Andrea Fortunato: Ο πρωταθλητής του παραδείσου

Δημήτρης Βαρσάνης

Κοιτάζοντας τον σου έβγαζε την εικόνα της υγείας. Νέος, αθλητικός και κυρίως βασικός για τη Juventus. Δεν υπήρχε λόγος να αμφιβάλλεις ότι τα πάντα ήταν τέλεια στον κόσμο του. Παρ 'όλα αυτά μια εμφάνιση μπορεί να εξαπατήσει και μάλιστα μια εμφάνιση που φαίνεται τόσο υγιής όσο του Andrea Fortunato που κουβαλά ένα τόσο τραγικό μυστικό.

Ο Fortunato γεννήθηκε στο Νότιο τμήμα της Ιταλίας, στο Σαλέρνο. Εκεί άρχισε να γνωρίζει το ποδόσφαιρο πριν μετακομίσει στο Βόρειο τμήμα της χώρας - στο Κόμο - όταν έκλεισε τα 13 του. Είναι ένα ταξίδι που κάνουν πολλοί νέοι ελπιδοφόροι όμως είναι ελάχιστοι τυπικοί για αυτή την κίνηση. Ο Fortunato δεν ήταν όπως πολλοί άλλοι που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη φτώχεια του περιβάλλοντός τους, καθώς άνηκε σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης με έναν πατέρα καρδιολόγο και μια μητέρα βιβλιοθηκάριο. Ούτε ψαχνόταν να δραπετεύσει από το σχολείο, στο οποίο συνέχισε να εργάζεται σκληρά ακόμα και πολύ καιρό αφότου απέδειξε την αξία του ως ποδοσφαιριστής παίρνοντας ένα πτυχίο λογιστικής.

Αντ 'αυτού η απόφασή του τροφοδοτήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη φιλοδοξία και την επιθυμία να δοκιμάσει τον εαυτό του σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Κανένας 13χρονος δεν έχει ένα χαρακτήρα αρκετά ισχυρό για να αντέξει την έλξη της νοσταλγίας και μια οικογένεια μακριά. Ο Andrea Fortunato ωστόσο δεν ήταν όπως όλοι οι άλλοι. Μέσα σε πέντε χρόνια από την πραγματοποίηση του ταξιδιού του στα βόρεια, είχε δείξει αρκετά για να κάνει το ντεμπούτο του στη Serie B. Ήταν μια τρομακτική χρονιά για τη Como με προβλήματα τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου που εν τέλει οδήγησε στον υποβιβασμό. Τρεις προπονητές προσπάθησαν να τραβήξουν το κλαμπ μακριά από το χείλος του γκρεμού - ο Giuseppe Vitali, ο Gigi Galeone και ο Angelo Massola - αλλά δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον υποβιβασμό

Ήταν ο πρώτος από τους τρεις που χάρισε την παρθενική εμφάνιση του Fortunato στις 29 Οκτωβρίου του 1989, αλλά και οι άλλοι δύο αναγνώρισαν επίσης το ταλέντο του και εν μέσω του χάους συνέχισε να κάνει άλλες 15 εμφανίσεις κατά τη διάρκεια εκείνης της σεζόν.

Αυτή ήταν μόνο η εισαγωγή του για την επόμενη σεζόν όπου ακόμα ένας προπονητής (ο έμπειρος Eugenio Bersellini) γρήγορα εκτίμησε την ικανότητα του Fortunato, καθιστώντας τον βασικό στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Η επιμονή του, η ταχύτητα και η ωριμότητα του ως αριστερός μπακ έφτασαν αμέσως στο μάτι πολλών μεγαλύτερων συλλόγων και με τη Como κολλημένη στη Serie C το μέλλον του ξεκάθαρα βάδιζε αλλού.

Συγκεκριμένα βάδισε στη Γένοβα όπου ο πρόεδρος του κλαμπ Aldo Spinelli συμφώνησε να πληρώσει τη ζητούμενη τιμή του Como, έτσι ώστε ο νεαρός φουλ μπακ να μπορέσει να φέρει βάθος στην ομάδα του. Αυτή ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της Genoa στην πρόσφατη ιστορία της, έχοντας μόλις βγει στο Κύπελλο UEFA όπου τελικά θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά.

Ο Fortunato ωστόσο δεν έπαιξε κανένα ρόλο σε αυτή την πορεία. Οι ευκαιρίες του οι οποίες περιορίστηκαν από την παρουσία του Βραζιλιάνου Branco, μειώθηκαν περαιτέρω μετά από μια διαμάχη πριν από την έναρξη της σεζόν με τον βοηθό προπονητή Sergio Madde. Αυτό σήμαινε μια άλλη, απροσδόκητη κίνηση πηγαίνοντας στην Πίζα με δανεισμό και περνώντας μια χρονιά στη Serie B.

Σε κάποιο βαθμό τα πάντα δούλεψαν υπέρ του Fortunato, καθώς η εμπειρία ενός άλλου έτους τον βοήθησε να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο από μια σεζόν που θα τη περνούσε στις κερκίδες. Την χρονιά που επέστρεψε στη Genoa ο Osvaldo Bagnoli έφυγε για την Inter μαζί με το τεχνικό του προσωπικό και ο Fortunato κέρδισε γρήγορα την εκτίμηση του καινούργιου προπονητή Bruno Giorgi.

Οι 33 εμφανίσεις και τα τρία του τέρματα στη Serie A έδειξαν ότι ο νέος άνδρας είχε κάνει τη σωστή επιλογή με το Fortunato να επιβεβαιώνει ότι είναι ένας από τους καλύτερους νεαρούς αμυντικούς μαζί με το συμπαίκτη του Christian Panucci. Η Juventus ενδιαφέρθηκε να αγοράσει και τους δύο, αλλά ο Panucci επέλεξε να συμμετάσχει στην Milan όπου στη συνέχεια θα έπαιρνε τα πάντα.

Για τον ιδιοκτήτη της Genoa η πώληση του Panucci ήταν αρκετή για την εξισορρόπηση των βιβλίων και ενημέρωσε τη Juventus ότι ο Fortunato δεν θα είναι διαθέσιμος. Στη συνέχεια ο αστικός μύθος αναφέρει ότι καθώς ο σύλλογος πλησίαζε επικίνδυνα τη ζώνη του υποβιβασμού, ο Spinelli προσέγγισε τον νεαρό με την υπόσχεση ότι θα πάρει μεταγραφή εάν βοηθούσε την ομάδα του να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Ο Fortunato το πέτυχε αυτό και έτσι το καλοκαίρι του 1993, παρατάχθηκε ως παίκτης της Γιουβέντους και κληρονόμος του Antonio Cabrini. Ακολουθώντας τα βήματα ενός παίκτη που κατάφερε τόσα πολλά ήταν συχνά ένα βαρύ φορτίο όμως ο Fortunato εμφάνισε ξανά και ξανά τη δύναμη του χαρακτήρα του. Έτσι μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη στιγμή που ντύθηκε με τη φανέλα των Bianconeri, απέδειξε την αξία του τόσο πολύ που μέχρι τον Σεπτέμβριο φόρεσε επίσης άλλη μια φανέλα, της Squadra Azzurra αντικαθιστώντας τον Paolo Maldini.

Είναι συχνά αδύνατο να πούμε αν ένα νέο ταλέντο θα συνεχίσει να αναπτύσσεται όμως με το Fortunato υπήρχαν ελάχιστες αμφιβολίες: αυτό το αγόρι προοριζόταν για μεγάλα πράγματα.

Το ανθρώπινο μυαλό είναι χτισμένο για να αναγνωρίζει τα πρότυπα. Είναι η βάση της κατανόησης του γύρω κόσμου μας. Αυτός ο εσωτερικός προγραμματισμός το καθιστά ακόμη πιο δύσκολο να εξομοιωθεί ένας αθλητικός νεαρός άνδρας με ασθένεια. Έτσι όταν ο Fortunato κουβαλούσε μια σειρά από ληθαργικές επιδόσεις προς το τέλος της πρώτης του χρονιάς με τη Juventus. Οι άνθρωποι απλά υπέθεταν ότι ήταν είτε μια περίπτωση ενός κουρασμένου παίκτη μετά από μια έντονη χρονιά σε ένα επίπεδο που δεν ήταν συνηθισμένος, είτε οι λιγότερο φιλάνθρωποι σκέφτονταν ότι δεν προσπαθούσε αρκετά επειδή πίστευε ότι τα είχε καταφέρει.

Όλοι όμως δεν το αισθάνθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα όχι το ιατρικό προσωπικό της Juventus που διέταξε αμέσως μια ολόκληρη σειρά τεστ. Το αποτέλεσμα άφησε τους πάντες άφωνους: μια σπάνια μορφή λευχαιμίας. Ο Fortunato είχε νιάτα και αθλητική δύναμη στο πλάι του έλεγαν οι γιατροί. Ωστόσο χρειαζόταν μια μεταμόσχευση μυελού των οστών και η εξεύρεση κατάλληλου δότη ήταν δύσκολη. Η πρώτη μεταμόσχευση προήλθε από την αδελφή του Paola αλλά όταν αποδείχθηκε ανεπιτυχής, οι γιατροί στράφηκαν στον πατέρα του Andrea.

Αυτή τη φορά η μεταμόσχευση φάνηκε να λειτουργεί. Ο Andrea έφτασε στη πλήρης ανάκαμψη του και τον Φεβρουάριο του 1995 έμοιαζε ότι είναι έτοιμος να επανέλθει στο ρόστερ της Juventus για τον εκτός έδρας αγώνα με τη Sampdoria. Στο τέλος έπρεπε να παρακολουθήσει τους συμπαίκτες του από τις κερκίδες. Αυτό θα αποδειχθεί ότι είναι ότι πιο κοντινό σε επιστροφή του.

Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Fortunato κόλλησε μια γρίπη που γρήγορα του γύρισε σε πνευμονία. Το σώμα του ήταν πολύ αδύναμο για να τη πολεμήσει και στις 25 Απριλίου πέθανε σε ένα νοσοκομείο της Περούτζια. Ο Fortunato ήταν 23 ετών.

Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Σαλέρνο, την πόλη της γέννησής του. Οι συμπαίκτες του στη Juventus ήταν μεταξύ των παρευρισκόμενων, συγκλονισμένοι και σπασμένοι από το γεγονός ότι δεν ήταν πλέον μαζί τους. "Ας ελπίσουμε ότι στον ουρανό να υπάρχει μια ομάδα ποδοσφαίρου ώστε να μπορεί να είναι χαρούμενος και πάλι", δήλωσε ο Gianluca Vialli κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ορατά συγκινημένος με δάκρυα στα μάτια του.

Ένα μήνα αργότερα η Juventus πήρε το πρωτάθλημα το οποίο αφιερώθηκε αμέσως στον πρώην συμπαίκτη τους. Το ονόμασαν ως το Scudetto του Fortunato. Ήταν το 23ο Scudetto τους.