Περιηγήσεις στην ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα Σίφνου

«Η ακρόπολη Αγίου Ανδρέα Σίφνου» είναι το θέμα της διάλεξης της δρ Χριστίνα Α. Τελεβάντου, Διευθύντριας Ανασκαφής Ακρόπολης Αγ. Ανδρέα Σίφνου που θα δώσει την Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014, στις 19.00, στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 136, Θησείο). Η διάλεξη πραγματοποιείται στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων «Περιηγήσεις με την Αρχαιολογική Υπηρεσία» που διοργανώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Οι ανασκαφές στην ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα αποκάλυψαν το μεγαλύτερο τμήμα του ισχυρού διπλού μυκηναϊκού τείχους και του πυκνού πολεοδομικού ιστού των ιστορικών χρόνων με το μεγάλο ιερό, τα οικοδομήματα, τους δρόμους, και τα έργα διαχείρισης των οβριών υδάτων, καθώς και πληθώρα κινητών ευρημάτων.

Όπως τονίζει η κ. Τελεβάντου σε ανακοίνωσή της για την διάλεξη: «Η ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα Σίφνου εντυπωσίαζε  ήδη από τον 19ο αι. Το 1898 ο μεγάλος Έλληνας αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας πραγματοποίησε την πρώτη ανασκαφική έρευνα. Το 1970 υπό την αιγίδα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας η Σιφνιά αρχαιολόγος Βαρβάρα Φιλιππάκη ξεκίνησε συστηματική ανασκαφή που διάρκεσε  μία δεκαετία. Ήλθαν στο φως μικρά τμήματα του τείχους, λίγα κτήρια και κινητά ευρήματα, ικανά να δείξουν ότι πρόκειται για μία σπουδαία μυκηναϊκή ακρόπολη με ισχυρό κυκλώπειο τείχος, η οποία κατοικήθηκε και κατά τους ιστορικούς χρόνους.

Τη δεκαετία του 1990 τα μνημεία αυτά είχαν ήδη καλυφθεί σχεδόν στο σύνολό τους από πυκνή βλάστηση. Τότε έγιναν περιορισμένης έκτασης εργασίες εξωραϊσμού από την ΚΑ’ ΕΠΚΑ με χρηματοδότηση του ΥΠ.ΑΙ. Η ένταξή του έργου διαμόρφωσης και ανάδειξης της ακρόπολης στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Πολιτισμός” 2002-2006 του Υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο ολοκληρώθηκε το 2008, έδωσε τη δυνατότητα αφενός να επεκταθεί η ανασκαφική έρευνα και αφετέρου να γίνουν οι απαραίτητες υποδομές για να δημιουργηθεί ο πρώτος οργανωμένος επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος στη Σίφνο

Από τα ως τώρα στοιχεία διαπιστώνεται ανθρώπινη δραστηριότητα από το τέλος της Νεολιθικής/αρχές της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (τέλος 4ης χιλ. π.Χ.). Επίσης ότι η ίδρυση της ισχυρά οχυρωμένης ακρόπολης ανάγεται στη Μυκηναϊκή Εποχή (13ος αι. π.Χ.) και η προϊστορική εγκατάλειψή της γύρω στα τέλη του 12ου/αρχές 11 αι. π.Χ.  Επιπλέον ότι κατοικήθηκε πάλι κατά τους ιστορικούς χρόνους (8ος αι. π.Χ.), άκμασε κατά την Αρχαϊκή περίοδο (7ος-6ος αι. π.Χ.), ήταν ένας από τους κυριότερους κρίκους στο δίκτυο ενδοεπικοινωνίας του νησιού με πύργους, ενώ μαρτυρείται περιορισμένη κατοίκηση έως την Ελληνιστική εποχή (2ος αι. π.Χ.).

Η ανάδυση της εντυπωσιακής αυτής ακρόπολης ύστερα από τρεις χιλιάδες χρόνια   έδειξε με γλαφυρότητα τη μεγαλοπρέπεια και την ευρωστία της, καθώς και τις διακυμάνσεις ακμής και παρακμής κατά τη μακραίωνη διάρκεια της ζωής της».