Που χάθηκες εσύ: Jefferson Farfán

Δημήτρης Βαρσάνης

Οι ποδοσφαιριστές είναι πάνω από όλα αθλητές. Το τεράστιο ταλέντο που πολλοί κατέχουν συχνά εξασφαλίζει ότι οι οπαδοί και τα μέσα ενημέρωσης υπερβάλλουν για να περιγράψουν αυτά που μόλις είδαν. Ωστόσο υπάρχουν και οι γραμμές μεταξύ της επιτυχίας και αποτυχίας στον αθλητισμό. Οι αθλητές μπορούν να ξεφύγουν από τον έλεγχο χωρίς καμία προειδοποίηση και να μείνουν ξαφνικά εκτός δημοσιότητας.

Λίγοι παίκτες το επιδεικνύουν καλύτερα από τον Jefferson Farfán. Ο ταχύς Περουβιανός αναγνωρίστηκε ως ένα πολύ γνωστό ταλέντο από τα 14 του. Παλαιότερα μέλος της ακαδημίας της Deportivo Municipal, ο Farfán ανατράφηκε από τη μητέρα του Patricia Guadalupe. Εκείνη δούλεψε ως χορεύτρια καθώς ο πατέρας παράτησε την οικογένεια όταν ο Jefferson ήταν ένα μικρό αγόρι.

Ο επιθετικός ισχυρίζεται ότι ακόμη και όταν η μητέρα του εργαζόταν σε μια μακρά βάρδια, τον συνόδευε ακόμα στην προπόνηση χωρίς ερωτήματα και θα είναι για πάντα ευγνώμων για τις πράξεις της. «Είναι το σπουδαιότερο πράγμα που μου έδωσε ο Θεός», δήλωσε ο Farfán. "Η μητέρα μου είναι τα πάντα. Την αγαπώ με όλη μου τη δύναμη. Της το λέω πάντα. Είναι η μητέρα και ο πατέρας για μένα. Είμαι μόνο ένα παιδί. Δεν έχω λόγια να πω πόσο αγαπώ τη μητέρα μου. "

Ο Farfán έκανε την μητέρα του περήφανη όταν προσχώρησε στην Alianza Lima λίγο αργότερα. Στα 19 του είχε ήδη κληθεί στην εθνική ομάδα του Περού και είχε πάρει δύο πρωταθλήματα στη Primera División. Ο Farfán σημείωσε 26 τέρματα σε 52 παιχνίδια πρωταθλήματος για τους Blanquiazules και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Guus Hiddink και της PSV Eindhoven ως αποτέλεσμα. Η PSV περιέγραψε τον τότε έφηβο ως "έναν από τους καλύτερους νέους παίκτες από το Περού", αν και αυτό ήταν μια μικρή διακριτικότητα. Στην πραγματικότητα ο Farfán ήταν ένα από τα κορυφαία ταλέντα σε όλη τη Νότια Αμερική.

Πολλά έχουν αλλάξει για τον Farfán ύστερα από 13 χρόνια. Τώρα μέλος της Lokomotiv Moscow στη Ρωσική Premier League, ο 32χρονος είναι μια αμφιλεγόμενη φιγούρα στο Περουβιανό ποδόσφαιρο. Παρά τις 75 συμμετοχές του για την Εθνική ομάδα βρίσκει τον εαυτό του εκτός δημοσιότητας:"Είμαι σίγουρος ότι για τα προκριματικά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο ο Farfán θα παίξει", δήλωσε ο Paolo Guerrero. «Έχει επανακτήσει τη φόρμα του, έχει πάρει έναν σημαντικό τίτλο στη Ρωσία και ελπίζουμε να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο επειδή τον χρειάζεται η ομάδα».

Ένας παίκτης του διαμετρήματος του Farfán - ειδικά για μια χώρα όπως το Περού που δεν έχει προκριθεί στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου από το 1982 - σπάνια από απαραίτητος γίνεται αναλώσιμος. Είναι ένας άνδρας που έπαιξε σε σχεδόν 400 αγώνες για τις PSV και Schalke. Κατέγραψε 120 τέρματα και για τις δύο ομάδες σε όλες τις διοργανώσεις συμπεριλαμβανομένου του Champions League και του Κυπέλλου UEFA. Ο Farfán είναι επίσης ο τέταρτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας.

Το απόθεμα του Farfán μειώθηκε εν μέρει εξαιτίας των ζημιών που προκλήθηκαν από τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν πάντα ένας τρομακτικός παίκτης με τη ταχύτητα, τη δύναμή, την όρασή και την αξιοπρέπεια του. Ήταν ξεχωριστός για το ότι η μυϊκή κατασκευή του και η ταχύτητά του καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο να τον αντιμετωπίσουν οι αντίπαλοι αμυντικοί. Ωστόσο η απειθαρχία του με την Εθνική ομάδα έβλαψαν την εικόνα του στο σπίτι του.

Ο Farfán, ο Guerrero, ο Claudio Pizarro, ο Andrés Mendoza, ο Juan Vargas και πολλοί άλλοι τιμωρήθηκαν από την ομάδα το 2007 αφού πήγαιναν για κλάμπινγκ έως τις πρώτες πρωινές ώρες. Υπήρξαν επίσης κατηγορίες για πάρτι με ιερόδουλες και κατανάλωση άφθονου αλκοόλ σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Συχνά αυτά τα περιστατικά συνέβησαν λίγες μέρες πριν από την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Τρία χρόνια αργότερα ο Farfán φέρεται να παρακίνησε τους Reimond Manco και John Galliquio να πάνε μαζί του σε ένα καζίνο του Παναμά αμέσως μετά από μια ήττα  (1-0) από τον Παναμά, παρόλο που ο προπονητής Sergio Markarián ζήτησε από όλους τους παίκτες να παραμείνουν στα δωμάτια τους. Ο Farfán τιμωρήθηκε δύο φορές από την Ομοσπονδία του Περού. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά γιατί κάθε φορά που το αγόρι από τη Λίμα βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο για το κλαμπ και τη χώρα ήταν ηλεκτρικός. Ωστόσο ο Farfán είναι μια διχασμένη γνώμη στο Περού λόγω της συμπεριφοράς του εκτός αγωνιστικού χώρου όποτε έπαιζε με την Εθνική ομάδα.

Παρ’όλα αυτά τα σκάνδαλα οι επιδόσεις του δεν επηρεάστηκαν σημαντικά. Ήταν λίγο μετά το περιστατικό στον Παναμά που η καριέρα του άρχισε να ξεδιπλώνεται μέσα από απρόβλεπτες περιστάσεις. Από το 2009 έως το 2011 ο Felix Magath ήταν προπονητής της Schalke. Ο Magath είχε τη φήμη ότι ήταν ένας σκληρός στρατηγός όμως οι ασκήσεις του ήταν ρυθμισμένες και προσαρμοσμένες για κάθε παίκτη. Όταν ο Magath απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του ο Farfán γρήγορα επέκρινε τις μεθόδους του προηγούμενου προπονητή του.

"Η ψυχολογική πίεση του Magath έχει περάσει και τώρα απολαμβάνουμε και πάλι τους εαυτούς μας στη Schalke" δήλωσε ο Farfán. "Τα προβλήματα μεταξύ εμένα και του Magath ήταν αναμφισβήτητα. Δεν υπήρχε ροή επικοινωνίας, η μόνη φορά που θα μου μιλούσε ήταν όταν μου έδινε πρόστιμο. Ήταν απλά δουλειά, δουλειά, δουλειά. Ο χρόνος κάτω από το Magath ήταν τεράστιο ψυχολογικό βάρος. Θα προτιμούσα να αλλάξω γη από το να παίζω κάτω από το Magath ».

Ενώ δεν ήταν έκπληξη να ακούμε αυτές τις κριτικές, ο Farfán έκοβε την ανάσα κάτω από το Magath φτάνοντας στα 11 τέρματα και στις 14 ασίστ σε 51 εμφανίσεις πρωταθλήματος. Ακόμα συμπεριλήφθηκε σε πέντε γκολ σε 10 αγώνες κατά τη διάρκεια της πορείας της Schalke έως τα ημιτελικά του Champions League. Ο περουβιανός ποτέ δεν φαινόταν να είναι διανοητικά ή σωματικά κουρασμένος.

Όταν ο Magath απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του η φυσική κατάσταση του Farfán επιδεινώθηκε. Ο Ralf Rangnick, ο Huub Stevens και ο Roberto Di Matteo προσλήφθηκαν όμως κανένας από αυτούς δεν ήταν εξίσου κατάλληλος για την εκγύμναση του σε σύγκριση με τον Magath. Ως εκ τούτου ο Farfán άρχισε να υποφέρει από μικροτραυματισμούς που τον μαστίζουν για πέντε χρόνια.

Τα ζητήματά του άρχισαν λίγους μήνες αφότου έφυγε ο Magath από τη Schalke. Οι μυικοί τραυματισμοί κατέστρεψαν το καλοκαίρι του εξτρέμ και στη συνέχεια υπέστη ρήξη χιαστών στο γόνατο που τον άφησαν έξω για τρεις μήνες. Η ικανότητά του βελτιώθηκε πριν από την έναρξη της Bundesliga τη σεζόν 2012/13, αλλά ήταν πολύ πιο αργή και λιγότερο έντονη στο τελευταίο τρίτο σε σύγκριση με τον προηγούμενο εαυτό του.

Η επόμενη σεζόν ήταν μια από τις χειρότερες του Farfán στη καριέρα του. Έχοντας υποστεί πολλούς τραυματισμούς στο γόνατο, τον οποίο περιόρισαν σε μόλις 19 εμφανίσεις στη Bundesliga, οι λιγότερες συμμετοχές του από την άφιξή του από τη PSV. Εξακολούθησε όμως να καταγράψει εννέα τέρματα.

Τα πάντα πήγαν από το κακό στο χειρότερο λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα. Ο σύλλογος με έδρα το Gelsenkirchen επιβεβαίωσε ότι ο Farfán χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο γόνατο για να αντικαταστήσει τον κατεστραμμένο χόνδρο. Ακριβώς 12 μήνες μετά τον πρώιμο τραυματισμό του, επέστρεψε στο 8ο λεπτό της ήττας της Schalke από τη Bayer Leverkusen με 1-0. Ένας "ενθουσιασμένος" Farfán ήταν απλώς ευτυχισμένος να είναι υγιής και πίσω στα γήπεδα.

Με το Copa América του 2015 να πλησιάζει, ο νεοδιορισμένος προπονητής Ricardo Gareca συμπεριέλαβε τον Farfán στην αποστολή του. Ακόμα ξεκίνησε στον εναρκτήριο αγώνα του Περού με τη Βραζιλία, στη νίκη επί της Βολιβίας στα προημιτελικά και στην ήττα στα ημιτελικά έναντι της οικοδέσποινας και μετέπειτα πρωταθλήτριας Χιλής. Παρόλο που ο Farfán δεν σκόραρε, επέστρεφε σιγά σιγά στη παλιά του κατάσταση και χάρη στη καλή συντήρηση του Gareca ο Περουβιανός παρέμεινε εκτός προβλήματος.

Λίγο μετά το τουρνουά η Al Jazira - ένα κλαμπ που εδρεύει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - προσέφερε 6 εκατομμύρια ευρώ στη Schalke για τις υπηρεσίες του Farfán. Δεδομένου ότι ο Περουβιανός είχε μόνο ένα χρόνο ακόμα συμβόλαιο με τους Γερμανούς, η Al Jazira ήταν σε θέση να το εκμεταλλευτεί. Προσέφεραν στον Farfán ένα τριετές συμβόλαιο στο οποίο σύμφωνα με πληροφορίες θα έπαιρνε μεταξύ 8 και 10 εκατομμυρίων ευρώ ανά χρονιά. Λόγω του ιστορικού του στους τραυματισμούς και της προχωρημένης ηλικίας του, ο Farfán ήξερε ότι έπρεπε να καρπωθεί.

Κατά την άφιξή του τα παλιά δεινά του γύρισαν. Μόλις τέσσερις μήνες μετά τη θητεία του, η σημαντική υπογραφή του συλλόγου του Αμπού Ντάμπι υπέστη τραυματισμό στον αστράγαλο και έμεινε έξω για το υπόλοιπο της σεζόν. Συνολικά κατά τη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς έπαιξε σε μόλις 11 αγώνες.

Το καλοκαίρι του 2016 ο Farfán συνδέθηκε με τη Grêmio, τη River Plate και μερικά σωματεία της Bundesliga. Ωστόσο η Al Jazira ήταν ικανοποιημένη με την πρόοδο του στην προετοιμασία και επέλεξε να τον κρατήσει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Προφανώς η σχέση μεταξύ των δύο μεριών επιδεινώθηκε, καθώς ο Farfán ισχυρίστηκε ότι η Al Jazira δεν είχε εκπληρώσει ορισμένες προϋποθέσεις στο συμβόλαιο του.

Ο Farfán βρήκε σχεδόν αμέσως ένα καινούργιο κλαμπ μιας και ο πρώην αθλητικός διευθυντής της Schalke Erik Stoffelshaus διορίστηκε ως αθλητικός διευθυντής της Lokomotiv Moscow. Επέλεξε να υπογράψει τον παλιό του τον Ιανουάριο του 2017 για να βοηθήσει να αναδιοργανώσει το Ρωσικό σύλλογο. Η Lokomotiv εν τέλει βρέθηκε στον τελικό του ρωσικού κυπέλλου όμως ο Farfán εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται με το τραυματισμό του στο γόνατο και δεν έκανε το επίσημο ντεμπούτο του μέχρι τον Απρίλιο. Ξεκίνησε σε τέσσερις αγώνες βασικός όμως τελείωσε την προηγούμενη σεζόν με μια ξινή νότα καθώς αποβλήθηκε στον τελικό του κυπέλλου, αν και ο Lokomotiv νίκησε την Ural Ekaterinburg με 2-0 για να σηκώσει το τρόπαιο.

Ευτυχώς ο Farfán ξεκίνησε και αγωνίστηκε και στα 120 λεπτά του σούπερ καπ της Ρωσίας τον Ιούλιο στο οποίο η Lokomotiv ηττήθηκε με 2-1 από τη πρωταθλήτρια Spartak. Ο Farfán αρχίζει επίσης να αναπτύσσει μια ισχυρή χημεία με τους συμπαίκτες του. Παρείχε αρκετές ασίστ στα φιλικά προετοιμασίας από την πτέρυγα και φαίνεται ανανεωμένος.

Η σύντομη στάση του στη Ρωσία οδήγησε ακόμη και τους βοηθούς του Gareca, Nolberto Solano και Néstor Bonillo να αναφέρονται στο Farfán για την πρόσφατη φόρμα του και τη πιθανή επιστροφή του στην Εθνική ομάδα. Ο 32χρονος άνδρας μπορεί να είναι μεγαλύτερος όμως έχει ακόμα να δώσει. Ακόμη ίσως και χρησιμεύσει ως μέντορας για τους Edison Flores και Andy Polo.

Όπως και στη περίπτωση του Claudio Pizarro, οι Περουβιανοί δεν μπορούν ποτέ να συγχωρήσουν τον Farfán για τα πάρτι και τις ασυνεπείς επιδόσεις του. Όμως θα ήταν φανταστικό να δούμε έναν παίκτη του διαμετρήματός του να επιστρέφει στην εθνική ομάδα. Όπως και το ποδόσφαιρο του Περού σαν σύνολο, ο Farfán φαίνεται να είναι πιο ώριμος τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι τραυματισμοί και οι αλλαγές προπονητών σημειώθηκαν στην κορύφωσή του και ότι αυτή η αναζωπύρωση συμβαίνει στα 32 του χρόνια.

Ανεξαρτήτως αυτού τα παιχνίδια είναι πολύ πιο διασκεδαστικά όταν ο ογκώδης εξτρέμ θαμπώνει τους φιλάθλου με την απίστευτη ντρίμπλα και την ορατότητα του. Θα ήταν ο ιδανικός επίλογος σε ένα βιβλίο να βλέπεις τον Farfán να κατευθύνει το Περού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του επόμενου καλοκαιριού στο καινούργιο του σπίτι.