Ligue 1

Ο Βραζιλιάνος που θέλει να μοιάσει στον Riquelme

του Δημήτρη Βαρσάνη

Στη Γαλλία το περίμεναν αυτό για πάνω από 30 χρόνια. Η σεζόν 1983 - 1984 ήταν αξιομνημόνευτη για τη Ligue 1 με τρεις παίκτες να σκοράρουν πέντε τέρματα σε μεμονωμένα παιχνίδια.

Ο πρώτος που το κατόρθωσε ήταν ο Jean-Francois Beltramini για τη Rouen απέναντι στη Nancy,ακολούθησε τη πρωταπριλιά ο Philippe Anziani στη νίκη της Sochaux επί της Toulon με 8-2 και τέσσερις εβδομάδες αργότερα ο Σλοβένος Toni Kurbos πέτυχε έξι τέρματα στον θρίαμβο της Metz έναντι της Nimes με 7-3. Από τότε κανένας δεν κατάφερε να το πετύχει ωσότου ένας ημιάγνωστος Βραζιλιάνος με δανεισμό,ο Carlos Eduardo de Oliveira Alves ή πιο απλά Carlos Eduardo να εκπλήσσει όλη τη χώρα τη περασμένη Κυριακή με τις επιδόσεις του στη Nice που κέρδισε τη Guingamp εκτός έδρας με 7-2.

Αρχικά ισοφάρισε στο 12’ με ένα φάουλ σπάνιας ομορφιάς. Πριν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο ήταν στο σωστό μέρος στη σωστή στιγμή ώστε να σκοράρει δύο φορές με ένα άγγιγμα στα δύο τελειώματα του. Στο δεύτερο μέρος πρόσθεσε άλλα δύο γκολ με το τελευταίο ιδιαίτερα να είναι πολύ ωραίο καθώς ο ίδιος ξεκίνησε τη προσπάθεια του.

Ήταν ένα μοναδικό επίτευγμα διότι και ο Τύπος απάντησε αναλόγως. Ο Carlos Eduardo έγινε ο πρώτος παίκτης της Ligue 1 που πήρε 10 από τη L’Equipe και οι υπόλοιπες εφημερίδες ακολούθησαν το παράδειγμα της. Μόνο στη Guingamp έμειναν απελπιστικά απογοητευμένοι. Ο Δανός τερματοφύλακας Jonas Lossl ήταν τόσο αηδιασμένος  με τους συμπαίκτες του και τη θλιβερή τους απόδοση σε σημείο που έριξε τα γάντια του σε ένα κάδο ανακύκλωσης αμέσως μετά το τελικό σφύριγμα.

Το κατόρθωμα του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό με δεδομένο ότι ο Carlos Eduardo δεν είναι καν σέντερ φορ. Συγκεκριμένα είναι ένας πλέι μέικερ που προτιμά να σουτάρει. Ασυνήθιστο γεγονός για έναν Βραζιλιάνο έχει μια εμμονή με τον Juan Roman Riquelme περνώντας πολλές ώρες στο youtube βλέποντας το μαέστρο της Αργεντινής. Αυτό είναι το επίπεδο θαυμασμού όταν η σύζυγός του Danielly έμεινε έγκυος ο μέσος ήθελε να ονομάσει το γιο του Riquelme. Για την ώρα μπήκε ξανά στο αρχείο επειδή η γυναίκα του έκανε κοριτσάκι την Isabella.

Οι Βραζιλιάνοι φυσικά δεν συγκρίνουν τα αγαπημένα τους παιδιά με τον πρώην άσσο της Boca Juniors και ο Carlos Eduardo περιέργως μοιάζει με τον Socrates γιατί είναι λεπτός,ψηλόλιγνος και κομψός ραδιούργος,έστω και αν τα 184 εκατοστά είναι πολύ μικρότερα από τον αείμνηστο “γιατρό” και ποτέ δεν έπαιξε για τη Corinthians.

Η αλήθεια είναι ότι πριν αρχίσει η περιπέτεια του στην Ευρώπη δεν άφησε καθόλου τη σφραγίδα του στο Βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο.

Ο Carlos Eduardo μεγάλωσε στη Desportivo Brasil,ένας μικρός σύλλογος που ανήκει στη traffic,μια εταιρεία διαχείρισης γεγονός που υποδηλώνει΄ότι είναι μια καλή επιχείρηση για να πουλάει τα ελπιδοφόρα ταλέντα της. Η traffic έχει επίσης την Estoril στη Πορτογαλία,ενώ ο μέσος μεταφέρθηκε πέρα από τον Ατλαντικό,τον Ιανουάριο του 2011.

Η Estoril ήταν στη δεύτερη κατηγορία τότε και ο νεοαποκτηθείς δεν είχε πάρει πολύ χρόνο αναπαραγωγής από το σκληρό και απαιτητικό σωματικά ανταγωνισμό. Η τύχη του άλλαξε τη σεζόν 2012 - 2013 αφού η ομάδα του ανέβηκε και λόγω τραυματισμών αναγκάστηκε ο προπονητής Marco Silva να αλλάξει τη τακτική του και να χρησιμοποιήσει δύο επιθετικούς μέσους.

Η Estoril τερμάτισε στη πέμπτη θέση και βγήκε στο Europa League,ενώ ο Βραζιλιάνος άνθισε με το παιχνίδι του,τις καίριες πάσες του και τα αριστοτεχνικά χτυπήματα φάουλ του. Πραγματοποίησε αρκετά για να εντυπωσιάσει τη Porto που τον υπέγραψε για σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ το περασμένο καλοκαίρι. Περιττό να πούμε ότι η Traffic ήταν πολύ ικανοποιημένη με αυτό το Deal. 

Μια κίνηση σε μια μεγάλη ομάδα ήταν ένα τεράστιο βήμα για τον ίδιο και τη καριέρα του,ακόμα και αν ο προπονητής του Paulo Fonseca αρχικά δεν τον πίστευε και τον έστειλε στις ρεζέρβες.

Όταν του δόθηκε μια ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητες του στη πρώτη ομάδα την άρπαξε και με τα δύο χέρια και η απόδοση του στη νίκη επί της Olhanense με 4-0 εκστασίασε απόλυτα τους οπαδούς. Ξαφνικά ονομάστηκε ως νέος Deco μόνο που οι προβλέψεις ήταν παραπάνω από βιαστικές. Οι προσδοκίες αυξήθηκαν υπερβολικά και όταν η Porto έχασε ένα κρίσιμο παιχνιδι στη Benfica τον Ιανουάριο αυτή η άποψη άλλαξε.

Ο Carlos Eduardo ήταν αρκετά ασυνεπής και το στιλ της Porto δεν ταίριαζε πάντα με τις ικανότητες του. Ο Paulo Fonseca απολύθηκε τον Μάρτιο και η χρονιά τελείωσε με τους “δράκους” να μαραζώνουν στη τρίτη θέση,13 βαθμούς πίσω από τη κορυφή. Η απογοήτευση ήταν τεράστια και ακολούθησε μια μαζική αναμόρφωση.

Ο ερχομός του Ισπανού Julen Lopetegui σήμανε ότι του δόθηκε το ελεύθερο να φέρει 17 νέους παίκτες,ενώ εκείνοι που συνδέονταν με το προηγούμενο καθεστώς απορρίφθηκαν. Ο Carlos Eduardo γνώριζε ότι οι πιθανότητες του να πάρει χρόνο συμμετοχής ήταν λίγες και άρχισε να ψάχνει για μια λύση. Λίγο πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος πήγε δανεικός στη Nice που ήθελε να προσθέσει δημιουργικότητα στο ρόστερ της.

Η Nice παρακολουθούσε τον Βραζιλιάνο από τις ημέρες του στην Estoril,όμως πριν τον πάρει ο Claude Puel έκανε έρευνες στη Πορτογαλία και ρώτησε έναν δικό του άνθρωπο,τον πρώην μέσο της Porto Costinha. Αυτός είχε μια πολύ καλή άποψη για τον ποδοσφαιριστή και αυτό ήταν αρκετό για να αποκτηθεί. Ο νεαρός παίκτης στη παρουσίαση του δήλωσε ότι:«Ήθελα πολύ να έρθω εδώ γιατί είναι ένας σύλλογος όπου μπορώ να αναπτυχθώ».

Καθώς οι οπαδοί των “αετών” δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα για το καινούργιο τους Βραζιλιάνο,ο ίδιος δεν είχε τη παραμικρή πίεση πάνω του. Αρχικά έβαλε το νικητήριο τέρμα στο τοπικό ντέρμπι εναντίον της Monaco με ένα χαμηλό χτύπημα φάουλ που νίκησε τον Danijel Subasic. Στον ίδιο αγώνα τον έχασε εντελώς ο Jeremy Toulalan και ο πρόεδρος της Nice είπε με περηφάνια ότι:«Μας κατηγορείτε ότι παίρνουμε παίκτες τη τελευταία στιγμή όμως για παιδιά σαν τον Eduardo αξίζει το κόπο».

Έπειτα ήρθε το μαγικό παιχνίδι στο Guingamp. Ο προηγούμενος παίκτης της Nice που σκόραρε πέντε τέρματα σε ένα παιχνίδι ήταν ο θρυλικός Fontaine τον Ιανουάριο του 1954. Ακόμα θα πρέπει να πάμε μια δεκαετία πίσω για να βρούμε έναν παίκτη της που πέτυχε ένα χατ - τρικ,ο Νιγηριανός επιθετικός Victor Agali το 2004. Ο Βραζιλιάνος που γιόρτασε τα 25α γενέθλιά του αυτό το μήνα ποτέ δεν περίμενε ένα τέτοιο σόου. Να φανταστείτε είχε σκοράρει μόνο 17 τέρματα στη μέχρι στιγμής καριέρα του.

Αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι το σημείο καμπής του Eduardo ώστε να γίνει ένα πραγματικό αστέρι; ο δημοσιογράφος της Nice Matin Vincent Menichini το πιστεύει σίγουρα λέγοντας ότι:«Ο Carlos είναι ένας πολύ τεχνικά ορθός και φανταστικός παίκτης και είμαστε τυχεροί που τον έχουμε στη Ligue 1. Έχει τις δυνατότητες να παίξει σε μια κορυφαία ομάδα». Δυστυχώς για τη Nice όμως δεν συμπεριλαμβάνεται μια ρήτρα εξαγοράς στο συμβόλαιο του και θα πρέπει να επιστρέψει στη Porto το ερχόμενο καλοκαίρι.

Εν τω μεταξύ ο  ίδιος ελπίζει να κρατήσει το δικό του μομέντουμ και οι Βραζιλιάνοι θα πρέπει να του ευχηθούν καλή τύχη. Ακόμα και αν όμως τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο ο Carlos Eduardo έχει γράψει ήδη το όνομα του στα βιβλία της ιστορία. Έχει κερδίσει το δικαίωμα να ονομάσει το γιο του Riquelme.