Jose Fonte: Από τη League One πρωταθλητής Ευρώπης

Δημήτρης Βαρσάνης

Όλα τα μάτια στράφηκαν στον Cristiano Ronaldo όταν ακούστηκε το τελικό σφύριγμα μετά από 120 εξαντλητικά λεπτά. Ο τραυματισμένος αρχηγός ξέσπασε σε δάκρυα στο πάγκο καθώς τον έπληξε η συγκίνηση. Η Πορτογαλία κατέκτησε το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στην ιστορία της. Η δωδεκάχρονη αναμονή για εξιλέωση ολοκληρώθηκε.

Στον αγωνιστικό χώρο ο Éder - ο απίθανος άνδρας που έβαλε το νικητήριο τέρμα με ένα χαμηλό ευθύβολο σουτ από τα 25 μέτρα για να νικήσει τον Hugo Lloris στο 109’ - ήταν συνωστισμένος από τους συμπαίκτες του.

Αυτό ήταν το αποκορύφωμα των δύο ιστοριών: από ένα είδωλο του ποδοσφαίρου που επιτέλους κατάφερε να πάρει το ένα ασημικό που του έλειπε, στην ιστορία ενός ποδοσφαιριστή που αμαυρώθηκε από τα ΜΜΕ και το κόσμο και έγινε ο κάτοχος της πιο διάσημης στιγμής στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας.

Όμως καθώς οι οικοδεσπότες βυθίστηκαν στο έδαφος του Stade de France με εξάντληση και απογοήτευση, υπήρχε ένας άλλος άνθρωπος που χοροπηδούσε με τους συμπαίκτες του και ο οποίος πριν από δύο χρόνια δεν μπορούσε να ονειρευτεί μια τέτοια συγκινητική στιγμή.

Η άνοδος του Fonte στην κορυφή ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια. Στις 9 Ιανουαρίου του 2010 μετακόμισε στη Southampton από τη Crystal Palace για 1,2 εκατομμύρια λίρες υπογράφοντας για τρεισήμισι χρόνια. Δεν υπήρξε τίποτα αξιοσημείωτο σε αυτή την κίνηση απλά ένας κεντρικός αμυντικός που κινήθηκε ανάμεσα σε δύο καθιερωμένα κλαμπ, αφού απέδειξε ότι είναι ικανός πραγματοποιώντας κοντά στις 100 εμφανίσεις στην Αγγλία.

Ωστόσο εκείνη τη στιγμή η Southampton δεν ήταν μόνο ένας σύλλογος της League One όμως και ένας σύλλογος που μπήκε σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης. Μια ποινή δέκα βαθμών ήχησε σκληρά τους Αγίους. Μία ήττα με 2-1 από την Colchester United προηγήθηκε αμέσως της παρουσίασης του Fonte. Όμως ο ίδιος ο άνδρας έβλεπε μόνο δυνατότητες και ευκαιρία για περαιτέρω ανάπτυξη. Μετά από μια νομαδική καριέρα στην πατρίδα του την Πορτογαλία βρήκε ένα σπίτι.

Οι θετικές του προοπτικές βασίστηκαν εν μέρει στον πρόσφατα διορισμένο προπονητή Alan Pardew και τον πρόεδρο Nicola Cortese και εν μέρει στην εκτεταμένη αναδόμηση του ρόστερ, στο οποίο συμπεριλήφθηκαν οι Rickie Lambert, Dean Hammond, Raidi Jaidi και Jason Puncheon.

"Έχω πάρει μια απόφαση και είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτήν", δήλωσε ο Fonte κατά την παρουσίαση του και συνέχισε:"Έχω έρθει εδώ με έναν σκοπό, ο οποίος είναι να βοηθήσω αυτό το κλαμπ να πάει στις κορυφαίες κατηγορίες. Θέλω να παίξω στην Premier League και νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό πιο γρήγορα ερχόμενος εδώ ".

Ο 26χρονος έκανε το ντεμπούτο του στους “Αγίους” μαζί με τους νεοαποκτηθείς Jon Otsemobor και Danny Seaborne, με το πρώτο να έχει αποσυρθεί εδώ και δύο χρόνια και το δεύτερο να αγωνίζεται τώρα στη Hamilton της Σκωτίας.

Με έναν σαφή και καθορισμένο στόχο που τον καθοδηγεί, ο Fonte εγκαταστάθηκε στη ζωή της Southampton. Άμεσα έγινε ένα βασικό μέλος της ενδεκάδας. Παρόλο που οι “Άγιοι” δεν μπήκαν στα πλέι - οφ στο τέλος της χρονιάς τερματίζοντας στην έβδομη θέση, μια νίκη με 4-1 επί της Carlisle μπροστά σε 73.476 άτομα στο Wembley για το τελικό του Johnstone’s Paint Trophy έδειξε ότι ο σύλλογος και ο Fonte κινούνταν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η πορεία προς τα πάνω άρχισε σοβαρά την επόμενη σεζόν. Ο Fonte έκανε 48 εμφανίσεις για να βοηθήσει τους “Αγίους” να ανέβουν από League One με το καλύτερο αμυντικό ρεκόρ στη κατηγορία τη σεζόν 2010-11 και δεν έχασε ούτε λεπτό στο πρωτάθλημα.

Μέχρι το 2012, ο Fonte ήταν παίκτης της Premier League και δικαιώθηκε με την επιλογή του να φύγει από τη Palace. Ήταν εκεί που ήθελε να είναι. Όμως δεν ήταν ακόμα ικανοποιημένος. Αυτό που ήθελε περισσότερο ήταν να εκπροσωπήσει τη χώρα του.

Ο Nigel Adkins - ο οποίος είχε επιβλέψει τις διαδοχικές ανόδους - αντικαταστάθηκε από τον Mauricio Pochettino και τη σεζόν 2012 - 2013 η Southampton τερμάτισε στη 14η θέση. Μέχρι τότε ο Fonte ήταν ένας αγαπημένος των οπαδών και τώρα αγωνίζονταν με τους καλύτερους του κόσμου.

Το προσωπικό ταξίδι του Fonte ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με της Southampton. Μέσα από απόλυτη βούληση και αποφασιστικότητα έθεσε τον εαυτό του σταθερά στο μάτι της καταιγίδας και τα καλύτερα ακόμα δεν έκαναν την εμφάνιση τους. Το ρόστερ του Pochettino ήταν γεμάτο με νεαρούς, ταλαντούχους παίκτες από την ακαδημία και ανακατεμένο με εκείνους που βοήθησαν να φτάσει εκεί ο σύλλογος, ολοκληρώνοντας στην αξιοσημείωτη όγδοη θέση στην Premier League τη σεζόν 2013/14.

Για τον Fonte όμως ακόμα δεν ερχόταν καμιά κλήση από τη χώρα του. Με τον Kelvin Davis να πλησιάζει στο τέλος της καριέρας του, ο Fonte ονομάστηκε αρχηγός της ομάδας τον Αύγουστο του 2014. Ο σύλλογος είχε υποστεί μεγάλες αλλαγές. Οι φυλλάδες ψιθύριζαν ότι ο Pochettino και αρκετά αστέρια της ομάδας θα έφευγαν.

Ο χρόνος του Fonte στη Southampton έχει οριστεί με μια διαρκής κίνηση. Η επιτυχία μετέτρεψε συλλόγους όπως τη Southampton σε θήραμα. Προπονητές και παίκτες έρχονταν και παρέρχονταν. Ένα καινούργιο προπονητικό κέντρο χτίστηκε όμως ο Fonte χρησίμευε ως μια από τις λίγες σταθερές του συλλόγου.

Επιτέλους ήρθε η κλήση και η πίστη του ανταμείφθηκε. Η Southampton έφτασε στα άνω όρια του βαθμολογικού πίνακα της Premier League κάτω από τον Ronald Koeman και στις 3 Οκτωβρίου του 2014, λίγο πριν από τα 31α γενέθλια του ο Fonte έλαβε τις ειδήσεις που πάντα ονειρευόταν: είχε επιλεγεί για το φιλικό αγώνα της Πορτογαλίας απέναντι στη Γαλλία στο Stade de France.

Δεν το ήξερε τότε όμως το Εθνικό στάδιο της Γαλλίας θα είχε μεγάλη σημασία για το μέλλον του. Ο Fernando Santos ήταν μόνο ένα μήνα στο πάγκο της και ο Fonte μαζί με τον Cedric Soares, τον Adrien Silva και τον João Mario κλήθηκαν στα νέα πρόσωπα της Πορτογαλίας. Πολύ συχνά ο Fonte ήταν ένας από εκείνους που έμειναν πίσω στα Διεθνή διαλείμματα καθώς οι συμπαίκτες του λάμβαναν την αναγνώριση. Τώρα τελικά ήταν και εκείνος στο “κτήμα” του.

"Είναι το όνειρο κάθε παίκτη" δήλωσε ο Fonte πριν προχωρήσει αμέσως στην τυπική φιλοδοξία. "Έχω δουλέψει πολύ σκληρά για αυτό εδώ και πολύ καιρό, αλλά τώρα έχω την ευκαιρία να άρχισει η πραγματική δουλειά γιατί θέλω να διατηρήσω τη θέση μου στην ομάδα".

Δεν έφτασε στο Stade de France όμως ένα μήνα αργότερα έκανε το Διεθνές του ντεμπούτο στο Old Trafford, συνεισφέροντας η Εθνική του να κρατήσει ανέπαφη την εστία της εναντίον της Αργεντινής του Lionel Messi.

Στα έξι χρόνια συνεργάστηκε με τους Jaidi, Jos Hooiveld, Maya Yoshida, Dejan Lovren, Toby Alderweireld και Virgil van Dijk στο κέντρο της άμυνας. Ανεξάρτητα από το ποιος στεκόταν δίπλα του ήταν σταθερός και βελτιωνόταν με κάθε παιχνίδι που περνούσε.

Καθώς ο Fonte γινόταν ισχυρότερος, γινόταν και η Southampton μαζί του. Από έξω η συγκεκριμένη βελτίωση έμοιαζε απίθανη. Όμως στο εσωτερικό των “Αγίων” τόσο η εξέλιξη του Fonte όσο και η εξέλιξη του συλλόγου δεν ήρθε ως έκπληξη. Τη σεζόν 2014-15 τερμάτισαν στην έβδομη θέση, προτού η ομάδα χτύπησει γρήγορα όλα τα ρεκόρ με τον τερματισμό της έκτης θέσης τη σεζόν 2015 - 16.

Ο Fonte βρισκόταν στο αποκορύφωμα των δυνάμεων του. Αυτός όπως και άλλοι που παρασύρθηκαν από την “παλίρροια” στο Σαουθάμπτον, θα μπορούσαν να αναζητήσουν αλλού τη τύχη τους για να προωθήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Ο Fonte όμως έμεινε. Εκτίμησε το κλαμπ και εκείνο τον αντάμειψε:«Εδώ αισθάνομαι χαρούμενος και ότι έχω πετύχει πολλά», είπε όταν υπέγραφε την επέκταση του συμβολαίου του τον Οκτώβριο του 2015:"Εδώ είναι όπου θέλω να είμαι και πού θέλω να κερδίσω πράγματα".

Μετά από 14 επίπονα χρόνια σε συλλογικό επίπεδο φάνηκε ότι ο Fonte θα έχανε την ευκαιρία να αφήσει το σημάδι του στη Διεθνή σκηνή. Ο Santos εμπιστεύτηκε την εμπειρία του Ricardo Carvalho και του Pepe στο κέντρο της άμυνας για τα παιχνίδια των ομίλων του Euro 2016. Ο Fonte παρακολούθησε από το πάγκο τις τρεις ισοπαλίες της Πορτογαλίας έναντι της Ισλανδίας, της Αυστρίας και της Ουγγαρίας.

Σε όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ο Fonte θα μάζευε τα πράγματα του και θα επέστρεφε στην Αγγλία χωρίς να αγωνιστεί ούτε ένα λεπτό, αλλά η απόφαση της UEFA να διευρύνει το τουρνουά σε 24 ομάδες επέτρεψε στην Πορτογαλία να πάρει την τρίτη θέση.

Αφού κληρώθηκε να παίξει με την εντυπωσιακή Κροατία στους “16”, ο Santos εισήγαγε τον Fonte στην αρχική ενδεκάδα για να παίξει μαζί με τον Pepe, ο οποίος είχε ξεπεράσει έναν τρομακτικό τραυματισμό. Ο Fonte ήταν έτοιμος να κάνει τη διαφορά.

"Αυτό σημαίνει ότι τα πάντα είναι για μένα για να είμαι εδώ", δήλωσε ο Fonte πριν από την αναμέτρηση. "Είχα πάντα τη φιλοδοξία, την επιθυμία και την πεποίθηση ότι θα μπορούσα να φτάσω εδώ. Μόλις έφτασα στην Premier League, σκέφτηκα ότι θα ήμουν πιο κοντά στο όνειρό μου, στον στόχο μου, να παίξω για την εθνική ομάδα ".

Έχοντας δεχτεί τρία τέρματα εναντίον της Ουγγαρίας μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα, η ομάδα ξαφνικά άρχισε να μοιάζει αποφασισμένη, καλά οργανωμένη, η οποία έφτασε να καθορίσει τα στάδια των νοκ - άουτ και αναμφισβήτητα η προώθηση του Fonte στην αρχική ενδεκάδα ήταν το σημείο καμπής για την Πορτογαλία. Ο 38χρονος Carvalho έχασε τον ρυθμό στα προηγούμενα παιχνίδια του. Στη θέση του και με τον Pepe να λάμπει μαζί του, ο Fonte έθεσε σε εφαρμογή το εκλεπτυσμένο του παιχνίδι.

Ένα γκολ από τον Ricardo Quaresma στην παράταση άφησε έξω την Κροατία, προτού αποκλείσει τη Πολωνία στη διαδικασία των πέναλτι στον επόμενο γύρο. Η Ουαλία που καθοδηγούνταν από ένα κύμα αισιοδοξίας όμως χωρίς τους τιμωρημένους Aaron Ramsey και Ben Davies ήταν η επόμενη. Η Πορτογαλία χτύπησε το δικό της μονοπάτι. Η αμυντική τους γραμμή τώρα φάνηκε ανυπέρβλητη. Η Ουαλία πραγματοποίησε μόνο τρία σουτ στο στόχο, όλες μακρινές προσπάθειες από τον Gareth Bale καθώς τα τέρματα του Cristiano Ronaldo και του Nani τους έστειλαν στον τελικό.

Η Γαλλία ήταν το φαβορί πριν το τουρνουά παίζοντας στο σπίτι της με μια οδυνηρή πνοή υπερηφάνειας και υποστήριξης. Τα πάντα φαίνονταν για μια τρίτη κατάκτηση διοργάνωσης από τους “μπλε”. Όμως η Πορτογαλία ήρθε να χαλάσει το πάρτι. Η “βολίδα” του Éder άφησε τους “μπλε” να ψάχνουν την ισοφάριση στα τελευταία 11 νευρικά λεπτά. Ο Fonte στάθηκε σταθερός πραγματοποιώντας οκτώ διωξίματα, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στον αγωνιστικό χώρο. Καθώς ο Pepe πίεζε ψηλά, εκείνος έμενε πίσω αρνούμενος να επιτρέψει τους Γάλλους στο κάθε τους βήμα.

Όταν ο Mark Clattenburg σφύριξε για τελευταία φορά, η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών μέσα στο γεμάτο Stade de France ήταν απογοητευμένο. Όμως για 23 παίκτες ένα όνειρο είχε πραγματοποιηθεί.

Όταν ο αρχικός ενθουσιασμός, οι πανηγυρισμοί της ομάδας και οι κάμερες απομακρύνθηκαν από πάνω του, ο Fonte έπρεπε να αφήσει τον εαυτό του για μια στιγμή προβληματισμού. Όταν η Πορτογαλία έφτασε στα ημιτελικά πριν από τέσσερα χρόνια, δεν είχε κάνει ακόμα καμία εμφάνιση στην Premier League. Η εμφάνιση του στο τελικό ήταν μόνο η 16η συμμετοχή του στην Εθνική.

Τώρα είναι ένας πρωταθλητής Ευρώπης και έγινε ο μόνος παίκτης που ολοκληρώνει ένα τέτοιο επίτευγμα παίρνοντας στη καριέρα του και το Johnstone's Paint Trophy. Πρόκειται για ένα μοναδικό αν και ελαφρώς παράξενο επίτευγμα, αλλά αυτό είναι που μεταφέρει απόλυτα την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του Fonte ο οποίος από τον Ιανουάριο αγωνίζεται με μια άλλη φανέλα ύστερα από μια τιμητική επταετία στη Southampton. Αν και η West Ham δεν είναι το παραπάνω βήμα που περιμέναμε, θα ζήσει μια πιο πολυτελής ζωή σε σύγκριση με ένα γεμάτο παρελθόν από θυσίες.

Ο Éder ήταν ο ήρωας. Ο Cristiano Ronaldo μάζεψε τα πρωτοσέλιδα. Όμως η ιστορία του Fonte έλαβε το πιο κατάλληλο τέλος στις 10 Ιουλίου στο Stade de France.