Αγγλικό ποδόσφαιρο: Το θαύμα του Teletext

Δημήτρης Βαρσάνης



Πίσω στα σκοτεινά χρόνια, το Ηνωμένο Βασίλειο ενημερωνόταν για τις τελευταίες ειδήσεις, τον καιρό, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό με τη βοήθεια μιας κάπως ενοχλητικής υπηρεσίας teletext από το BBC που ονομάζονταν Ceefax. Η υπηρεσία πέθανε από φυσικά αίτια τον Οκτώβριο του 2012 και ως επί το πλείστον οι άνθρωποι που έμεναν στη Βρετανία δεν ήταν ιδιαίτερα συγκινημένοι από το πέρασμα της.

Λίγοι νοστάλγησαν και αισθάνθηκαν την ανάγκη να εμφανίσουν την αγάπη τους για την απλότητα του Ceefax. Άλλοι έστελναν tweets εκφράζοντας την ειρωνική οργή τους για την εξαφάνιση του στα χέρια της ψηφιακής μετάβασης. Μια διαδικασία η οποία συνείσφερε να ενημερώσει πολλούς που είχαν την εντύπωση ότι η υπηρεσία ήδη έπρεπε να λάβει παρελθόν πολλά χρόνια νωρίτερα. Όμως για όλους η αναπόφευκτη λήξη του Ceefax ήταν ένα αρκετά απογοητευτικό συμπέρασμα για όλους που εμπλέκονταν. Όλους εκτός από τους υποστηρικτές της Wycombe Football Club για τους οποίους η θέα του κειμένου στα εικονικά pixel του έπλαθε αναμνήσεις από τα μεγαλύτερα παραμύθια του συλλόγου τους στο FA Cup.

Το έτος ήταν 2000. Η Γαλλία μετά τη κατάκτηση του Παγκοσμίου κυπέλλου το 1998, νικούσε την Ιταλία στον τελικό του Euro 2000 χάρη στο χρυσό γκολ από τον David Trezeeguet. Η Real Madrid σήκωνε το 8ο Champions League επικρατώντας της συμπατριώτισσας της Valencia στον τελικό. Η Arsenal έχανε στα πέναλτι από τη Galatasaray στην προσπάθειά της για να πάρει το Κύπελλο UEFA. Τέλος ο Luis Figo κέρδιζε μια σειρά από νέους οπαδούς, όπως και άφθονους εχθρούς διασχίζοντας το ολοένα και εχθρικό χάσμα της Βαρκελώνης-Μαδρίτης χάσμα για ένα ποσό ρεκόρ των 40 εκατομμυρίων ευρώ.

Κάτω στην τρίτη κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου, για τη Wycombe δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο να γραφτεί. Τερματίζοντας 13η από τις 24 ομάδες στη τότε Football League Second Division, η Wycombe είχε μόλις δύο γκολ λιγότερα από το να τερματίσει στη 12η θέση της βαθμολογίας. Μια θέση που εγγυάται τον λυπηρό τίτλο του να είναι η ακριβής ομάδα στη μέση της βαθμολογίας.

Ωστόσο τίποτα δεν προμήνυε εκείνη τη σεζόν τις επιδόσεις της Wycombe στο FA Cup φτιάχνοντας μια από τις πιο υπέροχα παράλογες ιστορίες του Αγγλικού ποδοσφαίρου που είχε να προσφέρει.
Η Wycombe άρχισε την περιπέτεια της στο FA Cup στην έδρα της στο Adams Park, όπου έκανε τη δουλειά της κατατροπώνοντας τη Harrow Borough με 3-0. Αυτό την οδήγησε να αντιμετωπίσει τη Milwall, μια ομάδα επίσης της Football League Second Division. Ακολούθησε ένα μονότονο 0-0 όμως στην επανάληψη του αγώνα στην έδρα της, η Wycombe πήρε τη νίκη με 2-1 πέρασε στον επόμενο γύρο.

Όπως πάντα, ο τρίτος γύρος σηματοδοτεί τον ερχομό των παραδοσιακών μεγάλων του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Τα εισιτήρια που θα έκοβαν σε μια τέτοια περίπτωση και τα έσοδα που θα μάζευαν διαψεύσθηκαν καθώς κληρώθηκαν να αντιμετωπίσουν τη Grimsby, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Στο Adams Park όπου η Wycombe απέκλεισε τις Harrow Borough και Millwall, οι "Chairboys" δεν ήταν σε θέση να κάνουν με τη Grimsby μιας και ο αγώνας τελείωσε με το ισόπαλο 1-1. Ωστόσο, 10 ημέρες αργότερα στις 16 Ιανουαρίου, οι ομάδες συναντήθηκαν και πάλι στο Blundell Park και αυτή τη φορά η Wycombe ήταν σε θέση να κάνει την δουλειά της βάζοντας τρία γκολ στην εστία του τερματοφύλακα της Grimsby Danny Coyle, οδεύοντας στο τέταρτο γύρο του FA Cup  για πρώτη φορά στην ιστορία της.


Καταφέρνοντας να αποφύγει και πάλι μία ομάδα της Premier League, στη Wycombe παραδόθηκε το εμπόδιο της Wolverhampton Wanderers για μια θέση στο πέμπτο γύρο του FA Cup. Η αναμέτρηση ξεκίνησε στις 27 Ιανουαρίου μπροστά από ένα κόσμο - ρεκόρ στο Adams Park, όπου διαπιστώθηκαν 9617 άτομα να παρακολουθούν τον αγώνα. Έχοντας πάρει άξια το προβάδισμα, η Wycombe ισοφαρίστηκε από ένα γκολ του Carl Robinson κοντά στη συμπλήρωση μιας ώρας. Όμως μη θέλοντας να τελειώσει η πορεία τους στο FA Cup σε αυτό το στάδιο, ο επιθετικός Sam Parkin έβαλε "φωτιά" με μόλις πέντε λεπτά να απομένουν στέλνοντας τους οπαδούς της Wycombe να πανγυρίζουν με την προοπτική άλλης μιας πρόκρισης.

Οι ποδοσφαιρικοί θεοί για άλλη μια φορά φέρθηκαν ευγενικά στη  Wycombe στην κλήρωση για τον πέμπτο γύρο, επιτρέποντάς τους να αποφύγουν ομάδες όπως η Arsenal, η Chelsea και η Liverpool χορηγώντας τους μια κλήρωση στο γήπεδο της έναντι της Wimbledon της Championship. Καταγράφηκε ξανά μια νέα προσέλευση - ρεκόρ στο Adams Park, με τους ανθρώπους της Wycombe απεγνωσμένα να παρακολουθούν την ομάδα τους να γράφουν ιστορία.

Το ταξίδι έμοιαζε να έφτανε σε ένα πρόωρο τέλος καθώς η Wimbledon πήρε το προβάδισμα με 0-2 ημίχρονο. Όμως ο προπονητής της Wycombe Lawrie Sanchez είχε άλλες ιδέες και μετά από μια εμπνευσμένη τριπλή αλλαγή μόλις 10 λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημίχρονου, η ομάδα του το πάλεψε και με δύο γκολ στο 72' και στο 80' αποκόμισε μια ισοπαλία με 2-2 και μια ρεβάνς τρεις ημέρες αργότερα στο Selhurst Park.

Ο Lawrie Sanchez ήταν ιδιαίτερα απελπισμένος για να προχωρήσει καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι θα άφηνε έξω την ομάδα που πήρε ένα από τα πιο σοκαριστικά FA Cup, όταν το γκολ του στον τελικό του 1988 ήταν αρκετό για την Wimbledon να αντιστρέψει τις πιθανότητες εναντίον της πρωταθλήτριας Liverpool.

Άλλη μια σφιχτή αναμέτρηση ακολούθησε και οι ομ΄άδες παρέμειναν ισόπαλες. Για μια ακόμη φορά οι ΄άνθρωποι της Wycombe είδαν ότι είναι εφτ΄άψυχοι, μιας και το πέναλτι που δόθηκε στη Wimbledon στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων σώθηκε από τον Martin Taylor της Wycombe σε βάρος του Wayne Gray της Wimbledon. Το παιχνίδι πήγε στη παράταση και ακολούθησαν δύο γκολ, το 1-0 το έκανε ο Gray ο οποίος εξιλεώθηκε για το χαμένο πέναλτι του μόλις ένα λεπτό μετά την έναρξη της και την ισοφάριση τη δέχτηκε από το κεντρικό αμυντικό της Wycombe Paul McCarthy βάζοντας το τέταρτο γκολ του στο FA Cup και σώζοντας την ομάδα του (που ήταν με 10 άνδρες από το 69' λόγω δεύτερης κίτρινης του Michael Simpsons) στέλνοντας την αναμέτρηση στην διαδικασία των πέναλτι.

Η τύχη τους φάνηκε να είχε τελικά εξαντληθεί, καθώς το πέναλτι του Jamie Bates το απέκρουσε ο αντίπαλος τερματοφύλακας Kelvin Davis, που σήμαινε ότι η Wimbledon χρειαζόταν μόνο ο Mark Williams να ευστοχήσει. Όμως περαιτέρω δόξα προοριζόταν για το θαρραλέο τερματοφύλακα της Wycombe, καθώς ο Martin Taylor όχι μόνο έβγαλε την εκτέλεση του Williams όμως ακολούθησε και η δική του πετυχημένη εκτέλεση στέλνοντας τη Wycombe στα προημιτελικά του FA Cup.

Έχοντας γευτεί τις επιτυχίες εναντίον της Harrow Borough, της Milwall, της Grimsby, της Wolverhampton Wanderers και της Wimbledon, ο χρόνος ήρθε για την Wycombe να συναντήσει ένα σύλλογο της Premier League. Η έως τότε αδάμαστη πορεία της θα έμενε για πολύ καιρό στο μυαλό των οπαδών της Wycombe, αλλά ένα περαιτέρω δράμα θα διασφάλιζε ότι κανείς δεν θα ξεχάσει τη πορεία της Wycombe στο FA Cup στη στροφή της νέας χιλιετίας οποιαδήποτε στιγμή σύντομα.

Δεν είναι μόνο ότι τους χώριζαν 43 θέσεις μεταξύ αυτης και της αντιπάλου της στα προημιτελικά. Η Wycombe είχε σαν στόχο να αφήσει έξω την αντίπαλο της από την Premier League και με τους πέντε διαθέσιμους επιθετικούς της να είναι τραυματίες, που σημαίνει ότι ο σύλλογος έπρεπε να διερευνήσει όλες τις πιθανές μεθόδους για να βρει έναν άνδρα ικανό μπροστά από την ιστορική τους αναμέτρηση. Οι δραστικοί καιροί απαιτούν δραστικά μέτρα και έτσι με μερικές άλλες ιδέες να προτείνονται, ο Lawrie Sanchez ανέθεσε στην ομάδα να διαφημίσουν την απεγνωσμένη ανάγκη τους για έναν επιθετικό που θα μπορούσε να παίξει στο κύπελλο το συντομότερο δυνατό. Μέσω του Ceefax.

Ανταποκρίθηκε άμεσα από έναν ατζέντη που εντόπισε την αγγελία και είχε κάποιον στο μυαλό που ενδεχομένως να έκανε τη δουλειά για τους Chairboys αν τον καλούσαν. Ο πελάτης του Roy Kabina Gina Essandoh. Ένας 25χρονος Βορειοιρλανδός ποδοσφαιριστής με καταγωγή από τη Γκάντας, όντας φρέσκος από τις περίοδους του στη Σκωτία, τη Φινλανδία, και στη Rushden & Diamonds.
Ο ίδιος ο Essandoh δήλωσε:"Ο ατζέντης μου είδε την ιστοσελίδα της Wycombe για το Ceefax και προφανώς με τους τραυματισμούς και τα πάντα, και μπορώντας να παίξω στο κύπελλο πήρε  τηλέφωνο στο Lawrie Sanchez και είχαν μια συνομιλία και μου ζήτησε να κατέβω να παίξω σε μερικούς αγώνες με τις ρεζέρβες ". Όμως εν τέλει δεν εμφανίστηκε μόνο σε μερικούς αγώνες των ρεζέρβων.

Στο Filbert Street στις 10 Μαρτίου, η Leicester City περίμενε το μικρότερο σύλλογο που απέμεινε στο θεσμό και μια ακόμη μεγαλύτερη ιστορία να καταγράψει η Wycombe. Η αφοβία ήταν πλέον το αναπόσπαστο κομμάτι της Wycombe στο FA Cup καθώς προηγήθηκε στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, αφού περιόρισε τον Robbie Savage και τους υπόλοιπους σε λίγες πολύτιμες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο. Ωστόσο το προβάδισμα διήρκεσε λίγο περισσότερο από είκοσι λεπτά όταν ο Muzzy Izzet ισοφάρισε για τις "Αλεπούδες".

Όμως δεν έμελλε εν τέλει να υπάρχει επαναληπτικός αγώνας, μιας και η Wycombe σημείωσε μια τελευταία συναρπαστική καταγραφή στα βιβλία της ιστορίας. Καθώς το ρολόι στον καρπό του διαιτητή πήγαινε στα τρία τελευταία λεπτά του αγώνα, ο Lawrie Sanchez αποφάσισε να τραβήξει την προσοχή. Πραγματοποίησε μια διπλή αλλαγή: ο Clegg και ο Ryan βγήκαν, ο Castledine και ο νεοαποκτηθέντας Essandoh - στον οποίο χορηγήθηκε ένα κυλιόμενο συμβόλαιο δύο εβδομάδων από το προπονητή του - μπήκαν.

Στο 93' και με λίγα δευτερόλεπτα να απομένουν, ο μέσος Dannie Bulman έλαβε την μπάλα σε μια προωθημένη θέση στην πίσω πλευρά του γηπέδου. Με σαφείς οδηγίες να ηχούν ακόμη στα αυτιά του από το προπονητή του - ο οποίος εκείνη τη στιγμή έβλεπε τον αγώνα σε μια μέτρια μεγέθους τηλεόραση στη σήραγγα, έχοντας αποβληθεί από τον διαιτητή μετά την δικαιολογημένη διαμαρτυρία του Sanchez για ένα καθαρό πέναλτι που δόθηκε σε χέρι του αντιπάλου - ο Bulman έκανε μια σέντρα προς τη περιοχή του πέναλτι της Leicester. Ο Jamie Bates πήδηξε υψηλότερα και κατεύθυνε τη μπάλα προς το σημείο του πέναλτι, και εκεί ο Roy Essandoh με μια καρφωτή κεφαλιά την έστειλε στα δίχτυα και τη Wycombe στα ημιτελικά του FA Cup μαζί με την Arsenal, τη Tottenham και τη Liverpool.

Οι "μπλε" συναντήθηκαν με τη Liverpool στο Villa Park στα ημιτελικά και παρά το γεγονός ότι ήταν κλεισμένοι για 80 λεπτά, υπέκυψαν σε μια ήττα μόνο με 2-1. Ο Essandoh δίχως αμφιβολία απέρριψε πολλούς ηγετικούς ρόλους στο Χόλιγουντ για να ταυτιστεί με το σύλλογο που του είχε δώσει μια θέση στις μεγάλες ιστορίες του FA Cup, αλλά αφέθηκε ελεύθερος στο τέλος της η σεζόν και πέρασε την επόμενη δεκαετία αγωνιζόμενος σε ομάδες κατώτερου επιπέδου στη πυραμίδα του Αγγλικού πρωταθλήματος, καθώς και σε ένα άγνωστο κλαμπ της Βόρειας Ιρλανδίας πριν αποσυρθεί και γίνει ένας personal trainer το 2012.

Η περιπέτεια δεν τελείωσε με τον τρόπο που μερικοί οπαδοί της Wycombe θα ονειρεύονταν και ο Roy Essandoh μάλλον θα επιθυμούσε η στιγμή του στο προσκήνιο να διαρκούσε λίγο περισσότερο. Όμως όπως ο Λόρδος Tennyson είχε πει κάποτε:"Είναι καλύτερο να αγαπιέσαι και να χάνεις παρά μην έχεις αγαπηθεί καθόλου" και ναι η Wycombe αγάπησε μια πορεία στο FA Cup.