Jörg Stübner: Μια "χαμένη ψυχή" σε ένα νέο κόσμο

Δημήτρης Βαρσάνης


«Αν δεν είχε συμβεί η επανένωση της Γερμανίας, θα ήθελα να έχω μια οικογένεια, παιδιά, ένα σπίτι και μια θέση προπονητή» τάδε έφη Jörg Stübner.

Πολύ ηχηρές λέξεις από έναν άλλοτε ισχυρό ποδοσφαιριστής. Ο Jörg Stübner ήταν σύμφωνα με  πρώην προπονητές και συμπαίκτες του, ένα από τα πιο εντυπωσιακά ταλέντα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (GDR). Ωστόσο μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα στην καριέρα του στα μέσα της δεκαετίας του '80 με την SG Dynamo Dresden δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στην «νέα ζωή» του σε μια ενοποιημένη Γερμανία.

Γεννημένος το 1965 στο Freiberg της Ανατολικής Γερμανίας, ο Stübner ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη BSG Motor Halle σε νεαρή ηλικία όμως η μοίρα του ήταν στη Δρέσδη όπου μετακόμισε το 1979. Η Σαξονία ήταν το σπίτι του Stübner σχεδόν σε όλη την καριέρα του και εκεί πήρε το παρατσούκλι "Staubsauger" (ηλεκτρική σκούπα) λόγω της πολύ καλής ικανότητας του ως αμυντικός μέσος.

Στην ηλικία των 17 ο Stübner έκανε το ντεμπούτο του για την πρώτη ομάδα τη Dynamo και μόλις τρία χρόνια αργότερα αγόρασε μια Lada. Ο Stübner, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μέσος με εξαιρετική τεχνική ήταν μέρος μιας ομάδας της Dresden γεμάτη με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όπως ο Matthias Sammer, o Ulf Kirsten, o Hans-Jürgen "Dixie" Dörner και o Bernd Jakubowski, οι οποίοι κάτω από τον Klaus Sammer (ο πατέρας του Matthias) και τον Eduard Geyer είχαν τεράστια επιτυχία στην εγχώρια και στην Ευρωπαική σκηνή.Ο Stübner έπαιξε σημαντικό ρόλο στους δύο αξέχαστους αγώνες για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων εναντίον της FC Bayer 05 Uerdingen το 1986, εκ των οποίων η SG Dynamo Dresden κατέληξε να αποκλειστεί, παρότι είχε ένα πλεονέκτημα δύο γκολ από το πρώτο παιχνίδι στο Rudolf Harbig Stadion.  

Η αναμέτρηση στο Krefeld ξεκίνησε ως ένα παραμύθι και τελείωσε ως ο απόλυτος εφιάλτης με τη Dresden να υποκύπτει με την ήττα 7-3 (8-6 στο σύνολο) να ήταν ίσως η πιο συναρπαστική ανατροπή όλων των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων.Στα 23 του ο Stübner συνέχισε να είναι ένας ισχυρός παίκτης, ειδικά όταν η SG Dynamo Dresden έφτασε στα ημιτελικά του UEFA Cup το 1989. Η Dynamo αποκλείστηκε με 2-1 στο σύνολο από τη VfB Stuttgart όμως στην πορεία νίκησε δυνατές ομάδες όπως η Roma.

Ο Stübner πραγματοποίησε επίσης 50 εμφανίσεις για την Εθνική ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας, έχοντας συμμετάσχει στο τελευταίο επίσημο αγώνα της χώρας του εναντίον του Βελγίου του Enzo Scifo το 1990 που η GDR επικράτησε με 2-0. Με την επανένωση στον ορίζοντα, η Εθνική του Ομάδα παρήγαγε μια λαμπρή απόδοση για να πάρει μια απροσδόκητη και πανάξια νίκη στο Anderlecht. Ο Stübner, ο οποίος ήταν μέρος της ενδεκάδας του Geyer για εκείνο τον αγώνα κατέληξε να αντικατασταθεί στη μέση του πρώτου ημιχρόνου λόγω τραυματισμού, αλλά μέχρι τότε απέδωσε άψογα εξαφανίζοντας τα αστέρια του Enzo Scifo. Ωστόσο το υψηλό σημείο της καριέρας του είχε πραγματοποιηθεί πέντε έτη νωρίτερα όταν η Ανατολική Γερμανία νίκησε τη Γαλλία με 2-0 μπροστά σε 78.000 ενθουσιώδεις οπαδούς στη Λειψία. Ο Stübner είχε ένα σχεδόν άψογο αγώνα θέτοντας τον Michel Platini εκτός παιχνιδιού.

 
Παρά τις κάποιες λαμπερές ημέρες στη δεκαετία του 1980 τα πράγματα άρχισαν να επιδεινώνονται για τον Stübner μετά την επανένωση της Γερμανίας. Δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της νέας ενοποιημένης Γερμανίας, ενώ οι πρώην συμπαίκτες του μετακόμισαν σε ορισμένες μεγάλες δυνάμεις της Bundesliga ο Stübner παρέμεινε στη Δρέσδη όμως τα πράγματα δεν ήταν ποτέ τα ίδια για αυτόν. 

 Το 1993 ο Stübner αποχώρησε τελικά από το σύλλογο αφού συγκρούστηκε συχνά με το προπονητή του Helmut Schulte και βασανίστηκε με θέματα που σχετίζονται με τον αλκοολισμό και τους τραυματισμούς. Ήταν μια συναισθηματική έξοδος για τον Jörg ο οποίος είχε αφιερώσει πολύ μεγάλο μέρος της καριέρας του στην Dynamo και ο μέσος έχασε τα λόγια του όταν βρήκε την επιστολή με τη λύση του συμβολαίου του στο γραμματοκιβώτιο του.Το 1993 ο Stübner προσχώρησε στο πρώην προπονητή του Eduard Geyer και στη Sachsen Leipzig, αλλά έπαιξε ελάχιστους αγώνες για το κλαμπ και έφυγε και πάλι την επόμενη σεζόν. Αυτή τη φορά για να αγωνιστεί σε μια ακόμη πιο χαμηλού επιπέδου ομάδα που ονομάζεται FC Neubrandenburg 04. Εν τω μεταξύ, η ζωή του ήταν σε ένα τέλμα και μπήκε σε νοσοκομείο μετά την κατάρρευση του στη μέση του δρόμου, η οποία φέρεται να οφείλεται σε κατάχρηση συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Μετά από αυτό το επεισόδιο, ο Stübner έφυγε από τη δημοσιότητα για κάποιο χρονικό διάστημα και επανεμφανίστηκε  το 2003 για έναν αγώνα φόρου τιμής στον  Ulf Kirsten που έλαβε χώρα στο Rudolf-Harbig-Stadion της Dynamo, ένας  χώρος που κάποτε ονομαζόταν σπίτι. Ο ταλαντούχος μέσος έτυχε ευνοϊκής υποδοχής από τους ενθουσιώδεις υποστηρικτές της Dynamo και πέτυχε και ένα γκολ.

Ένα χρόνο αργότερα ο Stübner έδωσε μια συνέντευξη σε ένα διάσημο Γερμανικό ειδησεογραφικό δικτυακό τόπο. Ο ίδιος παραδέχτηκε τα ελαττώματά του και τις λανθασμένες αποφάσεις που πήρε σε όλη τη ζωή του, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι είχε ζημιωθεί μόνο ο ίδιος και δεν είχε προκαλέσει καμία ταλαιπωρία σε κανένα άλλο. Με μια μαλακή και αργή φωνή ο πρώην μέσος ομολόγησε ότι δυσκολεύεται για μια καλή διαβίωση, λαμβάνοντας περίπου 360 ευρώ το μήνα. Ο Stübner αναγνώρισε επίσης ότι συνήθιζε να αντιμετωπίζει προβλήματα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Για να ξεφύγει από τα προβλήματα του, ο Stübner "πέταξε" στις Καναρίους Νήσους για να δουλέψει ως προπονητής φυσικής κατάστασης. Το νησί το ήξερε ύστερα από ένα ταξίδι με τη Dynamo το 1987, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν καλά γι 'αυτόν για άλλη μια φορά και φήμες άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια ότι είχε επιστρέψει στη Δρέσδη και ζούσε τον ίδια ακανόνιστο τρόπο ζωής.

Το 2010 ωστόσο ένα πλήρωμα της WDR (ένα Γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι) τον εντόπισε και ο Jörg επιβεβαίωσε ότι ζήτησε εν τέλει βοήθεια. Ο Stübner γράφτηκε σε ένα πρόγραμμα της Hartz IV (ένα πρόγραμμα κοινωνικής στήριξης που δημιουργήθηκε από τη Γερμανική κυβέρνηση) και βρήκε τη φροντίδα του, πηγαίνοντας για τρέξιμο το πρωί και περνώντας τα απογεύματα του στη βιβλιοθήκη διαβάζοντας και σερφάροντας στο διαδίκτυο ψάχνοντας για μια δουλειά.

Στα 50κοστά του γενέθλιά το 2015, ο τρέχων αθλητικός διευθυντής της SG Dynamo Dresden και πρώην συμπαίκτης του Stübner  Ralf Minge, προσπάθησε να τον συγχαρεί στο σπίτι του όμως κανείς δεν απάντησε  στην πόρτα. Ο ισχυρός άνδρας της Dynamo είχε ένα ιδιαίτερο δώρο για τον ίδιο, μια φανέλα του συλλόγου με το όνομά του και τον αριθμό 50 όμως δεν υπήρχε κανείς από την άλλη πλευρά της πόρτας για να τον καλωσορίσει. Λίγες μέρες αργότερα παρ 'όλα αυτά, ο Stübner έλαβε γνώση της χειρονομίας του Minge και μη θέλοντας να τον συναντήσει προσωπικώς, ζήτησε από κάποιον άλλο να ευχαριστήσει τον αθλητικό διευθυντή της Dynamo για λογαριασμό του.

Οι πρώην προπονητές και συμπαίκτες του εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο Stübner ήταν ο πιο ταλαντούχος παίκτης της GDR, της οποίας η κληρονομιά είχε ανατραπεί από την αδυναμία του να προσαρμοστεί στη ζωή μετά την επανένωση. Ο παλιός Stübner ήταν τόσο καλός όσο ο Ulf Kirsten ή ο Matthias Sammer όμως έπαψε να υπάρχει γύρω στο 1990. 

Οι ποδοσφαιρόφιλοι παρ 'όλα αυτά και ειδικά οι οπαδοί της Dynamo δεν έχουν ξεχάσει έναν από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που βγήκαν από το "εργοστάσιο" ποδοσφαίρου της Ανατολικής Γερμανίας.