Vitor Oliveira: Το δικό του αδιαφιλονίκητο ρεκόρ Γκίνες

Δημήτρης Βαρσάνης

Έχοντας περάσει από 22 ξεχωριστούς πάγκους σε 17 διαφορετικούς Πορτογαλικούς συλλόγους καθ 'όλη τη μακρά και συνεχιζόμενη καριέρα του ως προπονητής, ο Vítor Manuel Oliveira έχει αποδείξει ότι έχει μια εξαιρετική και ακαταμάχητα νομαδική “φλέβα”.

Εντυπωσιακά ωστόσο η δέσμευση δεν είναι μέσα του διότι ο 63χρονος είναι γνωστός σε όλη τη χώρα του ότι είναι κάτι παραπάνω από μανιακός με μια καινούργια περιπέτεια. Κατά τη διάρκεια της 30ετούς καριέρας του ο Oliveira κουβάλησε στη δεύτερη κατηγορία της χώρας του μια απαράμιλλη παραγωγικότητα. Πέτυχε το στόχο της ανόδου σε δέκα περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτοφανούς ρεκόρ με πέντε διαδοχικές ανόδους στις πέντε τελευταίες χρονιές του.

Αφού έβαλε ένα τέλος στην συγκριτικά λιτή του ποδοσφαιρική καριέρα τον Ιούνιο του 1985 σε ηλικία 31 ετών, ο πρώην μέσος εγκαταστάθηκε γρήγορα στο τιμόνι του πιο πρόσφατου συλλόγου του, ο οποίος είναι εκείνος που διαχειρίζεται σήμερα: τη Portimonense. Όμως κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης του δουλειάς, ο Oliveira απέδειξε στον καθένα για αυτό που αργότερα θα γινόταν γνωστός και σύντομα βρέθηκε να αναζητά μια εναλλακτική απασχόληση.

Μετά από μια σύντομη περίοδο στη Futebol Clube da Maia, ο Oliveira έγινε προπονητής της Paços de Ferreira με την οποία πέτυχε την πρώτη από τις πολλές ανόδους που θα ακολουθούσαν στο τέλος της τρίτης του σεζόν στους “κάστορες”. Ο Oliveira κατεύθυνε την ομάδα του στον τίτλο του πρωταθλήματος της δεύτερης κατηγορία και κατάφερε να τη διατηρήσει στη κορυφαία κατηγορία την επόμενη σεζόν, βελτιώνοντας γρήγορα τη φήμη του και κερδίζοντας μια τριετή θητεία Gil Vicente πριν αρχίσει τη “βασιλεία” του στη Vitória Guimarães.

Η θητεία του Oliveira στον Guimarães απεδείχθη ότι δεν ήταν και η καλύτερη και μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έπλευσε ξανά, αυτή τη φορά για να διευθύνει ένα φιλόδοξο πρότζεκτ στην Académica. Η μετακίνησή του στην πόλη της Κοίμπρα επιβεβαίωσε ότι ήταν μια εμπνευσμένη επιλογή. Ο Oliveira κέρδισε την δεύτερη άνοδο του, καθοδηγώντας την Académica στην κορυφαία κατηγορία αφού τερμάτισε τρίτη τη σεζόν 1996/97 και στη συνέχεια το πρωτάθλημα μετονομάστηκε σε Segunda Divisão.

Ο Oliveira παρέμεινε στην Académica για μια ακόμη χρονιά μετά την άνοδο τους πριν επιλέξει μια αλλαγή σκηνικού, αναλαμβάνοντας τη θέση του προπονητή στη União de Leiria. Εκεί έμεινε για μια μόνο χρονιά, μια περίοδος αρκετά μακρινή για να καθοδηγήσει την ομάδα του στη Primeira Liga.

Μετά από το χρόνο του στην União de Leiria ήρθε η ευκαιρία να διαχειριστεί τη Braga, μια ευκαιρία που έδειχνε ξεκάθαρα την ανθηρή φήμη του Oliveira στη χώρα του. Εντούτοις η συγκεκριμένη δουλειά διαδραμάτισε μόνο ως μια άλλη βραχεία και μάλλον ξινή θητεία στη κορυφαία κατηγορία. Έτσι, μετά από μόλις τρεις μήνες και 14 αγωνιστικές ο Oliveira έβαλε τις οπτικές του Νότια για άλλη μια φορά, γεωγραφικά και ανταγωνιστικά. Ζούσε για μια επιστροφή στη κατηγορία που τη γνώριζε τόσο στενά.

Μόλις λίγες εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα του 1998, ο Oliveira έγινε προπονητής της Belenenses και μέχρι το τέλος της πρώτης τους σεζόν η “Βηθλεέμ” εξασφάλισε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και μαζί με αυτό την παρουσία της στη κορυφαία κατηγορία. Πρώτη άνοδος μετά από σχεδόν μια δεκαετία και η τέταρτη του Oliveira σε εννέα χρονιές.

Στη συνέχεια ήρθε μια άγονη περίοδος, η χειρότερη της καριέρας του Oliveira έως σήμερα. Ο προπονητής έκανε λίγες τροποποιήσεις στη δοκιμασμένη φιλοσοφία του, συνεχίζοντας να ταξιδεύει με το πιστό του “κρουαζιερόπλοιο” μέσα από βραχύβιες θητείες με τους παλιούς του συλλόγους - Rio Ave, Gil Vicente, Académica και Moreirense - ώστε να επαναλάβει την πρόσφατη επιτυχία του.

Ήταν ικανός να επαναφέρει αυτή τη τάση του τη σεζόν 2006/07 όταν η δεύτερη χρονιά του με την Leixões έφερε την πέμπτη του άνοδο, αλλά έπειτα έφτασαν άλλα έξι χρόνια σχετικής δυσκολίας στις União de Leiria, Trofense και Desportivo das Aves που έφεραν σπάνια την επιτυχία.

Ευτυχώς για τον Oliveira, η απίθανη κατάσταση της μιας μόλις ανόδου μέσα σε 12 χρονιές ήταν ο προάγγελος μιας πλήρους μετατόπισης των τύχων του, καθώς η μετάβασή του στην Arouca το 2011 προκάλεσε μια εκπληκτικά επιτυχημένη περίοδο ακόμη και από τα προηγούμενα υψηλά του στάνταρ.

Ο Oliveira οδήγησε την Arouca στη δεύτερη θέση, εξασφάλισε την έκτη άνοδο του και στη συνέχεια παραιτήθηκε σχεδόν αμέσως, πραγματοποιώντας μια δεύτερη περίοδο στη Moreirense. Πηγαίνοντας πολύ καλύτερα από τη τελευταία του θητεία με το σύλλογο του Minho ο Oliveira πήρε το τέταρτο τίτλο του στη δεύτερη κατηγορία μαζί με την έβδομη άνοδο του συνολικά. Έπειτα παραιτήθηκε ξανά και επαναλάμβανε τη διαχρονική του διαδικασία σε ένα παράλογο επίπεδο επιτυχίας μετά από τρεις χρονιές.

Η União da Madeira ήταν οι επόμενοι τυχεροί παραλήπτες της προσέγγισης του πολύπειρου τεχνικού για την εύρεση εργασίας, καθώς εξασφάλισαν τις υπηρεσίες του το καλοκαίρι του 2014 και παράλληλα με αυτό μια φαινομενικά αναπόφευκτη άνοδο την επόμενη χρονιά. Η παράδοση συνέχισε ακάθεκτα να ισχύει μιας και τερμάτισε δεύτερη, συμμετέχοντας σε ένα πρωτάθλημα με εννέα πρώην ομάδες του προπονητή τους στην κορυφαία κατηγορία.

Μέχρι να ξαναρχίσει η επόμενη αγωνιστική περίοδος, ο Oliveira για άλλη μια φορά άλλαξε περιβάλλον ώστε να γιορτάσει ακόμα μια φορά μια άνοδο, αυτή τη φορά με τη Chaves. Οι “Flavienses” υπό την καθοδήγησή του έμπειρου προπονητή εξασφάλισαν την τέταρτη άνοδο του Oliveira σε αντίστοιχες χρονιές με τη δεύτερη θέση.

Στη συνέχεια ο Oliveira κουβάλησε τον κύκλο των τριών δεκαετιών του στο κλαμπ στο οποίο ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του: τη Portimonense. Πώς ακριβώς τα πήγε με το παλιό του κλαμπ; κέρδισε την άνοδο ως πρωταθλητής και τίποτα λιγότερο. Καθώς πλησιάζει η Pre - Season και ο Μάιος - ένας μήνας κατά τον οποίο ο Oliveira έχει αποχωρήσει από εννέα κλαμπ σε αυτά τα χρόνια - πέρασε, η γοητεία μιας έκτης ανόδου σε έξι χρόνια πρέπει να προσελκύσει έναν ρέκορντμαν προπονητή σαν κανένα άλλο πειρασμό.

Ωστόσο φαίνεται ότι οι μέρες του Oliveira για την απόρριψη της κορυφαίας κατηγορίας για την επιτυχία του στη δεύτερη ίσως να έχουν τεθεί πίσω του, καθώς ο έμπειρος προπονητής πρόσφατα διέψευσε τυχόν φήμες άλλης μιας παραίτησης σε δημόσια συνέντευξη του στο Πορτογαλικό δίκτυο Sport TV. Ο ίδιος παρείχε πολύ συνοπτικές δηλώσεις σχετικά με το μέλλον του, στις οποίες είπε με βέβαιο τόνο: «Θα συνεχίσω στη Portimão».

Μένει να το δούμε πόσο καιρό θα αντέξει ο Oliveira να καταπνίξει την αναπόφευκτη ώθηση του να πέσει μια κατηγορία στην επιδίωξη μιας άλλης χρονιάς που θα κερδίσει την άνοδο. Είναι πιθανό το κίνητρό του να εμφανιστεί και πάλι θα και εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο ψηλά θα είναι σε θέση να φτάσει στην Primeira Liga με την αγαπημένη του Portimonense. Αυτό τελικά παραμένει ένα ύψωμα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να το κατακτήσει.

Όμως αν ή όχι υλοποιήσει μια πολλοστή αλλαγή σκηνικού και μια πιθανή άνοδος δεν θα έχει τόσο πολύ σημασία όσο κρατά το δικό του ρεκόρ στα βιβλία του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Εάν αύριο το πρωί αποφασίσει να αποσυρθεί, τα επιτεύγματα του Oliveira θα είναι σίγουρα ασφαλή για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.