Europa League:Η ανέλπιστη ευκαιρία τους

του Δημήτρη Βαρσάνη

Από τη “χρυσή” μετριότητα στην απόλυτη αποθέωση; αυτό ισχύει για τις Valencia και Sevilla,δύο ομάδες οι οποίες ξεκίνησαν με χαμηλές βλέψεις τη σεζόν για τα δεδομένα τους,όμως με τη πολύ καλή τους πορεία στο Europa League τους δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να της βάλουν “χρώμα” με ένα καταπληκτικό τρόπο.

“Valencianistas” και “Sevillistas” θα διασταυρωθούν στα ημιτελικά του θεσμού με σκοπό να βρεθούν στο μεγάλο τελικό της 14ης Μαΐου στο “Juventus Arena”. Εκεί που αν κάποια από τις δύο το κατακτήσει θα είναι διπλά ευχαριστημένη. Πέραν της προσθήκης ενός ακόμα Ευρωπαϊκού τροπαίου στη συλλογή τους,με το νέο κανόνα που έχει θεσπίσει η UEFA από την σεζόν 2014-2015,θα συμμετάσχει αυτόματα μια από τις δύο στους ομίλους του Champions League. Βέβαια για να γίνει αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο,καθώς στο άλλο ζευγάρι παίζουν μεταξύ τους τα δύο φαβορί της διοργάνωσης.

Το πρώτο(Juventus)είναι και το ακλόνητο διότι όλα είναι υπέρ της. Έχει το καλύτερο ρόστερ,παίκτες - ηγέτες(Buffon,Pirlo,Chiellini,Vidal)που στη δύσκολη στιγμή θα είναι παρών για να τη βγάλουν από αυτή,παίκτες που με μια ενεργεία τους μπορεί να φανούν αποφασιστικοί στο τελικό αποτέλεσμα(Tevez,Llorente,Pogba),τύχη και φυσικά τη στήριξη του κόσμου που θα έχει στο γήπεδο της αν περάσει. Ωστόσο δεν είναι και η ομάδα με τα άτρωτα σημεία. Αυτό αποδείχθηκε με τη Galatasary στους ομίλους του Champions League και αποδεικνύεται το τελευταίο διάστημα διαρκώς,που μπορεί να κερδίζει αλλά το πραγματοποιεί είτε με τα ψέμματα,είτε με τον υπερβολικό σεβασμό του αντιπάλου,είτε με τις ενέργειες του Tevez και τα αριστοτεχνικά χτυπήματα φάουλ του Pirlo,είτε μερικές φορές και με τη βοήθεια εξωγενών παραγόντων.

Το αμέσως επόμενο(Benfica)είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα με αστείρευτο ταλέντο,η οποία κάθε χρόνο μοσχοπουλάει αρκετούς παίκτες(Di Maria,David Luiz,Ramires,Matic)αλλά δεν έχει καταφέρει να κάνει την υπέρβαση στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα από το 1962,όταν ο τότε Ούγγρος προπονητής τους Bela Guttman τους ευχήθηκε να μην πάρουν Ευρωπαϊκό κύπελλο για τα επόμενα 100 χρόνια,για το λόγο ότι η διοίκηση τον “μαχαίρωνε” πισώπλατα συζητώντας με άλλον προπονητή ενώ η ομάδα του βάδιζε πολύ καλά. Πέρυσι έφτασε κοντά απέναντι στη Chelsea να “σπάσει” τη κατάρα,όμως για ακόμα μια φορά δεν το πέτυχε. Ίσως αυτό το γεγονός μαζί με την αναξιόπιστη άμυνα της,να της κοστίσουν για ακόμη μια φόρα το επίτευγμα. Από αυτές τις δύο μάλλον η Sevilla και η Valencia παρακαλάνε να περάσει η Benfica για να έχουν και περισσότερες πιθανότητες για την έκπληξη.

Οι “νυχτερίδες” σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια δεν έβαλαν ιδιαίτερους υψηλούς στόχους. Πρωτάθλημα ούτε λόγος φυσικά,Champions League δύσκολα,κύπελλο με τα δύο “θηρία” (Barcelona,Real Madrid) να το έχουν και αυτό στα υπόψιν τους επίσης ήταν άθλος να κατακτηθεί και έμεινε με τη σκέψη μιας θέσης στην εξάδα,η οποία σε δίνει ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ο Soldado,ο τελευταίος των...κοντών θαυματουργών(Silva,Mata,Pablo Hernandez)του “Mestalla” πουλήθηκε στη Tottenham,Tino Costa και Gago έφυγαν για άλλες πολιτείες και ο Albelda ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση.

Στη θέση του προσωρινού Ernesto Valverde ήρθε να αναλάβει ένα δικό της παιδί,ο Σέρβος Miroslav Dukic ο οποίος είχε ένα αρκετά καλό πέρασμα από τη Valladolid. Την ανέβασε στη Primera Division και τη κράτησε σχετικά άνετα τη προηγούμενη σεζόν και κέρδισε τη προαγωγή στην αγαπημένη του ομάδα. Όμως και στη περίπτωση του Pellegrino πέρυσι έτσι και σε αυτή του Σέρβου τεχνικού τα αποτελέσματα δεν ερχόντουσαν,Pabon και Postiga μπροστά δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα,το υλικό της ήταν εμφανώς περιορισμένων δυνατοτήτων και όταν απολύθηκε ο Dukic η Valencia ήταν στην ένατη θέση με το “τρένο” της Ευρώπης να χάνεται όλο και περισσότερο.

Ένας ακόμα παίκτης που αγωνίστηκε στη δεκαετία του ‘90 στις “νυχτερίδες,ο Juan Antonio Pizzi ήταν ο επόμενος εκλεκτός της διοίκησης,μια ακόμα δηλαδή “φθηνή” λύση στον πάγκο τους. Το πρώτο που έκανε ο Αργεντινός ήταν να δώσει ψυχολογία και κίνητρο στους παίκτες του για τη συνέχεια,η οποία δεν ήταν αδιάφορη. Μπορεί στο κύπελλο να ήταν ήδη αποκλεισμένη και στο πρωτάθλημα να είχε απειροελάχιστες ελπίδες για έξοδο στην Ευρώπη,όμως υπήρχε ακόμα το Europa League,στο οποίο η Valencia έχει καλή προϊστορία με τον τελευταίο τίτλο να τον κατακτά πριν 10 χρόνια με τον Rafa Benitez στο τιμόνι της.

Λίγο η συγκέντρωση της κυρίως σε αυτή τη διοργάνωση,λίγο οι βατές κληρώσεις της,λίγο το νέο αστέρι της που λάμπει ο Paco alcacer(είναι το καινούργιο “φυντάνι” της που στα επόμενα δύο χρόνια θα της φέρει πολλά χρήματα)την έφτασαν σχετικά εύκολα στα προημιτελικά. Εκεί αντιμετώπισε τη Basel,μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις τα τελευταία τρία χρόνια και πραγματοποίησε μια από τις πιο παλικαρίσιες προκρίσεις. Στην Ελβετία έχασε με κακή εμφάνιση 3-0,όμως στη ρεβάνς του “Mestalla” κατόρθωσε να κάνει το ακατόρθωτο. Τη νίκησε στη παράταση με 5-0 αποκλείοντας την από τη συνέχεια της διοργάνωσης με τον 20άχρονο επιθετικό της να πραγματοποιεί μαγική εμφάνιση.

Στα ημιτελικά θα συναντήσει έναν παλιό γνωστό της,ο οποίος θα θέλει να πάρει και τη δική του εκδίκηση. Ο Unai Emery το καλοκαίρι του 2012 δεν έφυγε με το καλύτερο τρόπο από τη Valencia. Η διοίκηση εμμέσως του έδειξε τη πόρτα της εξόδου επειδή δεν μπόρεσε στα τέσσερα χρόνια συνεργασίας τους να μπει σφήνα σε Barcelona και Real Madrid,να πάρει το κύπελλο ή να κάνει μια Ευρωπαϊκή διάκριση. Ωστόσο την είχε σε μια αξιοπρεπέστατη θέση στη La Liga,μόνιμα στο Champions League και αγωνιστικά δεν ήταν στη σημερινή κατάσταση. Αφού πήγε στη Ρωσία για τα λεφτά περισσότερο και λιγότερο να κάνει δουλειά,επέστρεψε στην Ισπανία για το πρότζεκτ της Sevilla.

Οι Ανδαλουσιανοί μετά από εκείνο το “φιάσκο” με τα δύο συνεχόμενα κύπελλα UEFA,τα οποία άφησαν πολλά ερωτήματα με ποιον τρόπο τα κατέκτησε η ομάδα του Juande Ramos,δεν πρωταγωνιστούσε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη,βασικά ούτε καν στην Ισπανία. Πέρυσι τερμάτισε ένατη,αλλά επειδή η UEFA δεν χορήγησε άδεια στις Malaga και Rayo Vallecano πήρε αυτή το τελευταίο Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τα 40 εκατομμύρια της Manchester City για του Negredo και Jesus Navas επέτρεψαν στους Σεβιγιάνους να κάνουν επενδύσεις σε φιλόδοξους και διψασμένους για διάκριση παίκτες. Gameiro(PSG),Bacca(Club Brugge),Rusescu(Steaua Bucurest),Marin(Chelsea),Vitolo(Las Palmas),Pareja(Spartak Moscow),είναι μερικά ονόματα που έδιναν υποσχέσεις για μεγάλα πράγματα τη φετινή σεζόν.

Διαπιστώνουμε όμως μεταπτώσεις στα αποτελέσματα της,δεν έχει μια σταθερή γραμμή ως ομάδα. Παραδείγματος χάριν πριν τέσσερις εβδομάδες νίκησε τη Real Madrid στο “Sanchez Pizjuan” και μετά έχασε στη Celta. Αυτή η αστάθεια της φάνηκε και στο Europa League. Στους “16” της διοργάνωσης έχασε στο τοπικό ντέρμπι από τη Betis στην έδρα της με 2-0 και μιμούμενη τη Valencia απέκλεισε τους “Verdiblancos” στο “Benito Villamarin” στη διαδικασία των πέναλτι. Κάτι παρόμοιο έγινε και στα προημιτελικά. Στον πρώτο αγώνα έχασε στη Πορτογαλία με 1-0 από τη Porto με σκορ που τη κολακεύει και στο γήπεδο της κέρδισε τους “δράκους” με το ταπεινωτικό 4-0. Η αλήθεια είναι ότι έχει ακόμα ελπίδες μέσω πρωταθλήματος να πάει στα προκριματικά του Champions League με τη τέταρτη Athletic Bilbao να τη χωρίζουν έξι βαθμούς πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της La Liga,ενώ την επόμενη εβδομάδα θα ταξιδέψει στη πόλη των Βάσκων για να παίξει το τελευταίο της χαρτί. Ωστόσο δεν θα έλεγε όχι να κάνει στο τέλος τη λεγόμενη παροιμία “με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια”.