Ο κόσμος των Ultras: Οι ρωμαλέοι οπαδοί της Siena

Δημήτρης Βαρσάνης


Στις 15 Ιουλίου του 2014 η A.C. Siena απέτυχε να εγγραφεί στη Serie B τη σεζόν 2014 - 15 και κηρύχθηκε σε πτώχευση μετά από 110 χρόνια ιστορίας. Ήταν ένα οδυνηρό τέλος για μια επαρχιακή ομάδα που είχε καταφέρει μεγάλα πράγματα κατά τα τελευταία χρόνια αναμειγνύοντας με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της Ιταλίας στην Serie A και στη Serie B.

Ο σύλλογος έκτοτε ιδρύθηκε εκ νέου και ονομάστηκε Robur Siena Societa Sportiva και τώρα παίξει στη Lega Pro. Υπό το φως της στενάχωρης διάλυσης της Siena αισθάνθηκα σκόπιμο να ξεκινήσω αυτή τη κατηγορία με τους ultras οπαδούς οι οποίοι συνεχίζουν να ακολουθούν την ομάδα τους στα βάθη των μικρών κατηγοριών όμως κινδυνεύουν να γίνουν μια ξεχασμένη οντότητα.

Τον Ιούνιο του 2013 μια λεγεώνα από τις πιο εξέχουσες μάζες υποστηρικτών της Siena παρέλασαν μέσα από την πόλη καταλήγοντας στην πλατεία Piazza del Campo. Ενοχλημένοι και δυσαρεστημένοι, οι "Senesi" συγκεντρώθηκαν στο μεσαιωνικό κέντρο της πόλης για να σώσουν την ομάδα τους. Αφού υποβιβάστηκε από την Serie A και έχοντας χάσει την υποστήριξη του ιστορικού χορηγού τους Monte dei Paschi di Siena (η παλαιότερη τράπεζα στον κόσμο), ο σύλλογος βρισκόταν στα πρόθυρα της απόσυρσης από την Serie B και ακόμα χειρότερα στη διάλυση. Ο νεοεκλεγμένος δήμαρχος Bruno Valentini εγγυήθηκε στους υποστηρικτές ότι θα κάνει το παν για να διασφαλίσει ότι ο σύλλογος θα αγωνίζεται στη Serie B τη σεζόν 2014 - 15. Αυτό δεν κατεύνασε τη δυσαρέσκεια και το φταίξιμο κατανεμήθηκε στους διευθυντές της διάσημης τράπεζας.

Τα πανό εξέφραζαν την απογοήτευση των οπαδών. "La Robur deve vivere» (Η Robur πρέπει να ζήσει) συνοδεύτηκε από το "C'è Profumo di merda !!" (Υπάρχει μια μυρωδιά σκατών), ένα σατιρικό παιχνίδι με τις λέξεις επικρίνοντας τον πρόεδρο της Monte dei Paschi Alessandro Profumo. 

Εν τέλει πραγματοποιήθηκε η επιθυμία των "Senesi" και η Robur ήταν σε θέση να συμμετάσχει στη Serie B, παρότι ξεκίνησε τη χρονιά με -8 λόγω οικονομικών παρατυπιών. Η πίστη των φιλάθλων αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους και το συγκεκριμένο περιστατικό συμπυκνώνει την φυλετική ψυχή των ultras οι οποίοι απορρίπτουν τις εταιρικές δυνάμεις που απειλούν το σύγχρονο άθλημα.

Το 1908 ένα αθλητικό σωματείο στη Σιένα άνοιξε το ποδοσφαιρικό τμήμα της που το ονόμασε Societa Sportiva Robur. Υιοθετόντας το ασπρόμαυρο χρώμα της θυρεός της πόλης, η ομάδα έγινε γνωστή ως Associazione Calcio Siena το 1933. Ωστόσο ο τίτλος Robur - που σημαίνει δύναμη - χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους υποστηρικτές για να τους διακρίνουν από την ομάδα μπάσκετ της πόλης της Σιένα.

Η Siena ήταν πάντα αιώνια αγωνιστές πολεμώντας στο κάτω ρου του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Ωστόσο κατά την τελευταία δεκαετία ο σύλλογος απόλαυσε μια πιο επιτυχημένη περίοδο παλινδρομώντας ανάμεσα στη Serie A και στη Serie B. Λόγω των μικρών νούμερων στο γραφικό γήπεδο τους Stadio Artemio Franchi οι ultras ήταν πανταχού παρόντες.

Κατά κύριο λόγο εδρεύουν στην Curva Robur (Nord), η κίνηση των Ultras μπορεί να αναχθεί στην δεκαετία του 1970 μετά τη γέννηση των Boys και της ασπρόμαυρης ταξιαρχίας. Μια από τις μακροβιότερες μάζες φανατικών της Siena - the Ultras Fighters (U.F.S) - ιδρύθηκε το 1979 μετά από συγχώνευση διάφορων ομάδων οπαδών.

Τρεις άνδρες - ο Paolo Bartalucci, ο Simone Taddei και ο Francesco Rustici - πιστώνονται με το σχηματισμό των UFS και η ομάδα αρχικά κατέλαβε ένα τμήμα του γηπέδου γνωστό ως Gradinata Paolo de Luca, που ονομάστηκε προς τιμήν του Προέδρου της Siena που οδήγησε την ομάδα στην Serie A. Πριν μεταβούν στην Curva Robur οι UFS κρέμασαν τα πανό τους δίπλα στην άλλη εξέχουσα ομάδα οπαδών γνωστή ως Fedelissimi (νομιμόφρονες).

Φοβούμενος ότι η αγαπημένη τους Robur ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα των Fedelissimi, ένας άνθρωπος που ονομάζεται Piero Barbini ήθελε να δημιουργήσει έναν πυρήνα παθιασμένων υποστηρικτών που θα δώσει ζωή στην ποδοσφαιρική παράδοση της πόλης.

Στα πρώτα τους χρόνια η ομάδα έφερε ανανεωμένη ζωτικότητα στην υποστήριξη των Senesi φτιάχνοντας πανό και σημαίες καθώς και τύμπανα για πρώτη φορά. Αυτή είναι μια προϋπόθεση ζωτικής σημασίας υποστήριξη για μια ομάδα, η οποία λόγω έλλειψης δύο μελών στις αρχές του '70 έπρεπε να βασιστεί σε δύο αμυντικούς να τους καθοδηγήσει. Γνωστοί ως γερουσιαστές της υποστήριξης της Siena, η ομάδα είναι ακόμα ενεργή και σήμερα και το 2010 συμμετείχαν οι παίκτες και οι υπάλληλοι του συλλόγου για να γιορτάσουν τα 40 χρόνια ύπαρξης.

Ενώ οι Fedelissimi ήταν σταθεροί άλλες ομάδες έχουν ζήσει μια πιο ταραχώδη ύπαρξη. Τη δεκαετία του '80, οι Ultras Fighters μονοπώλησαν τη Curva Robur και η αστάθεια και η αδιαλλαξία τους οδήγησαν σε συχνές συγκρούσεις με αντίπαλους οπαδούς και την αστυνομία. Αυτό σε συνδυασμό με τη διάλυση της άλλης εξέχουσας ομάδας, η Falange d' Assalto (επιθετική φάλαγγα), μια μάζα με ακροδεξιές πολιτικές συμπάθειες, παρατηρήθηκε ότι η επιρροή των ultras φθίνει.

Το 1991 οδηγώντας ένα σύντομο αλλά πλούσιο κύμα, οι Senesi προσπάθησαν να αναβιώσουν την υποστήριξη της Curva με τη δημιουργία της Gioventu Ghibellina(Νέοι Γιβελίνοι). Ωστόσο αυτή ήταν βραχύβια και ενώ η Siena ταλαιπωρούνταν στο γήπεδο, εκτός αγωνιστικού χώροι οι ultras ανέπτυξαν μια παγωμένη σχέση με την ιεραρχία του συλλόγου. Η ατμόσφαιρα στο Franchi ήταν ανύπαρκτη και μποϊκοτάραν πολλά παιχνίδια. Μετά από αυτή την ολέθρια περίοδο κάποια νεότερα μέλη της U.F.S ανέλαβαν την ηγεσία και επανέφεραν την ομάδα στο προσκήνιο.

Η αλλαγή της δεκαετίας σηματοδότησε την έναρξη μιας χρυσής εποχής για το σύλλογο που περιλάμβανε τη πρώτη ιστορική άνοδο της στην Serie A το 2003. Οι αριθμοί στις κερκίδες διογκώθηκαν και μια μυριάδα ασπρόμαυρων σημαιών κοσμούσαν την Curva Robur. Η ηγεσία της Curva άλλαξε χέρια και πάλι μετά την διασκόρπηση των U.F.S διασκορπισμένα το 2008, αφήνοντας τα ηνία στη Robur 1904 (πρώην Ghibellines Robur 1904), στη L.S.B (The Siena Bene), τη Skala 40 και τους παλιούς Ultras.

Οι ultras της Siena μπορεί να μην είναι διάσημοι σε όλη τη χερσόνησο αλλά σίγουρα έχουν μια μοναδική ταυτότητα, μία η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σφοδρό τοπικό πατριωτισμό τους αλλιώς γνωστό ως Campanilismo. Κατοικημένη από αρχαία τείχη, η πόλη της Τοσκάνης στέκεται στην παράδοση από το Palio di Siena, μια διάσημη κούρσα αλόγων που εορτάζεται στις πτέρυγες της πόλης στο χώρο που το φιλοξενεί - Piazza del Campo - αναμφισβήτητα μια από τις ωραιότερες μεσαιωνικές πλατείες της Ευρώπης.

 
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα οι Ghibellines άνθισαν μετά τη νίκη της Σιένα κόντρα στους Guelphs της Φλωρεντίας στη μάχη του Montaperti το 1260. Παρά το γεγονός ότι η Φλωρεντία θα πάρει την εκδίκησή της, οι Senesi παραμένουν προκλητικά περήφανοι για το αγέρωχο παρελθόν τους και το ποδόσφαιρο έγινε διέξοδο για αυτή την υπερηφάνεια. Όταν η Siena θα αντιμετωπίσει τους αιώνια αντιπάλους της όπως η Fiorentina - ένα παιχνίδι γνωστό ως το ντέρμπι Guelphs-Ghibelline - ο αγώνας θα ξεπεράσει το μέσο όρο της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας. Και ενώ η μάχη ακολούθησε στο γήπεδο, στις κερκίδες οι ultras εξαπόλυσαν ένα συμβολικό πόλεμο ώστε να γίνουν η περίφημη πολιτεία της Τοσκάνης για ακόμα μια φορά.

Παρά το γεγονός ότι αυτό το στοιχείο δεν έχει απονεμηθεί στη μεγαλοπρεπής ιδιότητα του ντέρμπι του Μιλάνου ή της Ρώμης, το ιστορικό σκηνικό του το καθιστά όχι λιγότερο ενδιαφέρον. Ενώ καμία αντιπαλότητα δεν ήταν τόσο έντονη όσο αυτή απέναντι στους Viola, στους άλλους αντιπάλους των Senesi συπεριλαμβάνονται η Livorno, η Roma, η Empoli, η Perugia, η Grossetto και η Arezzo (άλλος ένας εχθρός κατά τη διάρκεια του μεσαιωνικού πολέμου).

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ομάδων στην Ιταλία, η A.C. Siena συνεχώς ανταγωνίζεται στην υποστήριξη τα πιο επιτυχημένα "ξαδέρφια" τους στο μπάσκετ. Όμως παρά τις ωδίνες η Curva Robur παρέχει μια εμπνευσμένη και αποφασιστική υποστήριξη στον σύλλογο, ο οποίος ενήργησε ως προπύργιο του κύρους του παρελθόντος της Σιένα.

Παρά το γεγονός ότι εξορίστηκαν στην Serie D, οι ultras εμφανίζονταν ακόμα στο Artemio Franchi προσφέροντας μια αταλάντευτη υποστήριξη και ελπίζοντας ότι πέρα ​​από την ελπίδα ότι μπορούν να διαδραματίσουν ένα αναπόσπαστο μέρος σε μια άλλη ιστορία αναγέννησης.