Giuseppe Signori: Η τελειότητα ενός εκρηκτικού φουνταριστού

Δημήτρης Βαρσάνης

Υπάρχουν λίγες εικόνες που αποπνέουν αναμνήσεις της Serie A της δεκαετία του ‘90 καλύτερα από ότι η θέα του Giuseppe Signori να τρέχει με το ένα χέρι στον αέρα, αφού σκόραρε ακόμα ένα εντυπωσιακό τέρμα με το αριστερό του πόδι με τα “γαλάζια” της Lazio.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας παραγωγικός σκόρερ και ένας από τους κορυφαίους “σκοπευτές” όλων των εποχών, ο Signori δεν πήρε ποτέ κανένα μεγάλο τρόπαιο στην επαγγελματική του σταδιοδρομία. Η πλησιέστερη επίτευξη σημαντικής εγχώριας επιτυχίας τελείωσε με τη δεύτερη θέση της Lazio στη Serie A το 1995. Ενώ η επιτυχία του σε συλλογικό επίπεδο του ξέφυγε, η προσωπική του επιτυχία ήρθε - Capocannoniere στη Serie A το 1993, το 1994 και το 1996 - και ήταν βασικό μέλος στην εκστρατεία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 με τους Azzurri.

Όμως χωρίς τη μετάβαση του Paul Gascoigne στη Lazio ο Signori πιθανότατα δεν θα ήταν ευρέως γνωστός από πολλούς στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πράγματι πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην ήξεραν καν τη Lazio πριν από τη μετάβαση του Gascoigne στην Αιώνια Πόλη. Ακόμα και ο ίδιος ο Gascoigne αγνοούσε τη τοποθεσία του νέου του συλλόγου, ρωτώντας μάλιστα που είναι η Lazio όταν προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Fiumicino.

Λόγω του δημόσιου ενδιαφέροντος για τον Gascoigne η απόφαση του Channel 4 για την κάλυψη της Serie A ήταν ευπρόσδεκτη. Οι άνθρωποι στην Αγγλία είχαν την άποψη ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν βαρετό, η "γη του Catenaccio" όπως περιγράφηκε πολύ συχνά. Το ενδιαφέρον όμως υπήρχε και τρία εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούσαν τον πρώτο live αγώνα του Channel 4 την πρώτη εβδομάδα της σεζόν 1992-93. Ένας αγώνας θρίλερ μεταξύ της Sampdoria και της Lazio που έληξε 3-3. Ήταν επίσης η αναμέτρηση που ο καλύτερος αμυντικός της Αγγλίας Des Walker πραγματοποίησε το ντεμπούτο του για τους Blucerchiati μετά την καλοκαιρινή του μεταγραφή από τη Nottingham Forest. Μέσα σε 21 λεπτά ο Signori είχε σκοράρει δύο φορές και η βάση των οπαδών αυξήθηκε αμέσως, τόσο στη Ρώμη όσο και σε όλο τον κόσμο.

 

Ενώ ο Signori είναι ευρέως γνωστός για τα επιτεύγματά του στη Lazio, οι πρώτες ημέρες της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας φάνηκαν δύσκολες. Αρχικά βρέθηκε στα βιβλία της Inter μέχρι την ηλικία των 16 ετών πριν μείνει ελεύθερος από τους Nerazzurri επειδή θεωρήθηκε πολύ κοντός να πετύχει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι ο μόνος που χάθηκε από το πείσμα της Inter λόγω της μικρής του κορμοστασιάς. Μια παρόμοια μοίρα συναντήθηκε με τον Franco Baresi στις πρώτες ημέρες της καριέρας του.

Μετά την ελευθέρας του από την Inter ο Signori έπεσε αρκετές κατηγορίες για να παίξει για τη - τώρα διαλυμένη - S.C. Leffe που κυμάνθηκε μεταξύ της Serie C2 και των ερασιτεχνικών κατηγοριών. Ακόμα και σε αυτό το επίπεδο ο Signori δεν ήταν ένας παραγωγικός σκόρερ  αν και κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε ως αριστερός εξτρέμ λόγω της ταχύτητας και της ικανότητάς του. Πέτυχε μόνο οκτώ τέρματα σε 38 εμφανίσεις από το 1984 έως το 1986 προτού προχωρήσει στην Piacenza και στη Serie C1 το 1986.

Η θητεία του Signori στη Piacenza κρίθηκε παρόμοια ανεπιτυχής αν και αγωνιζόμενος κόντρα σε καλύτερους αντιπάλους, βάζοντας μόνο ένα τέρματα σε 14 εμφανίσεις στην πρώτη του σεζόν στην οποία η Piacenza κατέκτησε τη πρωτιά στον όμιλο της και τον προβιβασμό της στη Serie B μαζί με την Padova. Οι εμφανίσεις του Signori στην πρώτη του σεζόν στους Biancorossi τον είδαν να στέλνεται δανεικός στη Trento παραμένοντας έτσι στη Serie C1. Μετά από μια μόνο χρονιά στη Trento στην οποία σημείωσε τρία τέρματα σε 31 εμφανίσεις, ο Signori επέστρεψε στην Piacenza πραγματοποιώντας 32 συμμετοχές και πετυχαίνοντας πέντε τέρματα σε μια χρονιά που η Piacenza τερμάτισε 20η στην Serie B και ως εκ τούτου υποβιβάστηκε στη Serie C1.

Παρά τον υποβιβασμό οι εμφανίσεις του Signori στην Piacenza εκείνη την εποχή έφεραν το ενδιαφέρον της Foggia στη Serie B και ιδιαίτερα του επιθετικογενή Τσεχοιταλού προπονητή Zdeněk Zeman. Ο Zeman - ο οποίος είχε μόλις διοριστεί - αναγνώρισε αμέσως το καταστροφικό ένστικτο του Signori και κατά την άφιξή του στους Απούλιους ο Zeman άρχισε να τον χρησιμοποιεί σαν σέντερ φορ. Η πίστη του Zeman επιστράφηκε από τον Signori και άρχισε να δείχνει τις δυνατότητές του ως γκολτζής βάζοντας 46 τέρματασε 100 εμφανίσεις από το 1989 έως το 1992.

Η Foggia κέρδισε την άνοδο στη Serie A στη δεύτερη σεζόν καθώς ο Signori αποκαλύφθηκε στο διασκεδαστικό σχηματισμό του 4-3-3 που προτιμούσε ο Zeman, συνδυαζόμενος καλά με τους Francesco Baiano και Roberto Rambaudi.

Κατά τον ερχομό τους στη Serie A οι “Satanelli” συνέχισαν το επιθετικό τους στυλ και ο τερματισμός στην ένατη θέση σήμαινε ότι δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τις μεγαλύτερες ομάδες της Serie A να παρατηρήσουν τις δυνατότητες και την ικανότητα του επιθετικού της Foggia. Το καλοκαίρι του 1992 η Foggia έχασε το επιθετικό της τρίο μέσα σε ένα μήνα, ενώ ο Baiano πήγε στη Fiorentina, ο Rambaudi εντάχθηκε στην Atalanta και ο Signori υπέγραψε στη Lazio. Το ίδιο καλοκαίρι η Foggia έχασε επίσης τον δημιουργικό της μέσο Igor Shalimov που πήρε μεταγραφή στην Inter.

Παρά τις υψηλού προφίλ αποχωρήσεις ο Zeman κατόρθωσε να διατηρήσει το στάτους της της Foggia στη Serie A, τερματίζοντας στη 12η θέση τη σεζόν 1992-93 και η παράσταση του ως προπονητής της Foggia τον είδε να ακολουθάει το Signori στη Lazio το καλοκαίρι του 1994.

Η άφιξη του Signori στο Stadio Olimpico αντιμετωπίστηκε με κάποια αρχική ανησυχία από τους οπαδούς της Lazio. Έχοντας βάλει 11 τέρματα στην πρώτη του σεζόν στη Serie A έλαβε μια κλήση από την Εθνική ομάδα της Ιταλίας και έκανε το ντεμπούτο του τον Μάιο του 1992 στη λευκή ισοπαλία με τη Πορτογαλία. Σύντομα κέρδισε τους οπαδούς της Lazio, σημειώνοντας επτά τέρματα στα πέντε πρώτα παιχνίδια της επόμενης σεζόν των Biancoceleste και έβαλε συνολικά 26 γκολ έως το τέλος της. Ένα ποσοστό που τον είδε να πάρει το πρώτο από τα τρία συνολικά του βραβεία ως Capocannoniere.

Ο Signori ήταν ένας καρπερός επιθετικός κατά τη διάρκεια της περιόδου του στη Lazio πατώντας τη κορυφή των σκόρερ τρεις φορές. Ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα σκεπτόμενοι ότι εκείνη την εποχή έπαιζαν στη Serie A παραγωγικοί και φημισμένοι σκόρερ όπως ο Gabriel Batistuta, ο Abel Balbo, ο Roberto Baggio, ο Gianluca Vialli, ο Daniel Fonseca, ο Gianfranco Zola, ο Fabrizio Ravanelli και ο Enrico Chiesa. Ο Signori επίσης ανέλαβε τις εκτελέσεις πέναλτι της Lazio και με το ξεχωριστό βηματισμό που αψηφά τον κανόνα, σπάνια μπορούμε να θυμηθούμε ένα πέναλτι που έχασε.

Οι εμφανίσεις του στους Biancoceleste τον έκαναν ένα αγαπημένο των οπαδών στο Olimpico. Η δημοτικότητά του με τους οπαδούς της Lazio είδαν την πώληση του στην Parma να ακυρώνεται από τον πρόεδρο της Lazio Sergio Cragnotti το 1995 μετά από διαδηλώσεις από τους Ultras της Lazio και τους ηγέτες της Curva Nord Irriducibili.

Ήταν μια από τις λίγες περιπτώσεις όπου η δύναμη των οπαδών είχε αλλάξει μια απόφαση ενός προέδρου του κλαμπ. Το 2000 όταν εορτάστηκε η εκατονταετηρίδα του συλλόγου, οι Irriducibili δημιούργησαν εικόνες από τα διάσημα ιστορικά πρόσωπα της Lazio, τα οποία τοποθετήθηκαν στο μουσείο του συλλόγου στο Stadio Olimpico. Δεν ήταν μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι η σφραγίδα του Signori έλαβε μια εξέχουσα θέση.

Κάθε φορά που ο Signori έπαιρνε τη μπάλα ήθελες να τον παρακολουθείς, να τη μεταφέρει μπροστά με ρυθμό και με εξαιρετικό στενό έλεγχο και πολύ συχνά να φτιάχνει μια ευκαιρία για τον εαυτό του. Το Olimpico στεκόταν πάντα εν αναμονή όταν ο Signori κουβαλούσε την μπάλα, οι τηλεθεατές σηκώνονταν από τις καρέκλες και ο ενθουσιασμός και η προσδοκία έρχονταν με ένα κρεσέντο.

Ο Signori απόλαυσε πέντε επιτυχημένες χρονιές στη Lazio αν και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν ξαφνικά όταν ο Sven-Göran Eriksson προσλήφθηκε ως προπονητής. Ο Eriksson ήρθε από τη Sampdoria φέρνοντας μαζί του τον Roberto Mancini, ενώ ο Κροάτης επιθετικός Alen Bokšić επέστρεψε στους Biancoceleste από τη Juventus μετά την αποχώρησή του από την Lazio την προηγούμενη σεζόν.

Αρχικά ο Eriksson προσπάθησε να χωρέσει το Mancini και το Signori στην ίδια ενδεκάδα με το δίδυμο να παίζει στην επιθετική τριάδα μαζί είτε με τον Bokšić είτε με τον Pierluigi Casiraghi, ωστόσο οι Mancini και Signori ήταν πολύ παρόμοιοι στο στυλ καταλαμβάνοντας τον ίδιο χώρο και κάνοντας τις ίδιες διαδρομές. Ο Eriksson αναγκάστηκε να επιλέξει μεταξύ του Signori και του Mancini και δεδομένης της προηγούμενης σχέσης τους, έδωσε το νεύμα στο δεύτερο παρά το γεγονός ότι ο Signori πετύχαινε ένα τέρμα κάθε 80 λεπτά υπό την κηδεμονία του Σουηδού.

Μετά από μια διαφωνία σχετικά με μια αντικατάσταση του κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού του κυπέλλου UEFA με την Rapid Vienna όταν ο Pavel Nedvěd προτιμήθηκε από τον Eriksson, ο Signori αποφάσισε ότι ήταν καιρός να φύγει από τη Lazio. Έπειτα στάλθηκε δανεικός στη Sampdoria για έξι μήνες όπου παρότι ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, σημείωσε επτά τέρματα σε 17 εμφανίσεις.

Στο τέλος της σεζόν 1997-98 ο Signori εγκατέλειψε τη Lazio και εντάχθηκε στη Bologna ως αντικαταστάτης του Roberto Baggio. Πριν από πολύ καιρό βρήκε μια θέση στις καρδιές των οπαδών των Rossoblu. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του σεζόν στην Emilia-Romagna η Bologna σήκωσε το Κύπελλο Intertoto παρέχοντάς τους την άδεια συμμετοχής στο Κύπελλο UEFA του 1999-2000. Σε αυτό το σημείο ο Signori ανέπτυξε μια παραγωγική συνεργασία με τον Kennet Anderson και σημείωσε έξι τέρματα στη πορεία των Rossoblu έως τον ημιτελικό, όπου αποκλείστηκε από τη Marseille λόγω του εκτός έδρας γκολ.

Στις επόμενες χρονιές ο Signori συνέχισε τη φόρμα του στο σκοράρισμα συνεισφέροντας στη Bologna να εξασφαλίσει μια θέση στη μέση της βαθμολογίας. Ωστόσο τα προβλήματα τραυματισμών του - τα οποία αρχικά εμφανίστηκαν κατά την περίοδο 2000-01 - τον είδαν να περιορίζεται σε μόλις 14 εμφανίσεις και τρία τέρματα τη σεζόν 2001-02.

Η επόμενη χρονιά ήταν πιο επιτυχημένη για τον Signori καθώς σημείωσε 12 τέρματα σε 24 εμφανίσεις, αλλά οι υποτιθέμενες διαφωνίες με τον Francesco Guidolin ανάγκασαν τον Signori να μείνει στον πάγκο όταν έμοιαζε προφανώς ικανός να αγωνιστεί. Στο τέλος της σεζόν δεν δόθηκε στο Signori νέο συμβόλαιο, μια κίνηση που είδε τους οπαδούς της Bologna να διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Για άλλη μια φορά για τον Signori, η δύναμη του οπαδού επικράτησε και τον Ιούνιο του 2003 ο Guidolin παραιτήθηκε για να αντικατασταθεί από τον Carlo Mazzone, ο προπονητής που αρχικά έφερε το Signori στη Bologna από τη Lazio το 1998.

Ο Signori έφυγε από τη Bologna το 2004 μετά από μια χρονιά κατά την οποία ταλαιπωρήθηκε και από άλλους τραυματισμούς. Ο ίδιος προς τιμήν του αναγνώρισε ότι ήξερε τότε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να φύγει από τους Rossoblu καθώς οι φυσικές απαιτήσεις της Serie A ήταν πάρα πολλές γι 'αυτόν. Η Bologna υποβιβάστηκε στη Serie B την επόμενη σεζόν, δείχνοντας ίσως την έκταση της επιρροής του Signori και της συνολικής αξίας της ομάδας.

Συνολικά ο Signori σκόραρε 188 γκολ στη Serie A, οι οποίοι τον τοποθετούν επί του παρόντος εννέα - παράλληλα με τον Alessandro Del Piero - στον κατάλογο των σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της Serie A, μπροστά από άλλα γκολφ όπως Batistuta, Mancini και Filippo Inzaghi.

Αφού έφυγε από τη Bologna ο Signori έπαιξε πέντε φορές για τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και 10 φορές για την Ουγγρική FC Sopron πριν κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 38 ετών. Αν και ανακηρύχθηκε Capocannoniere σε τρεις περιπτώσεις, η Διεθνής σταδιοδρομία του Signori ήταν λιγότερο επιτυχημένη όπως και σε συλλογικό επίπεδο παρά το γεγονός ότι διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στα προκριματικά και στα τελικά του Μουντιάλ με τους Azzurri το 1994 στις ΗΠΑ.

Από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του '90 πέρα από τον Signori, η Ιταλία διέθετε πληθώρα προσώπων όπως οι Roberto Baggio, Zola, Vialli, Casiraghi, Daniele Massaro και Mancini. Ως αποτέλεσμα και σε μεγάλο βαθμό στη δυστυχία του Signori ο προπονητής των Azzurri Arrigo Sacchi, προτίμησε να κάνει χρήση της ευελιξίας του Signori, τοποθετώντας τον στα αριστερά της επίθεσης παρά σε κεντρικό σημείο ​​επιτρέποντάς του να χωρέσει και άλλους φημισμένους επιθετικούς που διέθετε η Ιταλία εκείνη την εποχή.

Παρόλο που είχε τακτικές διαφωνίες σχετικά με την θέση του, ο Signori έκανε έξι εμφανίσεις καθώς η Ιταλία ηττήθηκε στο τελικό από τη Βραζιλία. Ωστόσο πριν από τον ημιτελικό εναντίον της Βουλγαρίας τα θέματα έφθασαν στο απροχώρητο μεταξύ του Signori και του Sacchi, με τον επιθετικό να αρνείται να παίξει στα αριστερά και επέμεινε ότι θα έπαιζε μόνο ως κεντρικός επιθετικός. Ως εκ τούτου ο Signori δεν επιλέχθηκε να παίξει εναντίον της Βραζιλίας παραμένοντας μια αχρησιμοποίητη αλλαγή.

Ο Signori έκτοτε εξέφρασε τη λύπη του για το τι συνέβη, αν και η ανικανότητά του να συμβιβαστεί και να συμμορφωθεί με το αίτημα του Sacchi του κόστισε την ευκαιρία να παίξει στο μεγαλύτερο παιχνίδι της καριέρας του. Παρόλο που δεν κατάφερε να σκοράρει κατά τη διάρκεια του τουρνουά του 1994, προσέφερε τις ασίστ στο νικητήριο τέρμα του Dino Baggio στην νίκη των Azzurri με 1-0 επί της Νορβηγίας και στο νικητήριο τέρμα του Roberto Baggio στη νίκη με 2-1 επί της Ισπανίας στα προημιτελικά. Η τελευταία εμφάνιση του Signori για τους Azzurri ήρθε το 1995 και ολοκληρώθηκε με μόλις 28 εμφανίσεις και επτά τέρματα.

Δυστυχώς η φήμη του Signori έχει πληγωθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της απαγόρευσής ενασχόλησης του για πέντε χρόνια με το ποδόσφαιρο τον Αύγουστο του 2011 ύστερα από τη συμμετοχή του στο στοιχηματικό σκάνδαλο του Scommessopoli. 

Ενώ ο Signori πρέπει να κατηγορεί μόνο τον εαυτό του που εξέθεσε τη δική του φήμη, θα εξακολουθούν να τον θυμούνται με πολλή και ιδιαίτερη θέρμη οι οπαδοί των Biancoceleste και Rossoblu για τις παραγωγικές του επιδόσεις.