Του Δημήτρη Βαρσάνη
Ο πρώτος τίτλος της χρονιάς στην Αγγλία θα κριθεί την ερχόμενη Κυριακή(16:00). Λιγότερο σημαντικός βέβαια από την Premier League και το Fa Cup αλλά το “Capital One Cup”(γνωστό περισσότερο ως “League Cup”)είναι το ίδιο υπολογίσιμος για ομάδες που θέλουν να διακριθούν μέσω αυτού του θεσμού,είτε λόγω χρημάτων,είτε λόγω φήμης και δόξας είτε ακόμα και για έξοδο στην Ευρώπη. Στο “Wembley” λοιπόν θα παρευρεθεί η Manchester City και η Sunderland με την οποία θα ασχοληθούμε σχεδόν σε ολόκληρο το κείμενο μας. Μια Sunderland που ούτε ο πιο ένθερμος οπαδός της δεν πίστευε ότι θα κάνει αυτή τη συγκλονιστική πορεία,με βάση τις τραγικές μέχρι πριν τρεις μήνες επιδόσεις της στο πρωτάθλημα.
Έναν βαθμό μάζεψε στα πρώτα της επτά παιχνίδια,τελευταία για πολλές αγωνιστικές,ομάδα διαλυμένη και καταδικασμένη σε υποβιβασμό για πολλούς και όλα αυτά επειδή ο ιδιόρρυθμος Paolo Di Canio έχοντας ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά του να χτίσει τη δική του ομάδα,τα έκανε σαν τα μούτρα του στις μεταγραφές. Με εξαίρεση τους τρεις ομογενείς του(Mannone,Borini,
Έπειτα απολύθηκε όπως ήταν λογικό ο Ιταλός τεχνικός και στη θέση του ανέλαβε ο Gus Poyet και λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε πως της έδωσε βάσιμες ελπίδες για παραμονή στην Premier League. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν ότι η Sunderland θα δώσει τόσο μεγάλη σημασία στα κύπελλα ενώ ο υποβιβασμός παραμονεύει για αυτήν. Αναφέρω “τα κύπελλα” γιατί εκτός από το “Capital One Cup” οι ποδοσφαιριστές της έχουν την ευκαιρία για δεύτερη φορά τη φετινή χρονιά, να πατήσουν το πόδι τους στο χορτάρι του “Wembley”(θα παίξει στον προημιτελικό την επόμενη Κυριακή με την Hull εκτός έδρας).
Αφού στους πρώτους γύρους της διοργάνωσης απέκλεισε την MK Dons(4-2)και την Peterborough(2-0),τη πρώτη με πολύ ζόρι αφού μέχρι το 78’ έχανε 0-2 αλλά μέσα σε 15 λεπτά κατάφερε να το ανατρέψει στους “16” αντιμετώπισε τη Southampton. Μια ομάδα σε πολύ καλύτερη κατάσταση και εκείνη τη περίοδο ήταν στα φόρτε της,φτάνοντας ακόμα και στην τρίτη θέση της Premier League,πιστεύαμε ότι κάπου εδώ θα μας αποχαιρετούσε από τη διοργάνωση η Sunderland. Ωστόσο δεν λάβαμε υπόψη μας ότι ο προπονητής της Southampton Mauricio Pochetinno θα έβαζε τα δεύτερα στην ενδεκάδα του και από την άλλη,ότι ο Poyet ήθελε να γίνει γνωστός αυτός και η ομάδα του καθώς ήταν από τα πρώτα του παιχνίδια που κάθισε στον πάγκο.
Στο τέλος του παιχνιδιού νικήτρια ήταν η Sunderland κερδίζοντας με 2-1 και το επόμενο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσει ήταν μεγάλο και ξεχωριστό,κυρίως για τον Ουρουγουανό τεχνικό της. Στα προημιτελικά λοιπόν η κληρωτίδα τα έφερε έτσι ώστε να αντιμετωπίσει την ομάδα που ως παίκτης έκανε τη σημαντικότερη καριέρα κατακτώντας αρκετά τρόπαια,την αγαπημένη του Chelsea. Πριν από το παιχνίδι δεν δίστασε να πει την πραγματικότητα γι αυτόν,ότι αν δεν γινόταν προπονητής θα “ντυνόταν” οπαδός και θα πήγαινε σε κάθε παιχνίδι της στο “Stamford Bridge”. Στον αγωνιστικό χώρο όμως έπρεπε να κάνει την υπέρβαση και να την αφήσει εκτός διοργάνωσης.
Σε αντίθεση με την Southampton,οι αναπληρωματικοί της Chelsea κοστίζουν μια περιουσία. Μέχρι το 88’ η Chelsea κέρδιζε με 0-1 και τότε ανέλαβε δράση ένας άλλος πρώην παίκτης των “μπλε”, ο Fabio Borini. Σε σύγκριση με τον προπονητή του βέβαια δεν έμεινε στις μνήμες των οπαδών της,καθώς έπαιξε ελάχιστους αγώνες με την πρώτη ομάδα και πήρε την εκδίκηση που τόσο ποθούσε για τις λίγες ευκαιρίες που του δόθηκαν. Στο μισάωρο της παράτασης δεν φάνηκε καμία διαφορά μεταξύ τους στα εκατομμύρια και ως καλύτερη πέρασε στα ημιτελικά,με το γκολ να το βάζει ένας Νοτιοκορεάτης,ο Ki που ξεκλείδωσε την πόρτα της πρόκρισης δύο λεπτά πριν το τέλος και έκανε το “Stadium Of Light” να ΄φωτιστεί ξανά από αυτή τη σπουδαία και άξια επικράτηση.
Εκεί θα συναντούσε σε διπλούς αγώνες την Manchester United και πλέον δεν χωρούσαν οι σκέψεις για αβλεψία της διοργάνωσης. Άλλωστε σε σχέση με την αντίπαλο της που με τη χρονιά που κάνει ήταν ο μόνος τίτλος που μπορούσε να πάρει,δεν είχε τόσο μεγάλη “κάψα” για την κατάκτηση του “Capital One Cup” μπροστά στον κίνδυνο του υποβιβασμού. Ο Poyet έβαλε όλους τους παίκτες που οδήγησαν τις “μαυρόγατες” μέχρι τα ημιτελικά. Ο Mannone κάτω απο τα δοκάρια,ο Borini στη κορυφή της επίθεσης,ο Ki στη μεσαία γραμμή και ο Bardsley στην άμυνα, αυτοί οι τέσσερις κυρίως πρέπει να διαφοροποιηθούν από τους υπόλοιπους παίκτες που απαρτίζουν το ρόστερ της.
Το προβάδισμα που ήθελε το πήρε στο πρώτο παιχνίδι στην έδρα της επικρατώντας με 2-1 της Manchester United. Λίγες μέρες μετά στο “Old Trafford” έμελλε να πραγματοποιήσει δύο φορές τη διαδρομή κόλαση - παράδεισος. Στο πρώτο ημίχρονο βρέθηκε να χάνει με 1-0 αλλά για καλή της τύχη τα εκτός έδρας γκολ στη κανονική διάρκεια του “Capital One Cup” δεν μετράνε και οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στην παράταση. Δεύτερη συνεχόμενη φορά για τη Sunderland και σε αυτή έβαλε το “ασημένιο” γκολ στο ίδιο χρονικό σημείο με τη Chelsea,στο 118’ όταν μετά το σουτ του Bardsley και το ολέθριο λάθος του Ισπανού τερματοφύλακα των “μπέμπηδων” De Gea, η Sunderland ήταν αυτή πάλι σε θέση ισχύος με τον Poyet να ξεσπαθώνει σαν τρελός και τον ιδιοκτήτη Sam Montgomery από τα επίσημα του “Old Trafford” να είναι στα όρια του εμφράγματος από τη συγκίνηση.
Εκεί θα βρει ένα ακόμα “βουνό” μπροστά της,τη Manchester City που εν αντιθέσει με τις “μαυρόγατες”,έφτασε σχετικά εύκολα στο “Wembley”. Λίγο πολύ η πορεία της μοιάζει με αυτή της Wigan τη περσινή σεζόν στο Fa Cup με μόνη διαφορά ότι,οι “Latics” βρήκαν στον δρόμο τους αρκετές ομάδες μικρότερης κατηγορίας. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι η Wigan για να σηκώσει το κύπελλο έπρεπε να νικήσει την Manchester City στον τελικό,κάτι το οποίο το έπραξε αλλά με κόστος τη παραμονή της στην Premier League. Σε μια πανομοιότυπη θέση βρίσκεται και η Sunderland,αλλά προς το παρόν ζει το δικό της παραμύθι που ευελπιστεί με τη σειρά της να ολοκληρωθεί με τον πιο όμορφο τρόπο το απόγευμα της Κυριακής.
