Red Star Paris: Ο άλλος σύλλογος του Παρισιού

Δημήτρης Βαρσάνης


Η συζήτηση για ποδόσφαιρο στο Παρίσι περικλείεται από την Paris Saint Germain. Το σύνολο του Unai Emery αν και φέτος δεν δείχνει τόσο πολύ τη παντοδυναμία της, τη τελευταία πενταετία κυριαρχεί στο Γαλλικό ποδόσφαιρο, ενώ και στο Champions League χρόνο με το χρόνο προσπαθεί να κάνει μια πρόοδο και είναι δύσκολο να δούμε το κλαμπ χρηματοδοτούμενο από το Κατάρ να σταματά δεδομένου της οικονομικής της δύναμης.

Ωστόσο στις σκιές του Parc des Princes υπάρχει και άλλο ένα κλαμπ από το Παρίσι που σημειώνει πρόοδο στη Γαλλία με μια πλούσια ιστορία που επισκιάζει τα 44 χρόνια ύπαρξης της PSG.

Η Red Star Football Club ιδρύθηκε 120 χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 21 Φεβρουαρίου του 1897, μόλις 25 χρόνια μετά την αρχαιότερη ποδοσφαιρική ομάδα της Γαλλίας τη Le Havre και τρία χρόνια μετά την ένταξη των ποδοσφαιρικών ενώσεων. Ο ιδρυτής της Red Star Club Français - όπως ήταν τότε γνωστή - ήταν ο Jules Rimet, ο πρώην πρόεδρος της FIFA και της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όντας γιος ενός παντοπώλη είχε μια ισχυρή σύνδεση με την εργατική τάξη και σε αντίθεση με άλλους συλλόγους στη Γαλλία, αρνήθηκε να κάνει διακρίσεις εις βάρος μελών του συλλόγου με βάση την κλάσση τους, ένα ιδανικό που εξακολουθεί να εκπροσωπείται στην ταυτότητα του συλλόγου ως μια ομάδα της εργατιάς.

Η Red Star προσχώρησε στην τρίτη κατηγορία της Union des Sociétés Françaises des Sports Athlétiques (USFSA) το 1898, αλλά ανήλθε στην πρώτη κατηγορία υπό την καθοδήγηση του Rimet το 1904. Ο σύλλογος άλλαξε το όνομά του σε Red Star Amical Club ύστερα από μια συγχώνευση με την Amical Football Club και πήγε στη Grenelle για τρία χρόνια πριν κινηθεί στο Saint-Ouen όπου ο σύλλογος εξακολουθεί να διαμένει.

Με την USFSA να γίνεται όλο και πιο αποδιοργανωμένο, η Red Star προσχώρησε στη Ligue de Football Association το 1910 σε μια παραγωγική περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Το 1912 η Red Star κατέκτησε το πρώτο της τρόπαιο στην έκδοση της Ligue Nationale και ήταν φιναλίστ στο Trophée de France.

Η Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1919 με τον Rimet να ανακηρρύσεται ο αρχικός πρόεδρος και ο Ερυθρός Αστέρας να γίνεται όλο και πιο δυνατός παίρνοντας τέσσερα Coupe de France.

Με τους Γαλλικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους να ψηφίζουν συντριπτικά υπέρ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ο Ερυθρός Αστέρας ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της French Division 1 (τώρα Ligue 1) το 1932. Το επαγγελματικό πρωτάθλημα που ονομάστηκε National περιείχε ομάδες όπως η Nice, η Nimes, η Rennes και η Sochaux με δύο πρωταθλήματα των δέκα ομάδων. Οι τρεις τελευταίες ομάδες από κάθε πρωτάθλημα υποβιβάζονταν ενώ οι δύο νικητές κάθε κατηγορίας συναντιόντουσαν στο μεγάλο τελικό.

Η Olympique Lillois από την Λιλ κέρδισε τον πρώτο τίτλο, ενώ η Red Star ταλαιπωρήθηκε και υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Ωστόσο ξαναγύρισε πίσω με τη πρώτη της προσπάθεια και πήρε τον τίτλο του πρωταθλήματος το 1936. Η Red Star υπέστη μια παρόμοια μοίρα τη σεζόν 1938-1939, υποβιβάστηκε πριν πανηγυρίσει άλλο ένα πρωτάθλημα. Το 5ο Coupe de France ακολούθησε το 1942 για το σύλλογο όμως η τροπαιοθήκη θα στεγνώσει μετά από αυτό το τίτλο.

Η Red Star έγινε ένα "ασανσέρ" μεταξύ των πέντε κορυφαίων κατηγοριών του Γαλλικού ποδοσφαίρου πριν χτυπήσει πάτο το βαρέλι και πέσει στην έκτη κατηγορία το 2003. Με τον σύλλογο να είναι στα γόνατα του, ο Eric Charrier παρέδωσε άμεσα τη θέση του ως πρόεδρος στον Bruno Davoine.

Η άνοδος στη πέμπτη κατηγορία το 2006 αμέσως ακολουθήθηκε από άλλη μια προώθηση στη τέταρτη κατηγορία μια χρονιά αργότερα. Οι Παριζιάνοι έμειναν στην τέταρτη κατηγορία του Γαλλικού ποδοσφαίρου μέχρι το 2011 όταν ανέβηκε στη Championnat National.

Η Red Star εξακολουθούσε να βασίζεται σε μια τεράστια "δεξαμενή" ποδοσφαιριστών στην ακαδημία της για την πρώτη ομάδα, αν και σπάνια έκαναν μια εμφάνιση πριν ορμήξουν να τους πάρουν μεγαλύτερα κλαμπ. Οι Abou Diaby και Moussa Sissoko είναι δύο παραδείγματα Διεθνών που εκπροσώπησαν την ακαδημία της Red Star.

Ο Alex Song μεγάλωσε σε ένα επίπεδο με θέα το στάδιο της Red Star το Stade Bauer και ο μέσος πάρθηκε γρήγορα μετά τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις σε μια δοκιμή, παρόλο που ο ίδιος προχώρησε στη Bastia μόλις στα 13 του με το ταλέντο του να είναι πολύ εμφανές.

Το 2014 ο Ερυθρός Αστέρας ανέβηκε στη Ligue 2 ως πρωταθλητής υπό την ηγεσία του προπονητή Sébastien Robert και του προέδρου Patrice Haddad ο οποίος πήρε τη σκυτάλη από το Davione. Η πρωτιά ήταν πιο γλυκιά μιας και η Red Star τερμάτισε τέσσερις βαθμούς πάνω από τη τοπική της αντίπαλο Paris FC, τελειώνοντας τη χρονιά με τέσσερις συνεχόμενες νίκες συμπεριλαμβανομένου μιας νίκης με 8-0 τη τελευταία αγωνιστική επί της Chambly.

Ο Kévin Lefaix - που συνείσφερε με ένα χατ-τρικ εναντίον της Chambly - τελείωσε τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ στη Championnat National με 21 τέρματα, τα ίδια με τον Pape Sane της Bourg-Peronnas. Ο Lefaix είναι ένα τυπικό παράδειγμα της ομάδας της Red Star η οποία είναι χτισμένη γύρω από έμπειρους αγωνιστές που έμαθαν την τέχνη τους στις χαμηλότερες κατηγορίες του Γαλλικού ποδοσφαίρου.

Ο τότε 32χρονος επιθετικός προσχώρησε στον Ερυθρού Αστέρα τον Ιούλιο του 2013, ύστερα από τις περίοδους στην AS Vitré, στη US Orleans και στη Poire-sur-Vie. Ο Lefaix ήταν ένας από τους εννέα Γάλλους με ηλικία 30 άνω στην ομάδα του Ερυθρού Αστέρα εκείνης της σεζόν. Ο μεγαλύτερος ήταν ο 37χρονος αρχηγός Samuel Allegro ο οποίος πήγε στη Le Mans την επόμενη χρονιά.

Ωστόσο δεν διέθετε παίκτες που πέρασαν τη καριέρα τους στις χαμηλότερες κατηγορίες του Γαλλικού ποδοσφαίρου. Για έναν παίκτη ιδίως η χωρητικότητα των 10.000 θέσεων του Stade Bauer πρέπει να είναι πολύ οικείο σε σύγκριση με το Old Trafford όπου συνήθιζε να παίζει.

Ο David Bellion γεννήθηκε στο Παρίσι όμως ανακαλύφθηκε από την ακαδημία της AS Cannes, πριν μετακομίσει στην Αγγλία για να ενταχθεί στη Sunderland χωρίς να κάνει καμία εμφάνιση στο πρωτάθλημα. Μετά από δύο χρόνια στη Sunderland ο Bellion πήγε στη Manchester United με ελεύθερη μεταγραφή για να παίξει μαζί με τους Cristiano Ronaldo, Paul Scholes και Ryan Giggs.

Όπως ήταν αναμενόμενο, δεδομένης της παρουσίας των Ruud van Nistelrooy, Louis Saha, Wayne Rooney και Diego Forlan, ο Bellion βρήκε τις ευκαιρίες του στην πρώτη ομάδα περιορισμένες στο Old Trafford. Οι δανεισμοί του στη West Ham United και στη Nice οδήγησαν σε μια μόνιμη κίνηση στους "αετούς" το 2006 όπου στέφθηκε ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου και αυτό τον κατεύθυνε σε μια μεταγραφή στη Bordeaux.

Τα επτά χρόνια στη Bordeaux ολοκληρώθηκαν το 2014 και χωρίς κανένα σύλλογο ο 32χρονος τότε επιθετικός επέστρεψε στο Παρίσι για να υπογράψει στον Ερυθρό Αστέρα στη τρίτη κατηγορία και να βάλει οκτώ γκολ.

Ο Hameur Bouazza είναι ένας άλλος παίκτης που υπέγραψε στον Ερυθρό Αστέρα με εμπειρία από κορυφαίες κατηγορίες μετά από μια νομαδική σταδιοδρομία. Ο Αλγερινός έπαιξε στην Αγγλία για τις Watford, Swindon, Fulham, Charlton, Birmigham, Blackpool και Milwall, στην Τουρκία για την Sivasspor, στην Κύπρο για την Ομόνοια και στην Ισπανία για τη Santander πριν φτάσει στη Red Star μέσω του συλλόγου της Αλγερίας ES Sétif βάζοντας πέντε γκολ.

Ακόμα εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν ο 23χρονος κεντρικός αμυντικός Pierrick Cros ο οποίος έπαιξε ένα παιχνίδι για τη Saint-Étienne, ο 34χρονος τερματοφύλακας Vincent Plante ο οποίος αγωνίστηκε τόσο για τη Cannes και τη Caen και ο 24χρονος μέσος Florian Makhedjouf ο οποίος έπαιξε με τη PSG στο Europa League.

Προπονητής της από το 2015 είναι ο Rui Almeida και πέρυσι την κατεύθυνε στην αξιοθαύμαστη 5η θέση της Ligue 2. Ο Almeida είναι μέρος μιας συναρπαστικής καλλιέργεια Πορτογάλων προπονητών όπως ο Leonardo Jardim της Monaco και έχει εμπειρία ως βοηθός στον Παναθηναϊκό και στη Sporting Braga.

Ενώ η Paris Saint Germain δεν θα κρυφτεί στην προοπτική του να ανέβει ο γείτονας της στη Ligue 1, μόνο αυτή, η Saint-Étienne, η Lille και η Marseille μπορούν να παινεύονται ότι έχουν περισσότερα τρόπαια από τα πέντε Coupe de France του Ερυθρού Αστέρα.

Η επιστροφή στην κορυφαία κατηγορία για πρώτη φορά από το 1975 μοιάζει απίθανη τώρα, αλλά όντας πίσω παίζοντας μαζί με τις Le Havre, Valenciennes και Auxerre είναι μια απόδειξη για το επίτευγμα του Ερυθρού Αστέρα δεδομένου ότι βρισκόταν στη κατώτερη κατηγορία του Γαλλικού ποδοσφαίρου 14 χρόνια νωρίτερα.