Premier League

Fernandes, Redknapp, Hoddle, Ferdinand:Το κουαρτέτο που κατευθύνει τη QPR στη διάλυση

του Δημήτρη Βαρσάνη

Ο Harry Redknapp ήταν ο καλύτερος προπονητής να ανεβάσει τη QPR στη μεγάλη κατηγορία. Λίγοι προπονητές θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τόσους πολλούς μεγάλους μισθούς και “εγώ” στον άχαρο και δυσάρεστο κόσμο της Championship.

Η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στον εαυτό του σήμαινε ότι ίσως να άφηνε ανεξέλεγκτους τους ποδοσφαιριστές του να περάσουν το όριο. Όμως το να επιβραβεύεις μόνο αυτό το γεγονός χωρίς πραγματικά να κοιτάς την ευρύτερη εικόνα είναι μια επιεικής και τεμπέλικη σκέψη. Ο Redknapp στηρίζεται στους παλαιούς παίκτες που ξέρει,ενώ οι οπαδοί φώναζαν να παρθούν νέοι ποδοσφαιριστές αντάξιοι της Premier League με βάση την αξία τους και όχι τη φήμη τους.

Η Hull πήρε το χρόνο της για να κατασκοπεύσει προσεκτικά και να πάρει τον 20άχρονο αριστερό μπακ της Dundee United Andy Robertson,ο οποίος έχει ξεκινήσει βασικός και στις επτά πρώτες αγωνιστικές. Η West Ham κατέβαλλε ένα ανάλογο ποσό για να αποκτήσει τον 24άχρονο αμυντικό της Ipswich Aaron Creswell,ο οποίος μέχρι στιγμής έχει παίξει κάθε δευτερόλεπτο με τη φανέλα της.

Οι “Hammers” επίσης δανείστηκαν από την Arsenal τον Carl Jenkinson,ενώ η QPR πούλησε τον αξιόπιστο δεξιό μπακ της Danny Simpson στην άμεση αντίπαλο της για τη μάχη του υποβιβασμού Leicester για να φέρει από τη Juventus με τη μορφή του δανεισμού τον Mauricio Isla. Βλέπετε κάποια παιδιά βάζουν τα χρήματα στη τσέπη τους ώστε να αγοράσουν “γλυκά” και οι γονείς ορισμένων παιδιών κατέχουν ένα “εργοστάσιο σοκολάτας”.

Ο Sandro έχει ένα άσχημο ιστορικό με τους τραυματισμούς του,η κακή φόρμα του Leroy Fer συνέβαλε στον υποβιβασμό της Norwich τη προηγούμενη χρονιά,ο Niko Kranjcar έμοιαζε πολύ ακατάλληλος για τη Championship και ο Loic Remy έπαιξε εκεί μόνο για έξι μήνες. Ωστόσο αυτά που ακούμε και διαβάζουμε από τη QPR είναι τα εξής: Ο Sandro ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης στη Tottenham,ο Fer είναι Διεθνής με την Ολλανδία,ο Kranjcar έχει τεράστιες ικανότητες και οτι τον Remy δεν μπορούσε να τον κρατήσει.

Στη QPR γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα,η QPR κέρδισε την άνοδο πέρυσι,η QPR έχει τεχνικά καλούς καταρτισμένους παίκτες,τα αποδυτήρια της QPR είναι γεμάτα από σπουδαίους χαρακτήρες. Καλά όλα αυτά όμως βρίσκεται στον πάτο της Premier League και έρχονται πολύ δύσκολα παιχνίδια με τα ερωτηματικά να είναι πολλά και οι λύσεις σε αυτά ελάχιστες.

Ο Isla και ο συμπατριώτης του Eduardo Vargas έμειναν στον πάγκο στη τελευταία ήττα των “R’s” από τη West Ham με 2-0 και δεν μπήκαν ούτε καν ως αλλαγή. Οι δανεισμοί τους είναι πολυτέλεια ώστε να μην αγωνίζονται,οι βραχυπρόθεσμες συμφωνίες πρέπει να ωφελούν και τις δύο μεριές και να λειτουργούν άμεσα. Θα πρέπει επίσης να ταιριάξουν αμέσως σε μια ομάδα και συνήθως να μιλούν την ίδια γλώσσα π.χ. ο Alex Song στη West Ham,ο Tom Cleverley στην Aston Villa και ο Wilfried Zaha στη Crystal Palace.

Αντιθέτως φαίνεται ότι τον Isla δεν τον ήθελαν στη Juventus όπως και τον Vargas στη Napoli. “Bianconeri” και “Partenopei” είδαν στη QPR τη σωσίβια λέμβο τους ώστε να απεμπλακούν από τη παρουσία τους και τον μισθό τους. Αν οι δύο “Roja” δεν παίρνουν ούτε δευτερόλεπτο συμμετοχής απέναντι στη West Ham πότε και που θα το πάρουν; και αν γίνει πόσο πραγματικά θέλουν να κρατήσουν τους “Hoops” στη Premier League; και το σημαντικότερο,πόσες φορές πήγε στην Ιταλία ο Redknapp για να παρακολουθήσει παιχνίδια τους;

Αν τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι ενδεικτικά της εξαντλημένης κουλτούρας που επικρατεί γύρω από το “Loftus Road”,τότε πιθανότατα η υπογραφή του Rio Ferdinand να το κάνει. Στους πρώτους του αγώνες είναι ένας αναποτελεσματικός περπατητής του γηπέδου χωρίς κινήσεις στα πόδια του και συμβάλει άμεσα στη καθοδηγούμενη πτώση της ομάδας του. Πριν δύο εβδομάδες χάρισε ένα γκολ στη Southampton και ο τρόπος που μάρκαρε τον Jerome Tomkins προχθές ήταν κωμικός. Έκανε τον 25άχρονο αμυντικό να μοιάζει σαν τον Gianfranco Zola,καθώς τον περιστρεφογύριζε σε μια μη οικεία θέση γύρω από το κουτί του πέναλτι πριν σηκώσει τη μπάλα για τον Diafre Sakho που σκόραρε το δεύτερο τέρμα για τη West Ham.

Τέλος υπάρχει και η πρόσληψη του Glenn Hoddle ως βοηθός που - όπως και στη περίπτωση του Ferdinand -  είναι μια υπογραφή “ροζ σαμπάνιας” και μιας “ακριβής γεύσης κόκα κόλας light”. Εμφανίζονται στο προσκήνιο μερικοί δίκαιοι λόγοι που καμία ομάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν πήρε τον Hoddle. Ένας προικισμένος τεχνικά ποδοσφαιριστής,ένα ώριμο μυαλό,ιδανικό για να μαζέψει τις αποχρώσεις του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που όμως δεν βελτίωσε τον τρόπο αμυνάς της στις στημένες φάσεις,δεν μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του με τους εκκλησιαστικούς λόγους του και δεν πρόκειται να τους βοηθήσει να γαλουχήσουν μια ενωτική νοοτροπία. 

Τα πάντα είναι φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες στη QPR. Το στιλ μειώνει την ουσία και παρατηρείται πολύς λόγος και καμία πράξη. Τα ανεκτίμητα κομμάτια της αντίκας βρίσκονται κολλημένα στο τοίχο με ένα απελπισμένο μείγμα τσίχλας και τυφλής ελπίδας. Όμως σίγουρα για όλα αυτά δεν ευθύνονται μόνο ο Redknapp και οι δήθεν αστέρες του.

Όπως λέμε συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Ο ιδιοκτήτης του συλλόγου Tony Fernandes τη τελευταία Κυριακή του Αυγούστου ενημέρωσε τους οπαδούς ότι ο Remy ήταν στο σπίτι του και έτρωγαν δείπνο 48 ώρες πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος, ωστόσο λίγο αργότερα εντάχθηκε στη Chelsea.

Αναρωτιόμαστε που θα ήταν τώρα η QPR αν ο Fernandes δεν ήταν τόσο πρόθυμος να φιλοξενεί τους διάσημους εργαζόμενους του για να παίζει βιντεοπαιχνίδια μαζί τους,αντί να επινοήσει ένα σχέδιο δράσης για να σώσει τη καταρρέουσα αυτοκρατορία του.