SPAL: Η απλότητα είναι η απόλυτη πολυπλοκότητα

Δημήτρης Βαρσάνης

“Κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο" ήταν τα λόγια του προπονητή της SPAL Leonardo Semplici αφού η ομάδα του επιβεβαίωσε την άνοδο της στη Serie A την περασμένη σεζόν: "Κάναμε ένα εξαιρετικό ταξίδι και τα πήγαμε πολύ καλά".

Κανείς δεν το περίμενε, ούτε καν οι πιο αισιόδοξοι υποστηρικτές του μικρού συλλόγου με έδρα τη Φερράρα. Μόνο ένα χρόνο νωρίτερα η SPAL κέρδισε την άνοδο της στη Serie B για πρώτη φορά ύστερα από 23 χρόνια, ενώ πέντε χρόνια πριν αγωνιζόταν στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο εν μέσω πτώχευσης και οικονομικής καταστροφής.

Αν και λίγοι εκτός Ιταλίας - ακόμα και κάποιοι στη χώρα - θα είναι εξοικειωμένοι με την SPAL ή την Societa Polisportiva Ars et Labor για να τη δώσουμε τη πλήρης ονομασία της, είναι ένα κλαμπ με μια συναρπαστική ιστορία και μια ιστορία που πλησίασε το τραγικό και πρόωρο φινάλε του.

Η SPAL παρά τη μικρή φήμη της είναι ένας από τους παλαιότερους συλλόγους της Ιταλίας που ιδρύθηκε το 1907 από ιερείς σε ένα μοναστήρι. Ο πρώτος σύλλογος των Fabio Capello, Edy Reja και Luigi Delneri, αγωνίζονταν στη Serie A τη δεκαετία του ‘50 και του '60 με καλή και έξυπνη διαχείριση. Ο πανούργος πρόεδρος Paolo Mazza - ο οποίος αργότερα θα έβλεπε το γήπεδο του συλλόγου να ονομάζεται προς τιμήν του - ήταν ευρέως υπεύθυνος για τη σταθερότητα του.

Πριν από τον πρόωρο θάνατό του το 1981 και μετά την οικονομική κατάσταση της SPAL που άρχισε να επιδεινώνεται, ο Mazza ήταν καινοτόμος και εκσυγχρονιστής άνθρωπος της μεταγραφικής αγοράς στην Ιταλία. Ο πονηρός και εκκεντρικός πρόεδρος στρατολόγησε νέους παίκτες που προηγουμένως ταλαιπωρήθηκαν, ανακαλύπτοντας το ταλέντο τους και προσφέροντας τους άλλη μια ευκαιρία. Οι οπαδοί του Edoardo Reja, του Alberto Bigon και του Luigi Delneri επωφελήθηκαν από την επιρροή του.

Καθώς η περίοδος του Mazza κατέληγε στο τέλος της το ίδιο συνέβη και με την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια της ιδιοκτησίας του συλλόγου. Μια παρατεταμένη περίοδος παραμελημένης διαχείρισης οδήγησε στη πτώση στον αγωνιστικό χώρο - υποβιβασμός στη τρίτη κατηγορία - και στην αυξανόμενη οικονομική δυσκολία. Πολλές οικονομικές κρίσεις οδήγησαν στην επανίδρυση της SPAL σε διάφορες περιπτώσεις, απλώς και μόνο για να αποφευχθεί η εκκαθάριση.

Το 2012 η SPAL έφτασε στο ναδίρ. Για δεύτερη φορά στην ιστορία της κηρύχτηκε σε πτώχευση ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της. Η ομάδα διαλύθηκε επισήμως μόνο για να επιστρέψει ως SPAL 2013 στη Serie D, τη τέταρτη κατηγορία και τη πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία. Για όλα αυτά χρειάστηκε και η απαιτούμενη βοήθεια από το γειτονικό κλαμπ της τέταρτης κατηγορίας τη Giacomense, που ευτυχώς για τη SPAL επικεφαλής ήταν ο δια βίου οπαδός της Walter Mattioli.

Το μικροσκοπικό κλαμπ από το Μάζι Τορέλλο συγχωνεύτηκε με τη SPAL και με αυτό τον τρόπο υποκίνησε τις αρχές μιας αξιοσημείωτης αναβίωσης. Για τον Mattioli ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα αν και με κάπως ανεπιθύμητες συνθήκες. Μετά από 25 χρόνια στο τιμόνι της Giacomense, εγκαταστάθηκε ως πρόεδρος της SPAL και γρήγορα έθεσε ως στόχο την εισαγωγή μιας πολύ αναγκαίας σταθερότητας.

Προσέλαβε τον πρώην παίκτη της Giacomense Davide Vagnati ως αθλητικό διευθυντή ο οποίος εργάστηκε μαζί με τον πρόεδρο για να βελτιώσουν τα θέματα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες η οικογένεια Colombarini προσέφερε σημαντικές οικονομικές επενδύσεις. Υπήρχε μια ικανότητα και αξιοπιστία στην διοίκηση που έλειπε εδώ και χρόνια, όμως το σημαντικότερο το πάθος και η κατανόηση.

"Ορκιστήκαμε στον εαυτό μας να μην υπάρξουν άλλα οικονομικά προβλήματα, άλλα σκάνδαλα και άλλη δυστυχία" δήλωσε ο Mattioli και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει. Υπήρξε μόνο η επιτυχία και μια μετεωρική αύξηση στην προεξέχουσα θέση από την αφάνεια των κατώτερων κατηγοριών του Calcio.

Δεν ήταν μια απλή διαδρομή πίσω στη Serie A για τη SPAL. Η ταχύτητα της ανόδου από την κοντινή της καταστροφή σε πρωταθλήτρια της Serie B χρειάστηκε εφευρετικότητα και συλλογική αποφασιστικότητα να την υπερκεράσει με τέτοιο τρόπο. Οι περιορισμοί του προϋπολογισμού δεν άφηναν τίποτα άλλο παρά να συγκεντρώσουν ένα γκρουπ από Ιταλούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι παρόλο που δεν επιλέχθηκαν εξ ολοκλήρου από επιλογή σύντομα έγιναν ένα σημείο υπερηφάνειας για τη SPAL.

Ο προϋπολογισμός του κλαμπ ήταν μικρότερος από μερικές ομάδες της δεύτερης κατηγορίας την περασμένη σεζόν, αλλά λίγοι ήταν τόσο οργανωμένοι και τακτικά τακτοποιημένοι όπως τα “ψαράκια” από την περιοχή της Emilia-Romagna. Έπειτα υπάρχει ο προπονητής Semplici που ήρθε από το ακαδημαϊκό σύστημα της Fiorentina. Ανέλαβε τη SPAL τον Δεκέμβριο του 2014 όταν ο σύλλογος αγωνιζόταν στη τρίτη κατηγορία, ολοκλήρωσε εκείνη τη χρονιά με εμφατικό τρόπο και κατεύθυνε την ομάδα του σε δύο διαδοχικούς προβιβασμούς.

Ο Semplici συγκρίθηκε με έναν άλλο Leonardo, όχι τον Da Vinci αλλά το Jardim, το προπονητή της Monaco. Το ποδόσφαιρο της SPAL είναι γρήγορο, επιθετικό αλλά και αποτελεσματικό, σε ένα καλά διάτρητο σύστημα του 3-5-2 στο οποίο έχει λάβει μια ομάδα παικτών χωρίς “εγώ” και μια πολύ συνεκτική μονάδα.

Η εντυπωσιακή άνοδος της SPAL δεν έχει περιοριστεί σε ένα μόνο άτομο. Είναι περισσότερο μια συνολική προσπάθεια από τον όμιλο παικτών και του τεχνικού προσωπικού. Ο Γενικός διευθυντής Alessandro Adreini και ο Επικεφαλής της αγοράς Giacomo Laurino συνείσφεραν να συγκεντρωθεί μια ομάδα με εμπειρία και νεολαία, με τους περισσότερους παίκτες να έρχονται ως ελεύθεροι ή δανεικοί.

Ο έφηβος τερματοφύλακας Alex Meret ξεχώρισε στην χρονιά ανόδου την περασμένη σεζόν, καθιστώντας τον πρώτο παίκτη της SPAL από τις αρχές της δεκαετίας του ‘50 που καλείται για να παίξει στην Εθνική ομάδα της Ιταλίας. Ακολούθησαν οι εξαιρετικά συνεπείς εμφανίσεις του 19χρονου κεντρικού αμυντικού Kevin Bonifazi (δανεικός από τη Torino) και ο εξτρέμ Manuel Lazzari ο οποίος βρίσκεται στο κλαμπ από τη συγχώνευση με τη Giacomense.

Συνοδεύτηκαν από έμπειρους ποδοσφαιριστές όπως ο Mirco Antenucci (πρώην Leeds) με τα 18 τέρματα του να αποδεικνύονται ζωτικής σημασίας για τη Spal και ο 35χρονος Sergio Floccari ο οποίος συνέβαλε επίσης με διάφορα γκολ μετά την άφιξή του τον Ιανουάριο.

Μένει να δούμε πώς θα πετύχει αυτό το άκρως συναρμολογημένο ρόστερ στην Serie A, μια κατηγορία που αντιπροσωπεύει μια κάπως τρομακτική επιτάχυνση για έναν σύλλογο ο οποίος τώρα είναι πολύ άγνωστος με τη μεγάλη σκηνή. Η ταπεινή χωρητικότητα των 8.500 θέσεων του Stadio Paolo Maza γέμισε επανειλημμένα, καθώς η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός αυξήθηκαν την περασμένη σεζόν και είναι πιθανό ότι η αγορά ενός εισιτηρίου θα αποδειχθεί ακόμα πιο δύσκολη με την άφιξη της κορυφαίας κατηγορίας. Η προσδοκία ωστόσο θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό.

"Θα παίξουμε ενάντια σε κλαμπ με μεγαλύτερο προϋπολογισμό και πιο ιστορικά από μας όμως είμαστε πεπεισμένοι ότι η επαγγελματική μας προσέγγιση και το πάθος θα μας βοηθήσουν να μείνουμε στην κορυφαία κατηγορία", δήλωσε ο Semplici. «Μερικές φορές τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα».

Βεβαίως δεν υπάρχει άλλος στόχος πέρα από τη παραμονή για τη SPAL. Οτιδήποτε πιο θαυμαστό θα έφτανε αυτή την ήδη εκπληκτική ιστορία στις σφαίρες της δυσπιστίας. Παρ 'όλα αυτά υπάρχει μια εμπιστοσύνη που ενισχύεται από την αποδεδειγμένη αξιοπρέπεια της ιεραρχίας του συλλόγου και τη συνεχή λάμψη του Semplici.

"Είμαι πολύ ικανοποιημένος και σε προσωπικό επίπεδο", δήλωσε ο Semplici μετά την άνοδο που επιτεύχθηκε την περασμένη σεζόν. "Ξεκίνησα από χαμηλά και είμαι χαρούμενος. Έχω προπονήσει άνδρες πρώτα και έπειτα παίκτες. " Το Semplici σημαίνει "απλό" στα ιταλικά και υπάρχει κάτι πολύ απλό, σχεδόν παλιομοδίτικο για τον τρόπο με τον οποίο η SPAL επανήλθε και ανέβηκε τις κατηγορίες για να επιστρέψει στην κορυφή. Όμως όπως είπε κάποτε ο Leonardo Da Vinci "η απλότητα είναι η απόλυτη πολυπλοκότητα".

Η μικρή SPAL αναστημένη από έναν παθιασμένο πρόεδρο και υπό την ηγεσία ενός εξίσου ευφυούς προπονητή βρίσκεται πλέον ανάμεσα στην αριστοκρατία του Ιταλικού ποδοσφαίρου.