50 χρόνια σχεδόν μετά, μια ομάδα βετεράνων της μάχης με την συνοδεία του Υποστράτηγου James Bashall, πρώην διοικητή της 2ης Μοίρας των Βρετανών Αλεξιπτωτιστών και μιας ομάδας σημερινών αλεξιπτωτιστών της μοίρας, επισκέφτηκαν το πεδίο της μάχης και έστησαν μια αναμνηστική πλάκα προς τιμήν τόσο των νεανικών τους χρόνων όπου τα πέρασαν στα χαρακώματα του Βόρνεο, όσο και εις ανάμνηση των δύο νεκρών συναδέλφων τους που είναι στο στρατιωτικό νεκροταφείο Kranji Cemetery της Σιγκαπούρης.
«Μπορούσαμε να ακούσουμε τα θροΐσματα των φύλλων της ζούγκλας που ήταν εκτός της περιμέτρου μας αλλα τίποτα δεν έβγαινε απο αυτήν. όταν ξεκίνησε αργά τα ξημερώματα η επίθεση μπορούσαμε να δούμε μόνο τα πυρά και πυροβολούσαμε προς την γενική κατεύθυνση γιατί ήταν ακόμα σκοτάδι. Καθώς όμως ξημέρωνε μπορούσαμε και εμείς να στέλνουμε σκοπευμένα πυρά» αναφέρει ο βετεράνος Les Simcock, ο νεώτερος αλεξιπτωτιστής εκείνη της περίοδο στο λόχο.
«Υπήρχε ένα κοίλωμα μπροστά απο το πολυβολείο που ήμουνα απο όπου μπορούσα να ακούσω να μιλούν οι Ινδονήσιοι. Αποτέλεσμα, να μην μπορούμε να αλλάξουμε θέση στο πολυβόλο για να τους χτυπήσουμε με άμμεσα πυρά παρά μόνο να τους κρατάμε καθηλωμένους στο κοίλωμα. Για να καταλάβεις πόσο σε επηρεάζει ο πόλεμος, όταν μετά τον τραυματισμό μου στο χέρι από οβίδα, μεταφέρθηκα στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Σιγκαπούρης. Εκεί μια μέρα χτύπησαν τα παραθυρόφυλλα απο τον αέρα πολύ δυνατά. Εγώ ήμουν μισονυσταγμένος στο κρεβάτι μου. Αμέσως πίστεψα πως ήταν οβίδες που σκάγανε και γρήγορα καλύφθηκα κάτω απο το κρεβάτι. Αυτό έγινε 7 - 10 μέρες μετά την μάχη» αναφέρει απο την μεριά του ο αλεξιπτωτιστής Mick Murtagh.
 |
| Διόραμα των βρετανικών θέσεων |
 |
| Ο Υποστράτηγος James Bashall μαζί με έναν βετεράνο της μάχης μπροστά απο το μνημείο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου