για γέλια και για κλάματα. Όπως προκύπτει απ’τα παραπάνω, ο χώρος μέχρι τώρα είχε κατακλυστεί από ρουφιάνους, ασφαλίτες και κάθε λογής κοινωνικό απόβλητο, και δυστυχώς τα ίδια άτομα εξακολουθούν και ισχυρίζονται πως είναι ιδεολόγοι και δήθεν εθνικοσοσιαλιστές μόνο και μόνο επειδή είναι, ας μου επιτραπούν οι εκφράσεις, μπατσόκαβλοι, στρατόκαβλοι, διέπονται από κάθε είδους σύμπλεγμα και βρίσκουν πολιτικό άσυλο σε ακροδεξιά μαγαζιά. Εκ τούτου, και ο κάθε είδους “αυτόνομος” που κυκλοφορεί, είτε έχει σχέσεις με κάποιο ακροδεξιό μαγαζί (είτε τη ΧΑ, είτε πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, είτε την ίδια τη ΝΔ), είτε απευθείας με το ίδιο από το κράτος. Κανείς όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει κάτι να προσφέρει (κι αυτό αποδεικνύεται άμεσα από τα “έργα” και τις “πράξεις” του καθενός εξ αυτών) στο χώρο και στην κοινωνία.

Εν κατακλείδι, τα άτομα που θα συναντήσει κανείς στο χώρο είναι γνήσιοι νέο-Έλληνες, δηλαδή υστερίες, λαμογιές και ψευτομαγκιές. Στην πράξη, όμως, όλοι τις ίδιες αερολογίες αναμασάνε. Μάλιστα, μερικοί απ’αυτούς, έχουν εφεύρει και νέες ορολογίες για να δηλώσουν την δήθεν“διαφορετικότητά” τους.

Ποια είναι η άποψή σου για την χ.α, τους αυτόνομους και τους αναρχοεθνικιστές τύπου Troy Southgate; υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει σύμπραξη όλων αυτών;

Η ΧΑ έχει καταντήσει ο φύλακας του συστήματος απ’τη δεξιά. Δεν έχουμε καμία ιδεολογική και καμία πολιτική σχέση, επομένως, περιμένουμε απλώς πότε θα καταρρεύσει παταγωδώς, όπως ο προκάτοχός της, το ΛαΟΣ.

Όσον αφορά τους υπόλοιπους “αυτόνομους”, είπα παραπάνω τη γνώμη μου, και κάθε σκεπτόμενος νους διακρίνει και τον αντικατοπτρισμό της αλήθειας πάνω της.

Τώρα, όσον αφορά τους αναρχοεθνικιστές, υπάρχουν δύο ζητήματα. Πρώτον, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, οι αναρχοεθνικιστές του εξωτερικού ουδεμία σχέση έχουν με τους εγχώριους “αναρχοεθνικιστές”. Δεύτερον, ενώ υπάρχει ένα “δυνατό” κίνημα στο εξωτερικό, είναι καθαρά ουτοπιστές, όπως και οι διεθνιστές αναρχικοί. Στον αρχαίο κόσμο οι πληθυσμοί οργανώνονταν σε μικρές κοινότητες εκ των πραγμάτων, αλλά πλέον, με τις σύγχρονες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές σχέσεις, με τη σύγχρονη διεξαγωγή του πολέμου, και την τεράστια απόκλιση του παγκόσμιου πληθυσμού σε απόλυτους αριθμούς, αυτόνομες κοινότητες δεν μπορούν να υπάρξουν. Εδώ δεν μπορούμε το κράτος ως ύπαρξη να απελευθερώσουμε από τη Σιωνιστική σκλαβιά, θα δημιουργήσουμε αυτόνομες κοινότητες; Σέβομαι οποιονδήποτε παραμένει σταθερός στις θέσεις του, και προσπαθεί να τεκμηριώσει τα πιστεύω του, όποια κι αν είναι αυτά, σύμφωνα με την πραγματικότητα, αλλά όταν ο ουτοπισμός είναι πασιφανής, οφείλουμε από μόνοι μας να αναζητούμε άλλες λύσεις.

Όχι, σύμπραξη δεν μπορεί να υπάρξει. Σαφώς και ιδεολογικές αποκλείσεις θα υπάρχουν μοιραία παντού, ακόμη και μεταξύ μιας ομάδας 6 ατόμων, αλλά όταν οι αποκλίσεις πλέον ξεφεύγουν απ’αυτό το όριο και φτάνουν σε διαφορές αντιλήψεων, και κοσμοθεωριών (όπως συμβαίνει μεταξύ της ακροδεξιάς και του εθνικοσοσιαλισμού), η συνεργασία είτε είναι αδύνατη, είτε κάποιος παράγοντας (ενδεχομένως και περισσότεροι) προσπαθεί να εξυπηρετήσει σε βάθος χρόνου τα δικά του συμφέροντα, και το όλο επιχείρημα καταλήγει σε ένα μεγάλο κακόγουστο αστείο. Επί παραδείγματι, δείτε το κατάντημα του ΣυΡιζΑ, όπου οι τόσες συνιστώσες του δεν μπορούν ούτε στα βασικά να βρουν μια κοινή γραμμή πλεύσης, και, ακόμη κοντύτερα, δείτε τους -δήθεν- εθνικοσοσιαλιστές που παραμένουν στη ΧΑ, ελπίζοντας για μια “επανάσταση εκ των έσω”... Αυτό κι αν είναι αστείο!

Ποια ήταν ακριβώς η χ.α. που βρήκες και ποια χ.α. βρήκες;

Η Χ.Α. που βρήκα δεν διαφέρει καθόλου με τη Χ.Α. του σήμερα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι τότε έλεγαν ότι ήταν κάτι άλλο απ’αυτό που πραγματικά ήταν, και οι σχέσεις τους με τη Στοά και την ΚΥΠ δεν ήταν τόσο απροκάλυπτα φανερές όπως είναι τώρα. Τότε δήλωναν εθνικοσοσιαλιστές, χωρίς όμως να κάνουν κανένα ιδεολογικό έργο, παρά μόνο δυσφημούσαν τη λέξη, ενώ τώρα δηλώνουν Έλληνες εθνικιστές και υστεριάζουν εντός και εκτός κοινοβουλίου. Παραμένουν το ίδιο σύμφυρμα ακροδεξιών αντιλήψεων και τα ίδια τσιράκια των Σιωνιστών.

Η ιδέα για το blog αλλά και το ίδιο το blog, πως γεννήθηκε;

Η ιδέα για το blog δεν ήταν δική μου,αλλά του Σπαρτάκου. Εγώ εισήλθα αργότερα και πλέον διαχειριζόμαστε μαζί το ιστολόγιο. Οφείλω να το αναφέρω αυτό, για ευνόητους λόγους.

Ο σκοπός του ιστολογίου είναι διττός. Πρώτα έρχεται η διασαφήνιση των Ιδεών και η προβολή διαφόρων κοινωνικών ζητημάτων από την εθνικοσοσιαλιστική σκοπιά, κι η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα το έχουμε καταφέρει στο 100% των δυνατοτήτων μας, όσο μας επιτρέπουν κι οι υπόλοιπες υποχρεώσεις μας. Μάλιστα, πρόσφατα το ιστολόγιο έκλεισε ένα έτος προπαγάνδας, και συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

Δεύτερον, όσον αφορά τον απώτερο σκοπό του ιστολογίου, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Σπαρτάκου και τα δικά μου σε μια πρόσφατη συζήτηση. “Για να καταφέρουμε οτιδήποτε, χρειαζόμαστε έναν ιδεολογικό χάρτη, έναν μπούσουλα. Οι προηγούμενες γενιές του χώρου δεν μας άφησαν κάποια ιδεολογική κληρονομιά, κι εμείς αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αυτόν τον ιδεολογικό χάρτη. Προσπαθούμε να κερδίσουμε τον χαμένο επί σειρά δεκαετιών χρόνο και να κυκλοφορήσουμε παλιές ιδεολογικές και πολιτικές περγαμηνές που βρίθουν από διαχρονικότητα, και να τις διαμορφώσουμε σύμφωνα με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Αν λόγω συγκυριών ή έλλειψης δυναμικού δεν μπορέσουμε να καταφέρουμε εμείς κάτι, αυτός ο χάρτης θα εξελιχθεί και θα συμπληρωθεί από τις επόμενες γενιές των εθνικιστών που θα ακολουθήσουν.”

Αυτή η προσπάθεια, συμπτωματικά είχε ξεκινήσει από τις εκδόσεις Θούλη, και πλέον το ιστολόγιο διατηρεί άμεση συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο, εφόσον ο χώρος εκεί διέπεται από διαφάνεια, ανεξαρτησία, σοβαρότητα και αυθεντικό ιδεαλισμό, ανεξάρτητα απ’τον πόλεμο που δεχόμαστε από διάφορους του “χώρου” και τους ακροδεξιούς ή κρατικούς καθοδηγητές τους.

Στο blog σας, υπάρχουν πολλά ιδεολογικά κείμενα, υπάρχει ιδεολογική ένδεια στον συγκεκριμένο χώρο;

Προφανώς!! Πρώτον διότι όλοι όσοι λυμαίνονταν και λυμαίνονται το χώρο δεν προσφέρουν ιδεολογικά και πολιτικά, αλλά ασχολούνται με κουτσομπολιά και αερολογούν, και δεύτερον διότι, ενώ δεν προσφέρουν κάτι, κάνουν πόλεμο και σε όσους θέλουν πραγματικά να προσφέρουν.

Όσον αφορά τις ιδεολογικές περγαμηνές που μας έχουν κληροδοτήσει οι πρωτεργάτες του εθνικοσοσιαλισμού και οι σοβαροί ιδεολογικό-πολιτικοί συνεχιστές του μέχρι και σήμερα παγκοσμίως, υπάρχει αφθονία σε όλα τα ζητήματα. Απλώς στην Ελλάδα όλα γίνονται “ελληνικά”, και το βάρος, όπως προείπα, έχει πέσει σε λίγους.

Που αποσκοπεί η ακτιβιστική σου δράση;

Απάντησα σε προηγούμενη ερώτηση σε αυτό. Εάν δεν υπάρχει ιδεολογική διαπαιδαγώγηση, δεν έχει νόημα ο οποιοσδήποτε ακτιβισμός στο δρόμο, σε μορφή άναρχης δράσης, ή σε κάποια οργάνωση, σε οποιαδήποτε οργανωμένη μορφή κάποιου πολιτικού φορέα. Εφόσον υπάρχει η ιδεολογική ταυτότητα σε ένα άτομο, και εφόσον θα έχει διαμορφώσει μέσα του αυθεντική πολιτική ρητορική, τότε προφανώς και η όποια δράση θα μπορεί ελεύθερα να περάσει σε κάποιο ανώτερο στάδιο, και έτσι πρέπει να γίνει. Εάν, όμως, βγούμε όλοι στους δρόμους ή στα γήπεδα και φωνάζουμε, δέρνουμε, γράφουμε με σπρέυ κλπ και δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σαφήνεια σε ερωτήσεις του μέσου πολίτη σχετικά με τα μεγαλύτερα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας που αφορούν όλους μας, τότε γινόμαστε απλώς γραφικοί.

Όλοι είναι χρήσιμοι, ο καθένας στον τομέα του. Όλοι όμως, οφείλουν να γνωρίζουν για ποιον λόγο κάνουν ό,τι κάνουν και πού αυτό αποσκοπεί και κατά πόσο προσφέρει ουσιαστικά.

Δηλαδή απλά σκοπεύεις να ενημερώσεις τον κόσμο για την φύση και θέση του εθνικοσοσιαλισμού;

Προφανώς. Δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο. Μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο νόμιμο. Αλλά, για του λόγου το αληθές, θα μπορούσα κι εγώ να είμαι στους Misfits και να δένομαι με τα ΜΑΤ και με αναρχικούς, να βάζω βόμβες σε τράπεζες, να οργανώνω εκτελέσεις πολιτικών και Εβραίων (όλοι ξέρουμε που κατοικούν και οι μεν και οι δε), να κάνω εμπρηστικές επιθέσεις σε τζαμιά, να δέρνω Πακιστανούς στον Άγιο Παντελεήμονα, ή αν ήμουν και πιο στρατόκαβλη, να έχω οργανώσει αντάρτικο εναντίον των σωματεμπόρων-πρεζεμπόρων στη Μάρνης και στη Φυλής. Θα βοηθούσε πουθενά; Εάν ασχολιόταν κάποιο απ’τα καθεστωτικά ΜΜΕ μαζί μου, θα με αποκαλούσαν τρομοκράτη, κι εάν οι γείτονες μάθαιναν ποια είμαι, την ίδια στιγμή θα με έδιναν στην ΚΥΠ.

Εάν, όμως διαδώσω τις Ιδέες, και μπορέσω να φέρω σοβαρό κόσμο στο χώρο, ενδεχομένως να οργανωθεί ένα σοβαρό πολιτικό κίνημα και, εάν ήταν απαραίτητο, θα οργανωνόταν και αντάρτικο πόλεων. Έχεις δει εσύ κανένα αντάρτικο να έχει επιτύχει χωρίς τη στήριξη ενός πολιτικού φορέα ή αυτήν της μερίδας του λαού; Επομένως, ας κάνουμε τώρα αυτό που πρέπει, διότι αρκετό χρόνο χάσαμε, και είμαστε ήδη πολύ πίσω. Εάν δεν έχεις ένα ιδανικό να πολεμάς, κι έναν σαφή σκοπό, ο αγώνας σου πέφτει στο κενό και δαιμονοποιείσαι στη γενική συνείδηση. Και μαζί μ’εσένα κι οι υπόλοιποι, οι οποίοι μπορεί να θέλουν να κάνουν κάτι σοβαρό. Αυτό πάει σε μερικούς “ακτιβιστές” που μιλούν απαξιωτικά για την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση και τις εκδόσεις βιβλίων.

Αλήθεια, σε πολλά σας κείμενα υπάρχει έντονος διαχωρισμός του αληθινού εθνικισμού - εθνικοσοσιαλισμού και της ακροδεξιάς, ποιες είναι οι διαφορές τους;

Τις έχει αναλύσει πάρα πολύ σωστά ο Σπάρτακος σε άρθρα του στο ιστολόγιο “Σύνδεσμος  Εργαζομένων Εθνικοσοσιαλιστών” (όπως το ''Καληνύχτα Δεξιά'', το “Η ακροδεξιά διαιωνίζει την εισαγωγή ξένων εργατών – εποικισμός χωρίς προσωπείο...” και άλλα), και άλλοι, μεγάλοι θεωρητικοί του Εθνικοσοσιαλισμού πολύ πριν το κάνουμε εμείς. Άρθρα των μεγάλων θεωρητικών και διάφορων ακτιβιστών του εθνικοσοσιαλισμού έχουν δημοσιευθεί και θα δημοσιευθούν στο μοναδικό εθνικοσοσιαλιστικό περιοδικό εν Ελλάδι, την Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση.

Κατ’αρχάς, ο εθνικισμός δεν έχει σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο εθνικοσοσιαλισμός κανονικά θα έπρεπε να μεταφράζεται σε Φυλετικό Σοσιαλισμό, καθώς ο εθνικισμός είναι ένα πρωτόγονο ένστικτο διαμονής κοντά στο όμοιο. Εθνικιστής συνήθως είναι ο σοβινιστής, αυτός που θεωρεί ότι το δικό του έθνος είναι ανώτερο από όλα τα άλλα, και ειδικά στην Ελλάδα έχουμε πάμπολλους τέτοιους γραφικούς ηλίθιους που θεωρούν ότι, λόγω της αρχαίας Ελλάδας είμαστε και ανώτεροι, ενώ οι ίδιοι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ικανοί ούτε αυτοκριτική να κάνουν.

Ένα χαρακτηριστικό της ακροδεξιάς αντίληψης είναι αυτό, δηλαδή ο σοβινισμός. Εμείς νοιώθουμε μεγαλύτερη ενότητα με έναν άριο λευκό Ευρωπαίο, παρά με έναν εκφυλισμένο Έλληνα. Αντιλαμβάνεσαι, ότι, εφόσον οι ιδεολογικές μας αντιλήψεις απέχουν εκ διαμέτρου, όπως απέχουν και με το διεθνισμό της αριστεράς, η οποιαδήποτε ενότητα με τέτοια άτομα αποκλείεται.

Επίσης, ο εθνικισμός δεν περιλαμβάνει κάποιο οικονομικό σύστημα. Τα μόνα οικονομικά μοντέλα είναι ο καπιταλισμός (φιλελευθερισμός), ο κομμουνισμός (διεθνιστικός σοσιαλισμός, δηλαδή καταστροφικός μπολσεβικισμός), και ο εθνικοσοσιαλισμός (φυλετικός δημιουργικός σοσιαλισμός). Η νέα μόδα της ακροδεξιάς είναι ο λεγόμενος “ελληνικός εθνικισμός”, ο οποίος παραδόξως, κανείς δεν έχει καταφέρει να μου απαντήσει στις βασικές ερωτήσεις που θέτω: ποιο είναι το οικονομικό του μοντέλο (άρα, ποιες και οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις του), και πότε και πού εφαρμόστηκε. Αντιθέτως, η ακροδεξιά ΔΕΝ αντιπροσώπευε ποτέ, κι ούτε πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, τον εργαζόμενο λαό. Οποιαδήποτε μορφή ακροδεξιάς (είτε οι βασιλόφρονες, είτε οι χουντικοί, είτε οι θαυμαστές κάποιας δικτατορίας -τύπου 4η Αυγούστου) αποτελεί μέσο εξυπηρέτησης των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης, των πλουτοκρατών και των κεφαλαιούχων, και φυσικά κάποιας Στοάς, άρα και των τραπεζιτών Σιωνιστών.

Σε όλα αυτά θα προστεθεί και ο ηθικός κώδικας τιμής, και η διαφορετική κοσμοαντίληψη των εθνικοσοσιαλιστών από την έκφυλη μικροαστική νοοτροπία (ανεξαρτήτου οικονομικής επιφάνειας) των ακροδεξιών.

Ποιος είναι ο Σπάρτακος; πως γνωριστήκατε; αν δεν κάνω λάθος είστε αρραβωνιασμένοι

Ο Σπάρτακος είναι τυπικά ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου“Σύνδεσμος Εργαζομένων Εθνικοσοσιαλιστών”. Είναι το μόνο άτομο στο χώρο εν Ελλάδι το οποίο έχει ασχοληθεί με την οικονομική πολιτική του NSDAP, έχει φέρει αρκετά στοιχεία στην επιφάνεια και έχουν διασαφηνιστεί πολλά. Είναι ο μόνος ο οποίος έχει προσπαθήσει να αρθρώσει εθνικοσοσιαλιστική οικονομική ρητορική, που είναι και το σημαντικότερο στοιχείο του εθνικοσοσιαλισμού, δηλαδή το πώς ο εθνικοσοσιαλισμός θα φέρει την ευημερία στο λαό μας, και μάλιστα με σαφήνεια και όχι με αερολογίες. Θεωρώ την προσφορά του στο χώρο αρκετά σημαντική, διότι έχει ακόμη πολλά να δώσει, κυρίως για τις επόμενες γενιές.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα, ξεκαθάρισα στην αρχή ότι η προσωπική μου ζωή δεν αφορά κανέναν άλλο.

Ελλάδα σε κρίση, πολιτικό σύστημα, κοινωνία, η άποψή σου.

Η κρίση στην Ελλάδα προήλθε από φούσκες που έσκασαν, από τη μεγαλομανία του Έλληνα και τα συμφέροντα των μεγάλο-κεφαλαιούχων που εξυπηρετήθηκαν -κι εξυπηρετούνται- από τις εκάστοτε προδοτικές κυβερνήσεις τις οποίες και πάλι επιλέγει ο Έλληνας.

Όσον αφορά το πολιτικό σύστημα, βρίσκομαι στην αντίθετη όχθη, εφόσον ο εθνικοσοσιαλισμός δεν πιστεύει στην έννοια της δημοκρατίας. Το σάπιο σύστημα που έχτισε η μεταπολίτευση στο Σιωνιστικό προτεκτοράτο της δημοκρατίας της Ελλάδος πρέπει να πέσει και τη θέση του να πάρει ένα αξιοκρατικό σύστημα με αναρρίχηση των ικανών και των παραγωγικών, και όχι όσων έχουν τις κοινωνικές σχέσεις (κονέ) ή τις οικονομικές δυνατότητες να εξαγοράσουν θέσεις.

Η σύγχρονη κοινωνία με αφήνει παγερά αδιάφορη με τις αντιλήψεις που τη διέπουν. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι εξακολουθούν και ψηφίζουν συστημικά, ακόμη και πιο “ακραία” φαινομενικά κόμματα, μόνο από αντίδραση επειδή τους κόπηκε ο μισθός, και μαζί του κόπηκαν τα μπουζούκια του Σαββάτου, που διαιωνίζουν το σύστημα της λαμογιάς και του βολέματος που οι ίδιοι έχτισαν, αξίζουν τη μεγαλύτερη των ποινών. Το κακό είναι ότι μαζί τους την πληρώνουν και όσοι δεν έφταιγαν και η μελλοντική γενιά που δεν γεννήθηκε ποτέ.

Όπως, όμως είχε πει κι ο Νίτσε“όταν κάτι πρέπει να πέσει, πρέπει να το σπρώξουμε, κι όχι να το κρατάμε”. Επομένως, εφόσον ο Έλληνας νιώθει αδικία, απέχθεια ή οτιδήποτε άλλο για το συγκεκριμένο σύστημα, γιατί το τροφοδοτεί, και μάλιστα με τον πιο άτιμο τρόπο;

Τη θα ήθελες να προσθέσεις για το τέλος;

Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω. Μου έχει δοθεί η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω πολλά πράγματα και να γνωστοποιήσω άλλα τόσα. Ενδεχομένως να μην έχει καταστεί σαφής η διαφοροποίησή μας από διάφορους βαλτούς το χώρου, οι οποίοι με παντοίους τρόπους προσπαθούν να διαλύσουν τις προσπάθειες όσων έχουμε μείνει να μην εξυπηρετούμε συμφέροντα της ακροδεξιάς, του κράτους και της Στοάς. Έχουν βάλει λυτούς και δεμένους να διαφθείρουν και να απογοητεύσουν τα άτομα που συμμετέχουν και βοηθούν οικειοθελώς και ανιδιοτελώς στις εκδοτικές προσπάθειες και στα ιστολόγια που διατηρεί ο καθένας μας. Η ανυπαρξία κάθε οργάνωσης/ομάδας/κίνησης/κόμματος που εξυπηρετεί διάφορα συμφέροντα γίνεται σταδιακά αντιληπτή από τους νεόκοπους εθνικιστές που ψάχνονται να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και την κοινωνία, κι αυτό πονάει πολλούς. Θα είμαστε εδώ, όσο μας το επιτρέπει το Σύστημα και η ίδια η φύση, επομένως, καλύτερα γι’αυτούς να σταματήσουν τις υστερίες και να συμβιβαστούν με την παρουσία μας, και να μας αφήσουν να διεξάγουμε ανενόχλητοι το έργο μας, ακόμη κι αν καταφέρουμε λίγα.

Ελίνα σε ευχαριστώ για αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Και εγώ για αυτήν την ευκαιρία να πω όλα όσα θα ήθελα.