Premier League: Οι δέκα χειρότερες μεταγραφές ελεύθερων ποδοσφαιριστών

Δημήτρης Βαρσάνης

Το να υπογράψεις έναν ποδοσφαιριστής αυτές τις μέρες είναι μια δαπανηρή επιχείρηση, ιδίως για τις ομάδες της Premier League, που συχνά αναγκάζονται να δίνουν ένα τεράστιο ποσό για τα κορυφαία ταλέντα, λόγω του γεγονότος ότι όλοι γνωρίζουν ότι είναι οι "παχιές αγελάδες" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Δεν θα πρέπει να θεωρείται έκπληξη επομένως, ότι από καιρό σε καιρό οι σύλλογοι της Premier League θα επιδιώξουν να αντιστρέψουν την τάση του ξεφαντώματος για δεκάδες εκατομμύρια σε έναν παίκτη από την υπογραφή κάποιου με ελεύθερη μεταγραφή..
Από τότε που η απόφαση Bosman - έτσι ονομάστηκε από τον πρώην Βέλγο ποδοσφαιριστή Jean-Marc Bosman - εισήχθη στο ποδόσφαιρο το 1995, επιτρέποντας στους παίκτες να μετακινηθούν σε ένα άλλο σύλλογο στο τέλος του συμβολαίου τους χωρίς να καταβληθεί ούτε ένα ευρώ για τη μεταγραφή του, εκατοντάδες ποδοσφαιριστές έχουν πάει σε κορυφαίους Αγγλικούς συλλόγους για το απολύτως τίποτα.
Αν υπάρχει ένα πράγμα χωρίς ρίσκο στο ποδόσφαιρο είναι σίγουρα μια μεταγραφή ελεύθερου, αλλά ενώ μερικοί παίκτες έχουν αποδειχθεί ότι είναι εμπνευσμένα κομμάτια μιας επιχείρησης άλλοι ήταν εντελώς καταστροφικά. Ακόμα και όταν ένας παίκτης δεν κοστίζει τίποτα μπορεί ακόμα να αποδειχθεί ένα δαπανηρό λάθος.
Αυτό το καλοκαίρι δεν έγινε κάτι διαφορετικό με άφθονους ποδοσφαιριστές να αλλάζουν στέγη λόγω του Bosman, αλλά όσοι το έχουν πράξει σίγουρα θα ελπίζουν να τα πάνε καλύτερα από κάποιους άλλους συναδέλφους τους
Χωρίς άλλη χρονοτριβή σας παρουσιάζομε τις 10 χειρότερες μεταγραφές ελεύθερων στην ιστορία της Premier League.
Προειδοποίηση: Οι οπαδοί της Liverpool ίσως να μην θέλουν να δουν τη λίστα.

Andriy Voronin

Liverpool (2007)

Ποσοστό αποτυχίας: 90%
Υπογράφοντας έναν αποδεδειγμένο επιθετικό της Bundesliga και παρτενέρ του Andriy Shevchenko στην επίθεση της Ουκρανίας με ελεύθερη μεταγραφή ήταν ένα εξαιρετικό κομμάτι συμφωνίας έτσι δεν είναι; λάθος!
Ο Voronin υπέμεινε μια εφιαλτική περίοδο στο Merseyside και αναχώρησε το 2010 για την Dinamo Moscow περνώντας και από μια περίοδο δανεισμού στη Hertha. Ο άνθρωπος με την αλογοουρά ενός πορνοστάρ σκόραρε μόλις έξι φορές σε 38 παιχνίδια.

Milan Jovanovic

Liverpool (2010)
Ποσοστό αποτυχίας: 90%

Ο Milan Jovanovic σίγουρα δεν ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο.
Παρότι σκόραρε ένα γεμάτο καπέλο τερμάτων για την Standard Liege, o Jovanovic πέτυχε μόλις δύο γκολ σε 18 παιχνίδια για τους Reds με αποκορύφωμα μια κίνηση πίσω στο Βέλγιο για να ενταχθεί στην Anderlecht ύστερα από μια πάρα πολύ κακή χρονιά.

Marouane Chamakh

Arsenal (2010)
Ποσοστό αποτυχίας: 80%

Μαζί με τον Yoann Gourcuff, ο ψηλόλιγνος Μαροκινός επιθετικός Marouane Chamakh πρωταγωνίστησε για τη Bordeaux του Laurent Blanc, η οποία προς έκπληξη όλων πήρε το πρωτάθλημα της Ligue 1 το 2009 και η άφιξή του στο Βόρειο Λονδίνο ένα χρόνο αργότερα θεωρήθηκε ως ένα πραγματικό πραξικόπημα.
Ωστόσο, παρά την τακτική παρουσία του τη σεζόν 2010 - 2011 στην ενδεκάδα του Arsene Wenger, η κατάσταση Chamakh έφθινε τόσο δραματικά στο βαθμό που δύο χρόνια αργότερα δεν θα μπορούσε να πάρει ένα παιχνίδι ούτε για την αγάπη ούτε για τα χρήματα του αθλήματος κινούμενος στη Crystal Palace.

Milenko Acimovic

Tottenham (2002)
Ποσοστό αποτυχίας: 90%
«Αυτός είναι ένας νεαρός άνδρας με μια τεράστια ικανότητα και ένα καλό ποσοστό επίτευξης τερμάτων για έναν μέσο. Είναι μια μεγάλη υπογραφή για τον σύλλογο, "σημείωσε ο Glenn Hoddle μετά τη απόκτηση του Σλοβένου πλέιμεικερ Milenko Ačimovič μπροστά από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.
Ο "γκολτζής" μέσος δεν βρήκε δίχτυα με τα χρώματα της Tottennham και αντ 'αυτού οι οπαδοί του συλλόγου τον θυμούνται για μια από τις χειρότερες χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία της Premier League κατά της Fulham το 2003, όπου κατά κάποιο τρόπο πέρασε την μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Jose Bosingwa

QPR (2012)
Ποσοστό αποτυχίας: 100%
Λίγες εβδομάδες μετά την κατάκτηση του Champions League με την Chelsea, ο Bosingwa αποκτήθηκε από τη QPR καθώς ο Mark Hughes προσπάθησε να φέρει την επανάσταση στην ομάδα του, ωστόσο ο Πορτογάλος πλάγιος μπακ δεν έλαβε αυτή τη πρόκληση ποτέ του (παρότι "τσέπωνε" 65.000 λίρες ανά εβδομάδα) .
Στον Bosingwa επιβλήθηκε πρόστιμο δύο εβδομαδιαίων μισθών στους έξι μήνες που κάθισε στον σύλλογο μετά την άρνησή του να πάρει τη θέση του στον πάγκο για ένα παιχνίδι πρωταθλήματος, ενώ ο ίδιος πιάστηκε επίσης να γελάει αμέσως μετά την επιβεβαίωση του υποβιβασμού των R'S.
Το συμβόλαιο του τερματίστηκε στον έναν χρόνο ενώ είχε μια τριετή συμφωνία. Μια ολοκληρωτική καταστροφή.

Micah Richards

Aston Villa (2015)
Ποσοστό αποτυχίας: 90%

Αφού μόλις και μετά βίας κλωτσούσε μια μπάλα κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων του χρόνων στη Manchester City, ο Micah Richards αποφάσισε να ξεκινήσει μια νέα πρόκληση το περασμένο καλοκαίρι πηγαίνοντας στην Aston Villa όπου του δόθηκε αμέσως το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Ο Richards απολάμβανε σίγουρα ότι είχε πολύ μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στο Villa Park, αλλά μέχρι το τέλος της σεζόν πιθανότατα να προτιμούσε να βρίσκεται στο πάγκο της City, μιας και η Villa κατρακύλούσε από την Premier League έχοντας συγκεντρώσει το ευτελές νούμερο των 17 βαθμών.

Liam Miller

Manchester United (2004)
Ποσοστό αποτυχίας: 80%
Μετά από μια εντυπωσιακή χρονιά στη Celtic ο Liam Miller επέλεξε να πάει στη Manchester United όπου είχε κρατηθεί ως μια μακροπρόθεσμη αντικατάσταση για τον Ιρλανδό συμπατριώτη του Roy Keane.
Μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα στο Old Trafford όμως είχε ξεθωριάσει και έπειτα από μια-δυο ανεκμετάλλευτες εντάχθηκε στην τότε θυγατρική της United, Sunderland την οποία ειρωνικά εκείνο το σημείο τη διαχειριζόταν ο Roy Keane.
Ο Miller παίζει τώρα ποδόσφαιρο για τους Wilmington Hammerheads μπροστά σε 6.000 οπαδούς στα υποδεέστερα πρωταθλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Claudio Pizarro

Chelsea (2007)
Ποσοστό αποτυχίας: 90%
Πραγματικά θα μπορούσαμε να επιλέξουμε τον καθένα από τις τρεις μεταγραφές ελεύθερων της Chlsea το 2007 καθώς ο Tal Ben-Haim και ο Steve Sidwell σχεδόν...νευρίαζαν το κόσμο του Stamford Bridge, αλλά ο Claudio Pizarro για ελάχιστο πέρασε αυτούς τους δύο όντας η χειρότερη μεταγραφή εκείνου του καλοκαιριού για τους "μπλε".
Ο Περουβιανός έβαλε κοντά στα 100 γκολ για τη Bayern Munich σε έξι χρόνια, αλλά φάνηκε να αφήνει πίσω τα τέρματα του στη Γερμανία βρίσκοντας μόλις δύο φορές δίχτυα σε 32 παιχνίδια στο δυτικό Λονδίνο.

Claudio Cacapa

Newcastle (2007)
Ποσοστό αποτυχίας: 90%
Jean-Alain Boumsong, Titus Bramble, Claudio Caçapa... η Newcastle σίγουρα ξέρει πώς να παίρνει "σάπιους" αμυντικούς και το τελευταίο όνομα σε αυτή τη λίστα της ντροπής ήταν πραγματικά ένα από τα χειρότερα που φόρεσε τις διάσημες ασπρόμαυρες ρίγες.
Ο Caçapa έφτασε στο Tyneside με εξαιρετική φήμη μετά τα έξι διαδοχικά πρωταθλήματα στη Ligue 1 με τη Lyon, αλλά τότε κατευθύνθηκε στη λάθος ομάδα μιας και στα 30 του ο Βραζιλιάνος δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να αφομοιώσει το ρυθμό του Αγγλικού πρωταθλήματος και έφυγε για τη Cruzeiro μετά τον υποβιβασμό των "Magpies" το 2009.

Joe Cole

Liverpool (2010)
Ποσοστό αποτυχίας: 100%

Αναμφίβολα ο πιο φυσικά ταλαντούχος παίκτης σε αυτή τη λίστα, ο Joe Cole απλά δεν ταίριαξε στο Anfield και βρέθηκε έξω από τις επιλογές των Kenny Dalglish και Brendan Rodgers μετά την απόλυση του προπονητή που τον πήρε Roy Hodgson.
Μια κόκκινη κάρτα εναντίον της Arsenal στο ντεμπούτο του λίγο πολύ έδωσε τον τόνο για το χρόνο του Cole στο Merseyside και το πιο επιτυχημένο κομμάτι των δυόμιση ετών του στα κόκκινα ήταν κο μονοετής δανεισμός του στη Lille.