SD Eibar: Η γενναία άνθηση της μικροσκοπικής ομάδας στη "Χώρα των Βάσκων" που ανήκει στους οπαδούς της

Δημήτρης Βαρσάνης


Όταν οι φίλοι του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου κοιτούν τη περσινή χρονιά η ετικέτα μπορεί κάλλιστα να αναφέρει ότι ήταν μια «σεζόν των αουτσάιντερ».
Το πιο τρανό παράδειγμα είναι της Leicester και της κατάκτησης της Premier League, ωστόσο υπήρχαν και άλλες αξιοσημείωτες ιστορίες από μικρούς σε διάφορα πρωταθλήματα όπως της Angers στη Γαλλία και της Sassuolo στη Serie A.
Στην Ισπανία, η Barcelona και η Real Madrid κυριαρχούν και οί δύο τόσο στην εγχώρια όσο και στη Διεθνή κάλυψη από τα ΜΜΕ σε τέτοιο βαθμό που οι άλλοι μερικές φορές αποτυγχάνουν να λάβουν το δικό τους μερίδιο και τα φώτα της δημοσιότητας. Επί του παρόντος κάτω από το ραντάρ βρίσκεται η έκπληξη της περσινής και της φετινής - εώς τώρα -  σεζόν SD Eibar, η οποία είναι στο πάνω μισό της βαθμολογίας και περνά παραδοσιακές δυνάμεις της La Liga όπως η Valencia, η Malaga και η Deportivo La Coruna.
Η ιστορία της Eibar είναι αξιοσημείωτη και δραματική στον ίδιο βαθμό, με τα "ψαράκια" από την επαρχία της Gipuzkoa να αποδίδουν αψηφώντας τη βαρύτητα και κόντρα στις πιθανότητες να ανεβαίνουν στα ανώτερα κλιμάκια του Ισπανικού ποδοσφαίρου. Με το πληθυμό της πόλης του Eibar να φτάνει περίπου στο 1/3 της χωρητικότητας  του Camp Nou και το γήπεδο του συλλόγου (Ipurua) να είναι αισθητά μικρότερο από εκείνα της Tranmere και της Stockport (ερασιτεχνικές ομάδες), η δική της ιστορία είναι μια λαϊκή αναλογία που ξεπερνά ακόμα και τα κατορθώματα της Leicester του Ranieri.

Το ταπεινό ξεκίνημα

Συγκροτήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1940 μετά τη συγχώνευση των τοπικών ομάδων της Deportivo Gallo και της Unión Deportiva Eibarresa. Ο σύλλογος αρχικά ονομάστηκε Eibar Fútbol Club πριν αλλάξει σε Sociedad Deportiva Eibar. Αρχικά μια ομάδα με μερική απασχόληση έως το 1944 που άρχισε να λειτουργεί σοβαρά σαν εταιρεία.Μια τέτοια κίνηση απέφερε καρπούς το 1950, όταν ο σύλλογος ανέβηκε στην Tercera División και στη συνέχεια στη Segunda División τρεις χρονιές αργότερα.  

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια απογοητευτική πενταετής περίοδο στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας, η οποία εν τέλει κατέληξε στον υποβιβασμό της στο επίπεδο στο οποίο επρόκειτο να περάσει ένα μεγάλο μέρος του τελευταίου μέρους του 20ου αιώνα.Μέσα από τα επόμενα χρόνια τους στην έρημο - ο σύλλογος πέρασε τα 25 από τα επόμενα 28 χρόνια στην Tercera - οι προπονητές και οι υποστηρικτές αφομοιώθηκαν με την ιδέα ότι ο σύλλογος άνηκε σε αυτό το επίπεδό και ποτέ δεν ήλπιζαν ότι θα λάβουν μέρος στα λαμπερά φώτα της La Liga.  

Πέρα από αυτό ήταν μια μικρή, επαρχιακή ομάδα από ένα απομακρυσμένο μέρος της χώρας των Βάσκων που επισκιάστηκε όχι μόνο από τις Athletic και Real Sociedad, αλλά και από μια ολόκληρη σειρά πιο ιστορικών ομάδων από όλη την Ιβηρική χερσόνησο.

Η άνοδος, η πτώση και η επάνοδος του ποδοσφαιρικού θαύματος της Ισπανίας

Η αυγή της νέας χιλιετίας ευρέως προανήγγειλε σε ορισμένους κύκλους ως μια στιγμή για αισιοδοξία, καινοτομία και πρόοδο, ακόμα και αν Eibar πέρασε το πρώτο μέρος του 21ου αιώνα μεταξύ των κατηγοριών της Segunda και της Tercera σε μια περίοδο αστάθειας.
 Ο υποβιβασμός στην τρίτη κατηγορία στο τέλος της σεζόν 2005/06 ακολουθήθηκε αμέσως από την προώθηση μέσω των πλέι-οφ το 2007. Η Eibar είχε κερδίσει το περιφερειακό της πρωτάθλημα και στη συνέχεια προχώρησε θριαμβεύοντας επί της Καταλανικής Hospitalet (2-0) στον ημιτελικό και έπειτα στη Μαδρίτη τη Rayo Vallecano (2-1) στον τελικό όμως έπρεπε να ξεπεράσει ακόμα ένα εμπόδιο: Να επιβιώσεί στην Segunda και να ισχυροποιήσει έτσι τη θέση της σε ένα πρωτάθλημα που προηγουμένως αποδείχθηκε ότι είναι μια δυσνόητη προοπτική για τους άνδρες με τα κόκκινα και μπλε. 
Εάν ο στόχος της ομάδας των Βάσκων ήταν πράγματι η σταθεροποίηση απέτυχε να τη πράξει, μιας και η Eibar συνέχισε να αναπηδά μεταξύ των δύο κατηγοριών. Ο σύλλογος τερμάτισε τη σεζόν 2008/09 σε μια απογοητευτική 21η θέση, κάτι το οποίο για άλλη μια φορά σήμαινε ότι θα υποβιβαστεί στην Segunda B. Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν χειρότερη τροπή. Η Eibar βγήκε ηττημένη στα τρία συνεχόμενα πλέι-οφ ανόδου, μια απογοητευτική στιγμή για όλους τους εμπλεκόμενους με την ομάδα του Ipurua.Όπως συμβαίνει συχνά για τις ομάδες των κατώτερων πρωταθλημάτων, το κύπελλο παρέχει μια προσωρινή παρηγοριά, μια συναρπαστική απόδραση από την καθημερινή μετριότητα και μια ευκαιρία για τους οπαδούς να ζήσουν για άλλη μια φορά το όνειρο. 

Το μεγάλο "μπαμ" της Eibar ήρθε στο Copa del Rey τη σεζόν 2012/13 στην αναμέτρηση με την Athletic. Στη πολύαναμενόμενη σύγκρουση για το γύρο των "32" απέναντι στο σύνολο του Marcelo Bielsa που χαρακτηριζόταν μεταξύ άλλων από τους Fernando Llorente, Ander Herrera και Iker Muniain. Λίγοι έδωσαν πιθανότητες να προκαλέσουν αναστάτωση - ειδικά με το δεύτερο αγώνα να γίνεται στο "καζάνι" του San Mamés - αλλά ήταν μια ταλαντούχα ομάδα που θα πήγαινε να πετύχει την άνοδο την επόμενη χρονιά και συγκλόνισε ένα Έθνος αφήνοντας έξω τους άνδρες του Bielsa χάρη στο εκτός έδρας γκολ. 

Κοιτάζοντας πίσω εκ των υστέρων, είναι δύσκολο να μην διαπιστώσουμε ότι η νίκη επί της Athletic ήταν ένας καταλύτης για την επιτυχία που βιώνει τώρα η Eibar, η πρώτη σε μια σειρά από στιγμές ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία αυτού του αξιόλογου συλλόγου. Σίγουρα οι "Armagiñak" αποκλείστηκαν άνετα από τους "16" εναντίον ενός άλλου συλλόγου από τη La Liga (Malaga), ωστόσο εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου στο Μπιλμπάο φύτρωνε χωρίς αμφιβολία ένας σπόρος για την ομάδα του Gipuzkoan. Όχι μόνο τους γέμιζε με εμπιστοσύνη για τη συλλογική ικανότητά τους όμως άφηνε να εννοηθεί ότι θα ήταν σε θέση για ακόμα μεγαλύτερα κατορθώματα. 

Σίγουρα αρκετά, η Eibar κέρδισε την άνοδο στην La Liga για πρώτη φορά στην ιστορία της την επόμενη κιόλας σεζόν. Χρειαζόταν μια νίκη επί της Deportivo Alaves και η ανταγωνίστρια της στην άνοδο Las Palmas να γκελάρει κόντρα στη Recreativo Huelva. Η Eibar έμενε κολλημένη στο 0-0 με μόλις 20 λεπτά να απομένουν. Στη συνέχεια, σχεδόν από το πουθενά και ύστερα από ένα μακρινό πλάγιο άουτ και δύο διαδοχικές κεφαλιές ο Jota Peleterio - ένας ταλαντούχος Αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός ο οποίος είχε ενταχθεί από τη Celta -  πήρε την μπάλα, γύρισε και με ένα σουτ από τα 25 μέτρα τίναξε τα δίχτυα της Alaves. 

Αυτό που ακολούθησε στις κερκίδες ήταν τίποτα λιγότερο από πανδαιμόνιο, αλλά η Las Palmas προηγούνταν με 2-0 στην έδρα της και έτσι όπως είχε η απευθείας άνοδος ήταν ένας μακρινός στόχος για την Eibar. Οι γηπεδούχοι όντας με τα μάτια και το μυαλό αλλού και έτοιμοι για ένα τυπικό γύρο του θριάμβου και για τη σκληρή δοκιμασία των πλέι - οφ, σε εκείνο το στάδιο ένα θαύμα ήταν απαραίτητο προκειμένου η Eibar να πετύχει την άνοδο και οι αποπληθωρισμένοι παίκτες το ήξεραν.

Στη συνέχεια ήρθε η είδηση από τη Las Palmas. Ήταν η μικρότερη λάμψη ελπίδας που μπορεί να φανταστεί κανείς όμως η Recreativo μείωσε  και πίεζε για την ισοφάριση. Με πέντε λεπτά να απομένουν στην Γκραν Κανάρια, οι παίκτες της Eibar επέστρεψαν γήπεδο για να ακούσουν την ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Ενωμένοι σαν μια γροθιά περίμεναν το επιθυμητό γεγονός, κάτι το οποίο συνέβη στη τελευταία φάση. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν ένα είδος έκστασης που συνήθως συμβαίνει μόνο μια-δυο φορές στη ζωή του κάθε ατόμου. Οι παίκτες και οι οπαδοί έτρεχαν στο κέντρο του γηπέδου του  Ipurua. 

Η Eibar (ένας σύλλογος που θεωρούνταν πολύ μικρός για τη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας) τα είχε καταφέρει. Ωστόσο το μέλλον της παρέμεινε δύσκολο από ορισμένους, καθώς μια άλλη μάχη - αυτή τη φορά έξω από το γήπεδο - μαινόταν στα δικαστήρια και στα διοικητικά συμβούλια πάνω και κάτω στη γη.

Τα χαμένα 1,7 εκατομμύρια και η κομβική συνεισφορά του Xabi Alonso

Ενώ η πρώτη ομάδα είχε εμπλακεί σε μια μακρά μάχη για την άνοδο της στη La Liga, οι διοικούντες του συλλόγου σχεδόν ταυτόχρονα προσπαθούσαν να αποκρούσουν τον υποβιβασμό της ξανά στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας. Σε ό, τι φαίνεται σαν ένα παράδοξο το γεγονός για την επιτυχία της στον αγωνιστικό χώρο, στην Eibar επιδόθηκε δικαστικό ένταλμα για αύξηση του Μετοχικού της Κεφαλαίου στα 1.700.000 ευρώ πριν τις 6 Αυγούστου, ή θα της επιβληθεί ο υποβιβασμός ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της στο πρωτάθλημα.

Η Ισπανική ποδοσφαιρική νομοθεσία απαιτεί από όλες τις ομάδες στις δύο πρώτες κατηγορίες να γίνονται αυτό που είναι γνωστό ως Sociedad Anónima Deportiva. Ένας ειδικός τύπος ανώνυμης εταιρείας που ανοίγει δήθεν το δρόμο για μεγαλύτερη διαφάνεια και κατά ειρωνεία της τύχης βελτίωσε τη δημοσιονομική της διαχείριση, αλλά για να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της η Eibar χρειαζόταν να πληρώσει ένα σημαντικό κομμάτι χρημάτων.

Με αυτό το "πολύ" στο μυαλό, οι άνδρες από τη χώρα των Βάσκων ξεκίνησαν το "Defiende al Eibar (Σώστε την Eibar)", μια πρωτοβουλία που επέτρεπε στους υποστηρικτές να αγοράσουν μετοχές στο κλαμπ σε αντάλλαγμα για μια ήσσονος σημασίας επένδυση μετρητών. Εκείνη την εποχή, ο πρόεδρος του συλλόγου Alex Aranzabal τόνισε ότι ελπίζει πως η άνοδος της ομάδας θα βοηθήσει το σύλλογο να αυξήσει τα χρήματα που απαιτούνται για να αποφευχθεί η διαφαινόμενη επιβολή του υποβιβασμού να βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους, ωστόσο υπήρχαν ακόμη περισσότερες αμφιβολίες για την δυνατότητα της Eibar να βρει το ακριβές ποσό της επένδυσης του εγκαίρως.

«Είμαστε σε ένα σύννεφο, είναι δύσκολο να το εξηγήσω», είπε ο Aranzabal και συνέχισε:"Θα πρέπει να τσιμπήσουμε τον εαυτό μας για να το πιστέψουμε. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία δυσκολίας και μαχητικότητας. Είμαστε η ομάδα με το χαμηλότερο προϋπολογισμό στη δεύτερη κατηγορία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πάρα πολλοί άνθρωποι από το εξωτερικό βοηθούν με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Χωρίς αμφιβολία, αυτή η προσφορά είναι η καλύτερη διαφήμιση για τη συγκεκριμένη καμπάνια."

Τα δεινά του συλλόγου αποτέλεσαν πλέον Εθνικές ειδήσεις και η βοήθεια έφθασε δεόντως από μια απίθανη πηγή. Αφού πέρασε ένα χρονικό διάστημα με την ακαδημία του συλλόγου όντας νεαρός, ο τότε μέσος της Real Madrid Xabi Alonso χάραξε την Eibar στην καρδιά του και ήταν ένας υψηλού προφίλ υποστηρικτής της συγκεκριμένης εκστρατείας για να φτάσει το απαιτούμενο ποσό. Σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για την κατάσταση της Eibar, ο Βάσκος συνάδελφος του και συμπαίκτης του στη Real Madrid Asier Illarramendi ενώθηκε μαζί του στην άσκηση πιέσεων για επένδυση στους "Armagiñak".

"Είναι αντιφατικό το γεγονός ότι ένας σύλλογος που έχει μια αξιοζήλευτη οικονομική υγεία και με καθόλου χρέη να είναι υποχρεωμένος να το κάνει αυτό όταν υπάρχουν άλλοι που έχουν πολύ βαθύτερα προβλήματα" σημείωσε ο Alonso σε μια συνέντευξη του στα Ισπανικά μέσα ενημέρωσης εκείνη τη χρονική στιγμή. "Ελπίζω ότι μπορούμε να βάλουμε μια μεγάλη ώθηση για να τους μείνει εκεί όπου αξίζει να είναι."

Είναι χαρακτηριστικό ότι η "Defiende al Eibar" έφερε μια μεγάλη επιτυχία και στις 15 Ιουλίου του 2014, ο σύλλογος ανακοίνωσε ότι είχε φτάσει το απαιτούμενο ποσό αποφεύγοντας έτσι τον υποβιβασμό και σφραγίζοντας την άνοδο της στη La Liga. Το ακόμα καλύτερο; ο σύλλογος ήταν στα γνήσια χέρια των οπαδών της δίχως κανένα Ρώσο Ολιγάρχη ή έναν Σαουδάραβα να κάνει κουμάντο.

Η σωτηρία της από το πουθενά

Η επικείμενη πρώτη χρονιά της Eibar στην Primera Division έγινε πολύ πιο σκληρή κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδης σεζόν. Συνήθως από μια ομάδα στη θέση της θα πρέπει να αναμένουμε να προσεγγίσει τη χρονιά με σθένος, αλλά η  Eibar δεν είναι μια συνηθισμένη ομάδα.Ο σύλλογος μπορεί να μην χρωστούσε πουθενά, αλλά αυτή η ιστορία της οικονομικής σύνεσης έφερε μαζί της την προειδοποίηση ότι παραμένει εξαιρετικά δύσκολο για μια ομάδα του λόγου της - της οποίας ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της μέχρι εκείνο το σημείο είχε κοστίσει το πενιχρό ποσό των 300.000 ευρώ - να διατηρήσει τα αστέρια της όταν τα ξένα πλούτη ταλαντεύονται μπροστά τους.

Ο Jota - ο άνθρωπος του οποίου το γκολ τα έκανε όλα αυτά δυνατά -  μετακόμισε στο Αγγλικό ποδόσφαιρο και στη Brentford, ενώ στα μέσα της σεζόν ο "βράχος" της στην άμυνα Raúl Albentosa πήγε στην Derby αφού του πρόσφερε 12 φορές μεγαλύτερο μισθό.

Εκπληκτικά, αυτοί οι βασικοί παράγοντες δεν δελεάστηκαν από το καλύτερο πρωτάθλημα αλλά από την υπόσχεση των μεγάλων αναβαθμίσεων στο μισθό τους από ομάδες της Championship. Ήταν μια άλλη υπενθύμιση του σχετικού αναστήματος του συλλόγου (ή της έλλειψής του) στο άθλημα, για να μην αναφέρουμε τη τεράστια δοκιμασία που αντιμετώπιζε ο σύλλογος στον αγωνιστικό χώρο.Περιέργως, η Eibar "κάλπαζε" από την έναρξη της σεζόν στη La Liga, οδεύοντας στη χειμερινή διακοπή στη πρώτη οκτάδα του πρωταθλήματα. Μέχρι τότε έβαζαν τα "γυαλιά" σε όλους παρά την πρόβλεψη από τους ειδικούς του ποδοσφαίρου της Ισπανίας ότι θα υποβιβαστεί. Κατά μία έννοια, οι δημοσιογράφοι και οι τηλεσχολιαστές είχαν δίκιο και μεσοπρόθεσμα εν μέρει επιβεβαιώθηκαν.

Μέσα στα επόμενα 18 παιχνίδια κέρδισε μόλις δύο φορές και όταν και τα άλλα  αποτελέσματα στράφηκαν εναντίον της, η Eibar έπρεπε να εναρμονιστεί με την ιδέα του υποβιβασμού στην Segunda. Ωστόσο όταν όλα φαίνονταν να έχουν τελειώσει, ένας κεραυνός εν αιθρία - αντανακλώντας τις δικές της διοικητικές δεινοπάθιες το προηγούμενο έτος - έφερε στο κλαμπ μια απίθανη σωτηρία.

Η Elche η οποία τερμάτισε στην αξιοσέβαστη 13η θέση υπέστη τον υποβιβασμό λόγω των οικονομικών ατασθαλιών της, κάτι το οποίο έδωσε στην Eibar να πάρει την θέση της και άλλη μια χρονιά επιβίωσης στη La Liga.

Η σταθεροποίηση της ανάμεσα στους "γίγαντες" της La Liga

Ενώ η σεζόν 2014/15 χτίστηκε σε στέρεες βάσεις και στην αμυντική φιλοσοφία παίρνοντας σφιχτές νίκες κάτω από τον πολύπειρο τεχνικό José Luis Mendilibar, τη περσινή χρονιά η Eibar ήταν μεταξύ των κορυφαίων επιθέσεων της La Liga, βρίσκοντας μεταξύ άλλων για κάποια στιγμή περισσότερες φορές το πλεκτό από τις Atletico Madrid και Sevilla. 
Ξεκινώντας με την ίδια διάθεση στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές της φετινής χρονιάς βρίσκεται στο πάνω μισό του βαθμολογικού πίνακα. Για πάρα πολλούς ουδέτερους φιλάθλους από όλο τον κόσμο, η δική της ιστορία είναι μια στρεβλή στιγμή που ταυτόχρονα τους μονοπωλεί και τους ιντριγκάρει στον ίδιο βαθμό.