Melilla και Ceuta: Τα δύο Ισπανικά κλαμπ από την Αφρική

Δημήτρης Βαρσάνης

Είναι ένας μικρός “εκλεκτός μεζές” που συχνά παραβλέπεται για συλλόγους όπως η Swansea ή η Cardiff. Έχει γίνει πολύ συνηθισμένο σε αυτούς τους συλλόγους κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών - ειδικά στην πόλη του Σουόνσι - να είναι μέρος του ιστού του Αγγλικού πρωταθλήματος που ξεχνάμε μερικές φορές ότι είναι από την Ουαλία.

Φυσικά αυτό μπορεί να σημαίνει ελάχιστα για τους οπαδούς του ποδοσφαίρου που βλέπουν απλά έναν αντίπαλο και όχι μια γεωγραφία, όμως όταν μεγάλοι σύλλογοι από την Premier League αναχωρούν να πραγματοποιήσουν το ταξίδι στο στάδιο Liberty κάνουν κάτι πολύ ασυνήθιστο σε ένα Εθνικό πρωτάθλημα: πρέπει να φύγουν από τη χώρα.

Το γεωγραφικό χάσμα μεταξύ της Ουαλικής και της αγγλικής γλώσσας είναι τόσο μικρό που έχει καταστεί δυσδιάκριτο. Στην πραγματικότητα η απόσταση μεταξύ του Λίβερπουλ και του Σουόνσι είναι μικρότερη από του Λίβερπουλ με το Λονδίνο, αλλά παρ 'όλα αυτά κάνουν το ασυνήθιστο κατόρθωμα να φεύγουν από τη χώρα τους για να παίξουν έναν αγώνα στο δικό τους πρωτάθλημα. Το ίδιο μπορεί επίσης να ειπωθεί τεχνικά για τη Derry City που εγκαταλείπει τη Βόρεια Ιρλανδία για να παίξει στο πρωτάθλημα της Νότιας Ιρλανδίας.

Ωστόσο για ορισμένους συλλόγους της ισπανικής Segunda B και της Tercera División υιοθετούν αυτή την έννοια σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Γιατί όχι μόνο αφήνουν τα ζεστά όρια της ισπανικής ενδοχώρας, αφήνουν πίσω ολόκληρη την ήπειρο της Ευρώπης και κατευθύνονται προς δύο πόλεις στο βόρειο άκρο της Αφρικής.

Οι προορισμοί τους είναι οι αυτόνομες πόλεις της Μελίγια και της Θεούτα και οι αντίπαλοί τους, η UD Melilla και η UD Ceuta. Μάλλον είναι ένα ψέμα λέγοντας ότι φεύγουν από την Ισπανία. Το γεγονός είναι ότι αυτές οι δύο πόλεις παρά το γεγονός ότι είναι υπό την αιγίδα της Ισπανίας, είναι σταθερά συνδεδεμένες με την Αφρική.

Η πόλη της Μελίγια βρίσκεται στη βόρεια ακτή του Μαρόκου και απέχει 666 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας τη Μαδρίτη. Η ίδια η πόλη ιδρύθηκε αρχικά από τους Φοίνικες, γνωστότεροι σήμερα ως οι Καρχηδόνιοι. Στην αρχή η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Ρουσαντίρ πριν τελικά χρησιμοποιήσει το σημερινό.

Φυσικά οι Καχηδόνιοι είναι σήμερα πιο γνωστοί για την πικρή αντιπαλότητα και τον πόλεμο τους με την πιο περίφημη και διάσημη αυτοκρατορία που ο κόσμος έχει δει ποτέ: τη Ρώμη. Ήταν ένα γεγονός αυτής της αντιπαλότητας που η πόλη τελικά έπεσε στους Ρωμαίους μετά τους Καρχηδόνιους Πολέμους, όταν τελικά η Ρώμη κατάφερε να νικήσει ίσως τους πιο πικρούς και αντάξιους αντίπαλους της.

Η Ρώμη δεν θα είναι η τελευταία που θα κατακτήσει την πόλη του λιμανιού. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας έχει επίσης πέσει υπό τον έλεγχο των Βανδάλων, των Βυζαντινών, των Βησιγότθων και των Βερβερών. Τελικά το 1497 η πόλη έπεσε στην Ισπανία όταν την κατέλαβε ο Pedro de Estopiñán Virues και μέχρι σήμερα το μέρος της Αφρικής παραμένει κομμάτι της Ισπανίας.

Ωστόσο από τότε δεν επικράτησε μόνο η ειρήνη και η ευημερία. Το 1774 η πόλη κατάφερε να αντέξει μια πολιορκία από 40.000 στρατεύματα του σουλτάνου Muley Abdalah με μόνο 3.000 περίπου υπερασπιστές. Η τελευταία σοβαρή απειλή για την κατοχή της ήρθε κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1921. Η πόλη έχει επίσης τη διάκριση ότι είναι μία από τις πρώτες πόλεις που θα έχουν την υποστήριξη του στρατηγού Franco.

Σήμερα η πόλη εξακολουθεί να αξιώνεται από την κυβέρνηση του Μαρόκου, της οποίας η γη είναι συνδεδεμένη. Η ισπανική κυβέρνηση ωστόσο υποστηρίζει ότι η εξουσία τους πάνω στην πόλη προηγήθηκε της ύπαρξης του σύγχρονου Μαροκινού κράτους και ως εκ τούτου καθιστά άκυρη την αξίωσή τους.

Όσον αφορά το ποδόσφαιρο η πόλη ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι μια παγκόσμια δύναμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το σπορ δεν έχει κληρονομιά στην τσέπη της Ισπανίας στη Βόρεια Αφρική. Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο με το ποδόσφαιρο να παίζεται στο μικροσκοπικό θύλακα από τα πρώτα κομμάτια του 20ού αιώνα.

Το άθλημα εισήχθη αρχικά στην πόλη από στρατιώτες από την Ισπανία που είχαν φυλαχτεί σε αυτό το μικρό μέρος της Βόρειας Αφρικής. Αρχικά ήταν εκείνοι οι στρατιώτες που διοργάνωναν αγώνες μεταξύ των δικών τους συνταγμάτων  προτού φτάσουν να δημιουργηθούν κάποιοι σύλλογοι. Από το 1912 όμως άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι οργανωμένοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι.

Σύλλογοι όπως η Melilla FC και η Sporting Club Melilla θα οργανωθούν σύντομα και θα συναγωνιστούν σε ένα μικρό τοπικό πρωτάθλημα. Αυτό το πρωτάθλημα θα διαρκέσει μόνο μέχρι το 1921 όταν ο προαναφερόμενος Πόλεμος του Ριφ παρενέβη στη λειτουργία του.

Μόλις στις αρχές της δεκαετίας του ‘30 αρχίσαμε να βλέπουμε την προέλευση του συλλόγου που εκπροσωπεί την πόλη μέχρι σήμερα: την UD Melilla. Ήταν εκείνη τη στιγμή που τρία κλαμπ θα αρχίσουν να αφήνουν το σημάδι τους στο ποδόσφαιρο σε εκείνο το θύλακα: η Melilla FC, η Español CD και η SD Melillense.

Για άλλη μια φορά όμως, ο πόλεμος θα πλήρωνε τις άμεσες φιλοδοξίες αυτών των συλλόγων καθώς ο μακρύς και πικρός Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος σύντομα θα κατακλύσει όλη την Ισπανία, ακόμη και τις πόλεις της Βόρειας Αφρικής. Ως αποτέλεσμα το οργανωμένο ποδόσφαιρο ακυρώθηκε στην πόλη κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.

Φυσικά ο πόλεμος είχε κολοσσιαίο αντίκτυπο στο ποδοσφαιρικό τοπίο και από τη στιγμή που τα πράγματα άρχισαν ξανά από την αρχή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αντί των αρχικών τριών συλλόγων, μόνο οι δύο έμειναν τώρα: η Melilla FC και μια νέα ομάδα με το όνομα Español y Juvented.

Με τη δημιουργία μιας καινούργια Εθνικής τρίτης κατηγορίας αποφασίστηκε να συγχωνευθούν αυτοί οι δύο σύλλογοι, έτσι ώστε μια ομάδα από την πόλη να μπορέσει να ανταγωνιστεί σε αυτό το νέο εγχείρημα. Ως εκ τούτου ιδρύθηκε η UD Melilla και πήρε τη θέση τους στο πρωτάθλημα το 1943.

Δυστυχώς για την πόλη η ιστορία αυτού του συλλόγου παραμένει σε μεγάλο βαθμό υποτονική παρά τη μοναδική του τοποθεσία. Το κλαμπ έφτασε έως τη Segunda División όμως με αυτό τον τρόπο σχεδόν χρεοκόπησε σύντομα γύρισε πίσω. Τη δεκαετία του ‘70 παρατηρήθηκε η εμφάνιση ενός νέου σωματείου με το όνομα της CF Gimnástico Melilla και δεν επέζησε πολύ πριν επιχειρηθεί μια συγχώνευση. Ωστόσο η προσπάθεια ήταν ασταθής, οδηγώντας σε κάποια σύγχυση σχετικά με το μέλλον της ίδιας της ύπαρξης των δύο συλλόγων.

Στο τέλος τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν και οι δύο σύλλογοι συνενώθηκαν συνεχίζοντας την πλούσια ιστορία σε αυτό το μικροσκοπικό μέρος της Ισπανίας. Όσον αφορά την Εθνική της ανάδειξη, το κλαμπ το πέτυχε μόνο μια φορά στη μακρά ιστορία της στις αρχές της δεκαετίας του ‘50. Δυστυχώς αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας τραγωδίας και καμία σχέση με τον αγωνιστικό χώρο.

Ενώ ταξίδευαν για έναν εκτός έδρας αγώνα, ένα φορτηγό χτύπησε το λεωφορείο τους τραυματίζοντας τραγικά δύο παίκτες της Melilla - ο Francisco Valverde και ο Juan Lopez - μαζί με τον μασέρ του κλαμπ Manuel Manuel Marta. Πολλοί άλλοι παίκτες υπέστησαν επίσης σοβαρούς τραυματισμούς.

Σήμερα ο σύλλογος συνεχίζει να ξεχειλίζει γύρω από τις κατώτερες κατηγορίες παίζοντας τώρα στη Segunda B División, ένα ξεχωριστό κατόρθωμα για ένα κλαμπ που βρίσκεται στην Αφρική.

Γύρω στα 380 χιλιόμετρα δυτικά της Μελίγια βρίσκεται η δεύτερη από τις ελεγχόμενες πόλεις της Ισπανίας: η Θέουτα. Η ιστορία της πόλης ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό εκείνη της Μελίγια. Αρχικά αποικίστηκε από τους Καρχηδόνιους, εν συνεχεία από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Το 1415 θα έπεφτε υπό τον έλεγχο των Πορτογάλων πριν τελικά περάσει στα χέρια των Ισπανών το 1580. Το έδαφος ανατέθηκε πλήρως στην Ισπανία το 1688 με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. Άνηκε επίσης και στο Μαρόκο.

Όπως στη Μελίγια, το ποδόσφαιρο εκεί έχει μια μακρά αν όχι μια αριστοκρατική παράδοση με τον σημερινό σύλλογο της πόλης (UD Ceuta) να αγωνίζεται στη Tercera División. Η αρχή της φήμης του συλλόγου έγινε στη κλήρωση του Copa del Rey εναντίον της Barcelona το 2010. Ενώ η πρόκριση αποτελούσε μονόδρομο για τους Καταλανούς, η Ceuta με κανένα τρόπο δεν απογοήτευσε χάνοντας μόνο με 2-0 στην έδρα της για το πρώτο αγώνα. Αυτή η ήττα ήρθε εναντίον μιας ομάδας που περιείχε μεγάλα ονόματα στην ενδεκάδα όπως ο Mascherano, ο Keita, ο Pedro και ο Bojan.

Ο αγώνας ρεβάνς στο Camp Nou είδε τη Barcelona να επιβεβαιώνει την ποιότητά της καθώς επικράτησε με 5 -1 όμως η μικρή Ισπανική πόλη είχε τοποθετηθεί σταθερά στο χάρτη του ποδοσφαίρου. Η ιστορία αυτών των δύο συλλόγων μπορεί να μην φαίνεται υπερβολικά σημαντική ή ακόμα και μαζικά ενδιαφέρουσα. Η ομορφιά της ιστορίας προέρχεται από τις μικρές πόλεις που αντιπροσωπεύουν αυτά τα δύο μικρά κλαμπ.

Κάθε πόλη σε όλη την Ευρώπη κουβαλά τη δική της μοναδικότητα στο ποδόσφαιρο. Από τη Μαδρίτη στη Βαρκελώνη, από τη Ρώμη στο Λίβερπουλ και από το Γέοβιλ στο Γουότερφορντ. Κανένας όμως δεν κουβαλά τη μοναδικότητα της Μελίγια και της Θέουτα: δύο σύλλογοι με βάση μια Ήπειρο μακριά.