Η Leicester του Ranieri αποδεικνύει τις ικανότητες της

του Δημήτρη Βαρσάνη

Ο Claudio Ranieri θα μπορούσε να συγχωρεθεί για το λίγο αυτάρεσκο συναίσθημα του με τη West Ham το Σάββατο όμως δεν ήταν ποτέ αυτή η προσωπικότητα του προπονητή της Leicester. Ξέρει καλύτερα από τους περισσότερους το πόσο μεταβατικό μπορεί να είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν κάτι τέτοιο.

Μετά από ένα καλοκαίρι όπου είχε αποκαλεστεί ως μια “ατυχής επιλογή” και ότι σχεδόν βέβαιο θα απολυόταν ή θα υποβαθμιζόταν, ο Ιταλός ψάχνεται για να λάβει ένα μεγάλο μέρος του επαίνου μαζί με τους ποδοσφαιριστές του. Η Leicester αψήφησε όλες τις “κακές γλώσσες” παίρνοντας έξι βαθμούς στα πρώτα δύο παιχνίδια της, κερδίζοντας τη Sunderland 4-2 στο σπίτι της και βγάζοντας διπλό στο Upton Park επικρατώντας με 2-1 της West Ham.

“ Έβαλα τον πάγο στο κεφάλι τους για να τους κρατήσω δροσερούς έτσι ώστε να διατηρήσουμε ένα χαμηλό προφίλ” είπε ο Ranieri.  Τώρα τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής: πόσες από τις αντιλήψεις του Ιταλού ήταν σωστές, πόσο πολύ θα εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του ύστερα από το καταστροφικό του πέρασμα από την Εθνική Ελλάδος και αν μπορεί να διατηρήσει αυτή την ανταγωνιστικότητα μέσα στην ομάδα.

Δεν ήταν μόνο ότι η Leicester κέρδισε αυτά τα δύο παιχνίδια στην έναρξη του πρωταθλήματος αλλά κυρίως πώς τα κέρδισε. Στον πρώτο αγώνα “καθάρισε” με συνοπτικές διαδικασίες τη Sunderland, αφήνοντας το σύνολο του Dick Advocaat αποδιοργανωμένο και άμοιρο στο χάος του, κάτι που λίγοι ανέμεναν να κάνει η ομάδα του Ranieri. Στο δεύτερο άλλαξε την προσέγγιση του συνδυάζοντας την αμυντική αντοχή και τις “κοφτερές” αντεπιθέσεις. Μερικοί από τους γρήγορους ακραίους του εμπλέκονται στο έξοχα διεισδυτικό ποδόσφαιρο της ομάδας του, με τον επιθετικό Shinji Okazaki να φαίνεται ιδιαίτερα απειλητικός.

Αφού ο Ranieri τα συζήτησε όλα αυτά το Σάββατο και το είδος της επίδρασης που μπορεί να έχει ο Ιάπωνας, προβλέψιμες ερωτήσεις επέστρεψαν σε ένα παλιό θέμα. Ο Ιταλός ρωτήθηκε σχετικά με εκείνο το ψευδώνυμο:” Ο Tinkerman”.

Αυτό το παρατσούκλι προήλθε από την υποτιθέμενη τάση του να αλλάζει τα πράγματα χωρίς λόγο όταν βρισκόταν στη Chelsea τη περίοδο 2000 - 2004 όμως υπήρχε και μια κάποια ειρωνεία στο συγκεκριμένο θέμα. Όλοι όσοι έχουν συνεργαστεί με τον Ranieri λένε ότι γενικά αρνείται να αλλάξει σε ότι προφανώς δουλεύει. Αυτό είναι εμφανές με τον τρόπο που διατήρησε το καθεστώς της φυσικής κατάστασης της Leicester και το πώς έχει συνεχίσει το σερί της έχοντας λάβει 28 από τους τελευταίους 33 διαθέσιμους πόντους.

Παρά το γεγονός αυτό δεν διαμαρτύρεται:«Φυσικά και μου αρέσει αυτό το παρατσούκλι. Πολλοί προπονητές αλλάζουν τώρα όμως η σημαία είναι δική μου».τόνισε ο έμπειρος τεχνικός και γέλασε. Υπήρχαν και κάποια αναπόφευκτα που επίσης επισημάνθηκαν. Ο κύριος λόγος είναι ότι στην Αγγλία η καριέρα του Ranieri είναι σχεδόν απόλυτα ταυτισμένη με τη Chelsea, όμως υπάρχει επίσης η πραγματικότητα ότι πολλά από τη καριέρα του πριν από εκείνη τη περίοδο. Σίγουρα σηματοδοτεί σε ένα βαθμό τον Ιταλό και εξηγεί εν μέρει  γιατί είναι εκεί που είναι τώρα.

Μέχρι ο Ranieri να πάει στο Stamford Bridge είχε κάνει μια σχεδόν συνεχής ανοδική πορεία. Βελτίωνε τη γενική κατάσταση του κάθε συλλόγου που αναλάμβανε, τη πήγαινε σε υψηλότερα επίπεδα και ως εκ τούτου πήγαινε και ο ίδιος σε υψηλότερα επίπεδα παίρνοντας συνέχεια θέσεις για μεγαλύτερες ομάδες.

Οι διαδοχικές ανόδους με τη Cagliari τον έστειλαν στη Napoli της μετά - Maradona εποχής. Στη συνέχεια αποκατέστησε τη Fiorentina ως σύλλογος της Serie A, πριν καταλήξει στη ανοδική φάση του κύκλου της Valencia κληρονομόντας τους δύο συνεχόμενους τελικούς του Champions League από τον Hector Cuper.

Η μόνη εξαίρεση ήταν η Atletico Madrid τη περίοδο 1999 - 2000, όπου παραιτήθηκε από το σύλλογο όταν βρέθηκε να εμπλέκεται στη μάχη του υποβιβασμού, όμως η οποιαδήποτε κριτική θα πρέπει να μετριαστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα τεράστια οικονομικά προβλήματα του κλαμπ. Ο Ranieri αρχικά έλαβε πολύ πίστωση για τη καθοδήγηση της Chelsea μέσα από τα δικά της οικονομικά θέματα σταθερά στην Ευρώπη. Μέχρι να την αγοράσει ο Roman Abramovich και αλλάξουν τα πάντα, και όχι μόνο στον σύλλογο. 

Η καριέρα του Ιταλού θα άλλαζε. Ο Ranieri φαινόταν ότι είχε και το δικό του όριο Ήταν μακριά από τα καλύτερα του στα ημιτελικά του Champions League με τη Monaco. Δεν ήξερε τι έκανε και στους δύο αγώνες αλλάζοντας τις τακτικές του, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποκλειστεί η ομάδα του.

Κράτησε τη Parma στη Serie A σε αδύνατες συνθήκες το 2007 πριν κατευθύνει σχετικά μια “φτωχή” Juventus εκ των υστέρων στη τρίτη και στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, αφήνοντας πίσω όλη τη πτώση της από το σκάνδαλο Calciopolis. Φαινόταν ότι θα μπορούσε να έχει ένα αντίκτυπο και στο Champions League, μόνο για να αποκλειστεί κυριολεκτικά στο νήμα στους “16” από τη… Chelsea.

Δεν ήταν η μόνη φορά που εκείνη η περίοδος καταδίωξαν τη καριέρα του. Είναι πάρα πολύ εύκολο να ξεχάσεις πόσο κοντά έφτασε η Roma του Ranieri να αρνηθεί στον Mourinho να κάνει το τρεμπλ με την Inter το 2010. Ο Πορτογάλος μίλησε και για αυτό το θέμα τη περασμένη σεζόν, ανάμεσα σε τόσες πολλές συζητήσεις κατά πόσον η Chelsea θα μπορούσε να χάσει το τίτλο.

«Αν κέρδιζαν τα τρία τελευταία τους παιχνίδια θα κατακτούσαν το πρωτάθλημα» είπε ο Mourinho για τη Roma, πριν χάσει η ομάδα του Ranieri το ματς - κλειδί εναντίον της Sampdoria:«Περιμέναμε να τους κόψουν βαθμούς. Ο Pazzini, ο αγαπημένος μου παίκτης το πέτυχε».

Αν ο Pazzini δεν σκόραρε στην εν λόγω ήττα με 2-1, ο Ranieri κάλλιστα θα μπορούσε να σηκώσει το τίτλο του πρωταθλητή, το πρώτο στην καριέρα του. Ήττες σαν αυτές ίσως να υποδεικνύουν γιατί δεν κατέκτησε ένα πρωτάθλημα νωρίτερα, αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι τόσο καταδικαστικό.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κατέληγε σε μια δουλειά τόσο καταστροφική όπως η Ελλάδα, με την οποία έχασε στην έδρα της από τη Βόρειος Ιρλανδία και το χειρότερο από όλα και από τα Νησιά Φερόε. Ο Ranieri υποστήριξε ότι πήρε το λάθος ρόλο σε λάθος χρόνο με ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού μας ποδοσφαίρου να βρίσκεται σε σύγχυση. Ο τότε Ομοσπονδιακός πρόεδρος της χώρας μας χαρακτήρισε την πρόσληψη του ως ατυχής.

Ωστόσο η πλειοψηφία των ατόμων που έχουν εργαστεί με τον Ranieri μιλούν πολύ καλά για αυτόν. Για όλη τη γνήσια ευγένεια της προσωπικότητας του, ο ίδιος αντιμετωπίζει τη δουλειά με μια σοβαρή πληρότητα και έχει ένα αρκετά έξυπνο τακτικά μυαλό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει αυτή τη πορεία η Leicester, ούτε ότι έχει κάτι να φοβάται και για τη συνέχεια. Ο Ranieri ξέρει πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει το ποδόσφαιρο.