Δημήτρης Βαρσάνης
Το 1532 ο Niccolò Machiavelli δημοσίευσε μια πλέον διάσημη διατριβή για την ηγεσία και τη διακυβέρνηση. Ο «Ηγεμόνας» συνέστησε ότι σε έναν ατελές κόσμο, ο άνθρωπος πρέπει να κάνει ότι χρειαστεί για να πετύχει και να ευδοκιμήσει. Ο Machiavelli ισχυρίστηκε ότι οι άκρες πάντα δικαιολογούν τα μέσα και το έργο του έγινε ένα σμιλευτικό κείμενο στους τομείς της σύγχρονης πολιτικής και της φιλοσοφίας.
Ο Marco Materazzi δεν είναι συμπαθής. Κανείς δεν έμεινε έκπληκτος όταν ξεπέρασε τον Harald Schumacher και τον Samir Nasri στον τίτλο «του πιο μισητού ποδοσφαιριστή» σε μια δημοσκόπηση του France Football το 2016 και μια δεκαετία αργότερα από εκείνη τη διαβόητη νύχτα στο Βερολίνο, το Materaciste εξακολουθεί να είναι μια persona non grata στις λεωφόρους του Παρισιού και στα οινοποιεία του Μπορντό.
Ωστόσο ο Materazzi δεν ενδιαφέρεται για το τι σκέφτεσαι. Τα μετάλλια από το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Champions League, της Serie A και του Coppa Italia θα προστατεύσουν ακόμα και το πιο εφήμερο εγώ, πόσο μάλλον αυτό ενός ανθρώπου που ευδοκιμεί στην αντιπάθεια και στην εκδίκηση. Ανεξάρτητα από το τι σκέφτεστε γι 'αυτόν ως άτομο το ρεκόρ του είναι απαράμιλλο. Η καριέρα του γεμάτη βία και νίκη είναι ανέφικτη.
Γιος του παλαίμαχου προπονητή Giuseppe, ο Materazzi γεννήθηκε στο Λέτσε στις 19 Αυγούστου του 1973. Ένας ψηλός και ανεπτυγμένος αθλητής, ξεπέρασε τον θάνατο της μητέρας του στα 15 του για να ενταχθεί στην ομάδα του πατέρα του Messina Peloro ως έφηβος, πριν ένας τσακωμός τον οδηγήσει στην ερασιτεχνική Tor Di Quinto. Ένα σύντομο φλερτ με το μπάσκετ ακολούθησε, πριν τις πρώτες του θητείες με τη Marsala και τη Trapani στις χαμηλότερες κατηγορίες του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Ήταν εκεί που ο Materazzi θα αποκτούσε τη δίψα του για τη νίκη, σε ένα μέρος όπου έμαθε γρήγορα ότι "αν ήθελες δικαιοσύνη έπρεπε να τη βρεις μόνος σου".
Οι επιθετικές του εμφανίσεις σύντομα προσέλκυσαν την προσοχή της Perugia από την Ούμπρια που τον υπέγραψε το 1995. Μετά από μια μικρή περίοδο δανεισμού στη Carpi βοήθησε τους Griffoni να ανέβουν στη Serie A, όπου οι πιο καθιερωμένοι σύλλογοι άρχισαν να ρουφούν παίκτες από τους αντιπάλους. Απρόθυμοι να πουλήσουν το νεαρό τους περιουσιακό στοιχείο σε έναν εγχώριο αντίπαλο, οι Griffoni δέχτηκαν τη πρόταση της Everton και του Walter Smith το καλοκαίρι του 1998. «Με την παρουσία του και την επιθετικότητα του δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα στη Premiership πρόβλημα» δήλωσε ενθουσιασμένος ο Σκοτσέζος τεχνικός.
Δεν ήταν ακριβώς προφητικά τα λόγια του. Μετά από 27 εμφανίσεις και τέσσερις κόκκινες κάρτες η ιταλική δουλειά του Materazzi έπαυσε. Η "Liverpool Echo" ήταν περισσότερο από πικραμένη με τον David Prentice να υποδηλώνει ότι "δεν έπεισε κανέναν ότι έχει ένα βιογραφικό Διεθνούς ποδοσφαιριστή". Σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη του στο FourFourTwo, ο Materazzi θα παραμείνει ανένδοτος ότι τουλάχιστον μία από αυτές τις κόκκινες κάρτες ήταν άδικές. Έπειτα επέστρεψε στη Perugia το 2000.
Στη πατρίδα του το ταλέντο του Materazzi έφτασε τελικά στο αποκορύφωμα του. Αφού καθιερώθηκε ως βασικό στέλεχος στην ενδεκάδα, έσπασε το ρεκόρ του Daniel Passarella με τα περισσότερα γκολ που έβαλε στη Serie A με τα 12 του το 2001. Κάτω από το στυλ του Serse Cosmi και τη καυστική προεδρία του Luciano Gaucci, η Perugia θα τερμάτιζε άνετα στη μέση της βαθμολογία με το Materazzi να προσελκύει τα βλέμματα από τις κορυφαίες ομάδες της Ιταλίας. Οι αμυντικές του επιδόσεις επιχρυσώνονταν από το αριστερό του πόδι που έστελνε τα πέναλτι και τα φάουλ με καταστροφική ακρίβεια στα δίχτυα, και ακόμη και οι λιγότερο παρατηρητές του ποδοσφαίρου ήξεραν ότι είχε ξεπεράσει το περιβάλλον του.
Τελικά η Inter ήταν εκείνη που τον άρπαξε με τον Héctor Cúper να αναλαμβάνει μόλις χρέη προπονητή. Ο Cúper είχε βάλει τη Valencia στο χείλος της ευρωπαϊκής δόξας στις δύο προηγούμενες χρονιές και ο Αργεντινός προσπάθησε να σταματήσει την ξηρασία της Inter στο Scudetto, ενισχύοντας το ρόστερ του με τους Francesco Toldo, Cristiano Zanetti και Sergio Conceição. Μαζί με το Κολομβιανό Iván Córdoba ο Materazzi θα έδενε τη σπονδυλική στήλη μιας τρομακτικής άμυνας της Inter, ενώ ο χαρισματικός Christian Vieri τελείωνε τις φάσεις στο άλλο άκρο του γηπέδου.
Τα πράγματα πήγαιναν καλά για πολύ καιρό με την Inter να είναι στη κορυφή μέχρι την τελευταία αγωνιστική της σεζόν όταν υπέκυψε απέναντι στην αδιάφορη Lazio. Το στραβοπάτημα της άνοιξε το δρόμο για τη Juventus του Marcello Lippi για να πάρει το πρωτάθλημα, με τον άλλοτε μέσο της “Γηραιάς Κυρίας” Antonio Conte να το έχει πάρει πάνω του προσωπικά. Αφού η Perugia πλήγωσε τη Juventus με το να δωρίσει τον τίτλο στη Lazio το 2000, ο Materazzi έσπευσε στο προηγούμενο του σύλλογο για να τον λυπηθεί. Ο Conte μη θέλοντας να επαναληφθεί κάτι τέτοιο σκόραρε για να πάρει το πρωτάθλημα για τη Juve και τον εαυτό του.
Ενώ γλίστρησε στο τελευταίο εμπόδιο οι ρίζες μιας σκληρής Inter έπαιρναν σάρκα και οστά. Το "φίδι" άλλαζε αργά το δέρμα του το ένα μετά το άλλο, με την απότομη ηγεσία του Materazzi να παρέχει το δηλητήριο. Το επόμενο έτος έφερε τους Interisti ένα βήμα πιο κοντά σε ένα τρόπαιο, αλλά για άλλη μια φορά η “γκαντεμιά” του Cúper έκανε την εμφάνιση της. Ο Alberto Zaccheroni που ήρθε για να αντικαταστήσει τον Αργεντινό την επόμενη χρονιά, δεν μπορούσε να εμπνεύσει την ομάδα του πέρα από την τέταρτη θέση παρά τα τέρματα του Adriano και του Júlio Cruz.
Απογοητευμένος από την έλλειψη προόδου στον αγωνιστικό χώρο ο Massimo Moratti διόρισε τον Roberto Mancini ως προπονητή το 2004. Ο Ιταλός έκανε θαύματα σε αδύνατες οικονομικές καταστάσεις, πρώτα με τη Fiorentina και μετά με τη Lazio, φέρνοντας στη πρώτη το Coppa Italia πριν σταθεροποιήσει το “πετρελαιοφόρο” του Cragnotti στη Ρώμη. Μετά από μια σταθερή τρίτη θέση και το πρώτο της τρόπαιο ύστερα από μια δεκαετία, ο επόμενος χρόνος θα φέρει στην Inter το πολυπόθητο Scudetto αν και με αμφιλεγόμενες περιστάσεις.
Το σκάνδαλο Calciopolis ήταν μια καταστροφική στιγμή για το Ιταλικό ποδόσφαιρο, αλλά από αυτό επωφελήθηκε με το καλύτερο τρόπο η Inter. Οι αυτοκρατορίες της Milan και της Juventus κόπηκαν μονομιάς και οι Nerazzurri παρόλο που πραγματοποίησαν μια σχεδόν παρόμοια χρονιά τερματίζοντας στη τρίτη, αργότερα θα έπαιρναν τα δύο πρωταθλήματα από την ομάδα του Τορινού. Ωστόσο δεν θα ήταν αυτή η μεγαλύτερη είδηση στο Ιταλικό ποδόσφαιρο εκείνη τη χρονιά.
Ο Materazzi είχε κάνει το ντεμπούτο του στην Εθνική Ιταλίας το 2001 και δεν κατάφερε να πείσει να βγάλει το αδιαπέραστο δίδυμο του Alessandro Nesta και του Fabio Cannavaro. Αυτό παρέμεινε μέχρι το τελευταίο παιχνίδι του Ιταλικού Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 στη Γερμανία. Ο Nesta που δεν ήταν ξένος στη δυστυχία στο διεθνές ποδόσφαιρο τραυματίστηκε κόντρα στη Τσεχία. Με την Ιταλία να αντιμετωπίζει την Αυστραλία του Guus Hiddink στους “16” η ευκαιρία του Materazzi έφτασε τελικά. Μετά το γκολ του εναντίον των Τσέχων θα είναι στην αρχική ενδεκάδα απέναντι στους Αυστραλούς.
Σχεδόν...τα έκανε μαντάρα. Κατά τη διάρκεια ενός νευρικού αγώνα, ο Materazzi θα αποβληθεί για ένα φάουλ στον Mark Bresciano πριν ο Francesco Totti σκοράρει από το σημείο του πέναλτι για να περάσει στον επόμενο γύρο. Μία άνετη νίκη με 3-0 απέναντι στους αδύναμους Ουκρανούς τους έστειλε σε μια σύγκρουση κατά της Γερμανίας στα ημιτελικά.
Οι οικοδεσπότες ήταν μακριά από το καλύτερό τους εαυτό, αλλά με τη διοργάνωση να γίνει στο σπίτι τους και με ένα παλλόμενο έθνος από πίσω τους, οι Ιταλοί αντιμετώπισαν την πρώτη τους αληθινή δοκιμασία στο τουρνουά. Έμελλε να είναι μια συναρπαστική αναμέτρηση με τους Fabio Grosso και Alessandro Del Piero να στέλνουν τους Γερμανούς στη “κόλαση”. Η Ιταλία η οποία πέρασε χάρη και στην εμπνευσμένη επίδοση του Cannavaro και του Materazzi που επανήλθε από την τιμωρία του, θα έπαιζε στον τελικό εναντίον της Γαλλίας.
Διαχειριζόμενοι από τον απίθανο Raymond Domenech οι Γάλλοι βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στη τέχνη του Franck Ribéry και στην μαγεία του Zinedine Zidane σε όλο το τουρνουά. Ο τελευταίος ο οποίος θα σταματούσε μετά από εκείνο το παιχνίδι, είχε καταλάβει την προσοχή του ποδοσφαιρικού κόσμου με τις ενάρετες παραστάσεις του. Οι οπαδοί ήταν ενωμένοι για αυτό που έμοιαζε ένα τέλειο αντίο με τη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου να είναι ένα φυσικό συμπέρασμα.
Ο αγώνας όμως ανήκε στον Materazzi. Αφού παραχώρησε το πέναλτι από το οποίο ο Zidane άνοιξε το σκορ, με μια κεφαλιά ύστερα από ένα κόρνερ αποκατέστησε τη τάξη μεταξύ των δύο πλευρών. Ένα ανοιχτό παιχνίδι είδε τη Γαλλία να ασκεί ένα αυξανόμενο έλεγχο, πριν από το διαβόητο περιστατικό της “κουτουλιάς” του Zidane να φέρει ένα επαίσχυντο τέλος στην καριέρα του και γυρίσει το παιχνίδι στο πλευρό της Ιταλίας. Ακολούθησε εν τέλει η διαδικασία των πέναλτι, στη οποία ο Materazzi ευστόχησε στην εκτέλεση του πριν ο Fabio Grosso σφραγίσει το πρώτο Παγκόσμιο κύπελλο για τη Squadra Azzurra από το 1982.
Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα περισσότερο για εκείνη τη στιγμή όταν ο Zidane κατέστρεψε τις πιθανότητες της χώρας του με μια παιδική χειρονομία. Το σύμβολο της Γαλλίας με μια κίνηση του συνέτριψε τις ελπίδες του Παγκοσμίου Κυπέλλου και έστειλε κύμματα σοκ στην πατρίδα του, προκαλώντας μια συζήτηση για πράγματα όπως η Γαλλική μεταναστευτική κουλτούρα και η αρρενωπότητα. Για τον Materazzi όμως ήταν ο πιο στυγνός Μακιαβελιανός θρίαμβος. Έκανε ότι έπρεπε να κάνει που αντάμοιψε χίλιες φορές τον ίδιο και τους συμπαίκτες του.
Φάνηκε τελικά ότι είχε μάθει πώς να κατευθύνει την επιθετικότητα του. Ενώ τα αμέτρητα βίντεο του YouTube που παρουσιάζουν τα πιο βάναυσα φάουλ του συνεχίζουν να προσελκύουν θαυμαστές, ο Ιταλός παρέμεινε ένας από τους πιο “βίαιους” ποδοσφαιριστές σε όλη την Ευρώπη. Οι φρικτές του επιθέσεις εναντίον του Bruno Cirillo και του Juan Pablo Sorín άφησαν μια πικρή γεύση στους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους και ενώ το περιστατικό με τον Zidane δεν θα έκανε τίποτα για να τον απαλλάξει, έδειξε τουλάχιστον ότι είχε επεξεργαστεί πώς να προσθέσει τη πονηριά στο ρεπερτόριο του.
Σε συλλογικό επίπεδο η Inter θα συνεχίσει να κυριαρχεί στη Serie A κάνοντας ένα απίστευτο σερί 17 νικών τη σεζόν 2006-07. Ο Zlatan Ibrahimović και ο Patrick Vieira που αποχώρησαν από τη πρόσφατα υποβιβασμένη Juventus μετακινήθηκαν στο Giuseppe Meazza, καθώς η Inter μάζεψε σχεδόν 100 βαθμούς στο δρόμο για το δεύτερο διαδοχικό πρωτάθλημα.
Ο Materazzi - τώρα ένας Θεός ανάμεσα στους πιστούς των Nerazzurri - ήρθε τρίτος στους πίνακες των σκόρερ της ομάδας πίσω από τον Σουηδό και τον Hernán Crespo. Μια εκπληκτική χρονιά που επιβραβεύθηκε όταν ο Materazzi έλαβε το βραβείο για τον αμυντικό της χρονιάς στη Serie A το 2007. Η “Κολώνα” από το Λέτσε όντας αντιπαθής και εχθρικός καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, είχε κατακτήσει τον κόσμο με αποφασιστικότητα και θέληση.
Ένας άλλος χρόνος και ένας ακόμη τίτλος πρωταθλήματος ακολούθησε πριν ο José Mourinho αντικαταστήσει τον Mancini στο τιμόνι του πάγκου. Ο Πορτογάλος κατέκτησε δύο φορές τη Premier League προτού εγκαταλείψει την Chelsea μετά από διαφωνία με τον Roman Abramovic. Με κάθε σχεδόν μεγάλη ομάδα στην Ευρώπη να τον ζητά ο Massimo Moratti εξασφάλισε την υπογραφή του. Με το κυνικό του στυλ και την αδιαμφισβήτητη επιθυμία του να κερδίσει, ο Materazzi δέχτηκε ένα πνεύμα αγάπης στην άλλη πλευρά της λευκής γραμμής.
"Καθοδήγηση, εξυπνάδα, γνώση, εμπειρία και συναίσθηση" αυτά ήταν τα λόγια του αμυντικού όταν η Gazzetta Dello Sport του ζήτησε να συνοψίσω τα δυνατά σημεία του προπονητή του. Σε μια ονειρική διετής διαμονή ο Mourinho κατάφερε να τραβήξει την οργή των περισσότερων Ιταλών προπονητών και σχολιαστών, ενώ ταυτόχρονα έφερε ασύγκριτη επιτυχία στη Curva Nord. Η Inter ήταν ανίκητη σφραγίζοντας το τρεμπλ με τη νίκη επί της Bayern Munich στον τελικό του Champions League το 2010.
Για τον Materazzi ήταν μια περίοδος όπου η συμμετοχή του στην ενδεκάδα μειώθηκε. Όμως ως μια μεγάλη και έμπειρη προσωπικότητα παρέμεινε απαραίτητος στα αποδυτήρια της Inter. Πουθενά πιο εύκολα δεν μπορείς να διαπιστώσεις την αγάπη του για τον Mourinho από το συναισθηματικό αντίο που μοιράστηκαν έξω από το Bernabéu σε εκείνη τη μοιραία νύχτα στη Μαδρίτη. Όλοι ήξεραν ότι ο Πορτογάλος θα καθόταν στην “ηλεκτρική καρέκλα” των Merengues, αλλά ενώ πολλοί πίστευαν ότι τα δάκρυα του Materazzi είχαν βαρύτητα, είναι μια εντελώς διαφορετική εκτίμηση: «Ήξερα ότι αν έφευγε δεν θα ήμασταν ποτέ οι ίδιοι», αργότερα ομολόγησε σε συνέντευξή του στη Sport Mediaset. Μια κληρονομιά που βασίστηκε στη μανιώδη και στη βίαιη επιτυχία σύντομα θα αποσυντεθεί και ο Materazzi γνώριζε ότι οι ημέρες του ήταν μετρημένες.
Μετά από τον Mourinho όπως διαπίστωσαν οι περισσότεροι προπονητές συνάντησαν ένα αδύνατο έργο. Ωστόσο για τον Rafa Benítez ο πάγκος των Nerazzurri θα αποτελέσει ανυπέρβλητη πρόκληση. Το απόμακρο στυλ του Ισπανού σε αντιδιαστολή με το πιο κοντινό του προκατόχου του και για μια ομάδα που συνήθιζε να τρέχει πάνω κάτω στο γήπεδο μυρίζοντας αίμα, η μετάβαση από τη τίγρη στη γάτα ήταν δύσκολο να ληφθεί υπόψη: "Ο Benitez φοβόταν και τη σκιά" τον διακωμώδησε ο Materazzi σε συνέντευξή του στο FourFourTwo για την απόλυση του νυν τεχνικού της Newcastle μετά από μόλις έξι μήνες.
Η Inter θα ανακάμψει για να τερματίσει δεύτερη εκείνη τη χρονιά κάτω από το Leonardo όμως η σήψη είχε αρχίσει. Την επόμενη χρονιά η ομάδα άλλαξε τρεις προπονητές, όλοι τους δυσκολεύτηκαν να κινητοποιήσουν ένα σύνολο που είχε φτάσει στην κορυφή και δεν διέθετε τα μέσα για άλλη ανάβαση. Ο Materazzi είχε φύγει τη προηγούμενη χρονιά και με την Inter στερημένη από “δόντια που δάγκωναν”, μπορούσε μόνο να παρακολουθεί καθώς η Juventus επέβαλε την εσωτερική της υπεροχή.
Χωρίς συμβόλαιο και εκτός ποδοσφαίρου, ο Materazzi υπέγραψε ένα βραχυπρόθεσμο συμβόλαιο για να διαχειριστεί την Ινδική Chennaiyin το 2014. Αυτό που πολλοί θα θεωρούσαν μια επιλογή χρημάτων, ο Materazzi στράφηκε σε μια άλλη αιμοδιψή κούρσα για τρόπαια. Μετά από δύο χρόνια η περιπέτεια του στην Ινδία ολοκληρώθηκε με δύο πρωταθλήματα. Αναμφίβολα οι οπαδοί της Inter θα ήθελαν να τον έχουν τώρα στο δυναμικό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου