Deportivo Alaves: Η "χρυσή" της εποχή στις αρχές του 21ου αιώνα

Δημήτρης Βαρσάνης


Μέχρι την αλλαγή της χιλιετίας η Deportivo Alaves ήταν κάτι σαν τους άλλους συλλόγους στα χαμηλότερα κλιμάκια του Ισπανικού ποδοσφαίρου.

Μεταξύ της γέννησης της το 1921 και έως το τέλος του 20ου αιώνα, η Alaves πέρασε μόλις έξι χρονιές στην Primera Division και όταν η albiazul επέστρεψε στην La Liga το 1999 έκανε μια εντελώς σοκαριστική επίπτωση που λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν.

Μετά την επίτευξη της σωτηρίας στη Primera μετά από 42 χρόνια, η δεύτερη σεζόν της Alaves αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη. Κατά την έναρξη της σεζόν η Alaves ήταν ένα από τα φαβορί για να υποβιβαστεί, με ένα ταραχώδες ξεκίνημα να βλέπει αξιόλογα αποτελέσματα όπως μια νίκη εναντίον της Deportivo La Coruna και μια ισοπαλία με τη Real Madrid στο συμπαγές Mendizorroza, σε αντίθεση με τις ταπεινωτικές ήττες εναντίον της Barcelona με 7-1 και ένα 5-0 ενάντια στη τοπική της αντίπαλο Athletic Club.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν η Alaves δέχθηκε 63 γκολ (η δεύτερη χειρότερη άμυνα στο πρωτάθλημα) και απέφυγε τα πλέι-οφ του υποβιβασμού για ένα μόνο βαθμό. Για να αποφευχθεί η αλλαγή του αιώνα με μια επιστροφή στην Segunda Division και κατά πάσα πιθανότητα μια επιστροφή σε ένα κομμάτι "ψωμί", έπρεπε να γίνουν αλλαγές και έγιναν με αφθονία.

Ο Ρουμάνος Διεθνής Cosmin Contra έφτασε για 2 εκατομμύρια ευρώ παρέχοντας τη πονηριά και την αμυντική σταθερότητα σαν δεξί μπακ, ενώ οι σέντερ μπακ Dan Eggen και Óscar Tellez ήρθαν από τη Celta Vigo και τη Valencia αντίστοιχα για να καλύψουν την ασταθής άμυνα της Alaves. Ο προπονητής Mane αποφάσισε επίσης να αλλάξει το τερματοφύλακα του με τον Martín Herrera να έρχεται από τα κατώτερα πρωταθλήματα της Αργεντινός.

Τα αποτελέσματα αυτής της αμυντικής επανάστασης ήταν πραγματικά αξιοσημείωτα. Βοηθούμενη από μια απόφαση να μεταβεί σε ένα σχηματισμό του 5-3-2 για να επιτρέψει στον Contra να παρέχει πλάτος στην επίθεση και να παραμένει υπεύθυνος και στο αμυντικό κομμάτι, η Alaves δέχτηκε μόλις 37 τέρματα τη σεζόν 1999-00 με τον Herrera να παίρνει το τρόπαιο Zamora για τα λιγότερα τέρματα στην κατηγορία. Ωστόσο το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της μεταμόρφωσης ήταν η θεαματική βελτίωση της θέσης της στο πρωτάθλημα. Η Alaves τερμάτισε στην έκτη θέση μόλις ένα βαθμό πίσω από την Real Madrid που διέθετε παίκτες όπως ο Raul, ο Fernando Morientes και ο Roberto Carlos όπως επίσης αξίζουν να σημειωθούν οι νίκες που πήρε εντός και εκτός έδρας με το ίδιο σκορ (1-0) απέναντι στη Barcelona που τους συνέτριψε με 7-1 την προηγούμενη σεζόν.

Η έκτη θέση έφερε μαζί και τη πρόκριση στο Κύπελλο UEFA και θα σήμαινε ότι η Alaves θα ξεκινούσε την πρώτη Ευρωπαϊκή πορεία της στα 79 χρόνια της ιστορίας της, μια εξαιρετική ανταπόδοση για τα 2 εκατομμύρια που ξόδεψε μόνο το προηγούμενο καλοκαίρι και τη συνεχιζόμενη απειλή της πτώχευσης. Ως αποτέλεσμα της επισφαλούς οικονομικής τους κατάστασης, η Alaves δεν θα μπορούσε να δαπανήσει ένα σημαντικό ποσό χρημάτων, αναγκάζοντάς την να πάρει με ελεύθερη μεταγραφή τον πρώην μέσο της Manchester United Jordi Cruyff, τον Ουρουγουανό επιθετικό Iván Alonso, τον αμυντικό της Roma Ivan Tomić και τον έμπειρο μπακ Delfi Geli.

Με ένα μεγαλύτερο ρόστερ στη διάθεση του και μια εύκολη προσαρμογή στο 5-3-2 του Mane η Alaves επιδίωξε να συνδυάσει μια άλλη χρονιά στο να είναι ανταγωνιστική στο εσωτερικό μέτωπο, ενώ όδευε προς μια Ευρωπαϊκή επιτυχία. Αναπόφευκτα η Alaves δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί με τα "μεγάλα αγόρια" στο πρωτάθλημα δεύτερη διαδοχική σεζόν, με τη Real να αρχίζει την εποχή των Galacticos υπό το νέο πρόεδρο Florentino Pérez και την Deportivo La Coruna του Diego Tristan, του Sergio και του Roy Makaay να πιέζουν τον Luis Figo και τη παρέα του σε όλη τη διαδρομή. Η Alaves τερμάτισε 10η στο πρωτάθλημα όμως τα Ευρωπαϊκα κατορθώματά της επρόκειτο να κατέπλητταν τους ειδήμονες και τους ίδιους τους διοικούντες του κλαμπ.

Μετά τις δύσκολες προκρίσεις της επί της Gaziantepspor, της Rosenborg και της Lillestrøm, η Alaves τέθηκε ενάντια σε μια περίφημα ταλαντούχα αλλά και παραδόξως αντιφατική ομάδα της Internazionale που περιλάμβανε τους Clarence Seedorf, Christian Vieri και Alvaro Recoba στις τάξεις της. Μετά το προβάδισμα που πήρε με τον Javi Moreno, η Inter πήρε τον έλεγχο με τον Recoba να βάζει δύο γκολ και τον Vieri άλλο ένα στον Herrera και να βάζει τους Ιταλούς με 3-1 μπροστά στο σκορ.

Ωστόσο σε αντίθεση με τη φήμη τους ως μια χαλύβδινη αμυντικά μονάδα, η Αλαβές στηρίχτηκε στην επίθεση της μέχρι εκείνο το σημείο στην αναμέτρηση πιέζοντας ψηλά στον αγωνιστικό χώρο και ανταμείφθηκε με δύο γκολ σε τρία λεπτά από τους Tellez και Alonso. Παρά την εκτεταμένη πίεση της Alaves το σκορ θα τελείωνε στο 3-3 με τα εκτός έδρας γκολ να δίνουν στην Inter το πλεονέκτημα με το δεύτερο αγώνα να γίνεται στο Giuseppe Meazza.

Αυτό που ακολούθησε ήταν αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην πρόσφατη ιστορία της Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Με τα 80.000 καθίσματα του Giuseppe Meazza να είναι σχεδόν τα πάντα κενά (η επίσημη συμμετοχή αναφέρεται σε ένα ευτελές νούμερο των 9845), η Alaves πήρε τη νίκη με 2-0 χάρη στα γκολ από τον Cruyff και τον Tomić στο τέλος για να εξασφαλίσει μια σύγκρουση στα προημιτελικά με την επίσης τότε εκπληκτική Rayo Vallecano.

Το αποτέλεσμα στο Μιλάνο φάνηκε να γεμίζει την Alaves με ανανεωμένο σθένος και πίστη στην ικανότητά τους που δεν υπήρχε νωρίτερα. Οι "Albiazules" άφησαν άνετα έξω τη Rayo πριν εκμηδενίσουν τη Kaiserslautern του Youri Djorkaeff με 9-2 στο σύνολο στον ημιτελικό για να φτάσουν στο πρώτο τους Ευρωπαϊκό τελικό. Αυτό που έμοιαζε αδιανόητο κατά την έναρξη της σεζόν (πόσο μάλλον όταν μαράζωνε στην Segunda Division μόλις τρία χρόνια νωρίτερα) είχε υλοποιηθεί. Η αντίπαλος της Alaves στον τελικό θα είναι μια ομάδα της Liverpool σε  ανοικοδόμηση υπό τον Gérard Houllier, ευλογημένος με έμπειρους παίκτες όπως ο Robbie Fowler και τα εξαιρετικά ελπιδοφόρα ταλέντα του Michael Owen και του Steven Gerrard.

Οδεύοντας αναμφισβήτητα στο μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της, η Alaves είχε την πεποίθηση ότι ύστερα από δεκαετίες ταλαιπωριών η ομάδα από τη Βασκική πρωτεύουσα έφτασε να είναι μαζί με τη Bilbao και τη Real Sociedad στη κορυφή του Βασκικού ποδοσφαίρου. Όμως δεν έμελλε να γίνει έτσι.

Παρά την εμφάνιση της ίδιας ανθεκτικότητας απέναντι στην Inter και την ίδια ικανότητα στο σκοράρισμα στην κυριαρχία της επί της Kaiserslautern, η Alaves υπέστη μια καταστροφική ήττα μετά από ένα αυτογκόλ από τον Geli στο 116ο λεπτό. Το παραμύθι ολοκληρώθηκε με ένα τραγικό τρόπο. Όμως τη δυναμική του συλλόγου την είδαν όλοι. Οι 15.000 οπαδοί της Alaves στάθηκαν στο ύψος τους απέναντι σε εκείνους της Liverpool δημιουργώντας μια φανταστική ατμόσφαιρα και εμπνέοντας την ομάδα τους σε μια απίστευτη απόδοση.

Σε όλη την Ευρωπαϊκή πορεία τους το Mendizorroza αποδείχθηκε ένα "φρούριο" και το δυναμικό υποστήριξης για τον σύλλογο ήταν τεράστιο. Έπειτα η Alaves επένδυσε στη νεοαποκτηθείσα φήμη της, τερματίζοντας έβδομη τη σεζόν 2001-2002, με την επιτυχία της να βασίζεται και πάλι στην σταθερή αμυντική της λειτουργία με μόλις 44 γκολ παθητικό. Όμως όσο γρήγορα αναβίωσε ψηλά, τόσο σύντομα συνετρίβη η Alaves πίσω στο έδαφος. Μετά την ήττα από την Besiktas στο δεύτερο γύρο του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 2002-03 υπέστη έναν ξαφνικό και συγκλονιστικό υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, δεχόμενη 68 γκολ και με τον Mane να απολύεται μετά από 31 παιχνίδια σε μια απελπισμένη, και τελικά μάταιη προσπάθεια να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Αναπόφευκτα οι μεγαλύτεροι παίκτες του συλλόγου συμπεριλαμβανομένων του Cruyff και του Geli αναχώρησαν για καινούργια βοσκοτόπια. Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας ξαφνικής πτώσης από τα ουράνια τα οικονομικά δεινά της Alaves επανήλθαν και ενώ επέστρεψε στην La Liga τη σεζόν 2005-06 υποβιβάστηκε ξανά στην Segunda. Μετά από την αγορά του συλλόγου ενός αμφιλεγόμενου Ουκρανού Dmitry Piterman, το κλαμπ έπεσε σε οικονομική καταστροφή, κήρυξε πτώχευση και παρότι επέζησε κατά την περίοδο 2007-2008 ύστερα από μια νίκη τη τελευταία αγωνιστική επί της Real Sociedad, υποβιβάστηκε στη Segunda B το 2009.

Ο Piterman πήδηξε γρήγορα από το καράβι και η διαχείριση του συλλόγου κατάφερε να σταθεροποιήσει τα πράγματα οικονομικά. Από το 2009 η Alaves παρέμεινε ανταγωνιστική στην Segunda Division B χωρίς να είναι σοβαρή υποψήφια για άνοδο.

Ενώ μια επανάληψη των μεθυστικών ημερών στις αρχες της δεκαετίας του 2000 μοιάζει απίθανη, η Alaves είναι και πάλι στο προσκήνιο μετά από την επιστροφή της στη La Liga τη φετινή σεζόν. Ανακοινώνοντας τις τιμές των εισιτηρίων για τη φετινή χρονιά, το τμήμα δημοσίων σχέσεων του συλλόγου δημιούργησε το σλόγκαν "El ascenso es posible con esta afición", το οποίο μεταφράζεται σε: «μια ανάβαση είναι δυνατή με την υποστήριξή σας».

Ελπίζοντας ότι θα είναι το ξεκίνημα μιας άλλης χρυσής εποχής, ο σύλλογος πρόκειται να πετάξει πίσω από μια νέα γενιά Albiazules χωρίς αυτή τη φορά να πετούν πολύ κοντά στον ήλιο. Μια μεγάλη αρχή θα είναι αν πάρει τη πρόκριση στο τελικό του Copa Del Ray κόντρα στη Celta αύριο το βράδυ.