Σημαντικά ευρήματα ήρθαν κοντά στην πόλη της Άρτας, στην περιοχή Κομπότι - Συκούλα, κατά τις εργασίες κατασκευής του αυτοκινητόδρομου της Ιονίας Οδού. Η ομάδα εργασίας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Άρτας για την ανάδειξη των σημαντικών ευρημάτων αποτελούμενη από την Προϊσταμένη, Βαρβάρα Παπαδοπούλου, δρα αρχαιολόγο, τον Τμηματάρχη, Σωτήρη Ραπτόπουλο, δρα αρχαιολόγο, και τους αρχαιολόγους ανασκαφείς Γεωργία Βασιλείου, Ανδρομάχη Μπαλαδήμα και Γιάννη Κωτσοκώστα, αποκάλυψε τα λείψανα ενός αρχαίου, άγνωστου μέχρι στιγμής, πολίσματος.
Μετά τον εντοπισμό επιφανειακών αρχαιοτήτων πραγματοποιήθηκε σωστική ανασκαφική έρευνα, που διήρκεσε από τον Νοέμβριο του 2013 έως τον Μάιο του 2015. Σε αυτό το διάστημα αποκαλύφθηκαν διαδοχικά και σε διαφορετικά σημεία, ανάλογα με την πορεία των εργασιών, οκτώ κτήρια κατά μήκος της νότιας πλαγιάς του λόφου του Προφήτη Ηλία. Συγκεκριμένα σε έκταση μήκους περίπου 150 μ. εντοπίστηκαν και ερευνήθηκαν τέσσερα οικιστικά σύνολα, αποτελούμενα –εκτός από μία περίπτωση– από κτήρια μικρών διαστάσεων χτισμένα από επιχώρια υλικά και σωζόμενα στο ύψος της θεμελίωσης. Η ύπαρξη μεγάλων αποθηκευτικών πίθων (ενός ακέραιου κατά χώραν και πλήθους θραυσμάτων) και η ταύτιση ενός ληνού για τη γλευκοποίηση οίνου υποδηλώνουν τον αγροτικό και μεταποιητικό χαρακτήρα των εγκαταστάσεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως τα κτήρια εντοπίστηκαν σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους, κάτι που σημαίνει πως δεν οικοδομήθηκαν ως σύνολο αλλά περισσότερο ως αυτόνομες μονάδες.
«Η ανασκαφή δίνει την εικόνα ενός οικισμού αποτελούμενου από εργαστηριακές εγκαταστάσεις και οικίες, οι κάτοικοι των οποίων ασχολούνταν με την εκμετάλλευση των κοντινών πεδινών εκτάσεων. Τα κινητά ευρήματα έχουν μεγάλο χρονικό εύρος, ξεκινώντας από τον 5ο αι. π.Χ. και φτάνοντας μέχρι τον 3ο αι. μ.Χ. Μάλιστα ένας σπάνιος δακτυλιόσχημος αρύβαλλος που είχε τοποθετηθεί ως κτέρισμα σε πιθοταφή ανεβάζει την ανθρώπινη παρουσία στο χώρο στα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου. Η έρευνα δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθεί λόγω των κατασκευαστικών αναγκών του αυτοκινητόδρομου (Ι.Ο.), ωστόσο υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να τεκμηριωθεί η ύπαρξη ενός άγνωστου από άλλες πηγές οικισμού σε μία προνομιακή θέση, με τα νώτα προστατευμένα από τους βορεινούς ανέμους χάρη στις πλαγιές του λόφου και το νοτιοανατολικό τμήμα της κοιλάδας του Αράχθου άμεσα προσβάσιμο. Με τα ευρήματα αυτής της σωστικής έρευνας θεωρούμε πως πρέπει να συνδυαστεί και ο κεραμικός κλίβανος της ύστερης κλασικής/ελληνιστικής περιόδου που βρισκόταν σε απόσταση μισού περίπου χλμ. προς τα νοτιοανατολικά», σημειώνουν χαρακτηριστικά η δρ Β. Παπαδοπούλου και ο Γ. Κωτσοκώστας.
«Σημαντική παράμετρος για την αξιολόγηση των ευρημάτων είναι το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής, που ορίζει την ομαλότερη δίοδο από την περιοχή της Άρτας προς την Ακαρνανία και μάλιστα διαχρονικά, καθώς την ίδια πορεία ακολουθούν τόσο η υφιστάμενη Εθνική Οδός όσο και η υπό κατασκευή Ιονία Οδός. Είναι εύλογο πως το πέρασμα αυτό ήταν σε χρήση ήδη από την αρχαιότητα και κατά μήκος του είχε αναπτυχθεί στη συγκεκριμένη θέση ένα πόλισμα στην ευρύτερη περιοχή της Αμβρακίας. Ενδεχομένως ένα μεγάλο τμήμα του οικισμού παραμένει θαμμένο σε αυτή την περιοχή», προσθέτουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου