του Δημήτρη Βαρσάνη
Η Premier League θα καλωσορίσει ξανά την Watford του χρόνου μετά τη σφράγιση της ανόδου από τους άνδρες του Slavisa Jokanovic το περασμένο Σαββατοκύριακο. Παρακάτω θα σας παρουσιάσουμε τα πέντε πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το σύλλογο του Βορειοδυτικού Λονδίνου.
Πώς το πέτυχε;
Με μια κούρσα τελειότητας. Τα αποτελέσματα της Watford στα μέσα της σεζόν δεν προκαθόριζαν σε καμία περίπτωση μια τέτοια εξέλιξη. Το Νοέμβριο ηττήθηκε τέσσερις συνεχόμενες φορές και κατά την αλλαγή του έτους ήταν στην πέμπτη θέση. Ωστόσο, μετά την ήττα με 2-0 από τη Bournemouth στις 30 του Γενάρη όπου την άφησε στην έκτη θέση, κάτι σαν να άλλαξε στη ψυχολογία των ποδοσφαιριστών.
Στα επόμενα 17 παιχνίδια κέρδισε τα 13 και ηττήθηκε σε μόνο δύο από αυτά, ενώ κάθε ένας από τους αντιπάλους της βίωσε κάποιου είδους ισχυρής πίεσης αυτή τη περίοδο. Σε μια κατηγορία όπου μια “τρίχα” χωρίζει τις οκτώ πρώτες ομάδες, πραγματοποίησε ένα αρκετά συνεπέστατο σερί το οποίο τους επέτρεψε να ανέβουν μια αγωνιστική πριν το τέλος. Οι Λονδρέζοι πραγματοποίησαν ιδιαίτερα πειστικές εμφανίσεις με τους “μικρομεσαίους”, περιέργως όμως επικράτησαν μόλις δύο φορές στους 14 αγώνες με τους άλλους επτά διεκδικητές της ανόδου.
Το “πώς” το κατάφερε είναι πιο δύσκολο αν αναφερθεί ο τρόπος λειτουργίας της. Τον Ιούνιο του 2012 η οικογένεια Pozzo αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της Watford, μια οικογένεια που έχει επίσης την Udinese στη Serie A και τη Granada στη La Liga. Οι “Hornets” προφανώς επωφελήθηκαν από το τεράστιο δίκτυο σκάουτινγκ των Pozzo, στο οποίο συχνά παρατηρούμε να αποκτούν παίκτες για τους άλλους δύο συλλόγους πριν περάσουν μερικοί από αυτούς στο “Vicarage Road”, είτε με τη μορφή του δανεισμού είτε με χαμηλά ποσά.
Εννέα παίκτες από τη πρώτη ομάδα συμπεριλαμβανομένων των Matej Vydra και Odion Ighalo, στο παρελθόν έχουν περάσει από τα ρόστερ της Udinese και της Granada πριν ενταχθούν στη Watford. Πρόκειται για μια διάταξη από την οποία εκμεταλλεύεται επιδέξια ορισμένα κενά όσον αφορά τις μετακινήσεις και μεταγραφές ποδοσφαιριστών και την διαχειρίστηκε στην εντέλεια αυτή τη χρονιά.
Ποια είναι τα αστέρια της;
Η μπροστινή γραμμή της Watford αξίζει να λάβει τα περισσότερα εύσημα και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Ο μέσος όρος τερμάτων της ομάδας (2 γκολ ανά παιχνίδι) και τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν το εντυπωσιακό 5-0 επί της Fulham και το εκκωφαντικό 7-2 επί της Blackpool είναι μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Ο Troy Deeney είναι ο αρχηγός τους και το σήμα κατατεθέν τους. Ο 26άχρονος ποδοσφαιριστής έχει βάλει 21 γκολ και είναι ίσως ο πιο ολοκληρωμένος επιθετικός της Championship. Ο Deeney είναι μια επιθετική, ακούραστη παρουσία που είναι πολύ γρήγορος στο χορτάρι και πολύ δυνατός στον αέρα. Ακόμη, έχει στο δυναμικό του έναν αξιόλογο αριθμό ασίστ και αν δεν τα κατάφερνε φέτος η Watford, σίγουρα θα άξιζε μια μετακίνηση σε έναν σύλλογο της Premier League.
Είναι μια τεράστια ανάκαμψη για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος πέρασε τρεις μήνες στη φυλακή ύστερα από τη κατηγορία του για συμπλοκή το 2012. Οι Ighalo και Vydra είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Ο πρώτος είναι ένας ψηλόλιγνος Νιγηριανός επιθετικός που ήρθε από τη Granada το περασμένο καλοκαίρι και έχει σκοράρει 20 φορές στο πρωτάθλημα. Ο δεύτερος από την άλλη είναι δανεικός από την Udinese ύστερα από μια παρόμοια συμφωνία τη σεζόν 2012/2013 και έχει πετύχει 15 τέρματα. Με αυτή τη δύναμη πυρρός η επιτυχία της Watford είναι μικρή έκπληξη.
Αυτό συμβαίνει κυρίως διότι υποστηρίζεται από ποιότητα και οι επιθετικοί της Watford είναι μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας. Ο Almen Abdi είναι μεταξύ εκείνων που δόθηκε τζάμπα από την Udinese και είναι ένας από τους καλύτερους πλέιμεικερ της Championship. Ο μέσος Adlene Guedioura αποκτήθηκε με τη μορφή του δανεισμού από τη Crystal Palace, ήταν εξαιρετικός κατά τη διάρκεια όλου του πρωταθλήματος και πιθανότατα να είναι η καλύτερη χρονιά της καριέρας του.
Υπάρχει Διεθνής εμπειρία στο υλικό της ομάδας και ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό του Miguel Layun, ο Μεξικανός εξτρέμ που συμμετείχε στο τελευταίο Παγκόσμιο κύπελλο εντάχθηκε στη Watford τον Ιανουάριο μόλις 10 μέρες μετά τη μετακίνηση από τη πατρίδα του για τη Granada υπογράφοντας ένα πενταετές συμβόλαιο.
Ποιος είναι ο πρωτομάστορας πίσω από την επιτυχία τους;
Ο Slavisa Jokanovic έχει καθοδηγήσει την Watford στη κορυφαία κατηγορία όμως αυτό είναι ένα μέρος της ιστορίας. Με έναν απίστευτο τρόπο ο Σέρβος έγινε ο τέταρτος προπονητής αυτή τη χρονιά όταν έφτασε στις 7 Οκτωβρίου. Η Watford είχε ξεκινήσει τη χρονιά με τον Beppe Sannino, ο οποίος παραιτήθηκε τον Αύγουστο και τον αντικατέστησε με τον πρώην προπονητή της Brighton Oscar Garcia, ο οποίος με τη σειρά του κάθισε τέσσερις εβδομάδες πριν αποχωρήσει για λόγους υγείας. Ο Billy McKinlay ανέλαβε στη συνέχεια για δύο παιχνίδια πριν ο πρώην μέσος της Deportivo La Coruna και της Chelsea Jokanovic πάρει τα ηνία, ο οποίος έχει στο βιογραφικό του τίτλους στη Σερβία και στη Ταΐλάνδη ως προπονητής.
Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις υποστήριξης αφού είχε χάσει τα τέσσερα από τα πρώτα έξι παιχνίδια του,έκανε αίσθηση με το φαινομενικό χάος του. Ο Jokanovic διατήρησε το τρέχον στυλ ποδοσφαίρου που υιοθέτησε η Watford τα τελευταία χρόνια, αλλά αποδείχθηκε ότι είναι πάρα πολύ έξυπνος και στη στρατηγική. Ήξερε πότε να κάνει αλλαγές στο παιχνίδι όπως η μετάβαση από τους τρεις παίκτες στους τέσσερις στην οπισθοφυλακή.
Ακόμη, υπάρχει ένας πραγματισμός και η Watford ίσως να ανακάτεψε περισσότερο τα πράγματα από ότι στη τελευταία κλίση προς την άνοδο κατά τη περίοδο 2012/2013, όταν η τότε ομάδα του Gianfranco Zola νικήθηκε στον τελικό των πλέι - οφ από τη Crystal Palace. Ο Jokanovic είναι ένας απίθανος σωτήρας κατά κάποιο τρόπο όμως αξίζει την ευκαιρία να συνεχίσει τη καλή δουλειά του στη κορυφαία κατηγορία.
Κουβαλώντας μαζί του ένα πολυεθνικό γκρουπ παικτών με συνέπεια στη Championship δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αν όμως η Watford παραπαίει από νωρίς θα ήταν έκπληξη αν η οικογένεια Pozzo δεν κατευθυνόταν σε ένα πιο καθιερωμένο όνομα.
Ποια είναι η ιστορία της στη Premier League;
Η Watford που έζησε μερικές δύσκολες στιγμές στη παλιά First Division κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80’, έχει περάσει δύο χρόνια στην ιστορία της Premier League και επιστρέφοντας σε αυτά δεν τα βλέπει με πολλή νοσταλγία. Τη σεζόν 1999/2000 ανέβηκε μέσω πλέι - οφ και τερμάτισε τελευταία με 12 βαθμούς διαφορά από την 17η θέση κάτω από την αιγίδα του Graham Taylor, ο οποίος ήταν ο αρχιτέκτονας των προηγούμενων επιτυχιών.
Παρά τις αρχικές νίκες της μέσα στο “Anfield” επί της Liverpool και στην έδρα της απέναντι στη Chelsea ποτέ δεν έδωσε το στίγμα μιας ομάδας που μπορεί να σταθεί στη κορυφαία κατηγορία, αν και η υπογραφή του Ιανουαρίου Heidar Helguson, ο οποίος έβαλε έξι γκολ τους βοήθησε να παρουσιάσουν κάποια αντίσταση.
Μια από τα ίδια τη περίοδο 2006/2007. Μια πεισματάρα Watford την οποία προπονούσε ο Aidy Boothroyd ανέβηκε ξανά μέσω πλέι - οφ, αλλά και πάλι τη πλήρωσε λόγω του χαμηλού μπάτζετ της.
Για ακόμα μια φορά τερμάτισε τελευταία έχοντας 10 βαθμούς διαφορά από τη 17η θέση και παίρνοντας μόνο πέντε νίκες. Η ομάδα του Boothroyd σπάνια διασυρόταν, αλλά το υλικό της ήταν φουσκωμένο από παίκτες αμφιβόλου αξίας και οι διορθωτικές κινήσεις της ύστατης στιγμής δεν ήταν αρκετά καλές.
Ποιες είναι οι προοπτικές για την επόμενη χρονιά;
Πολύ καλύτερες. Η Watford θα πρέπει να ενισχυθεί όμως οι Pozzo βλέπουν μια προοπτική εδώ. Η υγεία της Premier League είναι τέτοια ώστε τα χαμηλόβαθμα κλαμπ παίρνουν χρήματα που η Udinese και η Granada μπορούν μόνο να ονειρεύονται, και ακόμα και αν η διαδικασία είναι λεπτή δεν είναι τόσο απίθανο να δούμε τη Watford να γίνεται εμβληματικό έργο της οικογένειας. Αυτό για να πραγματοποιηθεί χρειάστηκε δύο χρόνια εξυγίανσης και η παραμονή την επόμενη χρονιά θα είναι ήσσονος σημασίας.
Με επιπλέον εμπειρία στη Premier League αναμένεται να αποτελέσει προτεραιότητα οι σοφές αγορές. Αν οι ιδιοκτήτες της συνεχίσουν να επενδύουν φαίνεται ότι η Watford θα είναι σε καλή θέση να προχωρήσει μακρύτερα και σίγουρα δεν θα θεωρείται απλά ένα ψυχωμένο αουτσάιντερ.
