Hachim Mastour: Το αστέρι του διαδικτύου που κινδυνεύει να χάσει το δρόμο του στο ποδόσφαιρο

Δημήτρης Βαρσάνης

Με την πάροδο του χρόνου το ποδόσφαιρο έχει δει μύρια αστέρια να σκάνε στη σκηνή. Με κάθε χρόνο που περνά, η ηλικία τους τείνει να γίνει λίγο νεώτερη μιας και το σύγχρονο ποδόσφαιρο αφήνει την πόρτα ανοιχτή για κάθε νεαρό για να αποδείξει την αξία του στο ανώτερο επίπεδο.

Για πολλούς η κανονική πορεία της καριέρας τους τείνει να ευθυγραμμιστεί με τον μέσο επαγγελματία: να ανέλθει μέσα από τις τάξεις της ακαδημίας που αγωνίζεται, να σταλθεί δανεικός για περαιτέρω εμπειρίες πριν τελικά επιστρέψει για μια θέση βασικούς στην πρώτη ομάδα. Ωστόσο για άλλους παρουσιάζεται ένα αντίθετο ταξίδι που συχνά παρουσιάζει ένα εμπόδιο το οποίο πρέπει να ξεπεραστεί, προκειμένου να πείσει με την ικανότητα του

Έχουμε γνωρίσει όλοι τουλάχιστον μια “καυτή” προοπτική που είχε προκαθοριστεί για τη μεγάλη σκηνή. Μια προοπτική που έκανε ένα - δύο βήματα παραπάνω κάνοντας κάτι το επιπλέον στο οπλοστάσιο του και προσελκύοντας την περιέργεια του θεατή.

Το 2017 τα κοινωνικά μέσα τείνουν να διαλέγουν μεμονωμένους παίκτες με βάση τα πόσα κλικ έκαναν στο διαδίκτυο χωρίς κανένα πραγματικό πλαίσιο. Πολλά αστέρια με κριτικό κριτήριο γίνονται θύματα βιαστικών κρίσεων και αθέμιτων εκτιμήσεων που βασίζονται σε λίγους σκάουτερ. Η ετικέτα "δεν πρέπει να χαθεί" η οποία συχνά βρίσκεται ανακυκλωμένη, ανακαινισμένη και τελικά ενεχυρούμενη σε ένα ταλέντο που πρέπει να φορεθεί.

Από αυτό το γκρουπ παρά την αυξανόμενη πίεση, μόνο λίγα ταλέντα έφτασαν στην περίσταση και ανθίζουν σαν αστέρια που πολλοί υπέθεταν ότι θα γίνουν. Οι περισσότεροι ωστόσο δεν ανταποκρίνονται στην αρχική διαφήμιση που έλαβαν. Ο ανταγωνισμός όχι μόνο τους αιχμαλωτίζει αλλά και τους ξεπερνάει, αφήνοντας την προοπτική της καριέρας τους στο κενό. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του γεγονότος μπορεί να ειπωθεί για τον Ιταλομαροκινό Hachim Mastour και το ταραχώδες ποδοσφαιρικό του ταξίδι έως σήμερα.

Ο 18χρονος Mastour γεννήθηκε στη Ρέτζιο Εμίλια της Ιταλίας από Μαροκινούς γονείς. Σε νεαρή ηλικία κατέστη σαφές ότι το ποδόσφαιρο ήταν το πάθος του και το όνειρο του ήταν να γίνει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.

Στη βόρεια Ιταλία ο επιθετικός ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για την τοπική ακαδημία της US Reggio. Εκεί έφτασε και το ενδιαφέρον της Inter όμως λόγω των ομοσπονδιακών κανονισμών του απαγορεύτηκε να εγκαταλείψει τη Reggiana πριν από τα 14α γενέθλια του, περιορισμένος να φορέσει τα Nerazzurro χρώματα μόνο σε ένα τουρνουά.

Στο Torneo Memorial Roberto Ielasi τον Ιανουάριο του 2012, ο Mastour παρουσίασε την τεράστια ικανότητα του βάζοντας πέντε γκολ κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Ως αποτέλεσμα, οι Διευθυντές σκάουτινγκ της Inter συνέχισαν την επιδίωξη της υπογραφής του στις 15 Ιουνίου και στα 14α γενέθλιά του. Όμως ξαπλωμένοι στην αναμονή, οι μεγαλύτεροι θαυμαστές της Ευρώπης μπήκαν στο σούπερ μάρκετ. Η Real Madrid, η Barcelona, η Manchester City, η Juventus και η Milan ήταν όλοι ερωτευμένοι με τη δαιδαλώδη ικανότητά του και τον έξοχο έλεγχο της μπάλας. Ως ένα από τα πιο καυτά και πιο περιζήτητα προϊόντα του ποδοσφαίρου ο Mastour είχε πολλές επιλογές.

Ο Διευθύνων σύμβουλος Adriano Galliani και ο διευθυντής ακαδημιών Mauro Bianchessi έκαναν την ισχυρότερη ώθηση ελπίζοντας να νικήσουν τον εχθρό τους στο Μιλάνο. Ο θρυλικός προπονητής της Milan Arrigo Sacchi - ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του Ιταλικού εθνικού προγράμματος για τη νεολαία - εισήγαγε τον Mastour στον κατάλογο των κλήσεων. Οι Rossoneri τράβηξαν τη σκανδάλη παίρνοντας τον Mastour τον Ιούλιο του 2012 για 500.000 ευρώ.

Κατά την άφιξη του άρχισε τις προπονήσεις με την ομάδα της Primavera όμως σύντομα μετακινήθηκε στους Allievi Nazionali, λόγω ενός κανόνα που εμπόδιζε οποιονδήποτε παίκτη πριν από την ηλικία των 15 να αγωνίζεται στη Primavera. Παρ 'όλα αυτά δεν πέρασε πολύς καιρός πριν ο Hachim γίνει ένα οικείο όνομα παντού στο κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2012 - 13 ο Mastour ταπείνωνε τις αντίπαλες άμυνες σε κάθε αγώνα, καθιστώντας «σχεδόν αδύνατο να τον μαρκάρουν οι παίκτες του ηλικιακού του γκρουπ» όπως αποκάλυψε ο Fabio Balaudoof στην ιστοσελίδα της UEFA. Σύντομα εμφανίστηκαν οι αναφορές στο διαδίκτυο για τις ειδικές ικανότητες του. Το YouTube έγινε η εικονική του παιδική χαρά, καθώς η έξοχη ντρίμπλα του και η τεχνική του εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά, όπου τελικά μαζί με ένα σούπερ σταρ κέρδισε τη δική του φήμη.

Εμφανιζόμενος ως ο νεώτερος αθλητής της Red Bull, ο ταλαντούχος Mastour κοντραροχτυπήθηκε σε μια μάχη επιδεξιότητας με τον Neymar: "Είναι σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα που συναντήθηκα με τον Neymar", παραδέχτηκε ο έφηβος στην διαφήμιση ενεργειακού ποτού. Το βίντεο έγινε viral μετά τη κυκλοφορία του στις 31 Ιανουαρίου του 2014 και μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει πάνω από εννιά εκατομμύρια προβολές στο YouTube.

Η ζωή του ως ποδοσφαιριστής δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα για τον νεαρό που έχριζε το δικό του δρόμο. Ως αποτέλεσμα της λαμπρότητάς του ως δεκάρι με την Under - 16 του συλλόγου ο Filippo Inzaghi του πρόσφερε μια κλήση στην Primavera τον Μάρτιο του 2014 όπου θα έκανε δύο εμφανίσεις ως αλλαγή, πριν Ο Clarence Seedorf τον καλέσει στην αποστολή της πρώτης ομάδας το Μάιο του 2014 για τη τελευταία αγωνιστική στη Serie A εναντίον της Sassuolo.

Μικρή επιχειρηματολογία επρόκειτο να γίνει σχετικά με το δυναμικό του Mastour στα 16 του. Μέχρι αυτό το σημείο είχε κάνει ό, τι μπορεί να φανταστεί για να βρεθεί σε θέση να πετύχει. Ο Filippo Galli (Διευθυντής ακαδημιών της Milan) δεν εξέφρασε τίποτα άλλο παρά την αισιοδοξία του για το κορυφαίο κόσμημα του συλλόγου λέγοντας: "Κανένας στο σύλλογο δεν έχει καμία αμφιβολία για την ικανότητά του. Χρειαζόμαστε υπομονή όμως μπορεί να αφήσει το στίγμα του στην πρώτη ομάδα. "

Στα 16 του ο Mastour υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με το κλαμπ περιγράφοντας την αίσθηση του να παίζει με την πρώτη ομάδα ως απίστευτη: “Τρέχω με σπουδαίους παίκτες που έβλεπα στην τηλεόραση μέχρι την περασμένη σεζόν. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. "

Στη περιοδεία της Βόρειας Αμερικής εκείνο το καλοκαίρι για το International Champions Cup, ο Mastour εμφανίστηκε εν συντομία από τον πάγκο εναντίον της Manchester City. Χάρη στη προσήλωση και στην προσοχή του, ο Inzaghi τον συμπεριέλαβε στην αποστολή στο ντεμπούτο του στο πάγκο των Rossoneri για την σεζόν 2014 - 2015.

Η παρουσία όμως του Mastour στην πρώτη ομάδα ήταν βραχύβια, καθώς επέστρεψε στην Primavera που προπονούσε ο Cristian Brocchi για το υπόλοιπο της χρονιάς όπου σημείωσε το πρώτο του γκολ. Όμως κάπου στη διαδρομή έγινε φανερό σε πολλούς ότι η “τσάντα” του με τα “μαγικά κόλπα” που ήταν κάποτε ικανή να χτυπήσει οποιονδήποτε στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο του, δεν ήταν πλέον αρκετή για να υπερέχει στο επόμενο επίπεδο. Οι βαρύτερες απαιτήσεις του ποδοσφαίρου στο ανώτερο επίπεδο εμφάνισαν μερικές από τις τρύπες στο παιχνίδι του. Για πρώτη φορά στην καριέρα του δεν μπορούσε πλέον να στηριχθεί μόνο στα πόδια του. Πνευματικά έπρεπε να εξελίξει και να επεκτείνει το ρεπερτόριό του.

Η κατάληξη στην πρώτη ομάδα αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη από ό,τι οι περισσότεροι θα σκέφτονταν για το Mastour, ακόμα κι αν η Milan λιμοκτονούσε από πλέιμεικερ. Η πραγματικότητα ήταν ότι μια επιστροφή στην Primavera δεν θα αποδείκνυε τίποτε στην προβολή του τι είδους ταλέντο ήταν ο Mastour. Ο γνωστός ατζέντης Mino Raiola, ο Galliani και ο νέος προπονητής Siniša Mihajlović ξεκαθάρισαν ότι μια κίνηση δανεισμού είναι επείγουσα ανάγκης. Οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες στο υψηλό επίπεδο ποδοσφαίρου θα έκαναν καλό στο Mastour και στις 31 Αυγούστου του 2015 η Ισπανική Milan τον πήρε δανεικό για δύο χρόνια - με δυνατότητα αγοράς - κατόπιν αιτήματος του ιδιοκτήτη του συλλόγου.

Αμέσως ο προπονητής του Javi Gracia αναγνώρισε ότι ο Mastour έδειξε λίγη προσπάθεια να συνυπάρξει μέσα στην ομάδα και τον περιόρισε σε μόλις πέντε λεπτά συμμετοχής κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η Malaga εγκατέλειψε πρόωρα το δανεισμό του και τον έστειλαν πίσω στη Milan, όπου η πλειοψηφία των φιλάθλων τον υποδείκνυαν ως τίποτα περισσότερο από ένα YouTuber. Παρόλα αυτά η PEC Zwolle της Eredivisie (ένα πρωτάθλημα γνωστό για το γεγονός ότι επιτρέπει στους τεχνικώς ταλαντούχους παίκτες να μεγαλουργήσουν) και ο προπονητής της Ron Jans φανέρωσαν τη προθυμία τους να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές του, παίρνοντας τον δανεικό το περασμένο καλοκαίρι.

Ο Jans δήλωσε: "Μπορεί να κάνει το οτιδήποτε με την μπάλα. Αυτό ήταν σαφές πριν από δύο χρόνια στο YouTube. " Όμως το ποδόσφαιρο δεν βασίζεται σε ένα κόλπο γύρω από μια σειρά κώνων ούτε με μπαλάκια του τένις. Οι εμφανίσεις στον αγωνιστικό χώρο κάνουν όλη τη κουβέντα και από αυτό που έχουμε δει ο Mastour δεν έχει κάνει το πολύ θόρυβο.

Το YouTube έχει αποδειχθεί τόσο ευλογία όσο και κατάρα για τον Mastour. Σήμερα τα κοινωνικά μέσα τείνουν να υπερυψώνουν ορισμένους παίκτες. Τα μοντέρνα GIF και οι σύντομες συλλογές συχνά υπογραμμίζουν μόνο τις λάμψεις της λαμπρότητας στο παιχνίδι ενός ατόμου, ενώ ταυτόχρονα συγκαλύπτουν τις έντονες αδυναμίες τους. Η κοινή ανησυχία που έχουν οι περισσότεροι με το παιχνίδι του Mastour είναι ότι είναι εντελώς μονοδιάστατο, στερείται βάθους, ουσιαστικότητας και το σημαντικότερο τελικού προϊόντος.

Αγωνιζόμενος 150 λεπτά και πραγματοποιώντας πέντε εμφανίσεις για την Zwolle, ο 18χρονος βρέθηκε να ψάχνει τρόπους για να κάνει τη διαφορά στο διαδίκτυο αντί να συνεισφέρει στη επιθετική δημιουργία ή στην αμυντική κάλυψη της ομάδας. Μια πολυτέλεια στα χαμηλότερα επίπεδα, την ίδια στιγμή και τον ίδιο χώρο που απλά δεν μπορεί να συμπορευθεί με τα μεγάλα αγόρια.

Ο Mastour κινδυνεύει να γίνει ποδοσφαιρικά ένα ισοδύναμο των μουσικών που χτυπούν το χρυσό με μια πιασάρική μελωδία και μια φανταχτερή φήμη. Ένα χτύπημα που θαμπώνει τα ακροατήρια σε όλο τον κόσμο έως ότου η καινοτομία τελικά φθαρεί. Ξαφνικά η γεύση του μήνα δεν έχει πλέον το ίδιο γούστο στο κοινό. Αν η φόρμουλα τους παραμείνει αμετάβλητη, ξεθωριάζουν από το πλήθος και μεταμορφώνονται σε μια μακρινή μνήμη. Θύματα της αδυναμίας τους να προχωρήσουν.

Οι ενθουσιώδεις ντρίμπλες και τα κόλπα δεν μπορούν πλέον να είναι το δίχτυ ασφαλείας του. Έρχεται μια στιγμή όπου ο Mastour - στα 18 του πλέον - θα χρειαστεί να αξιολογήσει το μέλλον του, να σκύψει το κεφάλι και να είναι πρόθυμος να μάθει και να εξελιχθεί. Είναι μια περίπτωση προσαρμογής ή “θανάτου”.

Αν το όνειρό του είναι να φτάσει στο αποκορύφωμα του ποδοσφαίρου και να απομακρυνθεί από το στερεότυπο του freestyler τότε υπάρχει μόνο ένας τόπος για να το πετύχει: στον αγωνιστικό χώρο.