SC Paderborn: Από τη Bundesliga στο χάος της Regionalliga

Δημήτρης Βαρσάνης

Το 2014 η SC Paderborn 07 αντιμετώπισε τις Werder Bremen και Mainz στη μοναδική της χρονιά στη Bundesliga. Τρία χρόνια αργότερα και αγωνίζεται κόντρα στις ίδιες ομάδες… με εξαίρεση ότι ήταν οι Werder Bremen II και Mainz 05 II(οι Β’ ομάδες τους) και βρίσκονταν στην τρίτη κατηγορία της Γερμανίας.

Οι τρεις συγκεκριμένες ομάδες ήταν μέρος των τεσσάρων τελευταίων θέσεων της κατηγορίας, καθώς προσπάθησαν νευρικά να αιωρούνται πάνω από το χάσμα του υποβιβασμού στην Regionalliga (η ημιεπαγγελματική τέταρτη κατηγορία). Οι πρώτες εντυπώσεις από τη Paderborn δεν αποκαλύπτουν την ορμητική άνοδο τους κατά τα προηγούμενα χρόνια ξεκινώντας από το 2013.

Η Paderborn τερμάτισε στη Zweiteliga τη σεζόν 2013 - 2014, έξι βαθμούς πίσω από τη πρωταθλήτρια Koln και κέρδισε την άνοδο. Ήταν η πρώτη τους χρονια στην Bundesliga, ένα απίθανο επίτευγμα το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος του Πάντερμπορν Hans-Josef Becker το χαρακτήρισε ένα «ποδοσφαιρικό θαύμα». Δεν το πίστευε ότι θα έρθει κανένας από το πληθυσμό της πόλης που ήταν γύρω στους 145.000. Σε μια ώρα με το αυτοκίνητο από το Ντόρτμουντ, η πόλη ξεφεύγει από το χτυπημένο μονοπάτι μακριά από το προσκήνιο. Όμως για μια χρονιά, μια ιστορική χρονιά άνηκε εκεί.

Κανείς δεν γνώρισε την άνοδο της Paderborn καλύτερα από τον Markus Krösch ο οποίος εντάχθηκε στο ρόστερ της το 2001 και παρέμεινε για το υπόλοιπο της καριέρας του μέχρι το 2014. Παρότι η Paderborn διατήρησε τη θέση της στη δεύτερη κατηγορία τις περισσότερες χρονιές δεν ήταν ο ορισμός μιας σταθερής ομάδες με 10 προπονητές στις πρώτες εννέα χρονιές από το 2005.

Ήταν μια ομάδα της οποίας ο προϋπολογισμός των 6,2 εκατομμυρίων ευρώ διέθετε ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ στο πρωτάθλημα στις αρχές του 2013. Η Paderborn είναι η αρχέτυπη επαρχιακή ομάδα - ένας χαμηλός προϋπολογισμός, μια ταπεινή πόλη και κανένας θορυβώδης ποδοσφαιρικός αγώνας - γι 'αυτό κανείς δεν σκεφτόταν την άνοδο όταν η σεζόν εξελισσόταν, ειδικά μετά από ένα δύσκολο πρώτο γύρο που πήρε μόλις εννέα πόντους στα πρώτα εννέα παιχνίδια τους.

Ο André Breitenreiter παρουσιάστηκε ως ο απροσδόκητος ήρωας. Ένας πρώην επιθετικός της Bundesliga πραγματοποίησε μια φτωχή σταδιοδρομία ως τεχνικός πριν αναλάβει τα ηνία της Paderborn, ένα μεγαλύτερο βήμα από την πρώτη δουλειά του Havelse στην τέταρτη κατηγορία. Αυτή ήταν μια μεγάλη πρόκληση γι 'αυτόν και η αποφυγή του υποβιβασμού βρισκόταν στην ατζέντα, όχι ο υποβιβασμός.

Όμως έως τη χειμερινή διακοπή έφτασε στην ένατη θέση του βαθμολογικού πίνακα πριν γυρίσει τις “βίδες” στο δεύτερο γύρο όπου επικράτησε στους 12 από τους 17 αγώνες χάνοντας μόνο δύο φορές. Αυτή η πορεία τους οδήγησε στη δεύτερη θέση το τελευταίο Σαββατοκύριακο, όπου ανέτρεψε το πρώιμο τέρμα της Aalen για να εξασφαλίσει μια ιστορική και απροσδόκητη θέση στη Bundesliga της επόμενης σεζόν.

Η άνοδος σφραγίστηκε μπροστά σε ένα ξεπουλημένο πλήθος στη Benteler Arena, μια συγκλονιστική ανάκαμψη σε μία από τις πιο απίστευτες ανόδους στην ιστορία του Γερμανικού ποδοσφαίρου. Ο Breitenreiter έγινε ύμνος μετά την ταχεία ανύψωσή τους, αστειεύτηκε δηλώνοντας ότι πρέπει να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να πιουν κάθε είδους μπύρας στο Πάντερμπορν. Λίγοι το γνώριζαν όμως αυτή θα ήταν μια από τις τελευταίες ευκαιρίες που θα τους δίνονταν να γιορτάσουν για τα επόμενα χρόνια.

Οι στενοί οικονομικοί περιορισμοί, ένα μικρό γήπεδο χωρητικότητας 15.000 και η πιθανή αναχώρηση του Breitenreiter αποδυνάμωσαν την ομάδα καθώς η μαυρίλα ερχόταν για να αποκαλύψει την πραγματικότητα. Έφθασαν στα υποσχόμενα εδάφη ενάντια σε όλες τις πιθανότητες και τις προσδοκίες όμως θα έμεναν εκεί;

Με λίγα χρήματα να διαθέτει για να ξοδέψει για την ενίσχυση ενός ρόστερ που στερείται σημαντικών περιουσιακών στοιχείων, έσπευσαν στην αγορά με μια σειρά από λιτές μεταγραφές συμπεριλαμβανομένου του Elias Kachunga που γιόρτασε πριν λίγες μέρες την άνοδο του με τη Huddersfield. Ωστόσο κατάφεραν να διατηρήσουν τον κατασκευαστή του θαύματος τους: τον Breitenreiter ο οποίος παρέμεινε παρά το ενδιαφέρον από αρκετά άλλα κλαμπ της Bundesliga. Αυτή ήταν μια άπειρη ομάδα με τους περισσότερους παίκτες να μην αγωνίστηκαν ποτέ στη κορυφαία κατηγορία νωρίτερα.

Η Paderborn άρχισε δυναμικά τη σεζόν με ένα ηχηρό 0-3 έναντι του Hamburg που αψήφησε κάθε προσδοκία. Όμως η τέταρτη αγωνιστική τους έβαλε στην κορυφή του κόσμου για μια σύντομη στιγμή. Ένα γκολ απέναντι στο Hannover, το διώξιμο του Uwe Hünemeier πήγε στον Moritz Stoppelkamp, ​​ο οποίος την κατέβασε με το στήθος του, γύρισε και σούταρε από 82 μέτρα απόσταση σε μια κενή εστία εξασφαλίζοντας τους τρεις βαθμούς για το σύλλογό του και ένα τέρμα που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ούτε η ομάδα του μιας και τώρα ήταν πρώτη στο πρωτάθλημα.

Ο Breitenreiter είχε δίκιο όταν δήλωσε ότι ήταν πολύ νωρίς για να αποκαλέσουν την ιστορία τους ένα παραμύθι, όμως δεν αμφισβήτησε ότι ζούσαν το όνειρο τους με τον Γενικό διευθυντή Michael Born να αστειεύεται ότι ο βαθμολογικός πίνακας μοιάζει ένα ωραίο πόστερ στο fan shop". Αυτό ήταν σίγουρα ένα θαύμα από την ομάδα της Ανατολικής Βεστφαλίας. Διέθεταν μόνο ένα προπονητικό γηπεδάκι χωρίς καμινάδα θέρμανσης και μια κοινότητα που δεν ήταν συνηθισμένη να βλέπει την τοπική τους ομάδα στη κορυφαία κατηγορία.

Το ποδόσφαιρο απαγορευόταν στην πόλη μετά τις 22:00, αφού ορισμένοι από τους ντόπιους διαμαρτύρονταν για το φως και την ηχορύπανση συνοψίζοντας το γενικό ενδιαφέρον για το άθλημα. Οι ποδοσφαιριστές έφτασαν πολύ άμεσα στο επόμενο επίπεδό τους υπογραμμίζοντας πόσο γρήγορα ήρθε για αυτούς η άνοδος. Αυτό είναι συνήθως το τίμημα της ανόδου όπου μετά την αποβίβαση των εορτασμών οι δυσκολίες κάνουν την είσοδο τους. Η Zweiteliga είναι αρκετά ισορροπημένη, επομένως μια καλή πορεία είναι εξίσου σημαντική με την ατομική ποιότητα.

Ακόμη και μετά την προσθήκη των εννέα εκατομμυρίων ευρώ, ήταν το αουτσάιντερ του πρωταθλήματος και παρόλο που έμεινε στη pole position ύστερα από τέσσερις αγώνες σύντομα θα έπεφτε προς τα κάτω. Το εάν θα ήταν σε θέση να σταθεροποιηθεί μετά την αναπόφευκτη πτώση της ήταν ένα μεγάλο ερώτημα.

Η Paderborn ταξίδεψε στην Alliadz Arena ως πρωτοπόρος του πρωταθλήματος σε ένα γήπεδο με χωρητικότητα σχεδόν πέντε φορές μεγαλύτερη από τη δικιά τους. Αναμενόμενα ηττήθηκε καθώς υπέστη μια βαριά ήττα με 4-0. Παρά τον ισχυρισμό του προέδρου του συλλόγου Wilfried Finke ότι θα γύριζαν τουλάχιστον με τον ένα βαθμό, η πιθανότητα να έπαιρνε πόντους από το σύνολο του Pep Guardiola ήταν μηδαμινή.

Εκείνη η ήττα έφερε μια συνεχής πτώση μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου που ήταν 10η με 19 πόντους. Το πιεστικό παιχνίδι της Paderborn απέδωσε αρκετά καλά για να αναιρέσει το τεράστιο χάσμα στην ποιότητα και προς τιμήν τους δεν επέλεξαν να παρατάσσονται αμυντικά.

Το άγνωστο πλήρωμα του Breitenreiter περιλάμβανε παίκτες όπως ο Daniel Brückner (δεν είχε σπίτι όταν ήταν μικρός) και ο Süleyman Koc ο οποίος προηγουμένως εξέτισε ποινή φυλάκισης για ληστείες. Ο Stoppelkamp περιέγραψε ιδανικά την ομάδα του: "Εμείς παλεύουμε, φτύνουμε, δαγκώνουμε, γρατζουνίζουμε". Αυτή η ενέργεια διοχετεύτηκε καλά από τον προπονητή τους.

Όμως όλη η δυναμική φαινόταν να απορροφάται κατά τη διάρκεια της χειμερινής διακοπής και ποτέ δεν ανακτήθηκε πραγματικά από το πρώτο παιχνίδι του δεύτερου γύρου και τη συντριβή με 5-0 Mainz. Ακολούθησαν περαιτέρω ταπεινώσεις από τη Bayern (6-0) και από την Eintracht Frankfurt (4-0) που εμφάνισαν τις αδυναμίες τους. Ωστόσο για πρώτη φορά βρέθηκαν κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού στην 31η αγωνιστική όταν ήταν 15η με τρεις αγωνιστικές να απομένουν.

Δυστυχώς ηττήθηκε και στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές. Η Paderborn τερμάτισε τελευταία απέχοντας τέσσερις βαθμούς από την ζώνη της παραμονής με τη “διαρροή” της στην αμυντική γραμμή να είναι υπεύθυνη για το παθητικό των 65 τερμάτων. Η χρονιά τους δεν ήταν ένας εφιάλτης και έπεσαν με τα κεφάλια ψηλά, όμως από εδώ και πέρα άρχισε ο πραγματικός τους εφιάλτης.

Είναι κοινό γνωστό για τους ποδοσφαιριστές να μένουν κατά τη διάρκεια των καλών περιόδων όμως να πηδούν το καράβι όταν τα πράγματα γίνονται άσχημα. Εκείνο το καλοκαίρι αποδείχθηκε πιο δύσκολο από το προηγούμενο, αντιμετωπίζοντας τις αποχωρήσεις αρκετών βασικών παικτών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μέρος των προηγούμενων δύο χρόνων.

Παρόλα αυτά κατάφεραν να εξασφαλίσουν τις υπογραφές του Oliver Kirch και του Marcel Ndjeng, ενώ δαπάνησαν σχεδόν ένα εκατομμύριο για το νεαρό Kevin Stöger. Όμως η μεταγραφή του Stöger δεν πήγε όπως το είχαν σχεδιάσει και επιδείκνυε πώς τα χρήματα απλά δεν μπορούν να χαθούν σε κλαμπ όπως η Paderborn. Ένα εκατομμύριο είναι μια μικρή χασούρα στην τωρινή μεταγραφική αγορά του ποδοσφαίρου, όχι όμως και στις μικρότερες κατηγορίες.

Η αναχώρηση του Breitenreiter κουβάλησε περισσότερες δυσκολίες και προκάλεσε μια επιστροφή στην εποχή της μιας αλλαγής. Ο Markus Gellhaus κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο 10 βαθμούς στις 11 πρώτες αγωνιστικές και του δόθηκε το χαρτί της απόλυσης.

Ο αντικαταστάτης του ήταν ο πρώην αστέρας της Bayern Munich Stefan Effenberg, ο οποίος προσέλκυσε πολλά μάτια εκτός αγωνιστικού χώρου όμως έφερε πολύ λίγους βαθμούς μέσα σε αυτό. Οι δύο μόνο νίκες σε 15 αγώνες κατέληξαν σε ένα καταστροφικό διορισμό από την αρχή. Ο Effenberg δεν ήταν ο κατάλληλος για ένα σπειροειδές κλαμπ όπως η Paderborn και η πρόσληψη του βοηθού του René Muller δεν βοήθησε την ομάδα να σωθεί. Ο δεύτερος διαδοχικός υποβιβασμός επιβεβαιώθηκε όπως και το ένα βήμα πιο κοντά στην έρημο.

Το τωρινό ρόστερ δεν μπορεί να αναγνωριστεί από εκείνο που κέρδισε την άνοδο με μόλις τρεις παίκτες - Lukas Kruse, Thomas Bertels και Marc Vucinovic - να απομένουν για ανακαλύψουν καλύτερους καιρούς. Είναι το σύμβολο της πίστης, της μη εγκατάλειψης όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Το μεγαλύτερο μέρος του ρόστερ έφυγε καταστρέφοντας την ποιότητα στην ομάδα και έτσι γεννήθηκε μια έλλειψη ενότητας και συνοχής στην ομάδα. Δεν είναι περίεργο που δυσκολεύονται όταν δεν μπορούν να παίξουν ως σύνολο.

Ο René Muller απολύθηκε τον Νοέμβριο του 2016 αφήνοντας τους μια θέση πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο διάδοχός του Stefan Emmerling ήταν πιο επιτυχημένος όμως υπέμεινε ένα τρομακτικό Μάρτιο που οδήγησε στην απομάκρυνση του μετά από μια ηχηρή ήττα με 4-0 από την Aalen. Ο Steffen Baumgart έγινε ο πέμπτος προπονητής μέσα σε δύο χρονιά και δημιούργησε μια ανοδική πορεία με δύο νίκες και μια ισοπαλία στα τρία πρώτα παιχνίδια του που οδήγησαν στην ελπίδα ότι το αδιανόητο θα γίνει πραγματικότητα. Θα μπορούσε η Paderborn να ανακάμψει από τον πόνο της αποτυχίας;

Δυστυχώς δεν μπορούσε. Εάν η Paderborn ήταν εφησυχασμένη μετά από τους δύο υποβιβασμούς, δεν θα ήταν ποτέ ξανά μετά από τις παθήσεις τους τη φετινή χρονιά. Ήταν μια βάναυση αφύπνιση και δεν άνηκε πλέον στα μεγάλα φώτα. Μια αναξιοπαθούντα ομάδα μαζί με μια ορδή προπονητών παρέχουν τη συνταγή για την αποτυχία. Στους “μπουκ” ήταν λιγότερο ή περισσότερο στις αρχές της χρονιές το φαβορί για την άνοδο φέτος, αλλά για αρκετούς λόγους βρίσκονται στη δυσμένεια - και πάλι - και απέτυχαν να δώσουν κάτι πίσω στους οπαδούς τους.

Από κάποιες απόψεις η συγκεκριμένη πτώση της Paderborn αντικατοπτρίζει εκείνη του πρώην συλλόγου του Breitenreiter, της Unterchaching. Πέρασε δύο χρόνια στη Bundesliga από το 1999 έως το 2001 όμως υπέστη δύο διαδοχικούς υποβιβασμούς - όπως η Paderborn - και ύστερα από 15 χρόνια αγωνίζεται στην Regionalliga Bayern (τέταρτη κατηγορία). Δεν πήραν τα σωστά βήματα και εξαφανίστηκαν από το ραντάρ του ποδοσφαίρου, μια μοίρα που περιμένει τώρα τη Paderborn στη περιφερειακή ημιεπαγγελματική τέταρτη κατηγορία.

Η Paderborn τώρα μπαίνει στα βιβλία της ιστορίας για τους λάθος λόγους: κανένας Γερμανικός σύλλογος δεν έχει υποβιβαστεί από τη Bundesliga στην Regionaliga σε τρεις διαδοχικές χρονιές. Το χειρότερο έχει υλοποιηθεί και η ίδια η ύπαρξη του συλλόγου θα τεθεί υπό αμφισβήτηση. Η προσέλευση μειώθηκε από τους 15.000 στους 4.000 μέσα σε δύο χρόνια, ενώ τα έσοδα από την τηλεόραση πέφτουν ακόμα πιο έντονα.

Το κλαμπ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την ταχεία κάμψη των τύχων του και κινδυνεύει να μην πάρει άδεια την επόμενη σεζόν, μια κατάσταση που θα τους εμποδίσει να αγωνιστούν ακόμα και στη τέταρτη κατηγορία. Ο ιδιοκτήτης του συλλόγου Wilfried Finke παραιτήθηκε την περασμένη σεζόν όμως επέστρεψε τον Δεκέμβριο λόγω αίτησης του Διοικητικού Συμβουλίου.

Ο Finke κατεύθυνε τη Paderborn στην κορυφή μαζί με τη χρηματοδότηση ενός σταδίου και ενός εκπαιδευτικού κέντρου, οπότε η ευθύνη πρέπει να υποδεικνύεται μόνο σε αυτόν. Δεν υπάρχει έλλειψη πνεύματος στη διαχείριση με τον Krösch να είναι τώρα Γενικός Διευθυντής.  Όμως κάτι τέτοιο μετράει ελάχιστα.

Η Paderborn διατήρησε την ελπίδα της παραμονής το τελευταίο Σαββατοκύριακο ελέγχοντας τη μοίρα της, όμως δεν κατάφερε να διασπάσει την άμυνα της Osnabruck σε μια άκαρπη ισοπαλία. Αυτή θα τους έσωζε στο νήμα αν η Werder Bremen II δεν είχε διαφορετικές ιδέες. Βάζοντας το νικητήριο τέρμα στο 84’ ενάντια στην Aalen τερμάτισε ένα βαθμό πάνω από τη Paderborn.

Η Paderborn χρησιμεύει ως μια προειδοποιητική ιστορία σε όλους τους μικρούς συλλόγους για τους κινδύνους της γρήγορης και απροσδόκητης επιτυχίας. Όμως μπροστά σε όλα αυτά τα προβλήματά της σκεφτείτε το εξής: ποιο κλαμπ του ύψους της δεν θα διαπραγματευόταν μια ζωή στις χαμηλότερες κατηγορία για μια μόνο χρονιά στη Bundesliga; τα τελευταία χρόνια φέρνουν γλυκόπικρες μνήμες στο μυαλό τους.

Μένει να το δούμε αν βγει ζωντανή από αυτό το σκοτάδι. Το κρίμα των ουδετέρων φιλάθλων σε όλο τον κόσμο δεν απαλύνει τον πόνο όμως όσο υπάρχει πίστη οποιοδήποτε θαύμα είναι δυνατό, ακόμα και η επιστροφή από το πάτο του πηγαδιού. Απλά ρωτήστε τον André Breitenreiter.