Jose Mourinho: Τι υποσχέθηκε στα λόγια και τι έκανε ή μη στις πράξεις

Δημήτρης Βαρσάνης

Κάθε φορά που ένας προπονητής προσλαμβάνεται από ένα νέο σύλλογο, παρουσιάζεται στα μέσα ενημέρωσης με μια συνέντευξη Τύπου κατά την οποία ορίζει το όραμά του για την ομάδα στους οπαδούς και καταστεί σαφές τι επιτυχία θα σημάνει υπό τη βασιλεία τους
Ο Jose Mourinho έχει κατακτήσει 22 τρόπαια τα τελευταία 16 χρόνια. Είναι ένα από τα λίγα ονόματα στο ποδόσφαιρο που είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται να φέρει τη δόξα σε μια ομάδα και το κάνει με το δικό του μιμητό και συχνά αποξεστικό του στυλ. Τι υποσχέσεις και ποιες προσδοκίες τέθηκαν κατά την άφιξή του στα προηγούμενα έξι κλαμπ του Πορτογάλου και τι θα χρειαστεί να κάνει για να γίνει επιτυχής στη Manchester United;

Τα πρώτα χρόνια

Benfica

Η πρώτη δουλειά του Μουρίνιο ήταν περισσότερο με υποσχέσεις που δόθηκαν από τους εργοδότες του. Μετά το διορισμό του τον Σεπτέμβριο του 2000 για να αντικαταστήσει το Jupp Heynckes, το μέλλον του γρήγορα απειλήθηξε από την εκλογή του νέου προέδρου στο σύλλογο που ήθελε το δικό του άνθρωπο στον πάγκο.
Η σχέση του με το διοικητικό συμβούλιο ήταν ήδη ευθραυστη. Ο Mourinho είχε ορίσει το δικό του βοηθό, αντί να δεχτεί τον άνθρωπο που συνιστάται σε αυτόν από τους εργοδότες του. Αποφάσισε να δοκιμάσει την πίστη των εργοδοτών του ζητώντας την επέκταση του συμβολαίου του. Όταν απορρίφθηκε αυτό το αίτημα, παραιτήθηκε από το ρόλο του στον οποίο διήρκεσε μόλις τέσσερις μήνες.

Uniao Leiria

Μετά μετακόμισε στα "ψαράκια" της Πορτογαλίας, την União Leiria τον Ιούλιο του 2001, όπου έχτισε τη φήμη του ως ο πιο ελπιδοφόρος προπονητής στη Primeira Liga. Τον Ιανουάριο του 2002 δέχτηκε τη πρόταση της Porto μετά τη λήψη μιας ομάδας που κινούνταν στη τρίτη κατηγορία της χώρας στον ισχυρισμό του Ευρωπαικού ποδοσφαίρου.

Porto

Στη Porto ο Mourinho υποσχέθηκε να επιστρέψει το σύλλογο στην παλιά του αίγλη. Δεν είχε κατακτήσει ένα πρωτάθλημα από το 1999, και ενώ η κατάκτηση του κυπέλλου πρωταθλητριών του 1987 μπορεί να απολαύσει την πρώτη θέση στην τροπαιοθήκη της, η μεγαλύτερη ομάδα στο Πορτογαλικό ποδόσφαιρο έξω από τη Λισαβόνα δεν χρησιμοποιούσε τη δύναμη που έπρεπε.
Μετά από ενάμιση χρόνο, στον οποίο ο Mourinho κατέκτησε κάθε σημαντικό τρόπαιο στη διάθεσή του - δύο φορές το πρωτάθλημα και από μια το κύπελλο, το Κύπελλο UEFA και το Champions League - δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η Porto ήταν πίσω. Η πιο επαγγελματική και επιστημονική προσέγγιση τους να δώσουν τα "κλειδιά" του συλλόγου σε έναν νεαρό προπονητή, τους έβαλε επίσης σε καλή θέση για να απολαύσουν την περαιτέρω επιτυχία κάτω από εκείνους που τον ακολούθησαν στο Drago. Η Porto έχει πανηγυρίσει το πρωτάθλημα επτά φορές στα 12 χρόνια μετά την αποχώρησή του και πήρε το Europa League το 2011, χάρη σε ένα μαθητή του Mourinho, τον Andre Villas - Boas.

Chelsea (πρώτη θητεία)

Φρέσκος από τη κατάκτηση του σημαντικότερου τροπαίου σε συλλόγικο επίπεδο με τη Porto το 2004, ο Roman Abramovich ξόδεψε πολλά εκατομμύρια για να φέρει τον Mourinho στο Stamford Bridge προκειμένου να μετατρέψει τις πολυτελείς δαπάνες του Ρώσου δισεκατομμυριούχου σε σταθερή κυριαρχία στη Premier League.
Ο Πορτογάλος αποκάλεσε τον εαυτό του "Special One" και υποσχέθηκε να δεσμεύσει όλες τις ενέργειες του για να δημιουργήσει μια ομάδα αντάξια της ευκαιρίας που του είχε παρουσιαστεί στο Δυτικό Λονδίνο:"Για να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, για να βελτιώσω τα πράγματα και να δημιουργήσω μια ομάδα ποδοσφαίρου σε σχέση με την εικόνα μου και τη ποδοσφαιρική μου φιλοσοφία" συμπλήρωσε στους δημοσιογράφους κατά την πρώτη του συνέντευξη τύπου.
Μέχρι το τέλος της πρώτης του σεζόν στην Chelsea κατέρριψε το ρεκόρ περισσότερων πόντως ως πρωταθλητής Αγγλίας, με βάση μία από τις πιο καταστροφικές και κυρίαρχες ομάδες του Αγγλικού ποδοσφαίρου δεχόμενη μόλις 15 τέρματα και κερδίζοντας 29 από τους 38 αγώνες. Έγινε μόλις ο δεύτερος προπονητής για να υπερασπιστεί τον τίτλο της Premier League το 2006 από τον Sir Alex Ferguson και έθεσε σε εφαρμογή ένα πυρήνα βασικών ποδοσφαιριστών που θα αποτελούσαν τον πυρήνα των ομάδων της Chelsea κατακτώντας τρόπαια πάνω από μια δεκαετία.
Ωστόσο, αφού δεν πήρε το πρωτάθλημα το 2007 - αντίθετα σήκωσε το League Cup και το FA Cup - και παραλείποντας να θέσει την Ευρωπαϊκή επιτυχία στο Stamford Bridge, η σχέση του με τον Abramovich χτύπησε στα βράχια και τον Σεπτέμβριο του 2007 άφησε το σύλλογο κοινή συναίνεση .
Μέρος του λόγου για αυτή τη πτώση ήταν ότι ο Mourinho είχε εκπληρώσει την υπόσχεσή του να είναι λίγο πολύ κοντά στην δέσμευση: η Chelsea ήταν μισητή και όχι αγαπητή στο υπόλοιπο φίλαθλο κοινό, παίζοντας ένα υπολογισμένο στυλ ποδοσφαίρου που ενσωμάτωσαν τις αρχές της φιλοσοφίας του Πορτογάλου ειδικού στη τακτική. Για ορισμένους οπαδούς, η ομάδα και η ταυτότητά του είχαν γίνει συνώνυμες με το προπονητή του παρά με τον ιδιοκτήτη του, μια κατάσταση που ήταν ανυπόφορη για το Ρώσο ολιγαρχή.
Υποσχέσεις: Επετεύχθησαν

Inter

Ο Mourinho σύντομα μετακόμισε στην Ιταλία, όπου ήταν επιφορτισμένος με την παράδοση του Champions League στην Inter μετά από μια μεγάλη ξηρασία που διήρκεσε περισσότερο από 40 χρόνια, από τότε που έκανε το Back - to - back στο κύπελλο πρωταθλητριών το 1964 και το 1965. Με το τέλος των δύο ετών της βασιλείας του στο Μιλάνο είχε κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα, το 2009 και το 2010 ως κομμάτι ενός ιστορικού "τρεμπλ" - το πρώτο στο ιταλικό ποδόσφαιρο - που περιλάμβανε επίσης το Coppa Italia και το Champions League.
Ο πρόεδρος της Inter Massimo Moratti όρισε τον Mourinho να επαναφέρει επιτέλους την ομάδα του πίσω στην κορυφή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αφού πέρασε δεκαετίες σπατάλης χρημάτων δίχως πραγματικό αντίκρυσμα.
Ακριβώς όπως και στην Chelsea, ο Πορτογάλος απάντησε με χειροτεχνία προσφέροντας μια απόλυτα ισορροπημένη ομάδα, η οποία ήταν σε θέση να αποκλείσει τη Barcelona του Pep Guardiola, χτισμένη γύρω από ένα στερεό πυρήνα στη μεσαία γραμμή και άκρως επικίνδυνα επνευσμένη επίθεση από τους Diego Milito, Samuel Eto'o, Wesley Sneijder και Goran Pandev.

Υποσχέσεις: Υπέρβαση

Real Madrid

Το 2010 ο Florentino Perez έχρισε το διορισμό του Mourinho τη κορυφαία προτεραιότητά του, έναν προπονητή Galactico να κάνει ό, τι είχε κάνει στην Inter και πρωτίστως μια ομάδα Galactico. Η Real Madrid αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα για την επίλυση της ανόδου της Barcelona του Pep Guardiola και ο δις νικητής του Champions League θεωρήθηκε ότι είναι η τέλεια λύση.
"Έφτασα με όλα τα προτερήματα μου και τα ελαττώματα μου», είπε στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου και συνέχισε:"Η έλξη μου για την Real Madrid οφείλεται στην ιστορία της, στις απογοητεύσεις της τα τελευταία χρόνια και στις προσδοκίες της να κερδίσει. Είναι ένας μοναδικός σύλλογος και πιστεύω ότι αν δεν προπονήσει κάποιος τη Real Madrid αφήνει ένα κενό στην καριέρα ενός προπονητή. Η ομορφιά δεν είναι τόσο πολύ για να προπονείς ή να παίζεις για τη Real, αλλά να κερδίζεις στη Real Madrid"
Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά πίεσε, δεν μπόρεσε ποτέ να κλείσει εντελώς το χάσμα με τους Καταλανούς. Ακόμη και με το καλύτερο ποσοστό νικών στη καριέρα του - 71,9% - από το τέλος της τριετίας του στη Μαδρίτη κατέκτησε μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα Copa Del Rey ως ανάδειξη των προσπαθειών του. Αυτό συνέβη παρά τις προσπάθειές του για την κινητοποίηση του συλλόγου σε μια βάση σχεδόν ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον της Barcelona, μια προσέγγιση που είδε τον τόνο της αντιπαλότητας να γίνεται πολύ πιο επιθετική, αρνητική και βίαια στον αγωνιστικό χώρο.
Ενώ πολλοί από τους οπαδούς αγάπησαν τους θεατρινισμούς του και την κατακραυγή του, ήταν μια προσέγγιση που αποδείχθηκε διχαστική. Ο Iker Casillas και ο Sergio Ramos ήταν αδιάφοροι βάζοντας το δεσμό που είχε μετατραπεί από την Ισπανία ως πρωταθλήρια κόσμου σε κίνδυνο δημιουργώντας συγκρούσεις με τους συναδέλφους ομοεθνείς τους στο Camp Nou. Αιτήματα για περισσότερο ευχάριστο ποδόσφαιρο συγκρούστηκαν με την εμπιστοσύνη του Mourinho στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα στις μεγαλύτερες αναμετρήσεις έναντι των αντιπάλων του.
Σημαντικες φιγούρες στο σύλλογο όπως ο Zinedine Zidane αποστασιοποιήθηκε από όλη τγ διχόνοια. Για μια πλευρά που ήθελε ακόμη να θεωρεί τον εαυτό της ως μια αριστοκρατική κυρία του ισπανικού ποδοσφαίρου, η συμπεριφορά του Πορτογάλου ακριβώς δεν έκανε. Έφυγε το 2013 κάτω από ένα σύννεφο με τη Barcelona να είναι ακόμα η κυρίαρχη δύναμη στη La Liga.

Υποσχέσεις: Μη υλοποιήσιμες

Chelsea ( δεύτερη θητεία)

Ο Mourinho είχε ήδη αποδείξει ότι είναι ικανός να μετατρέψει τη Chelsea σε πρωταθλήτρια. Μετά την επιστροφή του στο Stamford Bridge, η προσδοκία ήταν ότι ο Πορτογάλος θα έχει επιτέλους την ευκαιρία να ορίσει τις ρίζες του και να οικοδομήσει κάτι μεγαλύτερο και πιο βιώσιμο για να ανταγωνιστεί αυτό που ο Sir Alex Ferguson δημιούργησε στη Manchester United.
Ωστόσο, ενώ στη πρώτη του απόπειρα μπορεί να μην έκανε πρωταθλητές τους "μπλε" για άλλη μια φορά όμως φαινομενικά απομακρυνόταν από το κρύο, υπολογισμένο ποδόσφαιρο που σκότωσε τον ενθουσιασμό της πρώτης βασιλείας του στο πρώτο μισό της σεζόν του 2014/15 με τους Cesc Fabregas, Eden Hazard και Diego Costa να σκίζουν τους αντιπάλους τους σε κομμάτια, κάτι το οποίο όμως δεν διήρκεσε για πολύ.
Μετά τα Χριστούγεννα του 2014, οι τακτικές έκλεισαν. Η ατμόσφαιρα γύρω από το στρατόπεδο της Chelsea έγινε τεταμένη. Κατά την έναρξη της σεζόν 2015/16 ήταν σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά. Η αντίδραση του Mourinho στην Eva Carneiro που έσπευσε στο γήπεδο για να φροντίσει το τραυματισμό του Hazard, η πτώση του με τους βασικούς παίκτες και τους αξιωματούχους στο σύλλογο, συμπεριλαμβανομένων του Αθλητικού διυθυντή Michael Emenalo, και η τάση του να βλέπει συνωμοσίες στον Τύπο και μέσα στην ομάδα του οδήγησαν σε μια αφόρητη κατάσταση. Εκείνος πάλι έφυγε με αμοιβαία συναίνεση το Δεκέμβριο του 2015, αφού ηττήθηκε στα εννέα από τα πρώτα 16 παιχνίδια πρωταθλήματος, το χειρότερο ρεκόρ υπεράσπισης τίτλου στην ιστορία της Premier League.
Ενώ μπορεί να έφερε εν μέρει πίσω τη δόξα στο Stamford Bridge, στη δεύτερη θητεία του στο Δυτικό Λονδίνο δεν κατάφερε να ξεκινήσει μια νέα εποχή συνεχούς επιτυχίας στη Chelsea.

Υποσχέσεις: Συγκεχυμένες

Manchester United

Τώρα ο Mourinho είναι στο Old Trafford, επιφορτισμένος για μια ακόμη φορά με την επιστροφή ενός πεσμένου Γίγαντα στην παλιά του αίγλη. Η Manchester United παραμένει μια ομάδα δέσμια της λατρείας στους προηγούμενους προπονητές της. Οι προσδοκίες με βάση την αυτοκρατορία οικοδόμησης λάμψης του Sir Matt Busby και του Sir Alex Ferguson συνέτριψαν τη βασιλεία του David Moyes και κατέστησαν τα αποστειρωμένα και συστηματικά σχέδια του Louis van Gaal πάρα πολύ κρύα και απρόσωπα να ευδοκιμήσουν.
Είναι ένας σύλλογος που περιμένει για ένα άλλο σούπερ προπονητή να προχωρήσει στο κενό για να δώσει πολλά κομμάτια κατεύθνσης και ηγεσίας που λείπουν από την αποχώρησή του Ferguson το 2013. Ο Mourinho θα μείνει πιστός στο καθήκον του; μόνο ο χρόνος θα το δείξει.