Braga: Μετά από μισό αιώνα έβαλε τέλος στη "ξηρασία" της δίχως τρόπαιο

Δημήτρης Βαρσάνης

Μερικά πράγματα συμβαίνουν μόνο κάθε 50 χρόνια. Σε μια αξιοσημείωτη σύμπτωση, η Sporting Braga σήκωσε το δεύτερο Πορτογαλικό Κύπελλο ακριβώς μισό αιώνα μετά την πρώτη της φορά, στον ίδιο αγωνιστικό χώρο.

Με επικεφαλής τον Rui Sim-Sim, η Braga νίκησε τη Vitoria Setubal με 1-0 στο Estadio Nacional στις 22 Μαΐου του 1966. Επέστρεψε στις 22 Μαΐου του 2016 για να το κάνει και πάλι σε ένα αγώνα θρίλερ, επικρατώντας της Porto στη διαδικασία των πέναλτι ύστερα από ένα παλλόμενο και απρόβλεπτο 2-2 στη κανονική διάρκεια.

Ήταν μια στιγμή απόλαυσης, ειδικά για το νέο πρόεδρο της Πορτογαλίας Marcelo Rebelo de Sousa - μια εξαιρετικά δημοφιλής φιγούρα που κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο και είναι κατά δική του ομολογία ένας φανατικός οπαδός της Braga- ο οποίος παρέδωσε το τρόπαιο στην ομάδα του. Ο De Sousa ήταν στα 17 του όταν οι "Arsenalistas" πανηγύρισαν τη προηγούμενη μεγάλη επιτυχία τους και τώρα ήταν το κεντρικό πρόσωπο στην τελετή.

Η ιστορία ήταν ενάντια στη Braga καθώς έχει χάσει σε τέσσερις τελικούς κυπέλλου από το 1977. Η πιο σπαρακτική ήττα έλαβε χώρα την περασμένη σεζόν, όταν η ανήμπορη Sporting Lisbon βρισκόταν πίσω στο σκορ με 2-0 έξι λεπτά πριν τη λήξη όταν ένα τεράστιο λάθος επέτρεψε στον Islam Slimani να μειώσει και ο Fredy Montero χτυπήσει στις καθυστερήσεις με την ισοφάριση. Έπειτα η Braga αστόχησε σε τρεις εκτελέσεις πέναλτι και έμεινε ξανά με άδεια χέρια.

Αυτή υποτίθεται ότι θα ήταν η μεγάλη μέρα για τον Sergio Conceicao, ο πρώην αστέρας της Lazio και της Parma που περίφημα σημείωσε χατ τρικ με τη Πορτογαλία απέναντι στη Γερμανία στο Euro του 2000. Ωστόσο το φιάσκο στον τελικό οδήγησε σε μια τεράστια ρήξη ανάμεσα σε αυτόν και στον πρόεδρο του συλλόγου Antonio Salvador. Ο Conceicao κατηγορήθηκε για εξύβριση και απειλές στο αφεντικό του και απολύθηκε, αναλαμβάνοντας άμεσα τη τοπική ανταγωνίστρια της Vitoria Guimaraes. Με το κλαμπ σε σύγχυση, ο Paulo Fonseca διορίστηκε για να σώσει την κατάσταση.

Για τον Fonseca ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για αποκατάσταση της φήμης του. Ένας από τους καλύτερους νέους προπονητές της χώρας, έγραψε το όνομα του στη μικροσκοπική Pacos Ferreira οδηγώντας σε μια απίστευτη τρίτη θέση το 2013. Ο συγκεκριμένος άθλος έπεισε τη Porto να τον προσλάβει αντικαθιστώντας τον Vitor Pereira εκείνο το καλοκαίρι και οι προσδοκίες ήταν υψηλές ύστερα από τρεις διαδοχικές κατακτήσεις πρωταθλημάτων. Η ομάδα αποδυναμώθηκε όμως, με τους James Rodriguez και Joao Moutinho να πωλούνται στη Monaco και ο Fonseca έμεινε απροστάτευτος. Δεν του δόθηκε αρκετός χρόνος και με έναν κάπως άδικο τρόπο απολύθηκε τον Μάρτιο του 2014. Πρέπει να πούμε ότι η Porto συνέχισε να απογοητεύει έκτοτε, τονίζοντας το γεγονός ότι δεν ευθυνόταν ο Fonseca για την καθίζηση της. Ο Julen Lopetegui ήρθε πριν από δύο χρόνια, δεν πήρε κάποιο τίτλο και απολύθηκε και αυτός από τη πλευρά του τον Ιανουάριο.
Ήταν μια πραγματικά θλιβερή σεζόν η φετινή στο πρωτάθλημα για τη Porto, καθώς τερμάτισε 15 βαθμούς πίσω από τη πρωταθλήτρια Benfica, αλλά η άθλια πορεία της ήταν άνευ σημασίας στο κύπελλο. Ο Helton - ο 38χρονος Βραζιλιάνος τερματοφύλακας που παίζει για τον σύλλογο από το 2005 - κράτησε πέντε φορές το μηδέν στο δρόμο για τον τελικό, καθώς ο ίδιος οδήγησε τους "δράκους" να διεκδικήσουν το πρώτο τρόπαιο μέσα σε τρία χρόνια.

Στον απέναντι πάγκο, ο τεχνικός της Braga Fonseca έψαχνε για το πρώτο μεγάλο τρόπαιο της καριέρας του. Έχοντας αποκομίσει τέσσερις βαθμούς από τη Porto στο πρωτάθλημα, προσπάθησε να υποβαθμίσει τη σημασία της αναμέτρησης με την πρώην ομάδα του, δηλώνοντας ότι δεν ψάχνει για εκδίκηση:"Πάντα ονειρευόμουν να προπονήσω σε έναν τελικό, από τότε που ήμουν παιδί, αλλά το να παίζω απέναντι στη Porto δεν το καθιστά πιο ξεχωριστό" ανέφερε.

Λίγοι τον πίστεψαν. Ο φιλόδοξος προπονητής απλώς προσπαθούσε να σεβαστεί τους αντιπάλους και να επικεντρωθεί στη δική του ομάδα. Γνώριζε πολύ καλά ότι ορισμένοι από τους παίκτες του ήθελαν επίσης να αποδείξουν την αξία τους στη Porto. Ο αρχηγός Andre Pinto ήταν ένας από αυτούς. Εντάχθηκε στην ακαδημία της Porto στην ηλικία των εννέα, αλλά δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία να εκπροσωπήσει την ομάδα, και τελικά πωλήθηκε στον Παναθηναικό μετά από αμέτρητες μεταφορές δανεισμού. Ωστόσο, η περίπτωση του Josue είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα γιατί απορρίφθηκε όχι μία αλλά δύο φορές.

Γεννήθηκε κοντά στο Porto ο Πορτογάλος μέσος και υποστήριζε τους "δράκους" όλη του τη ζωή. Να ξεκινήσει τα ποδοσφαιρικά του βήματα από την ακαδημία της ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για τον ίδιο, αλλά ο σύλλογος αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία μαζί του το 2011, ύστερα από διαδοχικούς δανεισμούς. Ωστόσο, η κίνηση του στη Pacos Ferreira δούλεψε τέλεια. Ο Fonseca τον πήρε και τον χρησιμοποίησε στα "φτερά" και ο Josue επέστρεψε θριαμβευτικά στην αγαπημένη του ομάδα, παράλληλα με το νέο του προπονητή το 2013. Ωστόσο, οι εορτασμοί ήταν εξαιρετικά βραχύβιοι, καθώς το νέο αστέρι έγινε πλεόνασμα στις απαιτήσεις αφότου απολύθηκε ο Fonseca. Ο Josue είχε επανενωθεί με τον Fonseca αυτό το χειμώνα, ερχόμενος με τη μορφή του δανεισμού από την Porto στην Braga μετά από μια σχετικά επιτυχημένη περίοδο στη Τουρκία και τη Bursaspor.

Ο τελικός ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής του και αφού ο Helton έκανε μια εντελώς λανθασμένη εκτίμηση σε μία βαθιά μπαλιά που επέτρεψε στο δανεικό από τη Benfica Rui Fonte να ανοίξει το σκορ, πήρε την ευκαιρία του  κατά το δεύτερο ημίχρονο και έκανε το 2-0. Τυχερός που έλαβε την μπάλα ύστερα από ένα τρομερό λάθος του πρώην σέντερ μπακ του Ολυμπιακού Ivan Marcano, ο Josue έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και ξέσπασε σε δάκρυα.
«Ήταν κάτι το ξεχωριστό. Η συγκεκριμένη περίπλοκη κατάσταση φέρνει πολλά συναισθήματα. Προσπάθησα να σεβαστώ τους οπαδούς της Porto, αλλά είχαν δίκιο που με αποδοκίμασαν», είπε μετά το παιχνίδι.

Ήταν κάπως ειρωνικό το γεγονός ότι η Porto τιμωρήθηκε από έναν δικό της παίκτη που τον άφησε να φύγει λόγω της τάσης της να προτιμά την αγορά ξένων παικτών από το να δίνει ευκαιρίες σε παίκτες από την ακαδημία της. Ωστόσο, βρέθηκε ένας ταλαντούχος νεαρός που απέσπασε μια χρυσή ευκαιρία στον τελικό και έδωσε τον καλύτερο του εαυτό.
Ο Andre Sivla, ο οποίος σκόραρε πολλά τέρματα για την Πορτογαλία στα επίπεδα της νεολαίας, αλλά ως επί το πλείστον έπαιζε για τη δεύτερη ομάδα της Porto στη δεύτερη κατηγορία. Την περασμένη Κυριακή, ο προπονητής Jose Peseiro τον έβαλε στην αρχική ενδεκάδα και μισή ώρα πριν τη λήξη του αγώνα ο Silva έδωσε στην ομάδα του ελπίδες με ένα απλό τελείωμα. Στη συνέχεια, στις καθυστερήσεις, όταν ακόμη και ο Helton ανέβηκε στην επίθεση, παρήγαγε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή και ισοφάρισε με ένα καταπληκτικό ψαλιδάκι.

Για τη Braga, ήταν ακριβώς ο ίδιος εφιάλτης όπως πριν από ένα χρόνο. Ακριβώς όπως ενάντια στη Sporting το 2015, σπατάλησε το προβάδισμα δύο τερμάτων και δέχθηκε ένα κρίσιμο γκολ με τα δευτερόλεπτα να απομένουν ελάχιστα στο ρολόι. Όμως τα πράγματα πήγαν διαφορετικά αυτή τη φορά. Ήταν η μέρα της Braga. Ο τερματοφύλακας της Carlos Marafona - που μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του εξαιρετικά άτυχο που δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Πορτογαλίας για το Euro του 2016 - απέκρουσε δύο πέναλτι, ενώ ο Helton δεν κατάφερε να σώσει κάνενα στους τέσσερις εκτελεστές της Braga.

Ο Fonseca ήταν περιχαρής στο τελικό σφύριγμα και στο τέλος μιας πολύς θετικής σεζόν που είδε τους Arsenalistas να τερματίζουν τέταρτοι στο πρωτάθλημα και να φτάνουν στους προημιτελικούς του Europa League. Επιτέλους, η Braga αντάμειψε τους οπαδούς της για τα 50 χρόνια της υπομονής της.