Lukas Podolski: Ο αινιγματικός "θρύλος" της Εθνικής Γερμανίας

Δημήτρης Βαρσάνης

Η σταδιοδρομία του Lukas Podolski ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήταν παράδοξη και αντιφατική. 

Κάπως αντιφατικό από μόνο του, ο Lukas Podolski είναι από όλες τις απόψεις ένας εξαιρετικά απλός άνθρωπος. Μετά το ντεμπούτο του στην Εθνική όταν αγωνιζόταν στη FC Köln το 2003 και εν συνεχεία να ξανακαλείται σε κάθε διοργάνωση, ο Podolski περιγράφηκε από τον προπονητή της ακαδημίας ως «δεν είναι καλός στο κεφάλι», μια παρατήρηση που τώρα θα προκαλεί σημαντική αγανάκτηση στη Γερμανία. Ανεξάρτητα από το αν υπήρχε κάποια αλήθεια στη συγκεκριμένη αξιολόγηση των γνωστικών ικανοτήτων του, ο Podolski συνήθως φαινόταν να έχει μια απλή και σχεδόν παιδιάστικη προσέγγιση στο ποδόσφαιρο: κατά προτίμηση λαμβάνει την μπάλα στο τελευταίο τρίτο και τελειώνει τη φάση με ένα σουτ προς τα αντίπαλα δίχτυα.

Αν και σπάνια γινόταν λόγος για τα γκολ στην καριέρα του, το αληθινό μεγαλείο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί επάρκεια σε περισσότερα από ένα στάδια. Συγκρίνετε τον Podolski σε συλλογικό και σε Διεθνές επίπεδο με τους Thomas Muller, Miroslav Klose και Mario Gomez και η ολόπλευρη συμβολή του στον αγωνιστικό χώρο υστερεί σε πολλούς τομείς. Αυτό δεν μπορεί να εξηγήσει πώς πέρα από τον Klose, ο Podolski έχει περισσότερες συμμετοχές και έχει βάλει περισσότερα τέρματα από οποιονδήποτε από αυτούς και μάλιστα από πολλούς παλιούς παίκτες που έγραψαν ιστορία στη Die Mannschaft.

Το πώς ο Podolski έγινε ένας μύθος στην Εθνική Γερμανίας πρέπει κάποιος να κάνει μια έντονη διάκριση μεταξύ των συνεισφορών του στους συλλόγους και τις εμφανίσεις του στην Εθνική ομάδα. Μια από τις μεγάλες αντιφάσεις της καριέρας του είναι ότι ενώ υστερούσε σε επίπεδο συλλόγων, ο Podolski ήταν σχεδόν πάντα σε θέση να ενισχύσει τη φήμη του στη Διεθνή σκηνή.

Οι περισσότεροι παίκτες δυσκολεύονται ψυχολογικά με τις πιέσεις και τα συναισθήματα τους όταν εκπροσωπούν τη χώρα τους, ακόμη και αν οι επιδόσεις τους στις ομάδες είναι φανταστικές. Ομοίως είναι σπάνιο ένας ποδοσφαιριστής που έχει ελάχιστο ρόλο στο κλαμπ του να συνεχίζεται να καλείται στην Εθνική του ομάδα σκεπτόμενοι ότι οι εμφανίσεις στους συλλόγους είναι ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια της επιλογής του.

Με τον Podolski ωστόσο δεν ισχύουν οι συνήθεις κανόνες του ποδοσφαίρου. Όταν πραγματοποίησε την τελευταία εμφάνισή του για τη Γερμανία την Τετάρτη το βράδυ (ξεκίνησε για πρώτη φορά με το περιβραχιόνιο του αρχηγού απέναντι στην Αγγλία στο Signal Iduna Park της Dortmund), θα έκανε την 130η εμφάνιση του με τη Die Mannschaft πολύ νωρίτερα από αρκετά πιο φημισμένους ποδοσφαιριστές όπως ο Bastian Schweinsteiger, ο Manuel Neuer και ο Philipp Lahm. 

Κανείς δεν κάνει τόσες εμφανίσεις για τη Γερμανία χωρίς να έχει ένα μεγάλο ταλέντο ούτε να έχει βάλει περισσότερα γκολ από τον Jurgen Klinsmann, Rudi Völler και Karl Heinz-Rummenigge.. Παρ 'όλα αυτά στο διάστημα που o Podolski αποκόμισε αυτό το διακεκριμένο Διεθνές ρεκόρ (και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο για να μην ξεχνάμε) απέτυχε να αποδώσει σε διάφορα κλαμπ της δυναμικής της Bayern Munich, της Arsenal και της Inter.

Αυτή η ασυνήθιστη κατάσταση μπορεί εν μέρει να αποδοθεί στο προπονητή του και στη διαχείριση του. Ο Podolski έχει περίφημα καλές σχέσεις με τον εκλέκτορα της Εθνικής Γερμανίας Joachim Low, ο οποίος μπροστά από τον φιλικό αγώνα της Τετάρτης στο Ντόρτμουντ αποθέωσε τον 31χρονο ως «έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έβγαλε ποτέ η Γερμανία». Υπάρχει και μια άλλη αντίφαση στα λεγόμενα του γιατί ο Podolski στην πραγματικότητα γεννήθηκε στο Γκλίβιτσε της Πολωνίας και υποτίθεται ότι ήταν πρόθυμος να παίξει για τη χώρα του μέχρι να αγνοηθεί από τον τότε προπονητή του Pawel Janas στη χρονιά της αποκάλυψης του. 

Η Γερμανία βρήκε την ευκαιρία να τον “αρπάξει” και είχε για προπονητή τον Löw είτε ως βοηθό είτε ως κανονικό για 13 χρόνια από τότε που εμφάνισε το “τόξο” του. Για όποιον τον παρακολουθούσε και σε σύγκριση με τις επιδόσεις του Podolski στους συλλόγους του, είναι σαφές ότι ο Low έπαιρνε το κάτι παραπάνω απ 'αυτόν και άλλοι προπονητές δεν κατάφερναν να το προκαλέσουν.

Ο Podolski δεν επρόκειτο ποτέ να γινόταν ο ιδανικός Γερμανός ποδοσφαιριστής όμως με κάποιο τρόπο κατάφερνε να βρει ένα παραπάνω κίνητρο στην εθνική ομάδα από τους συλλόγους του, ίσως εκτός από την αγαπημένη του Köln. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της δεκαετίας του στη Die Mannschaft ο Low τον χρησιμοποιούσε ως εξτρέμ, επιθετικό και αριστερό μέσο και ο Podolski εμφάνισε την ευελιξία στη χώρα του, την οποία δεν την έδειχνε πρώτα στη Bayern, εν συνεχεία στην Arsenal και κατά τη διάρκεια της άγονης περιόδου του στην Inter.

Όμως και πάλι αυτό δείχνει ότι αντί να περιορίζεται εγγενώς, ο Podolski ήταν πάντα σε θέση να προσαρμόσει το παιχνίδι του με το σωστό είδος επικοινωνίας και διδασκαλίας. Ο Joachim Low τον αντιλαμβανόταν καλύτερα από όλους τους προπονητές των συλλόγων του και έτσι το αφεντικό της Γερμανίας βρήκε μια πιο ολοκληρωμένη λύση στο αίνιγμα της αξιοποίησης των ικανοτήτων του Podolski.

Τούτου λεχθέντος υπάρχουν και άλλα αντιφατικά στοιχεία της καριέρας του Podolski που τον κάνουν να μοιάζει σαν ένα πραγματικό αίνιγμα. Τα ζητήματα της θέσης του σε επίπεδο συλλόγων ήταν περίεργα και αντιφατικά, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι με τη Γερμανία έδειξε ότι θα μπορούσε θεωρητικά να τα κάνει όλα. Κατά τη διάρκεια των δύο επιτυχημένων περιόδων του με τη Köln χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός αστέρων, αλλά όταν μετακόμισε στην Arsenal δυσκολεύτηκε να αναπαράγει αποτελέσματα ως εξτρέμ  ακόμα και μετά από πολλές προσπάθειες για να καλλιεργήσει το συγκεκριμένο ρόλο.

Έχοντας φτάσει στον απόηχο της αποχώρησης του Robin van Persie πολλοί οπαδοί των Gunners σκέφτηκαν ότι ο Podolski θα είναι ο πιο φυσικός διάδοχος του από τον Olivier Giroud. Περιέργως όμως ο Podolski άφησε ένα πολύ μικρό αντίκτυπο μπροστά και έτσι ο ίδιος βρέθηκε παρακάμπτεται στην αριστερή πλευρά όπου - παρά την αξιοπρεπή επιστροφή του στα γκολ - ταλαιπωρούνταν με τα αμυντικά καθήκοντά του και συχνά με το περιφερειακό του ρόλο.

Κάποιος θα μπορούσε να το θέσει αυτό κάτω από τα αποκλίνοντα συστήματα που έπαιζε ή στην αυθαίρετη διαφορά στη ταχύτητα και στην σωματικότητα μεταξύ της Bundesliga και της Premier League. Στην πραγματικότητα ήταν δύσκολο να θέσεις το δάκτυλο στο ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα του Podolski και δεν κατάφερε να διαπρέψει. Μερικοί έλεγαν ότι ήταν πολύ αργός όμως μια τόσο θεμελιώδης αδυναμία σίγουρα θα τον παρεμποδίζε σε Διεθνές επίπεδο (παρεμπιπτόντως κατέχει επίσης το ρεκόρ για το γρηγορότερο γκολ της Εθνικής Γερμανίας).

Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν βλέπει αρκετά γήπεδο όμως αναπόφευκτα θα “έτρωγαν” τα λόγια τους όταν σκόραρε με δυνατά σουτ από πολύ μακρινή απόσταση. Οι περισσότεροι εν τέλει έκριναν ότι δεν είχε ούτε τη συγκέντρωση, ούτε την στάση που χρειάζεται για να δώσει το έναυσμα κάτι το οποίο φαινόταν εξαιρετικά σκληρό για έναν παίκτη ο οποίος πήρε μεταγραφές σε τέτοιου υψηλού προφίλ ομάδων. Ίσως να υπήρχε μια δόση αλήθειας σε αυτό, όμως μια Διεθνής διοργάνωση απαιτεί λιγότερο αντοχή από μια πλήρης χρονιά με έναν σύλλογο και σίγουρα κατά τη διάρκεια του χρόνου στην Arsenal η φυσική του κατάσταση δεν ήταν και η καλύτερη.

Όποια και αν είναι η αληθινή πηγή των δυσκολιών που αντιμετώπιζε ο Podolski στους συλλόγους του οι αντιφάσεις δεν σταματούν εκεί. Έχοντας βγει από τις ακαδημίες της FC Köln και μεγαλώνοντας στην όμωνυμη πόλη, ο Podolski χρησιμοποιούσε συχνά τον ελεύθερο χρόνο του για να επιστρέψει στη Ρηνανία φανερά ερωτευμένος με την περιοχή του. Υπό αυτή την έννοια έχει τη διάθεση ενός “σπιτόγατου” όμως ταυτόχρονα είναι και ένας ατρόμητος πολυταξιδεμένος άνθρωπος που έχει παίξει στην Αγγλία, στην Ιταλία και στην Τουρκία με την Galatasaray. Σε μια εποχή μάλιστα που πολλοί από τους Γερμανούς συμπαίκτες του ήταν περισσότερο από ευτυχισμένοι να αγωνίζονται μόνο στη Bundesliga. 

Έχοντας μόλις ολοκληρώσει τη θητεία του στην Κωνσταντινούπολη ο Podolski ετοιμάζεται για τη μεταγραφή του στην Ιαπωνία για να παίξει για την ομάδα της J-League Vissel Kobe. Η πολιτιστική διαφορά θα αποτελέσει αναμφίβολα μια τεράστια πρόκληση για να ξεπεράσει ο Podolski, αλλά η προθυμία του να αναλάβει αυτή την πρόκληση είναι μάλλον χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που του λείπει η διαίσθηση, η ευελιξία και το μυαλό.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αντιθέσεις της καριέρας του Podolski είναι το γεγονός ότι παρά την άφθονη κριτική που λάμβανε για τις απροσδιόριστες κλήσεις του στην Εθνική, φεύγει από την Ευρώπη ως ένας ήρωας σχεδόν σε κάθε σύλλογο που έπαιξε και η αποχώρησή του από το Διεθνές ποδόσφαιρο έχει συναντηθεί με παρόμοια αναγνώριση λατρείας. Ίσως αυτό να τίθεται στην αίσθηση του χιούμορ του, στο χαμόγελο που εξέπεμπε ακτινοβολία ή ίσως στο δυνατό αριστερό του πόδι και στα πανέμορφα τέρματα που έβαζε συνήθως.

Ο Lukas Podolski αποσύρεται από το καθήκον της Γερμανίας με αξιόλογη Διεθνή κληρονομιά και αφήνει πολλούς από εμάς να “ξύνουμε” τα κεφάλια μας.