Arsenal - Manchester United(Preview)

Από παιχνίδι τίτλου κατάντησε παιχνίδι μιας Ευρωπαϊκής θέσης

του Δημήτρη Βαρσάνη

Οι δυνατοί σκοντάφτουν. Το Σάββατο δύο μεσαίες ομάδες της Premier League θα κοντραροχτυπηθούν για λίγα περισσότερα από την ιστορική περηφάνια τους και την ευκαιρία να αγγίξουν τις Ευρωπαϊκές θέσεις.

Πριν πέντε χρόνια αυτός ο αγώνας θα ήταν ανάμεσα στην Everton και τη Tottenham όμως αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το Arsenal - Manchester United. Αν και αυτοί οι δύο ισχυροί σύλλογοι δεν έχουν πέσει ακόμα,και οι δύο παραπατούν αυτή τη χρονιά.

Τα τελευταία 17 χρόνια η Arsenal έχει βγει στο Champions League και στις 17 περιπτώσεις και η Manchester United στις 16,με τη μετά Ferguson εποχή να είναι η μοναδική αποτυχία της. Είναι ένα δίκαιο σχόλιο αν πούμε ότι και οι δύο συγκεκριμένοι σύλλογοι είναι συνηθισμένοι στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Γιατί λοιπόν να κάνουμε και τους δύο να φαίνονται ότι λείπουν πλέον από αυτά τα επίπεδα;

Η Southampton και η West Ham,σήμερα στη δεύτερη και τέταρτη θέση αντίστοιχα αξίζουν πολλά εύσημα για τη πορεία τους και την ευρηματικότητα και τη προσπάθεια του ποδοσφαίρου τους. Ναι,ακόμη και τα “σφυριά” του Sam Allardyce ήταν τολμηρά,αδίστακτα και ευχάριστα κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς. Όμως πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η φόρμα τους; την ίδια στιγμή Manchester United και Arsenal σύντομα θα τη βγάλουν.

Τη περασμένη χρονιά μετά από 12 αγωνιστικές η Arsenal ήταν στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με 25 βαθμούς. Εν τω μεταξύ,ακόμη και κάτω από τον καταδικασμένο David Moyes η Manchester United είχε συγκεντρώσει 20 βαθμούς και βρισκόταν στη πέμπτη θέση. Ένα χρόνο ύστερα τρίβουν τους ώμους τους στην έκτη και έβδομη θέση με 17 και 16 βαθμούς αντίστοιχα.

Στη κορυφή ο Jose Mourinho σκουπίζει τα χνούδια από τον ώμο του και κοιτάει ελαφρώς τους παλιούς εχθρούς του πίσω του. Ο Arsene Wenger μπορεί να τον έσπρωξε στο “Stamford Bridge” τον Οκτώβριο όμως η ομάδα του είχε ηττηθεί με 2-0 από τη Chelsea. Αυτές οι συνθήκες δεν είναι κάτι καινούργιες για την Arsenal. Είναι σχεδόν συνώνυμες με τις κακές της αρχές και την αργοπορημένη αντεπίθεση της προς το τέλος της χρονιάς. Πριν από δύο χρόνια σε αυτό το σημείο μάζεψε 16 βαθμούς ωστόσο κατάφερε να κερδίσει τα 11 από τα 14 τελευταία παιχνίδια της και να αναρριχηθεί στην γη της επαγγελίας των θέσεων του Champions League.

Μετά από εννέα χρόνια χωρίς τρόπαιο,το FA Cup αγαλλίασε κάπως τις ψυχές των ανθρώπων του “Emirates”. Σε ευνοϊκούς όρους ο Wenger κατέκτησε περισσότερους τίτλους από τον Jose Mourinho,τον Louis Van Gaal και τον Brendan Rodgers τη προηγούμενη σεζόν. Ωστόσο η αγχωτική κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας επί της Hull δεν έχει εξελιχθεί σε πιο σημαντικούς τίτλους που οι οπαδοί της ποθούν. Το κοινό των “κανονιέρηδων” προσβλέπει αυτό καθώς η φετινή χρονιά ανέμενε να αλλάξει τους στόχους της ομάδας του Αλσατού τεχνικού. Όμως οι προσδοκίες μπορούμε να πούμε ότι είναι η μητέρα όλων των απογοητεύσεων.

Στη Manchester United ο Van Gaal φαίνεται να έχει περισσότερες δικαιολογίες στη διάθεση του. Η κατάσταση με τους τραυματίες πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο,με τους David De Gea,Daley Blind και Michael Carrick να αποκομίζουν διάφορα προβλήματα από τις Εθνικές τους αυτή την εβδομάδα.

Ο Ολλανδός θα μπορούσε να συγχωρεθεί όντας καταραμένος με τις εκτάσεις των τραυματισμών του ρόστερ του. Παρόλα αυτά η κρίση με τους τραυματισμούς της Manchester United είναι ένα ετήσιο φαινόμενο. Παρά αυτό το γεγονός ο Ferguson κατάφερνε να σηκώνει ανελλιπώς πρωταθλήματα,ενώ ο Van Gaal εδώ και αρκετό καιρό προσφέρει μέτρια αποτελέσματα.

Αν κάποιος ψάξει για ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο ομάδων είναι ότι και οι δύο ξόδεψαν πολλά λεφτά στις τελευταίες μεταγραφικές περιόδους. Η Manchester United έδωσε κοντά στις 150 εκατομμύρια λίρες αυτό το καλοκαίρι,ενώ οι αγορές της Arsenal ανέρχονται στις 125 εκατομμύρια λίρες από τον Αύγουστο του 2013 φέρνοντας ονόματα αστέρια όπως ο Mesut Ozil και ο Alexis Sanchez. Σε καμία όμως από τις δύο τα χρήματα που δαπανήθηκαν δεν έχουν μετουσιωθεί σε αποτελέσματα.

Το γεγονός ότι και οι δύο σύλλογοι έχουν ξοδέψει πολλά χρήματα υποδηλώνει ότι ο σχεδιασμός δεν ήταν τόσο πλήρης όσο θα έπρεπε. Και οι δύο εξορμήσεις στη μεταγραφική τους αγορά ήταν περισσότερο από έναν υπαινιγμό της απελπισίας για αυτούς. Οι ομάδες που έχουν παραμείνει σταθερές στο χτίσιμο των ρόστερ τους και στις επενδύσεις είναι αυτές που δρέπουν τα οφέλη αυτή τη στιγμή.

Η Chelsea,η Manchester City,η Southampton,η West Ham και η Swansea χτίζονται σταθερά αντί να αλλάζουν με μια επαναστατική κίνηση όλο τους το προσωπικό. Έτσι,η Arsenal και η Manchester United θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο του “Emirates” με άφθονο ταλέντο αλλά λίγο ως προς την συνοχή της ομάδας. Σε μακροπρόθεσμη βάση τόσο ο Wenger όσο και ο Van Gaal δίχως αμφιβολία θα φτιάξουν την ανισορροπία των ομάδων τους όμως τότε ο τίτλος του πρωταθλητή πιθανότατα να είναι μακριά.

Για τους οπαδούς και των δύο ομάδων ωστόσο αυτό δεν θα είναι αρκετό. Ακόμα και μια νίκη αύριο το απόγευμα θα την αισθανθούν με κούφιο τρόπο έχοντας στο μυαλό τους τα μεγάλα ματς του παρελθόντος.