ND Gorica και Parma: Οι επιτυχίες και οι αδυναμίες μιας ιδιόμορφης εταιρικής συνεργασίας

Δημήτρης Βαρσάνης

Βυθισμένη πάνω στα βορειοανατολικά σύνορα της Ιταλίας είναι η σλοβενική πόλη Νόβα Γκόριτσα. Ένα σπίτι 13.000 κατοίκων, αυτή η τυχερή πόλη όπως το θέτει η δική της τουριστική ιστοσελίδα είναι ο ίδιος ο ορισμός μιας συνοριακής πόλης, με τη μία πλευρά του δρόμου να είναι η Σλοβενία ​​και η άλλη να είναι η Ιταλία.

Η πόλη του Μιλάνου είναι πιο κοντά στη Νόβα Γκόριτσα από τη Ρώμη. Μία σχετικά νεαρή πόλη, χρονολογείται από το 1947 όταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκε ως υποκατάστατο της αρχικής πόλης Γκόριτσια η οποία παρέμεινε υπό ιταλικό έλεγχο. Μέχρι σήμερα, η Γκορίτσια παραμένει έδαφος της Ιταλίας και απέχει λιγότερο από τέσσερα χιλιόμετρα από την αδελφή της πόλη.

Σε αυτό το άρθρο όμως η ιστορία της συγκεκριμένης πόλης δεν είναι τόσο συναρπαστική όμως μάλλον με το ποδοσφαιρικό σύλλογο που λέγεται Nova Gorica στο σπίτι της, η «Nogometno Drustvo Gorica» ή εν συντομία ND Gorica.

Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μια τέτοια μικρή απόσταση από τα σύνορα της Ιταλίας, ο σύλλογος δεν έχει παίξει ποτέ σε κανένα Ιταλικό πρωτάθλημα σε όλη την 70ετή ιστορία του. Είναι το αρχέτυπο ποδοσφαιρικό κλαμπ της Σλοβενίας και τίποτα περισσότερο. Πράγματι οι τέσσερις εθνικοί τίτλοι πρωταθλήματος το χαρακτηρίζουν ως έναν από τους πιο επιτυχημένους συλλόγους στη χώρα της όμως δεν υπάρχει τίποτα που να τη συνδέει με τη γείτονα μας χώρα.

Ωστόσο μόνο όταν διαβάζεται την ιστορία της παρατηρείτε μια περίεργη μικρή ιστορία που συνδέει τα “ρόδα” με το calcio. Το 2013 το κλαμπ είχε φτάσει μια συμφωνία για να γίνει η τροφοδοτική ομάδα της Parma. Υπό την επίβλεψη του Tommaso Ghirardi (που αποδείχθηκε στην τελική το λιγότερο αναξιόπιστος όπως θα αναλύσουμε εκτενώς σε επόμενο άρθρο μας), οι Gialloblu προσπαθούσαν να διακλαδωθούν. 

Επικεντρώθηκε στην επιτυχία που απολάμβανε η οικογένεια Pozzo στην Udinese, της οποίας το σχέδιο να αγοράζει άλλους συλλόγους και να στέλνει παίκτες προτού τους πωλήσει για κέρδος ήταν έξυπνο και προσοδοφόρο. Η ιδιοκτησία των Ducali αποφάσισε ότι θα ήθελαν ένα “κομμάτι” από αυτό το “κέικ”. Όμως ο Ghirardi και ο συνεργάτης του σε αυτό το “έγκλημα” Pietro Leonardi αποφάσισαν ότι αντί να αγοράζουν άλλα κλαμπ, απλά θα έκαναν συνδέσεις και θα δάνειζαν ποδοσφαιριστές.

Η ND Gorica σύντομα έγινε ένας από αυτούς τους συλλόγους και προτού σταυρώσετε τα δάχτυλά σας μετατράπηκε σε μια Parma B’. Στο πάγκο της τοποθετήθηκε ο μελλοντικός προπονητής της Parma και πρώην μεγάλος παίκτης της Luigi Apolloni. Με την εγκατάσταση του Apolloni στο τιμόνι της, μια πλημμύρα ποδοσφαιριστών εντάχθηκε στη Gorica από τους Crociati. Απίστευτα μέχρι το τέλος της σεζόν 2013/14 έως και 27 παίκτες είχαν δανειστεί από την Parma στη Gorica. Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο στατιστικό ακόμα πιο συναρπαστικό είναι το γεγονός ότι ενώ η Parma έδωσε 27 παίκτες στο σλοβενικό παραμάγαζο της, επίσης έστειλε 18 δανεικούς στη Gubbio της Lega Pro. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Ενώ το να βασίζεσαι σε ένα ρόστερ από δανεικούς δεν είναι κερδοφόρο σε μακροπρόθεσμη επιτυχία, είχε επιφέρει κάποια βραχυπρόθεσμα κέρδη. Αυτό το βραχυπρόθεσμο κέρδος ήρθε με τη μορφή κάποιων αρκετά αξιοπρεπών παικτών που κατευθύνθηκαν από το Tardini στη δυτική Σλοβενία. Ο πρώτος από αυτούς είναι ο Massimo Coda. Αν και ο 29χρονος επιθετικός εξακολουθεί να είναι ένα ελάχιστα γνωστό όνομα στην πατρίδα του, έχει καταφέρει να πετύχει μια πολύ αξιόλογη σταδιοδρομία. Μετά τη περίοδο του στη Gorica, επέστρεψε για να παίξει με την Parma στη Serie A προτού προχωρήσει στην Salernitana και στη Serie B όπου τα γκολ τα έβαζε σε τακτική βάση.

Το πιο σημαντικό για τη Gorica ήταν ότι ο Coda πετύχαινε τέρματα και στην PrvaLiga με 18 συνολικά σε 33 αγώνες. Ένα άλλο παλιό όνομα της Gorica που έχει αναγνωριστεί στις τελευταίες δύο χρονιές είναι ο σημερινός τερματοφύλακας της Crotone Alex Cordaz. Ο πολυταξιδεμένος τερματοφύλακας ήταν 30 ετών όταν πήγε στη Gorica ως δανεικός από την Parma. Ο άλλοτε Keeper και της Inter πιθανότατα να σκέφτηκε ότι η καριέρα του βρισκόταν σε καθοδική τροχιά όταν απομακρύνθηκε για να παίξει σε ένα πρωτάθλημα όπου μόνο μία από τις δέκα ομάδες κατά μέσο όρο προσέλκυε πάνω από 1000 θεατές. Παρόλο που τώρα είναι στα 34 του αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Serie A. Ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα για κάποιον που έμοιαζε παρατημένος σε μια σταδιοδρομία στις κατώτερες κατηγορίες.

Πράγματι η άνοδος του Cordaz ήταν αξιοσημείωτη όμως πενιχρή σε σύγκριση με την επόμενη. Στα 23 του χρόνια η καριέρα του Gianluca Lapadula δεν εξελισσόταν καθόλου γρήγορα. Άλλαζε το ένα κλαμπ μετά το άλλο με ζοφερή ταχύτητα αποδεικνύοντας είτε ότι είναι μια ελάχιστη επιτυχία είτε απλά μια αποτυχία. Η ND Gorica έμελλε να είναι ο τέταρτος δανεισμός του Lapadula από την Parma και πιθανότατα η τελευταία του ευκαιρία να παραδώσει κάποια υπολείμματα υπόσχεσης.

Στο τέλος παρέδωσε όμως όχι και να φτάσει στα ύψη που μπορεί κανείς να υποψιάζεται. Δέκα γκολ σε 27 αγώνες στο πρωτάθλημα της Σλοβενίας δεν χτυπάει ως μια επίδοση που αξίζει να μετακινηθεί στη Milan λίγα χρόνια αργότερα. Όμως στη Nova Gorica τα πράγματα τελικά άρχισαν να κάνουν ένα “κλικ” για τον Lapadula. Μπροστά στα πλήθη που δεν ξεπερνούσαν τα 500 άτομα, ο Lapadula θα ανακαλύψει την ικανότητα που τον έχει δει να γίνεται ένας ήρωας στο Μιλάνο.

Χάρη σε αυτούς τους τρεις παίκτες και τους άλλους 24 δανεικούς της Parma κατέκτησε το κύπελλο Σλοβενίας επικρατώντας της πολυνίκης NK Maribor με 2-0 στον τελικό. Τα δύο γκολ τα έβαλε ο 22χρονος Francesco Finocchio, ένας άλλος δανεικός από τη Parma που αγωνίζεται επί του παρόντος για την Renate στην Serie C. Τα “ρόδα” βγήκαν ακόμα στη τέταρτη θέση της PrvaLiga, εξασφαλίζοντας την παρουσία τους στους προκριματικούς γύρους του Europa League. Όπως το ήθελε η μοίρα η μητρική της ομάδα Parma προκρίθηκε επίσης στην Ευρώπη με την έκτη θέση της στη Serie A. Με όλες τις προθέσεις και σκοπούς οι Gialloblu είχαν δύο ομάδες που θα έπαιζαν στην Ευρώπη.

Εντούτοις ενώ η Gorica πήρε τη θέση της στους προκριματικούς γύρους του Europa League, η Parma δεν θα απολάμβανε τέτοια προνόμια καθώς άρχισαν να εμφανίζονται τα στοιχεία της τεράστιας χρηματοοικονομικής μαύρης τρύπας στους λογαριασμούς των Ducali. Ακόμη και με την Parma να πέφτει σε οικονομική καταστροφή κατά την επόμενη σεζόν οκτώ παίκτες δόθηκαν δανεικοί στη Gorica. Ωστόσο εν συγκρίσει με τους 27 που προσχώρησαν πριν από ένα χρόνο, είναι περιττό να πούμε ότι το ρόστερ είδε μια ριζική αναμόρφωση. Χωρίς τους Cordaz, Coda και Lapadula δεινοπάθησαν και ως εκ τούτου ο σύλλογος της Σλοβενίας πάλεψε, τελικά τερμάτισε στην ένατη θέση και γλίτωσε τον υποβιβασμό στα μπαράζ. Το κλαμπ ξαναχτίστηκε με παίκτες που βρίσκονται πιο κοντά στο σπίτι του και βασίστηκε πολύ λιγότερο στους δανεισμούς από αλλού.

Όλοι γνωρίζουν τι συνέβη στην Parma κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Ghirardi (θα ακολουθήσει εκτενές αφιέρωμα για αυτόν τον τύπο στη νέα μας στήλη) όμως η ιστορία της Gorica σπάνια αφηγείται. Έκαναν συμφωνία με έναν “διάβολο” μεταμφιεσμένο στην ιδιοκτησία των Ducali ελπίζοντας ότι θα τους έφτανε σε νέα ύψη. Προσωρινά το πέτυχε όμως μακροπρόθεσμα σχεδόν τους οδήγησε στον υποβιβασμό τους και από εκεί και πέρα ποιος ξέρει.

Έτσι η ND Gorica μπορεί να είναι από τη Σλοβενία όμως οι πρόσφατες επιτυχίες και αποτυχίες της οφείλονται κατά πολύ στον τρελό κόσμο του ιταλικού ποδοσφαίρου.