Cagliari Calcio: Οι ήρωες του 1970

Δημήτρης Βαρσάνης

Η ιστορία της Cagliari και η ιστορική κατάκτηση του Scudetto δεν ήταν απλώς ένας θρίαμβος του προπονητή Manilo Scopigno και της ομάδας του, αλλά και το όραμα των Προέδρων Enrico Rocca και Efisio Corrias.

Ο Enrico Rocca άρχισε την προεδρία του το 1960 ενώ οι Σαρδηνοί εξασθενούσαν στη Serie C. Ένας επιχειρηματίας με πάθος για το ποδόσφαιρο ο Rocca χρησιμοποίησε την επιχειρηματικότητα του για να αγοράσει έμπειρους ποδοσφαιριστές των κατώτερων πρωταθλημάτων, βοηθώντας το κλαμπ να κερδίσει την άνοδο στη Serie B το 1962. Οι Rossoblu έπειτα ανέβηκαν από τη Serie B στις 21 Ιουνίου του 1964 με τη νίκη (3-1) επί της Pro Patria. Αυτό εξασφάλισε το γεγονός ότι η Cagliari θα έπαιζε στην κορυφαία κατηγορία του Calcio για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Ο ερχομός στη Serie A

Ο Arturo Silvestri ήταν ο υπεύθυνος που επέβλεπε την ταχεία άνοδο της από τη Serie C στη Serie A. Ο Silvestri ήδη είχε εμπειρία από τη κορυφαία κατηγορία ως παίκτης παίρνοντας το Scudetto με την Milan.

Με τη Cagliari να πραγματοποιεί το ντεμπούτο της στη Serie A, το ρόστερ συμπεριλάμβανε παίκτες που τελικά θα αποτελούσαν τη βάση της κατάκτησης του Scudetto. Ο δεξιός μπακ Mario Martiradonna και ο μέσος Ricciotti Greatti συμμετείχαν στον προβιβασμό των Rossoblu, ενώ ο μέσος Pierluigi Cera ήρθε από τη Verona και ο επιθετικός Nené από τη Juventus. Οι Σαρδηνοί απέκτησαν επίσης το 19χρονο επιθετικό με το όνομα Luigi "Gigi" Riva από τη Legnano. Εκείνος θα ήταν το σημαντικότερο κομμάτι στην ιστορία του κλαμπ, καθώς ο άνδρας από το Λετζιούνο έσπασε τα “κοντέρ” και έγινε ο καλύτερος της γενιάς του.

Αρχικά ο Silvestri και η ομάδα του δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στη ζωή ανάμεσα στην “ελίτ” και στο πρώτο μισό της σεζόν έφτασαν στη τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα με μόλις εννέα πόντους. Ωστόσο μια απίστευτη επίδοση αποτελεσμάτων στο δεύτερο μισό της σεζόν - συμπεριλαμβανομένων δύο νικών επί της Juventus και της Milan - είδε τους Rossoblu να τερματίζουν στην αξιοσέβαστη έβδομη θέση.

Ο Silvestri έφυγε από τη Σαρδηνία για να προπονήσει τη πρώην ομάδα του Milan το 1966 και αντικαταστάθηκε από τον Manlio Scopigno. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Vicenza ο Scopigno είχε απολαύσει δύο καρποφόρες χρονιές, που κορυφώθηκε με την έκτη θέση στη Serie A ενισχύοντας τη φήμη του ότι υπερέβαλλε εαυτό με επαρχιακές ομάδες.

Παρά το γεγονός ότι απουσίαζε ο Riva στην πλειοψηφία της χρονιάς αφού “έσπασε” το γόνατο του με την Εθνική Ιταλίας, η Cagliari τερμάτισε στην ένατη θέση. Παρ 'όλα αυτά ο Scopigno αντικαταστάθηκε από τον Ettore Puricelli στο τέλος της σεζόν. Ο Scopigno απολύθηκε από τον πρόεδρο Rocca μετά από ένα αμφιλεγόμενο τουρ στο τέλος της σεζόν στην Αμερική, που μετέφερε τις διαφωνίες του για τα μπόνους του αγώνα και ένα επεισόδιο στο οποίο ο προπονητής διαπιστώθηκε μεθυσμένος στο κήπο του ξενοδοχείου της ομάδας στο Σικάγο. Το διαβόητο επεισόδιο έχει αποθανατιστεί ως υπόθεση "fa pipì en plen air".

Ο Scopigno δεν ήταν ποτέ τεχνικά άνεργος. Η Inter τον εκτίμησε ως έτοιμο αντικαταστάτη για τον Helenio Herrera όμως ποτέ του δεν έφτασε να προπονήσει τους Nerazzurri. Με τον Puricelli να μην αφομοιώνεται ποτέ με το υλικό της Cagliari, προσφέρθηκε στο Scopigno επιστρέψει ξανά στη Cagliari για τη περίοδο 1968-69.

Η επιστροφή του “φιλόσοφου”

Ο "φιλόσοφος" όπως έγινε γνωστός ο Scopigno σύντομα μεταμόρφωσε την ομάδα της Cagliari. Ο Gigi Riva αποκαλούμενος πλέον ως “κεραυνός” προσέλκυσε το ενδιαφέρον από πολλές ομάδες της Ευρώπης, αλλά τόσο η Cagliari όσο και ο Riva απέρριψαν όλες τις προσοδοφόρες προσφορές. Στο Scopigno δόθηκε η δυνατότητα να δημιουργήσει την ομάδα του γύρω από τον παίκτη που πολλοί θεωρούν ότι είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που χάρισε ποτέ το Ιταλικό ποδόσφαιρο.

Ο Scopigno ήταν απασχολημένος στην μεταγραφική αγορά. Ο μέσος Francesco Rizzo πωλήθηκε στη Fiorentina σε μια συμφωνία που έφερε τον τερματοφύλακα Enrico Albertosi και τον επιθετικό μέσο Mario Brugnera στη Σαρδηνία. Ο Albertosi ήταν ένας ισχυρός αθλητικός τερματοφύλακας του οποίου οι δεξιότητες ανάμεσα στα δοκάρια ταιριάζουν με την εκκεντρικότητα και την ζεστασιά του. Ο Brugnera ήταν ένας μέσος που θα μπορούσε επίσης να παίξει και μπροστά, πρόσθετε ευελιξία στην ομάδα της Cagliari.

Ωστόσο ο πρώην άνδρας της Cagliari Rizzo γέλασε τελευταίος καθώς το σύνολο της Fiorentina πανηγυρίζοντας το Scudetto τερματίζοντας τέσσερις βαθμούς πάνω από τους Rossoblu. Οι εντυπωσιακές επιδόσεις του Gigi Riva συνεχίστηκαν ολοκληρώνοντας την χρονιά ως Capocannoniere (πρώτος σκόρερ) με 21 τέρματα.

Οι αλλαγές έφεραν την επιτυχία

Ο πρόεδρος του κλαμπ Enrico Rocca παρέδωσε την βασιλεία του στον Efisio Corrias μπροστά από την ιστορική περίοδο 1969-70 και ο Corrias συνέχισε να βοηθάει τον «φιλόσοφο», επιτρέποντάς του να ενισχύσει το ρόστερ που πλησίασε τόσο κοντά στο Scudetto την προηγούμενη σεζόν.

Ο Sergio Gori και ο Angelo Domenghini ήρθαν από την Inter σε αντάλλαγμα για τον επιθετικό Roberto Boninsegna. Τόσο ο Gori όσο και ο Domenghini αποτελούσαν μέρος της εξαιρετικά επιτυχημένης ομάδας της "Grande Inter" του Helenio Herrera, προσφέροντας αναμφισβήτητη ποιότητα αλλά και εμπειρία κορυφαίου επιπέδου. Σε μια κίνηση που θεωρήθηκε επαναστατική την εκείνη την εποχή ο Gori αναπτύχθηκε συχνά ως κρυφός επιθετικός πίσω από το Riva, δημιουργώντας χώρο για το “φυλακτό” της Cagliari και σπρώχνοντας τους αμυντικούς σε περιοχές όπου ήταν άβολες.

Ο Riva ήταν και πάλι παραγωγικός σκοράροντας 21 φορές στη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όμως το να δώσουμε μόνο έπαινο σε αυτόν για την επιτυχία της Cagliari θα ήταν αφελές. Οι Rossoblu διέθεταν επίσης αφθονία. Ωστόσο ο θρίαμβος τους βασίστηκε επίσης στην ισχυρή και ασυγχώρητη αμυντική γραμμή. Ο Scopigno παρουσίασε την τακτική του ευελιξία μετακινώντας τον αμυντικό μέσο Pierluigi Cera στο κέντρο της άμυνας. Αυτό επέτρεψε στον Cera να ενορχηστρώνει τόσο την άμυνα όσο και τη μεσαία γραμμή μπροστά του. Μαζί με τους Albertosi, Martiradonna και Zignoli, η άμυνα της Cagliari παραβιάστηκε μόνο 11 φορές καθ 'όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Στις πτέρυγες ο ρυθμός και η δεξιότητα των Nene και της Domenghini συμπληρώθηκε από τη κίνηση του Gori, επιτρέποντας στον μαέστρο του κέντρου Ricciotti Greatti να δημιουργήσει ευκαιρίες για το Riva ο οποίος ανέκαθεν σκόραρε. Ο Giuseppe Tomasini άλλαζε με τον Mario Brugnera να κάθεται μπροστά από την άμυνα.

Η Cagliari έχασε μόνο δύο παιχνίδια σε όλη την σεζόν και αυτό σήμαινε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Serie A η κυριαρχία των συλλόγων του Βορρά “έσπασε”. Ο Gigi Riva έφτασε στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ της Serie A για τρίτη φορά και μαζί με τους Domenghini, Gori και Cera αποτελούσαν μέρος της Εθνικής Ιταλίας που έφτασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, χάνοντας από μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Βραζιλίας στην ιστορία.

Όσο απέραντη και να ήταν η προσφορά του Gigi Riva διαλύθηκε από τραυματισμούς που περιλάμβαναν το σπάσιμο κάθε γονάτου και διάφορα άλλα μυϊκά προβλήματα. Όμως στη μαρτυρία του χαρακτήρα και του ταλέντου του, θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που έχει παράγει ποτέ η Ιταλία. Μέχρι σήμερα παραμένει ο πρώτος σκόρερ των Azzurri με 35 τέρματα σε 42 αγώνες.

Η Cagliari δεν έχει αναπαράγει ποτέ την επιτυχία που απολάμβανε κατά τη διάρκεια της θρυλικής περιόδου του 1969-70. Ήταν μια ομάδα που συνδύαζε πάρα πολλές ιδιότητες. Ο Scopigno και το τακτικό του όραμα, ο Cera και η αμυντική του ηγεσία, ο ρυθμός του Nene και του Domenghini στα φτερά, η δημιουργικότητα του Gori και του Greatti και φυσικά τα τέρματα του ανεπανάληπτου Gigi Riva.

Αυτό το μείγμα δημιούργησε την τέλεια καταιγίδα. Δυστυχώς για τους οπαδούς της Cagliari δεν έμελλε να επαναληφθεί ποτέ.