Του Δημήτρη Βαρσάνη
Εννέα χρόνια έχουν συμπληρωθεί από τότε που η Arsenal πανηγύρισε τον τελευταίο της τίτλο. Αυτός ήταν ο μόνος διαθέσιμος που μπορεί να κατακτήσει φέτος,όταν κέρδισε το 2005 στον τελικό του Fa Cup τη Manchester United στη διαδικασία των πέναλτι. Από εκείνη τη χρονιά άλλαξαν πολλά πράγματα στους “κανονιέρηδες”. Κατ’ αρχήν η ομάδα των “Invincibles” που αποτελούνταν από τους Henry,Vieira,Bergkamp,Ashley Cole,Campbell,Gilberto Silva,Pires,Ljungberg ξεθώριαζε σιγά σιγά. Ουσιαστικά αυτό το γεγονός ήταν και το ξεκίνημα της απουσίας της από τους τίτλους στη συνέχεια.
Ο Wenger “βολεύτηκε” με τον στόχο της τετράδας,τη μόνιμη δικαιολογία της αποπληρωμής του “Emirates” και την υπεραιωνόβια στήριξη των διοικούντων στο πρόσωπο του διότι πολύ απλά τους φέρνει χρήματα με τη σιγουριά των ομίλων του Champions League. Παίκτης - ηγέτης δεν υπάρχει,και αν υπάρχει (ξε)πουλιέται(Fabregas,Van Persie)για να μπούνε λεφτά στα ταμεία της ομάδας,πέρα από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές που είχαν ξενερώσει με την ιδέα ότι άλλη μια χρονιά θα μείνουν χωρίς τρόπαιο.
Η τελευταία σεζόν που ουσιαστικά διεκδίκησε με αξιώσεις έναν τίτλο ήταν το 2010/2011,όταν μέσα σε μια εβδομάδα έχασε πρωτάθλημα,αποκλείστηκε στους “16” του Champions League από τη Barcelona και της πήρε το League Cup η...Birmigham που έπεσε στην Championship λίγο πιο μετά. Εκείνη η χρονιά θυμίζει λίγο τη φετινή. Πριν δύο μήνες ήταν στη κορυφή της Premier League,όπως και τότε στους “16” του Champions League αποκλείστηκε από το πρώτο φαβορί της διοργάνωσης,στην προκειμένη περίπτωση τη Bayern Munich(με δική της υπαιτιότητα βέβαια καθώς δεν έδειξε τον απαραίτητο ζήλο να πάρει έστω τον έναν βαθμό στο “San Paolo” απέναντι στη Napoli για να κλειδώσει τη πρώτη θέση και να έχει μια πιο βατή κλήρωση),και στον θεσμό του Fa Cup έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει ανάλογου ή και κατώτερου επιπέδου ομάδες από τη Birmigham.
Hull,Wigan και Sheffield United σίγουρα δεν θα προκαλούσαν τρόμο στους “Gunners” αλλά τα παθήματα που έχουν λάβει από το 2009 και ύστερα πρέπει να τους βάλουν σε ισχυρή επιφυλακή.
Σε διαφορετική περίπτωση η πληγή της Birmigham,της Bradford, και της Blackburn θα εμφανιστεί ξανά στην επιφάνεια. Η αντίπαλος της ειδικά στα ημιτελικά Wigan έχει την πείρα να πληγώνει μεγάλες οικονομικά ομάδες με τη Manchester City να γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτό το πράγμα.
Η Arsenal φαινόταν ότι θα είναι πιο σοβαρή φέτος και όντως έτσι ήταν ως κάποιο σημείο. Τα ματς με τις μικρομεσαίες ομάδες τα έπαιρνε με αποτελεσματικό τρόπο χωρίς να έχει αυτή την αφέλεια των προηγούμενων χρόνων που τη διέκρινε. Ο Wenger είχε ρίξει για πρώτη φορά περισσότερο βάρος στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας βάζοντας μερικές φορές και τρίτο σέντερμπακ μέσα για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Δυστυχώς όμως για τον Αλσατό τεχνικό οι αδυναμίες της ομάδας του εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα στα μεγάλα παιχνίδια που έχασε χωρίς αντίσταση στις έδρες των Manchester City,Liverpool,Chelsea, και Everton ενώ είναι και τεράστια αποτυχία όχι μόνο να μην κερδίζει τη φετινή Manchester United αλλά να μη της βάζει ούτε γκολ στα δύο μεταξύ τους παιχνίδια.
Η μη νοοτροπία νικητή,η κακή εώς άθλια διαχείριση του Γάλλου τεχνικού, και η έλλειψη χαρακτήρα και μεγάλου επιθετικού στα μεγάλα παιχνίδι,συν τους τραυματισμούς σημαντικών παραγόντων(Ramsey,Walcott,
Την ίδια στιγμή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μετά από 18 χρόνια θα συνεχίσει να παραμένει κανονικά στον πάγκο της ο Wenger,παρότι πριν μερικούς μήνες ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα ανανεώσει το συμβόλαιο του. Ίσως και οι δύο πλευρές να περιμένουν την εξέλιξη του επόμενου μήνα και έπειτα να πάρουν τις αποφάσεις τους. Οι οπαδοί της πάντως ένα από τα τρία πράγματα αναμένουν να συμβούν. Ή θα χτίσει ένα μικρό μέταλλο πρωταθλητή για τα επόμενα χρόνια παίρνοντας το κύπελλο και βγαίνοντας στο Champions League,η θα μείνει για άλλη μια φορά με τη "χαρά" της τετράδας,η θα τα χάσει και τα δύο και το “in Arsene we trust” θα εξαφανιστεί από τα χείλη και των τελευταίων φανατικών υποστηρικτών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου