Νότιος Αμερική: Το παραμύθι έγινε πραγματικότητα για το ποδόσφαιρο της Βενεζουέλας

Δημήτρης Βαρσάνης

Ο γύρος των “16” στο Παγκόσμιο Κύπελλο Under 20 το 2009 στην Αίγυπτο. Η φάση των ομίλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο Under 17 το 2013 που έλαβε χώρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Καμία παρουσία σε οποιαδήποτε διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και μόνο δύο συμμετοχές προηγουμένως, μία μόνο εάν συμπεριλάβετε μόνο την κατηγορία Under 20. 

Σε μόνο δύο ή τρεις γραμμές μπορείτε να συνοψίσετε την ιστορία του ποδοσφαίρου της Βενεζουέλας στις κύριες κατηγορίες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτό πρόκειται να αλλάξει, ή ακόμα καλύτερα να έχει ήδη αλλάξει. Τον Δεκέμβριο του 2013 η Νότια Κορέα κέρδισε τον ανταγωνισμό για να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Under 20 του 2017, αφού 12 χώρες υπέβαλαν προσφορές για να το διοργανώσουν και έγιναν το τρίτο έθνος που φιλοξένησε όλους τους σημαντικούς Διεθνείς διαγωνισμούς της FIFA στους άνδρες.

Λίγα χρόνια νωρίτερα και τον Οκτώβριο του 2013, ο José Hernández στα 16 του ήταν μέλος του ρόστερ της Βενεζουέλας Under 17 που ηττήθηκε από την Τυνησία, τη Ρωσία και την Ιαπωνία στη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξενήθηκαν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο αριστερός μπακ είναι ο μόνος παίκτης από το ρόστερ που άνηκε σήμερα στο ρόστερ της Under 20 της Βενεζουέλας που έγραψε ιστορία στο πρόσφατα τουρνουά στη Νότια Κορέα.

Η Βενεζουέλα μπορεί να μην στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου όμως δεν πρέπει να σταθούμε σε αυτό το κομμάτι. Για να κατανοήσουμε τις αλλαγές στο ποδόσφαιρο της Βενεζουέλας και γιατί το μέλλον είναι τόσο φωτεινό, πρέπει να γυρίσουμε στο CONMEBOL Under-20 της Νοτίου Αμερικής που έγινε τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2017 στον Ισημερινό.

Η Βενεζουέλα δεν κατάφερε να λάμψει κατά τη διάρκεια του τουρνουά, παίρνοντας την ισοπαλία και στους τέσσερις αγώνες του ομίλου όμως οι επιδόσεις τους ζωγράφιζαν μια διαφορετική εικόνα στα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα επικράτησαν με 3-0 στο τελικό στάδιο των ομίλων της μετέπειτα νικήτριας του τουρνουά Ουρουγουάη ώστε να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο Under 20. Η ατομική ποιότητα των παικτών τους, η τακτική εξέλιξη και η φυσική τους δύναμη μετέφεραν την προσοχή ολόκληρης της Ηπείρου και κάποιων Ευρωπαϊκών συλλόγων.

Η ιστορία που ξεδιπλώθηκε πρόσφατα στην Ασία είναι πλέον γνωστή. Πέρασαν τον όμιλο τους αφού νίκησαν τη Γερμανία, στη συνέχεια σφυροκόπησαν το Βανουάτου με 7-0 και κατέγραψαν μια ισχνή νίκη με 1-0 κόντρα στο Μεξικό. Το πιο σημαντικό; ότι δεν δέχθηκαν γκολ στη φάση των ομίλων. Στους γύρους των νοκ-άουτ η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ και η Ουρουγουάη έπεσαν στα “σχοινιά" της Βενεζουέλας, καθώς θα αντιμετώπιζαν την Αγγλία σε έναν συγκλονιστικό τελικό.

Αναλύστε το από όποια γωνία θέλετε όμως η απόδοσή τους αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο ορόσημο για τη Βενεζουέλα. Ενώ η επίτευξη της κορυφής από τους νέους τους είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, τώρα πρέπει να προχωρήσουν και να βρουν τρόπους για να μεταφέρουν αυτό το ταλέντο και στην ανδρική ομάδας. Καθώς ο προπονητής της Εθνικής τους Rafael Dudamel και οι παίκτες του επικεντρώθηκαν στο τελικό εναντίον της Αγγλίας, το Δ.Σ της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Βενεζουέλας πρέπει να σκεφτόταν το μέλλον.

Το ερώτημα για τους υπεύθυνους είναι απλό: αυτή η επιτυχία είναι μια περίπτωση καθαρής σύμπτωσης έχοντας μια μεγάλη ομάδα παικτών που γεννήθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια ο ένας μετά τον άλλο, ή είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς που γίνεται σε ολόκληρη τη χώρα σε λαϊκά στρώματα;

Για να το ανακαλύψουμε αυτό πρέπει να κατευθυνθούμε προς τη Χιλή. Οι περισσότεροι στο Έθνος της Νοτίου Αμερικής που γνωρίζουν ακόμη και λίγα πράγματα για το άθλημα ανησυχούν ότι δεν θα αντικαταστήσουν ίσως τη καλύτερη γενιά στην ιστορία τους. Ανησυχούν ότι δεν θα ξαναβρεθεί ένας νέος Arturo Vidal, ένας νέος Alexis Sánchez και ένας νέος Claudio Bravo από τις ακαδημίες της. Οι προαναφερθέντες τρεις τους έχει απομείνει να πάρουν μόνο ένα Παγκόσμιο κύπελλο. Πέρα από αυτό οι οπαδοί ανησυχούν ότι η Εθνική τους μπορεί να γυρίσει στη μεσαία βαθμίδα των δυνάμεων της Νοτίου Αμερικής με τα πεσμένα αποτελέσματα και τους λιγότερους οπαδούς στα γήπεδα.

Το παράδειγμα της Χιλής ανησυχεί πολύ και τη Βενεζουέλα. Αν αυτή η γενιά είναι πράγματι ένα προϊόν σύμπτωσης, τότε πρέπει να είναι το κίνητρο να αρχίσουν να δουλεύουν για να εξασφαλίσουν μια πιο συνεπή καλλιέργεια ταλέντου. Αν οφείλεται στις μεθόδους προπόνησης που εφαρμόζονται από τις μικρές ηλικιακά ομάδες, τότε είναι καιρός να παγιωθεί.

Τα αστέρια της τωρινής ομάδας που είναι οι Adalberto Peñaranda, Yangel Herrera, Yeferson Soteldo, Ronaldo Peña και Sergio Córdova είναι όλοι τους μεταξύ 19 και 20 ετών και οι ελπίδες ενός Έθνους στηρίζονται στους νέους ώμους του σήμερα και αύριο.

Ο Peñaranda είναι ένας αριστεροπόδαρος επιθετικός, γρήγορος και επιδέξιος. Είναι Killer στο ένας με έναν και μπορεί να παίξει ως εξτρέμ ή ως σέντερ φορ. Πωλήθηκε το 2015 στην Udinese όταν ήταν μόνο 18 ετών ωστόσο δυσκολεύτηκε να προωθήσει την καριέρα του στην Ευρώπη. Μετά από ελάχιστες συμμετοχές στην Udine και στη Granada της La Liga, πήγε στη Malaga τον Ιανουάριο του 2017 όπου κατάφερε μόνο να κάνει τρεις εμφανίσεις συνολικού μήκους 171 λεπτών.

Αν και τα τεχνικά του επίπεδα δεξιοτήτων είναι εξαιρετικά, μπορεί μερικές φορές να θεωρηθεί ως αλαζονικός και προκλητικός, διαταράσσοντας περιστασιακά τις επιθέσεις της ομάδας του με περιττές ενέργειες ή ότι παίρνει πολλή ώρα για να απελευθερώσει την μπάλα. Το βιογραφικό του παρέχει ωστόσο ότι είναι ο νεότερος μη Ισπανός σκόρερ στη La Liga, ένα ρεκόρ που προηγουμένως το κατείχε ο Lionel Messi.

Ο Yangel Herrera είναι ο αρχηγός της ομάδας. Ένας αμυντικός μέσος που έχει να κάνει τα πάντα με την ισορροπία, τη διαχείριση του κορμιού του και την ηγεσία του. Είναι συνήθως καλά τοποθετημένος τόσο στις αμυντικές όσο και στις επιθετικές φάσεις, συμμετέχοντας σε κάθε κομμάτι του παιχνιδιού χάρη στην ισχυρή αντοχή του. Τον Ιανουάριο του 2017 αποκτήθηκε από τη Manchester City και αμέσως στάλθηκε δανεικός στη συνέταιρο της New York City όπου έκανε έξι συμμετοχές από τις αρχές του Μαρτίου.

Ο Yeferson Soteldo είναι η δημιουργική δύναμη. Έχει ύψος μόνο 1,60 μέτρα που τον κάνει ευκίνητο σε μικρούς χώρους επιτρέποντάς του να βρίσκει μικροσκοπικά κενά μεταξύ των αμυντικών και να αποδρά εξίσου καλά. Η τεχνική του είναι απλά μεγαλοπρεπής, επιτρέποντας του να κάνει ένα εκπληκτικό κλειστό κοντρόλ και να φεύγει με ταχύτητα, καθώς και με το λαμπρό πρώτο άγγιγμα του να ξεφεύγει από τα μαρκαρίσματα των αντίπαλων αμυντικών.

Η μεγαλύτερη αδυναμία του είναι η ασυνέπεια του. Ενώ απολαμβάνει κάποια θεαματική στιγμή, μπορεί επίσης να εξαφανιστεί για αρκετά λεπτά χωρίς να φαίνεται να ενδιαφέρεται για την έκβαση της αναμέτρησης. Μετακόμισε τον Ιανουάριο του 2017 στη Χιλιανή Huachipato, την ίδια ομάδα που υπέγραψε το 2015 το Βενεζουελάνο Rómulo Otero.

Ο Ronaldo Peña έχει δύναμη, ταχύτητα και άφθονο ρυθμό στις κινήσεις του. Είναι καλύτερος όταν παρατάσσεται ως “εννιάρι” και είναι ένας ολοκληρωμένος επιθετικός. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν μερικοί επιθετικοί που χρησιμοποιούν καλά τη δύναμή τους για να απασχολούν έναν ή δύο αμυντικούς πάνω τους (ο Christian Vieri ήταν ένας από τους καλύτερους σε αυτό το στοιχείο) ενώ υπάρχουν επίσης επιθετικοί δυνατοί και αρκετά γρήγοροι ώστε να αφήνουν πίσω τους αμυντικούς με τη δύναμη τους (ο Diego Costa είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα). Ο Peña έχει ένα κομμάτι και των δύο αποδεικνύοντας ότι είναι πολύ χρήσιμος και στο σκοράρισμα και στις ασίστ. Σήμερα παίζει στη Las Palmas Atletico (οι ρεζέρβες της πρώτης ομάδας) και από την ερχόμενη χρονιά θα βρίσκεται στα πλάνα και της ανδρικής ομάδας.

Η πιο εκπληκτική προσθήκη στη λίστα των πιο ταλαντούχων αστέρων της Βενεζουέλας είναι ο Sergio Córdova. Ένας δεξιός μέσος, πολύ ευέλικτος και συνήθως να καταλήγει ως ένας τρίτος επιθετικός όταν επιτίθεται η ομάδα του. Είναι γρήγορος και τακτικά ολοκληρωμένος, βοηθώντας τόσο στο επιθετικό όσο και στο αμυντικό παιχνίδι. Ο Córdova τελείωσε ως πρώτος σκόρερ της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και δεύτερος στη γενική κατάταξη, υπογραμμίζοντας την ικανότητά του να καταλαμβάνει έξυπνες θέσεις στην επίθεση. Αν και εξακολουθεί αγωνίζεται στη Βενεζουέλα, έχει συνδεθεί σε μεγάλο βαθμό με πλήθος μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων όπως η Manchester United.

Είναι άδικο να υπογραμμίσουμε μερικούς από τους παίκτες από την επιτυχημένη πορεία της Βενεζουέλας όμως υπάρχει ένα κοινό θέμα. Στη λίστα μας δεν βρίσκεται κανένας αμυντικός και οι τέσσερις από τους πέντε αποτελούν τη δομή της επίθεσης. Αυτό αντιπροσωπεύει σήμερα την Under 20 της “Βουργουνδίας”. Ο Rafael Dudamel προτιμά ένα καθαρό 4-4-2 που μετατρέπεται σε 4-3-3 ή ακόμα και σε ένα 3-4-3 όταν επιτίθενται. Για αυτό κιόλας η Βενεζουέλα σημείωσε τον περισσότερο αριθμό τερμάτων στο τουρνουά (14).

Αμυντικά, η τετραμελής αμυντική γραμμή προστατεύεται από δύο μέσους, ενώ οι δύο μεσοεπιθετικοί (συνήθως οι Soteldo και Córdova) ξεκινούν από τα φτερά. Ο σχηματισμός είναι εξαιρετικά ρευστός, ωστόσο όταν η ομάδα έχει την μπάλα και με τους παίκτες να εναλλάσσονται, γίνεται δύσκολο για τους αντιπάλους να τους μαρκάρουν. Ίσως γι 'αυτό ήταν τόσο κυνικοί στην επίθεση.

Από τα 14 τέρματα που σημείωσε η Βενεζουέλα, μόνο τα πέντε ήταν από στημένες φάσεις με τα υπόλοιπα να τα μοιράζονται από αριστερά προς τα δεξιά και μέσω της μεσαίας γραμμής. Είναι μια ολοκληρωμένη μονάδα όταν αναγκάζεται να το πράξει.

Ενώ η επίθεσή τους είναι αναμφισβήτητα ισχυρή, είναι επίσης σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι δέχθηκαν μόνο τρία τέρματα σε όλους τους αγώνες. Παρά τα εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία πρέπει να δουλέψουν αμυντικά πριν προχωρήσουν στο επόμενο βήμα.

Αρχικά η Βενεζουέλα είχε τον μεγαλύτερο αριθμό φάουλ που διέπραξε από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο τουρνουά, με κατά μέσο όρο 20 φάουλ ανά παιχνίδι. Ακόμα διέθετε το μεγαλύτερο αριθμό κιτρινισμένων παικτών. Ενώ δεν εμπόδισαν τελικά τη μετάβασή τους στον τελικό, οι παίκτες της θα πρέπει να κατανοήσουν τη σημασία του καθαρού μαρκαρίσματος και να μην δίνουν ευκαιρίες στους αντιπάλους από στημένες μπάλες.

Το άλλο ερωτηματικό είναι η ικανότητα των αμυντικών να πιέζουν. Ενώ οι μέσοι και οι επιθετικοί τείνουν να πιέζουν καλά στο μισό του αντιπάλου τους, η άμυνα συνήθως στέκεται χαλαρή στην κίνηση των αντίπαλων επιθετικών, ανοίγοντας χώρους μεταξύ τους και επιτρέποντας στους αντιπάλους να το εκμεταλλευτούν. Ως αποτέλεσμα οι παίκτες που παίρνουν την μπάλα σε αυτό το μεγάλο χώρο είναι συχνά σε θέση να να επιτεθούν στην άμυνα της Βενεζουέλας, οδηγώντας σε φάουλ και ευκαιρίες να δεχτούν γκολ. Στο υψηλότερο επίπεδο τέτοια μαρκαρίσματα θα τιμωρούνται συχνότερα.

Παρά τις προκλήσεις που πρέπει να ξεπεράσουν, το Παγκόσμιο Κύπελλο σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή σε αυτό που ισχύει να μιλάμε για το ποδόσφαιρο της Βενεζουέλας. Από ένα Έθνος που θεωρήθηκε άλλοτε το πιο αδύναμο από όλα τα μεγάλα στη Νότια Αμερική, η ελπίδα αυξάνεται και αναπόφευκτα θα ακούμε όλο και περισσότερο για αυτή την καλλιέργεια νεαρών αστεριών της καθώς βρίσκουν τα πόδια τους στην Ευρώπη και πέραν αυτής.

Ενώ αυτά τα νεαρά αστέρια μπορεί να εμφανίστηκαν πολύ αργά για να βοηθήσουν την ανδρική ομάδα να προκριθεί στη διοργάνωση της Ρωσίας το 2018, οι προσδοκίες είναι υψηλές ώστε να καταφέρουν να οδηγήσουν τη Βενεζουέλα στο Κατάρ το 2022 και να ανοίξουν το δρόμο για μια πιο επιτυχημένη εποχή ποδοσφαίρου σε ένα Έθνος που εξακολουθεί να έχει εμμονή με το άθλημα.