Blackburn Rovers: Ένα αιχμάλωτο κλαμπ που περιστρέφεται στην άβυσσο

Δημήτρης Βαρσάνης

Μετά από 16 λεπτά αγώνα υπήρχε ελπίδα. Η Blackburn Rovers προηγούνταν με 2-0 της Brentford και αιωρούνταν μια αμυδρή αισιοδοξία μεταξύ του αμείλικτου θυμού και απογοήτευσης του κοινού. «We’re staying up», τραγουδούσαν οι οπαδοί των φιλοξενούμενων και πραγματικά το πίστευαν.

Στο τέλος ήταν μια ψεύτικη ελπίδα. Το είδος της ψεύτικης ελπίδας που οι υποστηρικτές του συλλόγου είχαν πλέον συνηθίσει. Θα κέρδιζαν τελικά με 3-1 στο Griffin Park όμως οι νίκες της Nottingham Forest και της Birmingham σήμαιναν ότι δεν ήταν αρκετό. Η πρωταθλήτρια της Premier League το 1995 ήταν επίσημα ένας σύλλογος της League One. Τα άσματα στράφηκαν γρήγορα στο "We Want our Rovers back", καθώς ο συλλογικός δάχτυλος υποδεικνύεται ανελέητα στους ιδιοκτήτες θεωρώντας τους υπεύθυνους για μια τέτοια φαινομενικά αποφευχθείσα παρακμή.

Αυτοί οι ιδιοκτήτες είναι η Venky's, μια ινδική εταιρεία πουλερικών που πήρε τον έλεγχο της Blackburn το 2010. Εκείνη την εποχή η ομάδα ήταν 14η στην Premier League. Επτά χρόνια ανικανότητας, αδιαφορίας και αμέλειας αργότερα και ο σύλλογος βρίσκεται σε μια κατηγορία που δεν έχει βιώσει από το 1980. Προέρχεται από την καταφανή κακοδιαχείριση και την προφανή άγνοια της οικογένειας Rao, της οποίας η λειτουργία του συλλόγου όταν ψάχνουμε για περισσότερες λεπτομέρειες είναι μια ιστορία του συγκλονιστικού παραλογισμού.

Όμως παραμένουν στο κλαμπ. Για όλες τις διαμαρτυρίες, για όλη την οργή και τη φωνή της δυσαρέσκειας, συνεχίζουν να ξεπερνούν το καλωσόρισμα τους με μια φαινομενική απάθεια. Όχι μόνο η Venky’s επιτηρεί άσκοπα και επιπόλαια την αδιαφορία της στον αγωνιστικό χώρο από την άφιξή της, αλλά έχει φτάσει τα οικονομικά του συλλόγου από μια σχετική σταθερότητα στο ακριβώς αντίθετο. Όταν αγόρασε τη Blackburn το Νοέμβριο του 2010, έλαβε καθαρό χρέος ύψους 21 εκατομμυρίων λιρών. Μέχρι την αρχή της περασμένης σεζόν το καθαρό χρέος ανερχόταν στα 104,2 εκατομμύρια λίρες.

Η παρακμή της Blackburn μπορεί να μοιάζει αναπάντεχη σε αυτό το στάδιο, αλλά όταν η Venky’s πέταξε αρχικά για Lancashire από την Ινδία ήρθε με φιλοδοξία, ισχυρισμούς για Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στο εγγύς μέλλον και μεταγραφές υψηλού προφίλ. Στην αρχή τίποτα δεν φαινόταν υπερβολικά δυσάρεστο. Η οικογένεια Rao διέτρεξε με επιτυχία τη πρώτη της δοκιμή στη Premier League, η οποία εισήχθη για να αποτρέψει το διεφθαρμένο και αναξιόπιστο επιχειρηματία που υπηρετεί στο Διοικητικό συμβούλιο ποδοσφαιρικών συλλόγων".

Η αναστάτωση δημιουργήθηκε για πρώτη φορά όταν απολύθηκε ο αποδεδειγμένα έμπειρος τεχνικός Sam Allardyce και αντικαταστάθηκε με τον βοηθό της πρώτης ομάδας Steve Kean. Ο Γλασκώβος δεν είχε ακόμη εμπειρία σε καμία ομάδα ως πρώτος προπονητής. Η απόφαση φάνηκε ανεπίτρεπτη και ανούσια με βάση τις μεγάλες υποσχέσεις που είχε αναγγείλει πρόσφατα η Venky's. Τα αποτελέσματα του Kean ήταν εξίσου ανένδοτα. Η Blackburn τερμάτισε 14η τη σεζόν 2010/11, τέσσερις βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και έχοντας σημειώσει μικρή πρόοδο από την αποχώρηση του Allardyce.

Η φιλοδοξία με την οποία έφτασε η Venky’s θυμίζει περισσότερο ένα 10χρονο που έχει το ελεύθερο να κάνει ότι θέλει στο FIFA. Πρώτα υποσχέθηκε να φέρει το Ronaldinho, στη συνέχεια τον Beckham. Πόσο ρεαλιστικό έμοιαζε κάτι τέτοιο φάνηκε αργότερα, αλλά από μερικούς θεωρήθηκε ως μια ένδειξη πρόθεσης.

Στην πραγματικότητα δεν έκανε καθόλου αξιοσημείωτες προσθήκες και η Blackburn ξεκίνησε την σεζόν 2011 - 12 με τρεις διαδοχικές ήττες. Ο Kean είχε εκφράσει την ελπίδα του για «σταθερά και αξιόπιστα θεμέλια», μια δήλωση η οποία με την κατιούσα που έπαιρνε η ομάδα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ειρωνική. Μια πολύ άσχημη αρχή στη χρονιά μείωσε σχεδόν εξ ολοκλήρου την ήδη ανησυχητική εμπιστοσύνη στον Kean. Οργανώθηκε μια διαμαρτυρία εναντίον του προπονητή αν και είχε πολύ μικρό αποτέλεσμα.

Ήταν η υποτιθέμενη ανικανότητα του Kean στο προσκήνιο της προσοχής αντί να επικεντρωθούν στους ιδιοκτήτες του κλαμπ, αλλά η αυξανόμενη δυσαρέσκεια τελικά θα εκθέσει τα βαθύτερα και πιο απειλητικά ζητήματα από το αγωνιστικό κομμάτι. Η Blackburn συνέχισε να ταλαιπωρείται στον αγωνιστικό χώρο, με μια ομάδα που έμοιαζε χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς καμία οργάνωση, ενώ στις κερκίδες η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και περισσότερο τοξική. Μία ήττα με 4-0 ενάντια στη Manchester City στο Ewood Park τον Οκτώβριο του 2011 εμφάνισε ένα κίνημα διαμαρτυρίας με ένα τεράστιο πανό «Kean out», όπως και ακόμη και τη βία ανάμεσα σε μερικούς οπαδούς που διαφωνούσαν με τις διαμαρτυρίες.

Καθώς η κατάσταση κλιμακώθηκε η οικογένεια Rao παρέμεινε στην Ινδία, προφανώς αδιάφορη από τις κατηγορίες και την αυξανόμενη απογοήτευση που προκάλεσε η κακή απόδοση του συλλόγου. Οι γνώσεις τους για το ποδόσφαιρο - και μάλιστα το ενδιαφέρον τους - είχαν αρχίσει να τίθενται υπό αμφισβήτηση στο παρελθόν και η εμμονή τους με τον Kean έθεσε περισσότερες αμφιβολίες ως προς την καταλληλότητά τους. Πριν από ένα κρίσιμο αγώνα για τη μάχη του υποβιβασμού απέναντι στη Bolton τον Δεκέμβριο, οι εκκλήσεις για την αποχώρηση του Kean από τους οπαδούς - και ακόμη και του τοπικού βουλευτή Jack Straw - έφτασαν με ένα κρεσέντο. Η Blackburn ηττήθηκε και ο υποβιβασμός τη κοιτούσε απειλητικά. Ανυπεράσπιστα, ο Kean ισχυρίστηκε ότι θα είναι "100% σοκαρισμένος" αν χάσει τη δουλειά του.

Πράγματι, δεν έχασε τη δουλειά του. Την κράτησε μέχρι το τέλος της σεζόν όταν η Blackburn υποβιβάστηκε ως προτελευταία και έξι βαθμούς μακριά από τη σωτηρία. Σε αυτό το σημείο ο θυμός των οπαδών κατευθύνθηκε τόσο προς τη Venky’s όσο και προς τον Kean. Μια μάζα αφοσιωμένων οπαδών είχε ανακαλύψει ότι η οικογένεια Rao μαζί με τον Kean, έπαιρναν χρήματα από τις μεταγραφές παικτών των οποίων η ικανότητα και η δυνατότητα να βελτιώσουν το ρόστερ δεν τους ανησυχούσε.

Αποκαλύφθηκε ότι ο Jerome Anderson (ένας σημαντικός ατζέντης στη Blackburn) φούσκωνε προμήθειες και μετακινούσε τους παίκτες μέσω του συλλόγου σε μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία, ενώ έμπειρα μέλη του ρόστερ όπως ο Míchel Salgado και ο Ryan Nelsen πρόσφεραν το 80% του συμβολαίου τους για να μείνουν ελεύθεροι.

Τα οικονομικά και η πολιτική στη Blackburn βρίσκονταν σύγχυση. Σε μια σειρά από δημοσιεύσεις στο μπλογκ του, ο Glen Mullan (ιδρυτής ενός γκρουπ οπαδών εναντίον της Venky’s) εξέθεσε πολλά περιστατικά ανικανότητας και διαφθοράς. Η αποτυχία του Kean ως προπονητής δεν προκαλεί έκπληξη όταν εξετάζονται κάποιες από τις κατηγορίες εναντίον του. Ο Mullan ισχυρίζεται ότι σε ένα σημείο πλήρωνε στο χέρι έναν υπάλληλο του κλαμπ 500 λίρες την εβδομάδα για να κρατά “γλυκούς” μεταξύ τους τους παίκτες και να τον βοηθά στο να πλάθει ιστορίες στο Τύπο. Ο Kean είχε γίνει πολύ περισσότερο από ένας ανεπαρκής προπονητής. Ήταν μέρος του προβλήματος και της μολυσμένης δραστηριότητας που κρύβεται πίσω από τις σκηνές.

Έπειτα υπήρξε η παράξενη πρόσληψη από τη Venky’s του Shebby Singh ως Παγκόσμιος σύμβουλος. Ένας άνδρας που μέσω ενός συνδυασμού αφελούς εντιμότητας και καταπληκτικής ανικανότητας εμφάνισε την έκταση του ελέγχου της Venky’s σε όλες τις πτυχές του συλλόγου. Με τον Kean ακόμα υπεύθυνο η Blackburn είχε πραγματοποιήσει μια εκπληκτικά καλή αρχή στην Championship μετά τον υποβιβασμό της. Ο Mullan - ο οποίος είχε δημιουργήσει μια σχέση με τον Singh - θύμισε ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα εναντίον της Leicester, το οποίο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Με το σκορ στο 1-1 και το Mauro Formica να προθερμαίνεται ο Mullan από τις κερκίδες έστειλε ένα μήνυμα στον Singh που έγραφε: "Ξεχάστε το Formica, βάλτε τον Ruben Rochina μέσα". Η απάντηση; ένα σκέτο “OK" και η προγραμματισμένη αλλαγή άλλαξε. Στην ουσία αυτό σήμαινε όπως είπε ο Mullan ότι : "Η ομάδα τρέχει από τις κερκίδες και από την Ινδία από ανθρώπους που δεν άφησαν καμιά ένδειξη για το πώς να διαχειριστουν μια ομάδα ποδοσφαίρου." Η Venky's έτρεχε το σύλλογο και επέλεγε την ενδεκάδα. Ο Kean έμοιαζε απλώς ότι ήταν μαζί της στη βόλτα.

Ο Kean εν τέλει έφυγε από το σύλλογο ένα μήνα μετά την έναρξη της σεζόν 2012 - 13 υποστηρίζοντας ότι η θέση του έγινε αβάσιμη. Υπήρχαν ωστόσο πολύ μεγαλύτερα προβλήματα για τους οπαδούς της Blackburn, κυρίως ότι η Venky's παρέμεινε και δεν συνόδευσε τον Kean κατά την έξοδο του. Λεπτομέρειες σχετικά με τη σύμβαση του Σκωτσέζου εμφανίστηκαν αργότερα. Σύμφωνα με τον Mullan του καταβλήθηκε ένας βασικός μισθός ύψους ενός εκατομμυρίου λιρών το χρόνο, ο οποίος περιλάμβανε πολυάριθμα μπόνους, οπτική για τη διαχείριση του συλλόγου στην League One και ένα πρόσθετο συμβόλαιο ύψους 1,6 εκατομμυρίων λιρών. Ο Mullan ισχυρίστηκε ότι αυτές οι λεπτομέρειες επεσήμαναν τις αγορές στοιχημάτων.

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τη Venky’s να θέσει τον σύλλογο σε αναταραχή. Γινόταν όλο και πιο προφανές ότι έβλεπαν τη Blackburn σαν το παιχνίδι τους. Η οικογένεια Rao έφτασε χωρίς να ξέρει ότι ο υποβιβασμός από την Premier League ήταν εφικτός, αργότερα επίσης παραδέχτηκε ότι αγνοούσε μια ρήτρα απελευθέρωσης στο συμβόλαιο του αμυντικού Phil Jones και ακόμα δεν είχε ιδέα για τους οικονομικούς κανονισμούς που ισχύουν στην Football League. Ωστόσο ένιωσε την ανάγκη να εμπλακει σε θέματα στον αγωνιστικό χώρο.

Μετά από επτά χρόνια παρακμής η Blackburn (ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας το 1888, πρωταθλήτρια της Premier League πριν από 22 χρόνια και άλλοτε ένα πρωταρχικό παράδειγμα για το πώς να διαχειριστείς ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο) βρίσκεται ακόμα στο κατώφλι τους. Έχουν υπάρξει χρονιές που η Venky's φάνηκε να μην αποτελεί ένα πλήρες εμπόδιο - όγδοη και ένατη τις σεζόν 2013/14 και 2014/15 αντίστοιχα - και υπονοούσε μια πιθανή διεκδικήτρια για την άνοδο. Όμως οι οπαδοί ποτέ δεν στάθηκαν ικανοποιημένοι με την οικογένεια Rao στο τιμόνι. Η έλλειψη χρόνου που δόθηκε στους προπονητές Henning Berg και Michael Appleton τους στεναχώρησε και ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, υπήρχε πάντα μια υποκείμενη αδυναμία να παρασχεθεί οτιδήποτε κοντά στη σταθερότητα.

Τώρα η Blackburn βρίσκεται στην τρίτη κατηγορία με ελάχιστα σημάδια βελτίωσης στο εγγύς μέλλον. Ο Tony Mowbray ήταν ο προπονητής που ήταν επιφορτισμένος με την επίτευξη της μεγάλης απόδρασης, αλλά η εντυπωσιακή μίνι αναζωπύρωση του δεν στάθηκε αρκετή. Είναι αντιμέτωπος με την έλλειψη επικοινωνίας - πλέον συνώνυμη με την Venky's - μιλώντας μόνο δύο φορές μαζί τους μέσω τηλεφώνου από το διορισμό του τον Φεβρουάριο.

Ο Mowbray φαινόταν να υποκινεί κάποια θετικότητα μετά την καταστροφή του υποβιβασμού, αν και δεν είναι σαφές αν θα είναι ο άνθρωπος που θα είναι ο υπεύθυνος να επαναφέρει τη Blackburn στη Championship. Εάν είναι αυτός, σίγουρα δεν θα είναι εύκολο το έργο του. Μόνο 250.000 λίρες έχουν επενδυθεί στην ομάδα κατά τις δύο τελευταίες χρονιές και παράλληλα έφυγαν ορισμένοι βασικοί παίκτες, κάτι που υποδηλώνει ότι η Venky's είναι πιθανό να είναι εξίσου - αν όχι περισσότερο - λιτή σε μια χαμηλότερη κατηγορία.

"Μπορώ μόνο να μεταφέρω αυτό που νομίζω ότι σκέφτεται η ιδιοκτησία", δήλωσε ο Mowbray και συνέχισε:"Μερικές φορές παίρνονται αποφάσεις από το κεφάλι του προπονητή. Θα ήθελα να πω ότι πρόκειται να ξοδέψουμε πολλά χρήματα και να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και να μοιάζουν τα πάντα υπέροχα όμως δεν είναι έτσι ο τρόπος που λειτουργεί. "

Φαίνεται ότι η Venky's δεν γνωρίζει την πολιτιστική σημασία ενός συλλόγου όπως η Blackburn. Η σύνδεση του συλλόγου με την πόλη γενικότερα, την τοπική οικονομία, την αίσθηση της κοινότητας, είναι ορατή και έχει συμβεί μέσα σε όλη την ιστορία της. Όταν πήρε τον έλεγχο το 2010 η μέση προσέλευση ήταν 25.427. Την περασμένη σεζόν ήταν 12.688 και αναμφισβήτητα θα πέσει περαιτέρω με τον υποβιβασμό στη League One και τη συνεχιζόμενη απογοήτευση.

Αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να έχει αρνητικές συνέπειες για τις τοπικές επιχειρήσεις και την τοπική οικονομία. Οι παμπ, τα καταστήματα και οι καφετέριες κοντά στο Ewood Park κλείνουν με γρήγορο ρυθμό και η χορηγία στα παιχνίδια τους έχει πέσει σημαντικά. Η σημασία και ο αντίκτυπος της επιτυχίας μιας ποδοσφαιρικής ομάδας όπως η Blackburn δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Οι οπαδοί προσπάθησαν να εμπλέξουν την FA και την Football League, και έστειλαν ακόμη και τις καταγγελίες τους στην κυβέρνηση όμως με ελάχιστη ανταπόκριση. Μια άλλη πιθανή διέξοδος - το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης - έχει μειωθεί αισθητά από την πτώση της Blackburn από τη Premier League, αφήνοντας τους υποστηρικτές να αισθάνονται αποξενωμένοι, δίχως καμία επιλογή να υποκινήσουν μια ανατροπή στις τύχες του συλλόγου. Δεν είναι όμως μόνο η Blackburn. Η πορεία της αδιάκοπης διαταραχής της Venky’s αντιπροσωπεύει ένα ευρύτερο πρόβλημα, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν γίνει ο κανόνας.

Κλαμπ όπως η Blackpool, η Coventry, η  Leyton Orient και η Charlton (να αναφέρουμε μερικά) έχουν βιώσει ιδιοκτήτες που παραμελούν, κακοδιαχειρίζουν και τα διαταράσσουν, συχνά χωρίς συνέπειες. Η αυξανόμενη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου έχει κάνει μια τέτοια τυχαία πειραματική ιδιοκτησία ένα αυξανόμενο ζήτημα, ιδιαίτερα όταν εκείνοι που αναλαμβάνουν τον έλεγχο των συλλόγων έχουν ελάχιστο ή και καθόλου ενδιαφέρον ή γνώση του αθλήματος. Απλώς πρέπει να αποφευχθεί πολύ περισσότερο η εκμετάλλευση και σε ορισμένες περιπτώσεις η καταστροφή ιστορικών συλλόγων ποδοσφαίρου, είτε προέρχονται από την FA είτε σε κυβερνητικό επίπεδο.

Η παθιασμένη οπαδική βάση δεν πρόκειται να επιτρέψει στη Venky’s να κατευθύνει το κλαμπ στην ερήμωση του όμως το μέλλον παραμένει σκεπασμένο με αμφιβολία και πιθανή δυσκολία. Η θητεία της οικογένειας Rao ενδεχομένως να συνεχίσει να έχει αρνητικό αντίκτυπο ακόμα και μετά τη λήξη της. Με τους 16 από τους 92 ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Football League να εμπίπτουν στα σύνορα του Lancashire και μια λεκάνη απορροής που περιλαμβάνει τη Manchester United και τη Liverpool, οι νέοι παίκτες όλων των ηλικιών είναι  όλο και λιγότερο πιθανό να βλέπουν την Blackburn ως έναν ελκυστικό προορισμό.

Μια άλλοτε φθαρμένη ατμόσφαιρα ανάμεσα στους οπαδούς έχει γίνει πλέον μια ενότητα. Η Venky’s είναι ο εχθρός και πρέπει να γίνει κάτι άμεσα. Το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης επικεντρώνεται συχνά σε συλλόγους όπως η Arsenal, των οποίων η ασυδοσία ή η κρίση είναι ασήμαντη σε σύγκριση με της Blackburn που δεν ανήκει πλέον στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Κάτω από την Premier League και μακριά από το “δέντρο” χρημάτων της τηλεόρασης, είναι σχεδόν ένας διαφορετικός κόσμος.

Η Blackburn θα μπορούσε να αντιμετωπίσει περαιτέρω δυσκολίες μπροστά της όμως όπως και με άλλες ομάδες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις, το πάθος και η πίστη των οπαδών θα επισκιάζουν πάντα την απληστία και την ανικανότητα των ανίκανων ιδιοκτητών.