Ακούγεται ίσως παράξενα η προτροπή για πανηγυρισμούς, όταν όλα γύρω μας δείχνουν πως παραδίδονται στο μηδέν. Εμείς, όμως, παρά τις θλίψεις, τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που βιώνουμε, γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού και πανηγυρίζουμε τη συντριβή του κράτους του θανάτου και της φθοράς. Χριστός Ανέστη! Γι’ αυτό και η χαρά ανθίζει και πάλι σήμερα στην καρδιά μας.
Η Ανάσταση του Χριστού ανανεώνει την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο και ανοίγει περάσματα εκεί όπου όλα φαίνονται ανθρωπίνως αδύνατα. Ολόκληρη η γιορτή της Ανάστασης είναι ένα πανηγύρι για το μέλλον που έρχεται, για το ολότελα καινούργιο μέλλον της απελευθέρωσης. Όχι σε μία ζωή που ψυχορραγεί και υποκλέπτεται με κρατικά επιδόματα και οικονομικούς προϋπολογισμούς, αλλά σε μία ζωή ατόφια, που να ξεχειλίζει από πληρότητα, όπως ο ίδιος ο Χριστός είπε “εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν” (Ιω. 10, 10).
Κάτω από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, τα ψεύδη, η υποκρισία και οι απόπειρες παραπλάνησής μας από τα οργανωμένα συμφέροντα, που γεννούν κρίσεις και μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αναλώσιμα, χλωμιάζουν και αποδυναμώνονται. Η αναστάσιμη βεβαιότητα της Εκκλησίας είναι ότι οι σκοτεινές δυνάμεις της βίας, της αδικίας και της υποκρισίας θα ηττηθούν. Η ελπίδα και η τόλμη θα θριαμβεύσουν.
Η Ανάσταση είναι νίκη. Αλλά το να μιλάς αφηρημένα για νίκη δεν είναι αρκετό, γιατί δεν δηλώνεται η προοπτική της νίκης. Πόσες νίκες αλήθεια μέσα στην ιστορία δεν έχουν εκφυλιστεί σε νέα κατεστημένα και σε νέες δουλείες; Το είδος της Αναστάσιμης νίκης, λοιπόν, το δείχνει ο Γολγοθάς. Είναι νίκη της θυσιαστικής αγάπης, νίκη αυτού που θυσιάζεται ο ίδιος, αλλά δεν θυσιάζει τους άλλους. Είναι η ασφαλιστική δικλείδα ώστε η Ανάσταση να μας εμπνέει μία διαρκή επανάσταση. Μία επανάσταση ριζοσπαστική, που δεν θα τελειώνει ποτέ, έτσι ώστε η καθημερινότητά μας, η πνευματικότητά μας, οι σχέσεις μας, οι υπάρξεις μας να δονούνται από τη ρήξη με όλες τις μορφές του κάθε είδους θανάτου.
Η ανάσταση δεν έρχεται όταν συμπορεύεσαι με τον κόσμο, με την αμαρτία, με τον θάνατο, αλλά με την αλήθεια, το φως, τη ζωή. Το λάθος όλων όσοι επαγγέλουμε το Ευαγγέλιο συνίσταται στο ότι μεγιστοποιούμε το έλασσον αντί να επιλέγουμε το μείζον. Όταν ένας λαός δέχεται την εξουθένωση και την ταπείνωση, έργο μας δεν είναι μόνο να του δώσουμε ψωμί. Το ζητούμενο είναι η ανάσταση, που μέσα στις κοινωνικές της προεκτάσεις προϋποθέτει και τη σύγκρουση με το καθετί που εξουσιάζει το ανθρώπινο πρόσωπο και δεσμεύει την ελευθερία του. Ωστόσο, η σύγκρουση αυτή έχει κόστος, ενώ εμείς εξακολουθούμε να αναζητούμε λύσεις αυτόματες, λύσεις φτηνές. Η πορεία, όμως, όχι μόνο της πατρίδας μας αλλά και του κόσμου ολόκληρου απέδειξε πως, όποιος θέλησε να φτάσει στην ανάσταση χωρίς να ανεβεί τον Γολγοθά της σύγκρουσης με τα πάθη της απληστίας και της αλαζονείας, που σταυρώνουν καθημερινά την ανθρωπότητα, είναι καταδικασμένος να ανεβαίνει διαρκώς μαζί της έναν Γολγοθά, χωρίς να φτάνει ποτέ σε ανάσταση.
Ας αντλήσουμε, λοιπόν, δύναμη από τη σημερινή γιορτή, για να μπορέσουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι η Ανάσταση δεν είναι απλώς ένα γεγονός αλλά ένας τρόπος ζωής και απάντηση στις απατηλές ιδεολογίες και στις ψεύτικες υποσχέσεις των ισχυρών της γης, που θέλουν να εξουσιάσουν τη ζωή μας και να σβήσουν την ελπίδα. Ας αντλήσουμε δύναμη αντιστάσεως στην παρακμή. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να σπείρει μέσα μας την απόγνωση. Θέλει, όμως, κουράγιο η Ανάσταση. γι’ αυτό, ψηλά τις καρδιές. Χριστός Ανέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου