Είναι το θέμα ομιλίας της δρος Λένας Παπάζογλου-Μανιουδάκη, Επίτιμης Προϊσταμένης της Προϊστορικής Συλλογής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Μυκηναϊκού Σεμιναρίου. Το Μυκηναϊκό Σεμινάριο διοργανώνουν οι: Νάγια Πολυχρονάκου-Σγουρίτσα, Ιφιγένεια Τουρναβίτου, Αιμιλία Μπάνου.
Η 4η συνάντηση του Μυκηναϊκού Σεμιναρίου για τη φετινή περίοδο θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016, και ώρα 19:00, στο Αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).
«Οι σωστικές ανασκαφές στην πόλη του Αιγίου μας έδωσαν την εικόνα ενός σημαντικού παραθαλάσσιου μυκηναϊκού οικισμού, που παρουσιάζει αναλογίες με τους γνωστούς, μη ανακτορικούς, οικισμούς της Αργολίδας και της Κορινθίας, με κάποια στοιχεία και από την Κεντρική Ελλάδα» αναφέρει σχετικά η κα Παπάζογλου-Μανιουδάκη.
«Το Αίγιο είναι κτισμένο πάνω σε πλάτωμα που υψώνεται 60 μ. πάνω από τη θάλασσα, στο δυτικό άκρο της εύφορης παραθαλάσσιας πεδιάδας που φθάνει μέχρι την Κόρινθο. Βρίσκεται απέναντι από την Κίρρα και τις οδούς που οδηγούν στη Φθιώτιδα και τη Θεσσαλία, συνδέοντας την Πελοπόννησο με την Κεντρική Ελλάδα. Προς τα δυτικά, προς την Πάτρα, το Παναχαϊκό χωρίζει την Ανατολική Αχαΐα από τη Δυτική, πράγμα που οδηγεί σε διαφορετική εξελικτική πορεία. Φαινόμενα τυπικά για τη Δυτική Αχαΐα, όπως η ανάδειξη τοπικών κέντρων και ηγετικών ομάδων που ανοικοδομούν θολωτούς τάφους στην Πρώιμη Μυκηναϊκή Εποχή ή ο μεγάλος αριθμός ταφών πολεμιστών της ΥΕ ΙΙΙΓ περιόδου, παραμένουν άγνωστα στην Αιγιάλεια» συνεχίζει η κα Παπάζογλου-Μανιουδάκη.
«Δεδομένα από 15 σωστικές ανασκαφές, από το 1967 έως το 2000, ορίζουν τη θέση και την έκταση του προϊστορικού οικισμού, ο οποίος τοποθετείται στην παλιά πόλη, στο βορειοανατολικό τμήμα της σημερινής, γύρω από την εκκλησία των Εισοδίων. Στα δυτικά του οικισμού τοποθετείται το νεκροταφείο θαλαμωτών τάφων που ήταν σε χρήση από την ΥΕ ΙΙΒ έως την ΥΕ ΙΙΙΓ περίοδο.
»Το Αίγιο κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή και είναι ήδη ένα σημαντικό κέντρο την Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο, όπως μαρτυρούν τα οικοδομικά λείψανα, η κεραμεική και τα άλλα ευρήματα. Μετά την καταστροφή στο τέλος της ΠΕ ΙΙ περιόδου, το Αίγιο φαίνεται ότι επανακατοικείται κατά την Μεσοελλαδική ΙΙ περίοδο. Στην Υστεροελλαδική Ι περίοδο χρονολογείται ορθογώνιο κτίριο η χρήση του οποίου διαρκεί μέχρι και την ΥΕ ΙΙΑ περίοδο. Στη συνέχεια το οικοδομικό σχέδιο τροποποιείται και ένα κεραμεικό σύνολο της ΥΕ ΙΙΒ-ΙΙΙΑ1 περιόδου δηλώνει το τέλος της Πρώιμης Μυκηναϊκής Εποχής. Το Αίγιο ανήκει στην ομάδα των οικισμών που καταστρέφονται αλλά δεν εγκαταλείπονται στο τέλος της προανακτορικής εποχής. Κεραμική χωρίς στρωματογραφία, λόγω της συνεχούς κατοίκησης του χώρου, και ένα καθιστό ειδώλιο, συμπληρώνουν την εικόνα του πρώιμου μυκηναϊκού οικισμού και φανερώνουν ότι το Αίγιο κατά την ανακτορική και μετανακτορική περίοδο παραμένει ενταγμένο στο δίκτυο επικοινωνίας με τη νοτιοανατολική Πελοπόννησο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου