Ipswich Town: Ο "μπλε παράδεισος" που δημιούργησε στις αρχές του 21ου αιώνα

Δημήτρης Βαρσάνης

Στην χιλιετηρίδα του 2000 η Ipswich σύντομα έγινε το θέμα συζήτησης του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Κάτω από τη διαχείριση του Σκωτσέζου George Burley, οι "Tractor Boys" από νικητές των πλέι-οφ το 2000 στη Championship διεκδίκησαν την πρώτη τετράδα της Premier League σε λιγότερο από ένα χρόνο. Το καλύτερο; το έπραξαν με έναν ελάχιστο προϋπολογισμό.

Δυστυχώς για τους "Tractor Boys" το διάστημα τους στον ήλιο δεν διήρκεσε πολύ και το 2002 οι ίδιοι βρέθηκαν πίσω στη First Division. Η διαδρομή της Ipswich προς τη Premier League ήταν μια μακρά μάχη. Για τρεις σεζόν ο σύλλογος περιπλανιόταν χάνοντας την άνοδο στα πλέι-οφ σε ισάριθμα χρόνια. Ήταν για πολλούς ένα σισύφειο έργο και κατά την έναρξη της σεζόν 1999/2000 συγχωρέθηκαν οι οπαδοί της που έθεταν υπό αμφισβήτηση την αγαπημένη ομάδα τους.

Το καλοκαίρι εκείνης της σεζόν η επίδοξη ομάδα έχασε το αστέρι της Kieron Dyer ο οποίος πήγε στη Premier League και στη Newcastle για 6 εκατομμύρια λίρες, λιγότερα από τα μισά επανεπενδύθηκαν στην ενδεκάδα. Ο Dyer ήταν το κομβικό σημείο για την επίθεση της Ipswich την προηγούμενη χρονιά. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του εκεί ο δημιουργικός μέσος συμπεριλήφθηκε δύο φορές στην "Team of the year" της Division One. Η απώλειά του ελαχιστοποίησε τις δυνατότητες της για άνοδο. Ωστόσο ο προπονητής της George Burley κατάφερε να μετατρέψει τον άνθρακα σε χρυσό.

Ο Σκωτσέζος κατάφερε να συναρμολογήσει μια αρχική ενδεκάδα γεμάτη με αποφασιστικότητα. Ο πρώτος μήνας της σεζόν 1999/2000 έφερε τέσσερις νίκες στους πρώτους πέντε αγώνες της. Ο αλλόκοτος χαρακτήρας της Division One σύντομα επιβράδυνε τη πορεία της ομάδας προς την άνοδο, αλλά στο τέλος της σεζόν βρέθηκε στην τρίτη θέση, δύο βαθμούς πίσω από τη δεύτερη. Ήταν ένα τέλειο τελείωμα, αλλά κάτι που ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της Ipswich ήθελε να αποφύγει. Η τρίτη θέση σήμαινε τα πλέι-οφ.

Όταν η Ipswich συναντήθηκε έναντι της Bolton στα ημιτελικά ήταν η τέταρτη φορά σε ισάριθμα χρόνια που οι οπαδοί ήταν αντικείμενο στο παιχνίδι της ρουλέτας. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η ομάδα τους είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά την προηγούμενη σεζόν από τη Bolton. Πολλοί φοβήθηκαν ότι η ιστορία θα επαναληφθεί και μια ισοπαλία (2-2) στο Reebok Stadium σήμαινε ότι για τις δύο ομάδες τα πάντα θα είναι ανοιχτά στο δεύτερο παιχνίδι.

Για τους ουδέτερους ο δεύτερος αγώνας ήταν μια καθαρή ψυχαγωγία. Τα γκολ διαδέχονταν το ένα με το άλλο και οι δύο ομάδες επιτίθονταν σε έναν καθαρό παροξυσμό. Για τον οπαδό το παιχνίδι ήταν ένας εφιάλτης. Τα τέρματα έμπαιναν τόσο τακτικά ώστε όταν ο διαιτητής σφύριξε  το σκορ διαμορφώθηκε στο 3-3 πηγαίνοντας τον αγώνα στη παράταση. Η Ipswich επικράτησε εν τέλει με 5-3, αποδεικνύοντας ότι η τύχη ευνοεί τους πάντες.

Στο τελικό των πλέι-οφ η Ipswich θα αντιμετώπιζε τη Barnsley σε μια εξίσου συναρπαστική αναμέτρηση. Το σύνολο του Burley κυριάρχησε απέναντι στην αντίπαλο της από το Yorkshire από το πρώτο λεπτό κερδίζοντας στο τέλος με 4-2 με τους "Tractor Boys" να φτάνουν τελικά στη Γη της Επαγγελίας.

Δεδομένης της τάσης για πολλούς νεοφώτιστους συλλόγους να δαπανούν χρήματα με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως ένας Ρώσος ολιγαρκής, έρχεται ως έκπληξη όταν μαθαίνουμε ότι η Ipswich ήταν σχετικά συντηρητική κατά τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της πορείας τους στη Premier League. Ίσως με την προϋπόθεση ότι το ηθικό μιας ομάδας είναι πιο σημαντικό από μια επικίνδυνη μεταγραφή, ο Burley ξόδεψε περισσότερη ενέργεια αξιοποιώντας τις προοπτικές των νέων της Ipswich από την εύρεση ξένων πολύτιμων λίθων.

Πράγματι, τα περισσότερα από τα χρήματα που ξόδεψε ο σύλλογος πήγαν σε προοπτικές από τις μικρότερες κατηγορίες της Αγγλίας, όπως ο Titus Bramble που ανακαλύφθηκε μέσα από την ακαδημία της. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που ήρθε υποτίθεται από τη μεγάλη κατηγορία ήταν ο Hermann Hreidarsson από τη Wimbledon. Το γεγονός ότι οι δύο προηγούμενοι σύλλογοι του Hreidarsson - η Crystal Palace και η Wimbledon - υποβιβάστηκαν από την Premier League και στους οπαδούς ενέπνευσε λίγη εμπιστοσύνη.

Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι η μίζερη προσέγγιση του συλλόγου στη μεταγραφική αγορά ήταν η σωστή πορεία δράσης. Παρά την ήττα της στη πρεμιέρα από τη Tottenham, στο επόμενο ματς η Town πήρε την ισοπαλία από τη Manchester United, η οποία μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχε πραγματοποιήσει το άπιαστο τρεμπλ

Η ιστορία της Ipswich είχε αρχίσει να απογειώνεται, αλλά δεν έγινε μέχρι να νικήσει τη Leeds United με 2-1 εκτός έδρας και ο κόσμος του ποδοσφαίρου άρχισε να παίρνει μια πραγματική προκήρυξη πλευρά Burley του. Η νίκη στο Elland Road συνόψιζε τι ήταν ικανοί να προσφέρουν οι "Tractor Boys" εκείνη την χρονιά. Ήταν αποφασιστική στην άμυνα, ανυποχώρητη στην επίθεση και πάνω απ 'όλα επικεντρωμένη. Όταν ο Jermaine Wright έβαλε την Ipswich μπροστά στο σκορ μετά από 46 λεπτά, η ομάδα του κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει το προβάδισμα αλλά και να κυριαρχήσει απέναντι σε μια ομάδα που αργότερα την ίδια σεζόν έφτασε στα ημιτελικά του Champions League.

Η νίκη επί της Leeds ακολουθήθηκε από μια "σκληρή" ισοπαλία απέναντι στην Arsenal. Οι εκθέσεις στο παιχνίδι με την Arsenal αποκάλυψαν την έκταση της ικανότητας της Town με πολλούς δημοσιογράφους να εκφράζουν τη δυσπιστία τους ότι οι "Gunners" ήταν τυχεροί που αποκόμισαν την ισοπαλία. Καθώς προχωρούσε η χρονιά ο τρόπος παιχνιδιού της Ipswich γινόταν όλο και πιο θανατηφόρος. Επιθετική στην προσέγγισή της και ποτέ δεν έμενε πίσω να περιμένει την αντίπαλο.

Από τα 57 τέρματα που έβαλαν εκείνη τη χρονιά οι άνδρες του Burley, τα 18 ήρθαν στα πρώτα δέκα λεπτά των παιχνιδιών τους. Οι αντίπαλοι τους ταλαιπωρήθηκαν να ταιριάξουν με τον ενθουσιασμό τους. Στις 13 αναμετρήσεις της μετά το αποτέλεσμα με την Arsenal ο απολογισμός της ήταν οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες. Μέχρι τον Ιανουάριο είχε φτάσει τους πολυζητούμενους 40 βαθμούς που λέγεται ότι όλες οι νεοφώτιστες ομάδες πρέπει να πάρουν για να εξασφαλιστεί η επιβίωσή της στην κορυφαία κατηγορία. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: η Ipswich δεν ανησυχούσε για τη παραμονή της. Ενδιαφερόταν για τη νίκη και τίποτα άλλο.

Για ένα μεγάλο μέρος της σεζόν, το σύνολο του Burley καταλάμβανε μια θέση στην πρώτη πεντάδα της Premier League.  Όχι και πολύ κακό για μια ομάδα που προβλέφθηκε ότι θα παλέψει για τον υποβιβασμό. Το Φεβρουάριο εμφανίστηκαν τα πρώτα πραγματικά σημάδια των αδυναμιών τους τ στην ανάβαση τους προς την κορυφή. Οι τρεις διαδοχικές ήττες της Ipswich είναι το μόνο που χρειάζεται να ειπωθεί για τις προσπάθειές της το συγκεκριμένο μήνα. Ευτυχώς για τους οπαδούς, μια νίκη με ανατροπή με 3-1 επί της Bradford City κατάφερε να αναζωογονήσει την ομάδα της ώστε να συνεχίσει την αναρρίχησή της στο βαθμολογικό πίνακα

Στα επόμενα εννέα παιχνίδια συγκέντρωσε το εκπληκτικό ποσοστό των 19 πόντων και την τελευταία αγωνιστική της χρονιάς η Ipswich ήταν ακόμα στον ισχυρισμό για μια θέση στο Champions League. Τις τελευταίες χρονιές έχουμε δει νεοφώτιστες ομάδες να ανήκουν στο πάνω μισό της Premier League, αλλά λίγοι έχουν τολμήσει να ονειρεύονται για μια θέση στο Champions League. Δυστυχώς μια ισοπαλία στη Derby σήμαινε ότι θα έπρεπε να εγκατασταθεί στην πέμπτη θέση. Η "εγκατάσταση" είναι η λέξη κλειδί.

Η Ipswich τελείωσε τη σεζόν με 66 πόντους, μόλις 14 βαθμούς πίσω από τη πρωταθλήτρια Manchester United. Ο George Burley κέρδισε το βραβείο του προπονητή της χρονιάς και ο επιθετικός Marcus Stewart βγήκε σκόρερ στο πρωτάθλημα, μπροστά από πιο γνωστά ονόματα όπως ο Thierry Henry, ο Michael Owen και ο Teddy Sheringham. Στην ιστορία της Premier League καμία ομάδα που έχει ανέβει δεν έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία και με την είδηση ​​ότι ο Burley θα έχει χρήματα επιτέλους να ξοδέψει, οι οπαδοί του συλλόγου ανέμεναν την επόμενη χρονιά.

Οι επιδόσεις της τη πρώτη χρονιά κατέπληξαν και ενέπνευσαν τόσο τους κριτικούς όσο και τους οπαδούς, αλλά τώρα θα έπρεπε να έπραττε κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, πολλές φορές αυτό δεν είναι και καλό. Μια επίπεδη απόδοση συμπύκνωνε πραγματικά το σύνδρομο της δεύτερης χρονιάς. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι ο George Burley αποφάσισε να ξοδέψει το καλοκαίρι του 2001 τα αρκετά μετρητά που είχε στη διάθεση του σε παίκτες όπως ο Finidi George, o Marcus Bent και o Matteo Sereni που ήρθαν για πολλά λεφτά.

Μέσα από ένα συνδυασμό κούρασης, κακοτυχίας και υποβαθμισμένης λήψης αποφάσεων, η Ipswich πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2001/02 να μάχεται για τη παραμονή. Όταν τη σεζόν 2000/01 η Ipswich παρατηρήθηκε να ανταγωνίζεται τη Tottenham στο εναρκτήριο παιχνίδι της χρονιάς, ένα σημάδι είχε προβλεφθεί ότι οι "Tractor Boys" θα κάνουν το κομμάτι τους. Την επόμενη χρονιά η Ipswich άφησε να εννοηθεί ότι δεν ήταν πλέον το επικίνδυνο μπαλαντέρ στην Premier League.

Μια ήττα στη πρεμιέρα από Sunderland είδε μια κακή απομάκρυνση του Titus Bramble να καταλήγει τελικά σε γκολ από τον Kevin Phillips. Η νίκη επί της Derby στο επόμενο παιχνίδι της την ακολούθησε άμεσα η ήττα με 1-0 από τη Charlton. Οι τραυματισμοί δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο τα πράγματα με τους Finidi George και Marcus Stewart να μένουν έξω για δύο μήνες. Η πρόσθετη επιβάρυνση του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου άφησε την ομάδα να ξεμένει από φυσικό αέριο στους πρώτους μήνες της χρονιάς.

Εκτός του αγωνιστικού χώρου τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα. Η απόφαση να αναδιοργανωθεί η North Stand του συλλόγου είδε τους πιστούς οπαδοί του συλλόγου να οδεύουν γύρω από άλλα τμήματα του σταδίου, πράγμα που σημαίνει ότι ο δωδέκατος παίκτης στο Portman Road δεν υπήρχε πια. Μια σύντομη ανάκαμψη το χειμώνα όταν ο σύλλογος κέρδισε τους επτά από τους οκτώ αγώνες, περιορίστηκε από τη βαριά ήττα με 5-0 από τη Liverpool. Κάθε φορά που η Ipswich φαινόταν να αλλάζει τη μοίρα της, η ήττα έφερνε τους οπαδούς πίσω στην πραγματικότητα.

Η ήττα από τη Livepool έστειλε το σύνολο του Burley να κάνει μια ολική "βουτιά" στη βαθμολογία, με τον σύλλογο να παίρνει μόνο έξι βαθμούς στους τελευταίους δώδεκα αγώνες του. Υποβιβάστηκε εκείνη τη σεζόν με 36 πόντους, με την ομάδα του Burley να είναι καταδικασμένη να ξαναπάει στη Division One και μην έχει δραπετεύσει ποτέ από εκεί από τότε. Παρά τις σύντομες αναλαμπές επιτυχίας κατά τη διάρκεια της σεζόν 2001/02, ιδίως στην εντός έδρας νίκη επί της Inter (1-0) στο Κύπελλο UEFA και το 5-0 επί της Sunderland δύο μήνες αργότερα, η Ipswich βρέθηκε αντιμέτωπη με την ατίμωση να επιστρέψει στη Division One μόλις ένα χρόνο μετά το τελείωμα της στη πέμπτη θέση

Ο χρόνος τους στο προσκήνιο μπορεί να ήταν μικρός,  αλλά για μια σύντομη στιγμή το 2001 δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ipswich Town ήταν στα χείλη όλων στο Αγγλικό ποδόσφαιρο.