Ebbsfleet United: Το πείραμα με τους οπαδούς να παίρνουν το ρόλο του ιδιοκτήτη

Δημήτρης Βαρσάνης


Υποτίθεται ότι θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες που έχει δει ποτέ το ποδόσφαιρο. Για πρώτη φορά στην ιστορία, θα δίνονταν ένας πραγματικός λόγος στους οπαδούς να διαχειριστούν έναν σύλλογο.

Θα μπορούσαν να ψηφίσουν δημοκρατικά για τα πάντα, από την αρχική ενδεκάδα έως το αν ή όχι θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία σε ένα 17χρονο στη πρώτη ομάδα. Το καλύτερο; κόστιζε μόνο 35 λίρες το χρόνο για να το πράξει, μια συμφωνία στα πρότυπα του καθενός. Αντί να παίζουν Football Manager για ώρες, δόθηκε η ευκαιρία στους οπαδούς να διαχειριστούν πραγματικά ένα κλαμπ. Αυτό συνέβη μέσω του εγχειρήματος του MyFootballClub που υποσχέθηκε πιθανούς χορηγούς όταν προτάθηκε για πρώτη φορά η ιδέα πριν από μια δεκαετία.

Αυτός που το εφηύρε ήταν ένας πρώην αθλητικός δημοσιογράφος Will Brooks με το MyFC να "σκάει" στη ποδοσφαιρική σκηνή τον χειμώνα του 2007 υποσχόμενος να φέρει επανάσταση στον τρόπο με το οποίο διεξάγεται το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Εντός δύο μηνών από την εμφάνιση του MyFC στο κοινό, ο Brooks είχε κατακλυστεί με ηλεκτρονικά μηνύματα και τηλεφωνήματα από την Κίνα έως την Ισπανία ερωτήσεις σχετικά με το πρότζεκτ του. Ήταν σαφές ότι είχε αξιοποιηθεί σε κάτι ιδιαίτερο που λίγοι διευθυντές μάρκετινγκ θα μπορούσαν ποτέ να το πράξουν.

Ο Brooks δεν πρόσφερε την τελευταία φανέλα ή μια κούπα με το σήμα πάνω αλλά μια ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα. Σε μια πρωτοφανή επίδειξη υποστήριξης στην ιδέα του Brooks πάνω από 53.000 άνθρωποι μετέφεραν το ενδιαφέρον τους για το πρότζεκτ του μέχρι τον Ιούλιο του 2007. Από αυτούς τους 53.000, πάνω από 23.000 πλήρωσαν την ετήσια συνδρομή των 35 λιρών. Μέσα σε ένα μήνα από την αποδοχή επενδυτών το MyFC μάζεψε πάνω από 500.000 λίρες.

Σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη για την ιδέα του, ο Brooks εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο με τις παρουσίες του στο Ηνωμένο Βασίλειο και στα ξένα ΜΜΕ. Σε μια συνέντευξη στο BBC, ο Brooks ενημέρωσε τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ότι τα μέλη του MyFC θα είχαν τη δυνατότητα να ψηφίζουν τις αρχικές ενδεκάδες, τους σχηματισμούς ακόμα και τη πολιτική στις μεταγραφές. Πάνω από 23.000 άτομα θα είχαν φωνή στη λειτουργία του συλλόγου και με τη λήψη αποφάσεων να παίρνονται ανεξάρτητα από το προπονητή, το κλαμπ θεωρητικά θα ήταν σε θέση να ανθίσει. Αυτή ήταν η λογική του Brooks τουλάχιστον.

Δεδομένου ότι ο αριθμός των επενδυτών αυξήθηκε, μια λίστα των πιθανών συλλόγων καταρτίστηκε με μερικούς στόχους να φαίνονται πολύ πιο πιθανοί από άλλους. Εμφανίστηκε ακόμα και η αισιοδοξία για τη Leeds United, τους "γίγαντες" του Yorkshire που τότε μαράζωναν στη League One και ήταν στην κορυφή της λίστας τους ακριβώς μπροστά από την Arsenal. Για μια περίοδο δύο μηνών το MyFC ενοχλούσε τους άλλους ενδιαφερόμενους επενδυτές για τη δυνατότητα επένδυσης στη Leeds United ή και εκείνους της Nottigham Forest. Μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη και το σοκ που αισθάνθηκαν κάποιοι από εκείνους τους επενδυτές όταν ανακοινώθηκε ότι το MyFC είχε αγοράσει την Ebbsfleet United, άλλοτε Gravesend και Northfleet FC (ομάδα της Conference).

Παρ 'όλα αυτά τα χρήματα που καταβλήθηκαν για τη χρονιά και η συντριπτική πλειοψηφία των επενδυτών αποφάσισε να μείνει έξω. Δεν ήταν στη League One όμως ήταν μια αρχή. Οι ρίζες της Ebbsfleet χρονολογούνται από 1890, η οποία επισυνάπτεται κάποια μορφή αίγλης στο σύλλογο. Σε συνδυασμό με αυτό ο τότε προπονητής της Fulham Roy Hodgson είχε αγωνιστεί για τον σύλλογο 59 φορές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, οπότε τουλάχιστον η Ebbsfleet είναι ένας λόγος να βρεις καλές παμπ. Αφήνοντας τα αστεία γεγονότα στην άκρη, το πρώτο ποδοσφαιρικό πείραμα χρηματοδοτούμενο από το κόσμο είχε αρχίσει και τα πράγματα θα έπαιρναν μια ενδιαφέρουσα τροπή πολύ γρήγορα.

Η δυνατή αρχή

οι αρχικές αντιρρήσεις μεταξύ ορισμένων επενδυτών ότι η Ebbsfleet ήταν πολύ μακριά από τη Leeds United κάμφθηκαν από το 90 % των επενδυτών που ενέκρινε το MyFC να την αγοράσει με 635.000 λίρες τον Ιανουάριο του 2008. Εκείνες ήταν συναρπαστικές και συχνά τραυματικές περιόδους για την Ebbsfleet. Ο σύλλογος διακατέχονταν με χρέη για πολλά χρόνια. Με την υποστήριξη του MyFC, η Ebbsfleet γλίτωσε τη πτώχευση και της δόθηκε ένα μικρό "παραθυράκι για την επερχόμενη μεταγραφική περίοδο.

Ο προπονητής της Ebbsfleet Liam Daish δύσκολα μπορούσε να κρύψει τη χαρά του λέγοντας στους δημοσιογράφους:"Ως οπαδός του ποδοσφαίρου πιστεύω ότι η ιδέα του MyFootballClub είναι φανταστική. Ως προπονητής ανυπομονώ να ανταποκριθώ στην πρόκληση αυτού του πρότζεκτ με χιλιάδες μέλη να παράγουν μια ομάδα που κερδίζει. Ο Alan Kimble (βοηθός προπονητή) και εγώ είμαστε 100 % αποφασισμένοι να δουλέψουμε σε αυτό το έργο. "

Αν και αρχικά προτάθηκε ως βάση το Διαδίκτυο στο οποίο οι 20.000 επενδυτές θα έπαιρναν λόγο στη λειτουργία του συλλόγου, η πραγματικότητα αποδείχθηκε σύντομα πολύ διαφορετική. Δεδομένου των σχετικά "σκοτεινών" πρωταθλημάτων που συμμετείχε η Ebbsfleet, λίγοι επενδυτές είχαν τις απαιτούμενες γνώσεις για να γνωρίζουν ποιους παίκτες πρέπει να πάρει, πόσο μάλλον να διαλέξουν την αρχική ενδεκάδα. Η αρχική απόφαση του MyFC τότε ήταν να επιτρέψει στο προπονητή Liam Daish να ακολουθήσει τη δική του πολιτική στις μεταγραφές και στην ενδεκάδα σε αντίθεση με τις αποφάσεις του κοινού.

Παρά το γεγονός ότι απείχε κατά πολύ από αυτά που πήραν ως υπόσχεση, η συγκεκριμένη απόφαση είχε ως αποτέλεσμα σε ορισμένες βραχυπρόθεσμες επιτυχίες. Εκείνη την χρονιά η Ebbsfleet κατέκτησε το FA Trophy, με τη νίκη της στο Wembley να διασφαλίζει ότι το πρότζεκτ του MyFC παρέμεινε και κάποια στιγμή θα μονοπωλούσε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Έπειτα πήρε και ένα δεύτερο τρόπαιο με μια νίκη με 4-0 επί της Cray Wanderers στο Senior Cup Kent. Δύο τρόπαια σε λιγότερο από έξι μήνες ήταν ένα σπουδαίο ξεκίνημα για τους πολλούς επενδυτές. Ωστόσο το ποδόσφαιρο είναι ένα άστατο άθλημα και η 11η θέση στο πρωτάθλημα μετρίαζε τα πανηγύρια των πολλών μελών του MyFc, οι οποίοι περίμεναν από την ομάδα τους να διεκδικήσει την άνοδο. Ως εκ τούτου η άνοδος έγινε μια προτεραιότητα την επόμενη σεζόν.

Τον Αύγουστο του 2008 δόθηκε εν τέλει στα μέλη του MyFC η πρώτη τους πραγματική γεύση του πώς είναι να τρέχεις έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο, όταν η Bristol City (ομάδα της Championship) έκανε μια προσφορά 140000 λιρών για τον επιθετικό τους John Akinde. Στη πρώτη δημοκρατική διαδικασία, πάνω από το 82% των οπαδών ενέκριναν τη μεταγραφή.

Η μεταγραφή του Akinde επέτρεψε στο προπονητή τους Liam Daish να διατηρήσει τον πυρήνα της ομάδας του, πολλοί από τους οποίους τελείωναν τα συμβόλαια τους στο τέλος της σεζόν. Το ακόμα πιο συναρπαστικό είναι ότι τα μέλη έδωσαν 20.000 λίρες για να υπογράψουν τον Michael Gash από τη Cambridge City. Φυσικά ικανοποιημένο με το πώς πήγαινε η διαδικασία, το MyFC ανακοίνωσε ότι την επερχόμενη σεζόν θα γινόταν για πρώτη φορά η επιλογή της ενδεκάδας από το κοινό, με το Μάρτιο να προτείνεται ως προκαταρκτική ημερομηνία. Πριν συμβεί όμως αυτό "χτύπησε" η καταστροφή.

Λιγότερα λεφτά, περισσότερα προβλήματα

Όπως γίνεται συχνά σε κάθε περίπτωση ο αρχικός ενθουσιασμός πίσω από μια νέα ιδέα άρχιζε να φθίνει. Από το Σεπτέμβριο του 2008, μόλις ένα μήνα μετά τη μεταγραφή του Akinde, οι εφημερίδες άρχισαν να βγάζουν ρεπορτάζω σχετικά με τη μείωση των ενεργών μελών στην ιστοσελίδα του MyFC. Τα ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή εκείνοι οι οπαδοί που υποστήριζαν την Ebbsfleet από τις ημέρες της ως Gravesend και Northfleet, άρχισαν να εγείρουν ανησυχίες για την ικανότητα του MyFC να χρηματοδοτεί το σύλλογο. Από τις αρχές Ιανουαρίου, αναφέρθηκε ότι μόλις πάνω από 9.000 συνδρομητές πλήρωσαν συνδρομή για εκείνο το έτος, μια μακρινή απόσταση από τους 15.000 που προηγουμένως έβαλαν λεφτά. Οικονομικά βρισκόταν σε μια χαμηλή περίοδο και η δραστηριότητα του συλλόγου στην μεταγραφική αγορά ήταν υποτονική.

Παρ 'όλα αυτά το έργο του MyFC συνεχίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τον Απρίλιο του 2009 τα μέλη του MyFC επέλεξαν μέσω ψηφοφορίας για τον χορηγό της φανέλας για την επερχόμενη σεζόν μαζί με ορισμένες αποφάσεις σχετικά με το σχεδιασμό της. Σε συνδυασμό με αυτό, εμφανίστηκαν περισσότερες εκστρατείες για συγκέντρωση χρημάτων για να διασφαλιστεί το μέλλον του συλλόγου. Παρά το γεγονός ότι παρέμενει η δημοκρατική διαδικασία, όλο και περισσότερα μέλη γκρίνιαζαν για τα μετρητά που έβαζαν στον σύλλογο ενώ εκείνος μαράζωνε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα.

Οι εντάσεις ανέβηκαν όταν τον Οκτώβριο του 2010 οι οπαδοί του MyFC πήραν τον έλεγχο από τον Daish στη μεταγραφική του πολιτική. Από τότε και για κάθε προτεινόμενη μεταγραφή ή  πώληση έπρεπε να συζητηθεί με τα μέλη του MyFC 48 ώρες νωρίτερα. Περιττό να πούμε ότι τόσο ο Daish όσο και ο γραμματέας του κλαμπ αντιτάχθηκαν σε αυτή την απόφαση όμως δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα.

Ο κύριος υπεύθυνος για τη γέννηση του MyFC Brooks χώρισε την εταιρεία από το πρότζεκτ αναφέροντας τις αδιάλλακτες διαφορές. Ο Daish και η ομάδα της Ebbsfleet έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν όμως με λίγα χρήματα στη διάθεση τους βρέθηκαν να παλεύουν για τον υποβιβασμό. Την τελευταία αγωνιστική της σεζόν η Ebbsfleet έπεσε στη Conference South. Το πείραμα του MyFC παρέπαιε και τα υπόλοιπα μέλη το γνώριζαν.

Η βάση των συνδρομητών του MyFC έπεσε στα 3.500 μέλη ύστερα από μια απόφαση για την αύξηση των συνδρομών στις 50 λίρες το χρόνο. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε υπό το φως της οικονομικής κατάστασης της Ebbsfleet απεμπλουτίζοντας περαιτέρω τις πιθανότητες του MyFC να ζήσει. Ωστόσο εκείνοι που έμειναν στο πρότζεκτ απέδειξαν την πίστη τους, συνεισφέροντας να συγκεντρώσουν αρκετά χρήματα για να φέρουν δύο έμπειρους παίκτες για την επερχόμενη χρονιά στη Conference South, στην οποία πρέπει να πούμε ότι η Ebbsfleet απέδωσε πάνω από όλες τις προσδοκίες.

Στις 15 Μαΐου του 2011 η Ebbsfleet κέρδισε το τελικό των πλέι - οφ της Conference South με 4-2 εναντίον της Farnborough και ανέβηκε ξανά στη Conference. Ένα βαρυσήμαντο γεγονός που δυστυχώς αποδείχθηκε ότι είναι η τελευταία δόξα του MyFC. Στις 23 Δεκεμβρίου του 2011 ανακοινώθηκε ότι η Ebbsfleet χρειαζόταν 50.000 λίρες μέχρι το τέλος της σεζόν 2011-12 ή θα υπήρχε ο κίνδυνος να σταματήσει τις δραστηριότητές της. Ενώ βρέθηκαν αυτά τα χρήματα για να εξορκίσει την πτώχευση, το MyFc άρχισε να αναζητά νέους ιδιοκτήτες για τον σύλλογο. Μέσα σε ένα χρόνο η Ebbsfleet δεν άνηκε και επίσημα στα χέρια του MyFC.

Στις αρχές του 2013 το MyFc πούλησε το 75 % των μετοχών της Ebbsfleet United σε μια θυγατρική εταιρεία του Κουβέιτ με επικεφαλής τον Peter Varney (πρώην διευθύνων σύμβουλος της Charlton) για λίγο πάνω από 10000 λίρες. Εκείνοι που κόλλησαν με το πρότζεκτ του MyFC μέχρι τέλος τους δόθηκαν κάποια αποζημίωση και έφυγαν με την ελπίδα ότι πήραν τη σωστή απόφαση.

Τρία χρόνια αργότερα ο Liam Daish πήγε σε νέα βοσκοτόπια και η KSL έσβησε τα χρέη της Ebbsfleet και υποσχέθηκε ένα καινούργιο γήπεδο για την ομάδα της National League South. Όσο για το MyFC; έγινε χορηγός στη Slough Town και προς το παρόν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι σκέφτεται να κάνει κάτι πιο σημαντικό στο μέλλον.

Αποτίμηση

Ενα πρότζεκτ που συχνά χαρακτηρίζεται ως υπερβολικά φιλόδοξο και τελείως αφελές, είναι πάρα πολύ εύκολο να το πεις αυτό για το πρότζεκτ MyFc. Ανάμεσα στα άρθρα εντυπωσιασμού σχετικά με το πώς το MyFc επιδίωκε να φέρει την επανάσταση στο ποδόσφαιρο, πολλοί οπαδοί και δημοσιογράφοι ξέχασαν πραγματικά το τι εκπροσωπεί αυτό το πρότζεκτ. Το MyFc δεν ήταν ένα Championship Manager. Ήταν η απόδειξη ότι οι σύγχρονοι οπαδοί αισθάνθηκαν εντελώς αποσυνδεδεμένοι από τις ποδοσφαιρικές τους ομάδες, ένα συναίσθημα που συνέχιζε να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια.

Το MyFc ήταν η απόδειξη ότι μερικοί οπαδοί έγιναν εκκεντρικοί ιδιοκτήτες χωρίς καμία πίστη σε μια ομάδα και οι υπόλοιποι συνδρομητές του ήταν πιστοί. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ ήταν η απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζουμε είναι ικανό να αλλάξει όμως αυτή η αλλαγή πρέπει να προέλθει από τους οπαδούς του και όχι από τους κερδοφόρους διευθυντές.

Δυστυχώς οι πραγματικοί στόχοι του MyFc ποτέ δεν καρποφόρησαν. Οι τύχες της Ebbsfleet ήταν μικτές και σε ένα σημείο ο σύλλογος βρισκόταν σε πραγματικό κίνδυνο χρεοκοπίας. Οι συνδρομητές  συχνά ένιωθαν σαν "αγελάδες" μετρητών και εκείνοι που έτρεχαν το σύλλογο αγανάκτησαν με τη δύναμη του απρόσωπου έργου του MyFc. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτό το πείραμα απέτυχε όμως δεν μπορεί να πεις και με σιγουριά ότι ήταν λανθασμένο.