Ένας από τους πιο καλτ χαρακτήρες του ποδοσφαίρου σε μια από τις πιο καλτ Εθνικές ομάδες

Δημήτρης Βαρσάνης


Όταν βγήκε η είδηση τον Ιανουάριο του 2016 ότι ο πρώην αμυντικός της Liverpool και της Everton Abel Xavier ανακοινώθηκε ως ο νέος προπονητής της Εθνικής ομάδας της Μοζαμβίκης, πολλοί φίλοι του ποδοσφαίρου χαμογέλασαν επειδή επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους ένας από τους πιο καλτ χαρακτήρες του σπορ.

Τον Xavier συχνά τον θυμόμαστε για το εναλλακτικό του στυλ εκτός γηπέδου όσο και για τη συμβολή του μέσα σε αυτό, σε μια καριέρα που αγωνίστηκε για 12 διαφορετικούς συλλόγους σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο κάτω από τα εξωφρενικά υπεροξείδια ξανθιά γένια του και τις συχνές αλλαγές στη κόμμωση του, ήταν πάντα ένας άγριος πολεμιστής ο οποίος στηριζόταν στην επιθετικότητα και στο ύψος του για να ασκήσει την επιρροή του στους αντιπάλους. 

Έφτασε στο Goodison Park το Σεπτέμβριο του 1999 έχοντας ήδη απολαύσει μια νομαδική σταδιοδρομία σε όλη την Ευρώπη, παίζοντας ποδόσφαιρο στη κορυφαία κατηγορία της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ολλανδίας. Μετά από δυόμιση χρόνια στην Everton ο Xavier έκανε την τολμηρή κίνηση να διασχίσει από το Stanley Park στο Anfield το 2002. 

Ο Πορτογάλος Διεθνής ήταν μέρος της ομάδας των "κόκκινων" που τερμάτισε δεύτερη στην Premier League τη σεζόν 2001/02, αλλά μετά από ένα νέφος με το προπονητή του Gérard Houllier στις αρχές της επόμενης σεζόν έφυγε από Merseyside. Παρά την αμφιλεγόμενη κίνηση του από το μπλε στο κόκκινο μισό της πόλης, είναι ένα πραγματικό σημάδι του χαρακτήρα του Xavier ότι ο ίδιος εξακολουθεί να έχει την αγάπη των Evertonians. 

Η πιο καθοριστική στιγμή της καριέρας του ήρθε επίσης κατά τη διάρκεια της περιόδου του στην Everton στις Διεθνείς υποχρεώσεις του με την Πορτογαλία στο Euro 2000. Αφού πραγματοποίησε μια υπέροχη διαδρομή με την Εθνική του σε εκείνη τη διοργάνωση, ο Xavier έδιωξε με το χέρι σε μια προσπάθεια να αποτρέψει το γκολ για τη Γαλλία στα ημιτελικά. Ο Zinedine Zidane ευστόχησε στο πέναλτι για τον αποκλεισμό της Πορτογαλίας. Ο Xavier δέχτηκε τη κόκκινη στη συγκεκριμένη φάση και εξοργίστηκε με την απόφαση του διαιτητή που τον επιτέθηκε λαμβάνοντας τους εννέα μήνες απαγόρευσης από τη FIFA. 

Δυστυχώς για τον Xavier οι συγκεκριμένες εικόνες του να κυνηγά το διαιτητή Günter Benkö έμειναν στη μνήμη πολλών φιλάθλων και η εικόνα του αμαυρώθηκε σημαντικά.

Ωστόσο ο χρόνος του μακριά από τα φώτα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (μεταξύ των οποίων μια σύντομη παραμονή στους LA Galaxy για ένα έτος τη σεζόν 2007 - 2008) φαίνεται να του επέτρεψε να επικεντρωθεί εκ νέου. Η πρώτη εισβολή του στη προπονητική φάνηκε να τον εξυπηρέτησε στο να μάθει στα μικρότερα φώτα μέσω του Πορτογαλικού πρωταθλήματος και τις Olhanese, Farense και C.D. Aves.

Παρά τα ανάμεικτα επιτεύγματα του σε αυτούς τους συλλόγους η Ομοσπονδία της Μοζαμβίκης προσέλαβε τον Xavier τον Ιανουάριο μετά την απόλυση του Κροάτη Boris Pušić. Η πλήρης πίστωση πρέπει να πάει στον 43χρονο τεχνικό για τη βελτίωση στις τύχες της Αφρικανικής ομάδας ύστερα από τα καταστροφικά της αποτελέσματα. 

Ένας ντόπιος της Μοζαμβίκης ο οποίος μετακόμισε στην Πορτογαλία στα παιδικά του χρόνια, πήρε άμεσα το καθόλου αξιοζήλευτο έργο στο να αναστήσει τις ελπίδες της στα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής μετά από δύο συνεχόμενες ήττες. Το πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο ήταν η ήττα με 3-1 από τη Γκάνα, η οποία ήταν σε θέση να καλέσει παίκτες που παίζουν στην Αγγλία όπως ο Jordan Ayew, ο Christian Atsu και οι πρωταθλητές με τη Leicester Jeff Schlupp και Daniel Amartey. Ωστόσο τρεις μέρες αργότερα στην έδρα της στην Άκρα το σύνολο του Xavier πήρε το 0-0, πριν νικήσει τη Ρουάντα με 3-2 τον Ιούνιο (η πρώτη τους εκτός έδρας νίκη σε ένα χρόνο).

Παρά την αποτυχημένη πορεία της στο Κύπελλο COSFA αυτό το καλοκαίρι, η Μοζαμβίκη επέστρεψε στις νίκες το Σεπτέμβριο κερδίζοντας 1-0 το Μαυρίκιο παίρνοντας δύο σερί νίκες στα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Τελικά ήταν πολύ αργά για το τουρνουά του 2017 και το άσχημο της ξεκίνημα την άφησε έξω παρότι πήρε τη δεύτερη θέση του ομίλου πίσω από την πρώτη Γκάνα.

Μετά την ανάκαμψη στη φόρμα της και τη σημαντική βελτίωση των αποτελεσμάτων, υπάρχει μια ανανεωμένη αίσθηση στο εσωτερικό της Ομοσπονδίας της Μοζαμβίκης και των οπαδών ότι μπορούν να κάνουν μια πραγματική ώθηση για να πληρούν τις προϋποθέσεις για το τουρνουά του 2019 καθώς το Παγκόσμιο Κύπελλο παραμένει μια κάπως μη ρεαλιστική δυνατότητα σήμερα.

Υπήρξε επίσης μια εξέλιξη των νέων ταλέντων από τον Xavier, με τον αμυντικό της Benfica B' Reinildo και τον επιθετικό του Παναιτωλικού Clesio Bauque να παίζουν εξέχοντα ρόλο στο πλαίσιο του πρώην Πορτογάλου Διεθνή. Μαζί με αυτούς τους αναδυόμενους παίκτες υπάρχει ένας ανανεωμένος πυρήνας με το πρώην μέσο του Παναθηναικού Simão, τον αρχηγό Domingues και το επιθετικό δίδυμο Hélder Pelembe και Apson Manjate που και οι δύο απολαμβάνουν καλύτερες περιόδους στο σκοράρισμα τους που απορρέει από τον Xavier.

Αξέχαστος για διάφορους λόγους κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Xavier σιγά σιγά αναπτύσσει τη φήμη του ως προπονητής σημειώνοντας πρόοδο με ένα Έθνος που είναι διαβόητο για την απόλυση των προπονητών του ενώ επιτρέπει στους παίκτες του να ονειρεύονται μεγάλα πράγματα.