Η προβληματική αρκούδα που επισκίασε το Παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας

Δημήτρης Βαρσάνης

Την νύχτα της 19ης Μαΐου το 2006, μια αρκούδα διέσχιζε τα αυστριακά σύνορα και περπάτησε πέντε μίλια βόρεια, στη Γερμανία.
Η περιοχή που μπήκε είναι κοντά στο δήμο Ettal στη Βαυαρία, είναι ειδυλλιακή με έναν όμορφο ήχο μουσικής, με κοιλάδες χωρισμένες από βουνά και τις κορφές του να τις καλύπτουν τα σύννεφα. Οι άνθρωποι ζουν σε σπίτια ξύλινων πλαισίων που περιβάλλονται από τεράστια λιβάδια με αγριολούλουδα. Περίπου 800 άνθρωποι ζουν στην πόλη.

Η αρκούδα που ζύγιζε περίπου 600 κιλά ήταν πεινασμένη. Ταξίδεψε περίπου 15 μίλια εκείνη την ημέρα. Μετά το σκοτάδι, ήρθε σε μια υπνηλία βοσκοτόπων σε μια γειτονιά της Ettal που ονομάζεται Graswang, όπου είχε βρεθεί ένα κοπάδι προβάτων. Σκότωσε τρία.
Όταν οι χωρικοί βρήκαν τα πτώματα το επόμενο πρωί, το αίμα στο λευκό μαλλί, αυτοί το αιτιολόγησαν ότι τα πρόβατα είχαν σφαγεί από ένα τεράστιο, άγριο σκυλί. Ένα άγριο σκυλί που ζούσε στο δάσος τρώγοντας τα ζώα είναι τρομακτικό,το είδος του σεναρίου που έφερε τη φήμη των αδερφών Grimm, αλλά δεν είναι τόσο τρομακτικό όπως μια αρκούδα. Δεν είχε εμφανιστεί μια άγρια ​​αρκούδα σε εκείνα τα μέρη, ή οπουδήποτε στη Γερμανία από το 1835.
Οι άνθρωποι στο Graswang δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι συνέβη μέχρι αργότερα εκείνη την εβδομάδα. Στις 20 Μαΐου, η αρκούδα σκότωσε και άλλα τέσσερα πρόβατα σε ένα γειτονικό χωριό. Μετά από εκείνο το βράδυ έφαγε ένα κοτέτσι. Τα φτερά ήταν παντού.
Ο Γερμανικός Τύπος ευαισθητοποιήθηκε από αυτή την ιστορία:"Πρώτη σκόπευση σε 170 χρόνια: μια άγρια αρκούδα προκαλεί χάος στη Βαυαρία" διαβάζει κάποιος το τίτλο της Spiegel στις 22 Μαΐου. Ήταν μία από τις πολλές ιστορίες για την αρκούδα.
Υπό κανονικές συνθήκες, μια ιστορία για μια αρκούδα δεν θα ήταν κάτι για να πιάσει πραγματική "φωτιά". Όμως, όπως οι δημοσιογράφοι πήγαιναν στη χώρα για να καλύψουν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, η ιστορία πήρε ένα είδος σούπερ οπτικής. Ένας Αυστριακός δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι η αρκούδα είχε έρθει από την Ιταλία πριν διασχίσει την Αυστρία και τον ονόμασαν Bruno ( "Orso Bruno" είναι στα Ιταλικά η καφέ αρκούδα). Το όνομα κόλλησε.
Κατά τη διάρκεια του επόμενου μήνα, ο Bruno έγινε αγαπημένος των μέσων ενημέρωσης, αλλά η παρουσία του προκάλεσε μια απρόσμενη κατανομή μεταξύ του γερμανικού κοινού και ένας "λάκκος" απέναντι στους αγρότες και τους κυνηγούς. Ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν γεμάτο στις πίσω σελίδες των εφημερίδων της Γερμανίας, ο Bruno γέμισε το μέτωπο. Με κάθε παρατήρηση, ο "θρύλος" του αυξήθηκε.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να τον σκοτώσει και να τον πιάσει. Ο Bruno έγινε αποστάτης, ένας ήρωας για μερικούς. Έφαγε τα ζώα και τα κατοικίδια ζώα, συμπεριλαμβανομένων ενα γουρούνι ενός 12χρονου κοριτσιού, το οποίο κατά κάποιο τρόπο τον έκαναν ακόμα πιο αγαπητό. Οι περιβαλλοντολόγοι έγραψαν τραγούδια γι 'αυτόν. Οι κυνηγοί οπλίστηκαν και προσπάθησε να τον βρουν στο δάσος, αλλά κατ 'επανάληψη κωμικά το έπος του έγινε πολιτικό. Η Αρχιεπισκοπή της Βαυαρίας ζύγισε το θέμα. Οι διπλωμάτες των ΗΠΑ έγραψαν για τον Bruno στα καλώδια του State Department. Οι Ιταλοί τον ισχυρίστηκαν ως δικό τους. Οι Βαυαροί είπαν στους Ιταλούς ευγενικά να φάνε τα σκ... τους.

Τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα δημιουργούν συχνά και άλλες ιστορίες. Οι Ρώσοι χούλιγκαν το Euro 2016. Οι Λευκοί ελέφαντες και ο πολιτικές αναταραχές το 2014 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Η οικονομική πρόοδος το 2012 στην Πολωνία. Το 2006, η πλευρά της ιστορίας ήταν μια καφέ αρκούδα που ονομάζεται Bruno με μια προτίμηση στα γουρούνια, στα κατοικίδια ζώα, στα κουνέλια και στα πρόβατα, το οποίο ταυτόχρονα έκαναν το γεγονός αστείο και απειλητικό. Σχεδόν σε όλο το Παγκόσμιο Κυπέλλο το 2006, ο Bruno ήταν σε φυγή.
Η τελευταία αρκούδα που έζησε στη Γερμανική έρημο πριν από την άφιξη του Bruno λέγεται ότι πυροβολήθηκε από έναν άνδρα που ονομάζεται Ferdinand Klein στις 24 Οκτωβρίου του 1835, στο Ruhpolding της Βαυαρίας. Όταν ο Bruno διέσχισε τα σύνορα, τα ΜΜΕ της Γερμανίας ανέφεραν ομόφωνα ότι ο φόνος του Ferdinand ήταν ο "τελευταίος στη Γερμανία." Αυτό είναι εκπληκτικό επειδή η Γερμανία δεν υπήρχε πραγματικά το 1835. Τότε η Βαυαρία ήταν ακόμα ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Επιπλέον, τα δουκάτα και τα βασίλεια που αποτέλεσαν τη Γερμανική αυτοκρατορία το 1871, ο πρόδρομος σε αυτό που σήμερα θεωρούμε Γερμανία πήρε μια έκταση περίπου 71.000 τετραγωνικών μίλιων μεγαλύτερα από τη σύγχρονη Γερμανία. Με άλλα λόγια, η Γερμανία του σήμερα είναι μικρότερη από την Γερμανία του 1800 από μια περιοχή περίπου στο μέγεθος της Βόρειας Ντακότα.
Η "Γερμανία" του 1835 ήταν μια τεράστια περιοχή, και όμως εξαλείφθηκε από τους Γερμανούς προγόνους του Bruno περίπου στα μισά της βιομηχανικής επανάστασης. "Δεν έγινε τίποτα", δήλωσε εκπρόσωπος του Κυνηγετικού Συλλόγου της Βαυαρία στο Zeit στο έπος του Bruno.
Η Γερμανία το 1800 ήταν σε βαθιά αλλαγή. Ο πρώτος σιδηρόδρομος στη Βαυαρία ολοκληρώθηκε το 1834. Κατά τη διάρκεια του επόμενου μισού αιώνα, ο σιδηρόμος μεγάλωσε όπως και οι βιομηχανίες της χώρας, τα δάση κόπηκαν και αντικαταστάθηκαν από χωράφια και σπίτια, ο ποταμός Ρήνος είχε ισιώσει, και το marshland στραγγίχτηκε. Μέχρι το τέλος της βιομηχανικής επανάστασης, η Γερμανία ήταν αγνώριστη σε σύγκριση με το βαυαρικό βασίλειο στο οποίο ο Klein καταδίωξε το φόνο του. Μέχρι τα τέλη του 1900, δεν θα ήταν ένα μέρος για να παρατηρηθούν αρκούδες, ακόμη και αν ήταν ακόμα τριγύρω. Η Γερμανική έρημος ήταν επίσης παστεριωμένη.
Η διέλευση του Bruno στα σύνορα θεωρήθηκε από πολλούς ως ένα καλό σημάδι. Μετά από 170 χρόνια που οι άνθρωποι κυριαρχούν τη φύση, η ιδέα ότι ίσως φτάσαμε πολύ μακριά, ότι τα πράγματα ήταν εκτός ισορροπίας είχε κυριεύσει. Η επιστροφή του Bruno ήταν ένα σημάδι προόδου, απόδειξη ότι το περιβαλλοντικό κίνημα της Γερμανίας και της Ευρώπης είχε τουλάχιστον αρχίσει να διορθώσει ορισμένες από τις ζημίες που προκλήθηκαν από τους ανθρώπους στη πορεία τους προς τον μοντερνισμό.

Οι κάτοικοι της Graswang δεν μπορούσαν να υποψιαστούν ότι μια αρκούδα επιτέθηκε στα πρόβατά τους στις 19 Μαΐου 2006, αλλά υπήρχε μια ομάδα οικολόγων και βιολόγων που είχαν μια αρκετά καλή ιδέα. Προσπάθησαν να παρακολουθήσουν τον Bruno στην Αυστρία από τις 11 Μαΐου. Ενημέρωσαν τη Γερμανική κυβέρνηση για πιθανή άφιξή του. Μια μέρα πριν ο Bruno περάσει στη Γερμανία, ο Werner Schnappauf, Υπουργός Περιβάλλοντος της Βαυαρίας έκανε μια δήλωση αστειευόμενος ότι «η καφέ αρκούδα είναι ευπρόσδεκτη στη Βαυαρία» και ότι οι Βαυαροί θα δώσουν το καλύτερό τους εαυτό για να είναι "καλοί οικοδεσπότες."
Όμως η άφιξη του Bruno δεν έγινε δεκτή από όλους, ιδιαίτερα στους αγρότες μιας και ο Bruno έτρωγε τα ζώα τους. Μέσα σε λίγες μέρες από την άφιξή του Bruno η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα: τους λάτρεις της φύσης και τους αγρότες και τους κυνηγούς που τον έβλεπαν ως ένα ελκυστικό βραβείο. Ο Τύπος δεν έλαβε τόσο πολύ τις δύο πλευρές όπως αποκαλύφθηκε στο παραλογισμό του όλου σχεδίου, που απεικονίζει τον Bruno λιγότερο ως απειλή από ένα καρτούν, μια άτσαλη, τυχερή και ευτυχισμένη, η πραγματική ζωή τουYogi.

Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ο Bruno αγαπούσε τα πρόβατα. Δεν ήταν το κολάρο του ραδιοφώνου και οι βιολόγοι στην Αυστρία τον παρακολουθούσαν σε μεγάλο βαθμό ψάχνοντας για αναστατωμένους αγρότες. Καθώς ο Bruno συνέχισε να ελίσσεται μέσα από τις Άλπεις, να περιπλανιέται εμπρός και πίσω κατά μήκος των συνόρων, το μονοπάτι των νεκρών προβάτων μεγάλωνε. Η αντιδραστική ομάδα στις αρκούδες της Αυστρίας-ένα γκρουπ από πανεπιστημιακούς, βιολόγους και εργαζομένους του Παγκόσμιου Ταμείο για τη Φύση που εργάστηκαν για να αποθαρρύνουν τις δεκάδες αρκούδες στην Αυστρία από την είσοδο τους στις πόλεις, συχνά με σφαίρες από καουτσούκ ή με παγίδες-κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Bruno είχε γίνει συνηθισμένος σε ανθρώπινους οικισμούς. Φοβήθηκαν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να πάρουν χειρότερη τρόπη σε περίπτωση στενής επαφής, για παράδειγμα σε έναν αχυρώνα. Η Ομάδα Αντιμετώπισης σκέφτηκε ότι ο Bruno ήταν τόσο συνηθισμένος που δεν μπορούσε καν να αφαιρεθεί με ασφάλεια κάπου πιο απομακρυσμένα. Ζήτησαν επίσης από τη Βαυαρική κυβέρνηση να εκδώσουν άδειες κυνηγιού.
"Η αρκούδα έχει γίνει προβληματική", δήλωσε ο Schnappauf στις 22 Μαίου μόλις έξι ημέρες μετά το καλωσόρισμα του Bruno στη Βαυαρία. Ο ίδιος εξέδωσε μια ανοιχτή άδεια να πυροβολήσουν τον Bruno την ίδια ημέρα με το τεκμήριο ότι:"Είναι σαφώς εκτός ελέγχου."

Την επόμενη ημέρα, η Αρχιεπισκοπή της Βαυαρίας εξέδωσε μια δήλωση. Δύο πράγματα ήταν εδώ στο παιχνίδι. Κατ 'αρχάς, ο Πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ' είχε προγραμματιστεί να επισκεφθεί τη Γερμανία τον ακόλουθο Αύγουστο. Δεύτερον, στο παλτό του Πάπα χαρακτηριζόταν μια καφετιά αρκούδα. Αυτή δεν ήταν απλά μια κάποια αρκούδα. Η αρκούδα του Πάπα, ή ακριβέστερα η αρκούδα του Αγίου Corbinian ήταν επίσης της Βαυαρίας. Η καθολική γνώση λέει ότι ο Άγιος Corbinian εξημέρωσε την αρκούδα μετά την επίθεση που δέχτηκε στην περιοχή των Άλπεων. Ο Άγιος το έφερε στη Ρώμη. Όταν αργότερα το ελευθέρωσε, το ζώο επέστρεψε στην Βαυαρία.

"Η ένταξη της αρκούδας στο παλτό του Πάπα είναι μια έγκυρη επανεβεβαίωση της σωστής αρκούδας στο σπίτι της Βαυαρίας", κατέληξε η ανακοίνωση. Η ιδέα ότι η Γερμανία θα κινηθεί γρήγορα για την εξάλειψη της αρκούδας από τον πληθυσμό  εξόργισε τους ανθρώπους σε ολόκληρη τη χώρα, και όχι μόνο τους καθολικούς.
"Στις χώρες που περιβάλλουν τη Γερμανία, οι αρκούδες ζουν ειρηνικά μαζί με τους ανθρώπους», δήλωσε ο Hubert Weinzierl, ο πρόεδρος της Γερμανικής ομοσπονδίας για τη Φύση, τα ζώα και την προστασία του περιβάλλοντος, μια ιδιωτική οργάνωση-ομπρέλα που επιβλέπει πολυάριθμα κλαμπ της φύσης και περιβάλλοντος εστιάζοντας στη Γερμανία. "Σε αντίθεση, εμείς αμέσως επιλέξαμε αυτή τη τυπική Γερμανική λύση και να γίνουμε παγκόσμιος περίγελος"
Ο παραλογισμός δεν χάθηκε στους διπλωμάτες των ΗΠΑ, οι οποίοι είδαν την περιπέτεια του Bruno τόσο κωμική όσο και διορατική.

"Ποτέ δεν περίμενα να είναι τόσο βαθιάς συνέπειας," είπε ο Matthew Rooney, ο πρώην Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στο Μόναχο:"Όμως ήταν αντάξιο ενός καλωδίου, ακόμη και εκ των υστέρων νομίζω ότι αποκάλυψε μερικά πράγματα για τον τρόπο που οι Γερμανοί σκέφτονται για τη φύση και τον τρόπο που διεξάγουν τις σχέσεις με τη φύση."
«Νομίζαμε ότι ήταν μόνο μία από αυτές τις μικρές στιγμές διορατικότητα, το οποίο είναι το είδος του υλικού και το εμπόριο των αμερικανικών διπλωματών." τόνισε ο Rooney.
Το γραφείο του Rooney βρήκε την ιστορία του Bruno ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα δεδομένου του τι συνέβαινε εκείνη την εποχή στη Διεθνή πολιτική. Η απόφαση του George Bush να μην επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο αναστάτωσε βαθιά τους Γερμανούς. Η Γερμανία αναμφισβήτητα κάνει περισσότερη μετάβαση στα ορυκτά καύσιμα από οποιοδήποτε άλλο έθνος.
Ο Rooney ως ανώτερος διπλωμάτης των ΗΠΑ, πέρασε πολύ χρόνο σε διάλογο με τους ηγέτες των επιχειρήσεων και τους Γερμανούς πολίτες που πίστευαν ότι οι Αμερικανοί ήταν "οι απρόσεκτοι του φυσικού περιβάλλοντος και ότι οι Γερμανοί αντίθετα, είχαν επενδύσει στο φυσικό περιβάλλον και στη πεζοπορία μέσα στο δάσος και είχαν δεσμευθεί για τη σωτηρία του πλανήτη με έναν τρόπο που οι Αμερικανοί δεν το έπραξαν. Έτσι ο Bruno η αρκούδα για μας, ήταν βασικά μια περιπτωσιολογική μελέτη για το πώς αυτή η σχέση με τους Γερμανούς λειτούργησε στο μυαλό τους και ποιο το περιεχόμενο της σχέσης με τους Γερμανούς στο μυαλό τους"
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια χώρα που υποτίθεται ότι έχει χάσει την επαφή με τη φύση της, οι άνθρωποι ζουν σε σχετική αρμονία με ένα τεράστιο πληθυσμό των μαύρων αρκούδων-που είναι λίγο μικρότερες από το είδος του Bruno, τις καφέ αρκούδες. Επιπλέον, πολλές Αμερικανικές αρκούδες ζουν σε μεγάλα, προστατευμένα εθνικά πάρκα και δάση της ΗΠΑ, τα οποία δεν υπάρχουν στη Δυτική Ευρώπη.
Αντιπαραβαλλόμενοι κατά πόσο οι αρκούδες αντιμετωπίζονται σε άλλες χώρες, ο Bruno πραγματικά είχε μετατρέψει τη Γερμανία σε περίγελο. Ο Weinzierl είχε δίκιο.
Τα πράγματα έγιναν μόνο χειρότερα. Προέκυψε ότι ο Bruno ήταν ο γιος μιας αρκούδας που ήταν μέρος μιας προσπάθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επαναφέρει τα ζώα στις ιταλικές Άλπεις. Η βαυαρική κυβέρνηση είχε κατακλυστεί με ισχυρισμούς για να σώσει τον Bruno, συμπεριλαμβανομένων με γράμματα παιδιών σε όλη τη χώρα. Οι υπουργοί υπέκυψαν στην πίεση της κοινής γνώμης, η οποία δεν ήρθε από τη Γερμανία. Μια δημοσκόπηση στην Αυστρία έδειξε τη συντριπτική υποστήριξη του κοινού για να αφήσει τον Bruno ζωντανό. Έτσι, αντί να τον σκοτώσουν οι Γερμανοί έφεραν μια ομάδα Φινλανδών κυνηγών αρκούδων με σκοπό την ανακάλυψη του Bruno και την εξημέρωση του. Μόλις τον νάρκωναν, σχεδίαζαν να τον μετακινήσουν σε ένα περίβλημα κάπου. Οι Ιταλοί προσφέρθηκαν για να τον πάρουν, όπου θα μπορούσε να ζήσει μια πολυτελής ζωή ως ο ήρωας της σύγχρονης Γερμανίας που είχε γίνει. Το πρόβλημα ήταν να τον βρουν
Οι κινήσεις του Bruno σε μια νέα πόλη κάθε νύχτα ήταν τυπικές ακόμη και για προβληματικούς. Συνήθως, μια αρκούδα χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ότι θα επιστρέψουν στο ίδιο μέρος ξανά και ξανά το οποίο έχει νόημα. Αν διαπιστώσει εύκολο φαγητό μία φορά, γιατί να μην πάει πίσω;
Το Παγκόσμιο Κύπελλο ξεκίνησε κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης. Ενώ ο κόσμος παρακολουθούσε το ποδόσφαιρο, παρακολούθησε επίσης το Bruno, που έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα New York Times και στην Washington Post. Οι αναγνώστες που ακολουθούσαν κατά μήκος όπως οι Φινλανδοί κυνηγοί, σε συνεργασία με την Αυστριακή ομάδα αντιμετώπισης εμφανίστηκε για το νέο θήραμα της δεν βρήκαν τίποτα. Οι κυνηγοί έβαλαν είδικες παγίδες για αρκούδες από τη Montana με την ελπίδα ότι θα επιστρέψει να σκοτώσει ακόμα ένα ζώο, αλλά ποτέ δεν το έκανε. Εν τω μεταξύ οι σκύλοι, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούνται για κυνήγι το καλοκαίρι λύθηκαν να τον βρουν.

Στις 14 Ιουνίου, οι σκύλοι μύρισαν μια μυρωδιά, και η ομάδα πέρασε το Σαββατοκύριακο ψάχνοντας σε μια περιοχή γύρω από το Kochelsee, μια λίμνη περίπου 50 μίλια νότια του Μονάχου. Τρεις ημέρες αργότερα, υπό δυνατή βροχή, με τους κυνηγούς μόλις λίγα λεπτά μακριά ο Bruno περιπλανήθηκε μέσα από την πόλη του Kochelsee, έφαγε ένα κατοικίδιο κουνέλι και άνοιξε μια κυψέλη, πριν γλαρώσει εν συντομία, στα σκαλιά του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Τα σκυλιά λόγω της βροχής, ποτέ δεν τη μύρισαν. Το πρωί είχε ήδη φύγει.
Οι ακανόνιστες κινήσεις του Bruno μπέρδεψαν τους ιχνηλάτες του. Ποτέ δεν είχαν συναντήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν και δυσκολεύτηκαν για να εξηγήσουν τη συμπεριφορά του μέχρι που μια μέρα η αυστριακή ομάδα έλαβε ένα περίεργο τηλεφώνημα από την Ιταλική ομάδα αντιμετώπισης αρκούδων. Τα μέλη της ομάδας από τις δύο χώρες γνώριζαν ο ένας τον άλλον καλά, αλλά οι Ιταλοί δεν είχαν έρθει ακόμα σε επαφή κατά τη διάρκεια του κυνηγιού του Bruno. Οι Ιταλοί συνειδητοποίησαν ότι τα πράγματα έγιναν σοβαρά και αποφάσισαν ότι έπρεπε να πουν στους Αυστριακούς το υπόβαθρο αυτής της αρκούδας.
Δεδομένης της ιστορίας του, η αλλαγή του Bruno στη συμπεριφορά και οι μακρινές, νυχτερινές εκδρομές του μέσα από το δάσος ήταν αξιοσημείωτες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν πιο έξυπνος από τον μέσο όρο μιας αρκούδας.
Η τύχη του τελικά όμως είχε εξαντληθεί. Όταν οι Φινλανδοί πέταξαν προς το σπίτι τους στις 24 του μηνός, τα σκυλιά τους ήταν εξαντλημένα και οι ιδιοκτήτες τους ταπεινωμένοι, έμοιαζε ότι ο Bruno μπορεί να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του ελεύθερος στις Άλπεις. Ωστόσο δύο ημέρες αργότερα, στις Rotwand, λίγο πριν από τις 17:00 ένας αγρότης πυροβόλησε τρεις φορές στο λυκόφως. Ο Bruno ήταν νεκρός.

"Μια αναστατωμένη Γερμανία σκοτώνει τη μόνη άγρια ​​αρκούδα της," διαβάζουμε στον τίτλο της Washington Post. Η Spiegel πήρε το θάνατο με πιο σοβαρό τόνο: "Bruno: η καφέ αρκούδα συνάντησε ένα τραγικό τέλος." Η Frankfurter Allgemeine διερεύνησε τη δυαδικότητα του Bruno, "Η γενναία αρκούδα και η προβληματική αρκούδα"
"Ο Bruno δολοφονήθηκε, καταρρίφθηκε στην ακμή της νέας ζωής του, εκτελέστηκε εν ψυχρώ," διάβαζε ο οποιοσδήποτε μετά το θάνατο του στη Der Spiegel. "Εμείς θα πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε τώρα σχετικά με το αν νιώθουμε ευχαριστημένοι με ό, τι έχουμε κάνει. Μοιραζόμαστε μια συλλογική ενοχή για τη διάλυση του Bruno, η αδυναμία μας να συνυπάρχουμε με τη φύση μας ώθησε ακόμη μια φορά να τραβήξουμε τη σκανδάλη. Ο Bruno είναι νεκρός και είμαστε όλοι φτωχότεροι για αυτό: Ας αναπαύσει την ψυχή του εν ειρήνη ".

Ενάντια στις επιθυμίες του Υπουργού περιβάλλοντος της Ιταλίας Alfonso Pecoraro Scanio, ο οποίος ήθελε τον Bruno πίσω στο πάτριο έδαφος του, το σώμα του Bruno ήταν βαλσαμωμένο και πήγε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μονάχου. Εκεί, το έκθεμα του καταλαμβάνει ένα ολόκληρο δωμάτιο. Ως το κεντρικό κομμάτι, ο Bruno είναι τοποθετημένος σε ένα γυάλινο κουτί, να κοντοστέκεται και τα πόδια του να βρίσκονται πάνω σε μια μερικώς καταστραμμένη κυψέλη. Το μέλι είναι παντού.
Αυτό δεν είναι το τέλος της κληρονομιάς του, αντίθετα η ιστορία του Bruno μετατράπηκε από ένα αποτυχημένο άθλημα σε ένα πραγματικό σπορ. Και όχι μόνο επειδή εκείνη την ημέρα που πυροβολήθηκε, η Εθνική ομάδα της Γερμανίας με τότε προπονητή τον Jurgen Klinsmann, νίκησε τη Σουηδία με 2-0, δίχως καμία αμφιβολία έπεσε στα ψιλά για την είδηση ​​του πρόωρου θανάτου του Bruno.
"Κανείς δεν είχε δει ποτέ ένα ξέσπασμα των μέσων ενημέρωσης όπως αυτό," δήλωσε ο Knauer, υπενθυμίζοντας την προσοχή που δημιουργήθηκε στον Bruno:"Εμείς δεν το προσέξαμε στην αρχή, αλλά ήταν ακριβώς πριν από το Μουντιάλ στη Γερμανία και ένα μήνα νωρίτερα πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι ήρθαν στη Γερμανία. Ήταν οι ίδιοι από τη Βραζιλία και το Λονδίνο και ούτω καθεξής. Ήρθαν για να κάνουν κάποια έρευνα στη χώρα, και να μάθουν για τη χώρα, και να κάνουν ρεπορτάζ σχετικά με το τι συμβαίνει στη Γερμανία και αυτή τη φορά το συγκεκριμένο θέμα δημιούργησε παγκοσμίως το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης. "
Πίσω στη Γερμανία, ο όρος "Problembär" (προβληματική αρκούδα) έγινε ένα αναγνωρισμένο μέρος του αθλητικού λεξικού, όπου σήμερα συνήθως χρησιμοποιείται στους παίκτες οι οποίοι είναι και ταλαντούχοι και και αναστατωμένοι. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα συχνο στο ποδόσφαιρο, ένα άθλημα με προβληματικές "αρκούδες". Όμως υπάρχουν προβληματικές αρκούδες σε όλο το αθλητικό φάσμα, εμφανίστηκαν κατά καιρούς και στη κυβέρνηση της χώρας.

Ο Zlatan Ibrahimovic είναι ίσως η πιο διάσημη "προβληματική αρκούδα", αλλά η χρήση του όρου φαίνεται να προέρχεται από ένα περιστατικό το 2008. Τότε, ο Lukas Podolski ήταν στην Bayern Munich και τα μέσα ενημέρωσης είχαν αρχίσει να τον χαρακτηρίζουν ως μια διασπαστική παρουσία στο σύλλογο. Ο θρύλος της Bayern Munich και της Εθνικής Γερμανίας Franz Beckenbauer βγήκε για να τον υπερασπιστεί"
"Κάποιος πυροβόλησε τον Bruno την αρκούδα άσκοπα" δήλωσε ο Beckenbauer στον Τύπο μετά την βεβαίωση σε όλους ότι ο Podolski δεν ήταν προβληματικός:"Έχουμε υποφέρει όλοι από αυτό και το μετανιώσαμε. Όμως εδώ, δεν θέλουμε να φτάσουμε τόσο μακριά."
Ο Podolski βέβαια αποδείχθηκε ότι δεν έπασχε από κάποιο πρόβλημα. Και ενώ ο ίδιος δεν αγωνίζεται στη Bayern πλέον, ακόμα εκπροσωπεί την Εθνική ομάδα της Γερμανίας όπου μόνο δύο παίκτες έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από τις 129 εμφανίσεις του.
Ωστόσο οι "Problembärs" είναι παντού,στον αθλητισμό, στο σχολείο, στη ζωή. Αν το έπος του Bruno μας διδάσκει κάτι, αυτό είναι ότι ίσως οι αρκούδες δεν είναι πάντα αυτές που είναι ταραγμένες. Μερικές φορές είμαστε και οι υπόλοιποι από εμάς.