Blackpool FC: Ένας σύλλογος παρατημένος στη "σαπίλα" του

Δημήτρης Βαρσάνης

Από την ίδρυση της το 1887, η Blackpool Football Club έχει εδραιωθεί σταθερά στους βαθείς ιερούς τόπους της ιστορίας του Αγγλικού ποδοσφαίρου.

Μετά από μια συγχώνευση δύο τοπικών συλλόγων για να δημιουργηθεί ένα κλαμπ που θα εκπροσωπεί την πόλη στο σύνολο, η Blackpool κατέκτησε δύο τρόπαια στην πρώτη της σεζόν: το Fylde Cup και το Lancashire Senior Cup αντίστοιχα.

Αυτό έβαλε τους Seasiders στο χάρτη της Βρετανίας και μετά την ένταξή τους στη Lancashire League που δημιουργήθηκε το 1889 άρχισαν να μαζεύουν γύρω στους 2.000 οπαδούς στην αρχική τους έδρα στο Raikes Hall στην καρδιά του κέντρου της πόλης.

Δεδομένης της πρώιμης επιτυχίας στη τοπική περιοχή τους, στράφηκαν στη Football League όπου μετά τη συγχώνευση με την τοπική ομάδα South Shore μετακόμισαν στο Bloomfield Road όπου παραμένουν μέχρι σήμερα. Χωρίς αμφιβολία οι Seasiders θυμούνται περισσότερο στη κατάκτηση του FA Cup και στο λεγόμενο 'The Matthews Final', παρά το γεγονός ότι ο Stan Mortensen σημείωσε ένα χατ - τρικ στον αγώνα.

Αυτό είναι το κλαμπ των Jimmy Hampson, Stan Mortensen, Jimmy Armfield, Alan Ball, Alan Suddick και Tony Green. Αυτός είναι ο σύλλογος που μπορεί να υπερηφανεύεται για έναν νικητή της χρυσής μπάλας στο πρόσωπο του Sir Stanley Matthews. Ένας σπόρος στη παράδοση του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Ένας κολοσσός του αθλήματος του οποίου τα μανταρινί χρώματα είναι πλέον εικονικά σε όλο τον κόσμο. Έτσι πώς έφτασε έως εδώ;

Ας επιστρέψουμε στο χρόνο και στην ημέρα που ο ιδιοκτήτης της Blackpool έκανε το πρώτο του βήμα στο διαβόητο μονοπάτι που οδήγησε τον σύλλογο στο σημείο όπου είναι σήμερα. Στις 22 Μαΐου του 1996 ο πλειοψηφικός μέτοχος Owen Oyston κατηγορήθηκε για βιασμό και άσεμνη επίθεση και καταδικάστηκε σε έξι χρόνια πίσω από τα σίδερα για αυτό που ο δικαστής τα χαρακτήρισε ως "τρομερά αδικήματα". Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του έδωσε τα ηνία στην «φεμινίστρια» Vicki Oyston, τη σύζυγό του που είχε παραμείνει δίπλα του κατά τη διάρκεια της καταδίκης του για βιασμούς.

Με την επιστροφή του ο Owen άρχισε να εφαρμόζει φιλόδοξα σχέδια για να μετατρέψει το Bloomfield Road σε ένα σούπερ στάδιο ύψους ενός δισεκατομμυρίου λιρών, που θα συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ άλλων καταστήματα, εστιατόρια και ένα ξενοδοχείο. Όλα αυτά αναμενόταν να ξεκινήσουν κατά τη διάρκεια της κατεδάφισης του South Stand το 2003, αλλά τρία χρόνια αργότερα τίποτα δεν άλλαξε εκτός από το τμήμα κατεδάφισης, το οποίο άφησε το κλαμπ με δύο κερκίδες και μια προσωρινή εκτός έδρας κερκίδα. Ο όρος “προσωρινή” μπορεί να εφαρμοστεί χαλαρά, καθώς η κακόφημη εκτός έδρας κερκίδα δεν απομακρύνθηκε μέχρι να γυρίσει ο σύλλογος στην κορυφαία κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου το 2010.

Αυτό ίσχυε βέβαια μέχρι ο Λετονός επιχειρηματίας Valērijs Belokoņs πατήσει τις ακτές του Φιλντ. Η ιστορία αναφέρει ότι ο Valērijs πήγε στο σύλλογο για να επιτύχει μια απλή συμφωνία χορηγίας και έφυγε με μια υγιή συμμετοχή στο σύλλογο την ίδια μέρα. Αυτή ήταν μια από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων. Όχι η επένδυση του Valērijs - η οποία τελικά οδήγησε στην ανάκαμψη των περιουσιών του Bloomfield Road - αλλά η ικανότητα του Owen και τώρα του Karl Oyston να πείσει εκείνους που δεν έπρεπε να πειστούν ότι έρχονται καλά πράγματα.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις ο προπονητής της Simon Grayson το 2008 έφυγε για τη Leeds στα μέσα της σεζόν, αφήνοντας τον προσωρινό προπονητή Tony Parkes και τον βοηθό του Steve Thompson να κρατήσουν τους Seasiders στη Championship. Ο Grayson οδήγησε τη Blackpool στη Championship μετά από τη νίκη στο τελικό των πλέι - οφ απέναντι στη Yeovil, ένα κατόρθωμα που δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την επένδυση του Belokoņs.

Η αποστολή και των δύο προπονητών κρίθηκε επιτυχής αλλά το καλοκαίρι και οι δύο υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους μετά την ταπεινωτική προσφορά συμβολαίων που δόθηκαν και στους δύο άνδρες από τον πρόεδρο Karl Oyston. Τα θέματα έγιναν χειρότερα αφού ο Oyston αναφέρθηκε σε «οικογενειακούς λόγους» για την αποχώρηση του Parkes, καθώς η σύζυγος του έπασχε από καρκίνο και υποβλήθηκε στη θεραπεία του, αναγκάζοντας τον Parkes να βγει δημοσίως και να δώσει την δική του εκδοχή.

Έπειτα, σε μια από τις καλύτερες προσλήψεις ενός προπονητή στην ιστορία της Football League η Blackpool επιβεβαίωσε τον Ian Holloway ως το καινούργιο της τεχνικό για την σεζόν 2009/10. Η καινούργια South Stand χτίστηκε μετά την επένδυση από το Belokoņs και ο αρχικά δανεικός Charlie Adam αγοράστηκε με μόνιμη μεταγραφή από τη Rangers, αφού ο Belokoņs έθεσε το παίκτη στη διάθεση του Holloway πριν ξεκινήσει η σεζόν.

Τον Ιούλιο του 2009 ειπώθηκαν λέξεις που έγιναν περίφημες γύρω από την περιοχή. Ο Holloway υποσχέθηκε να μην πραγματοποιήσει ποτέ καμία άλλη προπόνηση στις εγκαταστάσεις "κολάσεως" στην Squires Gate όπου προπονούνταν ο σύλλογος. Για να περιγράψουμε πόσο ερημωμένος ήταν ο τόπος, υπήρχαν κυριολεκτικά δυο αποδυτήρια χωρίς ζεστό νερό, ένα σκουριασμένο κυλικείο και δύο γηπεδάκια. Είναι ένας χώρος που δεν είναι καν κατάλληλος για ομάδες εκτός Football League, πόσο μάλλον για τη δεύτερη κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο πρόεδρος Karl Oyston υποσχέθηκε ένα καινούργιο εκπαιδευτικό συγκρότημα όμως μέχρι σήμερα είναι το ίδιο.

Εν συνεχεία το αδύνατο συνέβη. Η Blackpool νίκησε τη Cardiff στο τελικό των πλέι - οφ με 3-2 στο Wembley και πήρε την άνοδο στην Premier League συλλέγοντας 90 εκατομμύρια λίρες για το προβιβασμό τους. Πέρα από αυτή την ειδική ιστορία που θυμούνται όλοι οι οπαδοί της με τα ταξίδια τους στο Anfield και στο Old Trafford, πίσω από τις σκηνές το όνειρο των “μανταρινιών” θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη.

Ο Charlie Adam οδήγησε το σύλλογο στα δικαστήρια για ένα απλήρωτο μπόνους ανόδου, το οποίο το υπόλοιπο ρόστερ το έλαβε τρεις μήνες αργότερα από ό, τι είχε προγραμματιστεί. Ο Holloway έπρεπε να μαζέψει τους παίκτες του για να τους προπονήσει στην παραλία πριν το ζωτικό παιχνίδι στην έδρα τους εναντίον της Manchester United, λόγω της έλλειψης θερμότητας στις εσωτερικές εγκαταστάσεις τους ενώ τα αποδυτήρια των γηπεδούχων στο Bloomfield Road χάλασαν και δεν είχαν φτιαχτεί για δύο εβδομάδες. Θα σκεφτόσαστε ότι αυτές οι ειδήσεις θα είναι η κορύφωση σε οποιοδήποτε κανονικό σύλλογο όμως η Blackpool μόλις ξεκίνησε την ελεύθερη πτώση της. Οι οπαδοί ενώ απολάμβαναν το όνειρο στον αγωνιστικό χώρο ήξεραν τι θα επακολουθούσε εκτός αυτού.

Μετά τον υποβιβασμό τους στη Championship και την απώλεια ορισμένων βασικών παικτών, το Διοικητικό Συμβούλιο δεν επένδυσε με τους δανεισμούς και τις μεταγραφές ελεύθερων να είναι το μόνο μέσο για να φτιάξει το ρόστερ του ο Holloway. Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα ανακαλύφθηκε ότι ο Owen Oyston μίσθωνε το Διευθυντή ποδοσφαίρου με 11 εκατομμύρια λίρες μετά την άνοδο της Blackpool στη Premier League ( ο μεγαλύτερος μισθός για Διευθυντή ποδόσφαιρο σε όλο το Αγγλικό ποδόσφαιρο με διαφορά). Ο Holloway δεν ξόδεψε τίποτα στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου κατά την περίοδο τους στη Premier League, καθώς οι Oystons τον επέτρεψαν να πάρει μόνο ένα δανεικό και δύο ελεύθερους που τελικά κόστισαν στους Seasiders την θέση τους στο πρωτάθλημα.

Οι λογαριασμοί των συλλόγων την ίδια χρονιά αποκάλυψαν ότι η οικογένεια του Oyston είχε πάρει 23 εκατομμύρια λίρες από τα ταμεία του συλλόγου και τα έβαλε στην προσωπική της επιχείρηση. Οι οπαδοί ήταν εξοργισμένοι αφού έβλεπαν το σύλλογο να μην επενδύει τίποτα κατά τη διάρκεια των ζωτικών περιόδων στην ιστορία του συλλόγου. Μόλις 18 μήνες μετά την εισροή 90 εκατομμυρίων λιρών, η Blackpool προσέφερε στο μύθο της Liverpool Robbie Fowler 100 λίρες την εβδομάδα για να παίξει για τους Seasiders την οποία φυσικά και αρνήθηκε. Ο Holloway έφυγε σε εκείνο το σημείο με τον Michael Appleton να παίρνει τα ηνία για μερικούς μήνες πριν πάει στη Blackburn μετά από μόλις 11 αγώνες στο πάγκο της.

Μετά από πολλές απορρίψεις προπονητών (από τον Phil Parkinson έως τον Billy Davies) η Blackpool προσέλαβε τον Paul Ince ο οποίος παρακολουθούσε τον σύλλογο στενά καθώς ο γιος του Tom ήταν ένας αστέρας για τα “μανταρίνια” τη σεζόν 2012/13. Ο Ince έμεινε στο κλαμπ μέχρι το τέλος της χρονιάς πριν ξεκινήσει την προετοιμασία με μόλις 13 ποδοσφαιριστές στην ανδρική ομάδα. Η Blackpool έχασε ένα μεγάλο κομμάτι από το ρόστερ της στη Premier League μιας και σε πολλούς προτάθηκαν περικοπές μισθών κατά 50% στα καινούργια τους συμβόλαια.

Ο Ince ξεκίνησε τη νέα του σεζόν χτυπώντας έναν οπαδό της Bournemouth με ένα μπουκάλι νερό και αρχίζοντας ένα καβγά με ένα υπάλληλο στο τούνελ του γηπέδου για τον ίδιο αγώνα, στον οποίο οι οπαδοί της Blackpool δεν έμειναν έκπληκτοι. Οι Seasiders έλαβαν έπειτα τρεις κόκκινες κάρτες σε έξι λεπτά στο τέλος μιας μεσοβδόμαδης ήττας από τη Yeovil με 2-0, με οκτώ παίκτες να αποβάλλονται συνολικά πριν από τα Χριστούγεννα.

Ο επιθετικός Michael Chopra εξέφρασε στη συνέχεια την άποψή του στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης φτάνοντας στη προπόνηση με μόλις έξι παίκτες να λαμβάνει μέρος. Ο Ince υπέστη τις ίδιες απογοητεύσεις με κάθε προπονητή πριν από αυτόν στη μεταγραφική αγορά, αναγκάζοντας τον να καλέσει δύο παίκτες από την ακαδημία για να καθίσουν στον πάγκο αφού είχαν ήδη αγωνιστεί με τις ρεζέρβες το ίδιο πρωί στα μέσα Ιανουαρίου.

Απομακρύνθηκε μια εβδομάδα πριν από την προθεσμία μεταγραφών μετά από μια ήττα με 2-0 από τη Barnsley - στην οποία ο γιος του Tom έκανε επίσης την τελευταία του εμφάνιση για το σύλλογο - αφού προκάλεσε πολυάριθμους οπαδούς της Blackpool για καυγά καθώς περπατούσε κάτω από τη σήραγγα. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο Karl Oyston είχε απολύσει τον Ince με ένα μήνυμα στο κινητό, λέγοντας ότι ο λόγος για την απόλυσή του ήταν ότι δεν είχε παραδώσει έναν κατάλογο μεταγραφικών στόχων. Ο Ince απάντησε κατηγορώντας τον πρόεδρο ότι έλεγε ψέματα.

Ο αρχηγός της Blackpool Barry Ferguson ανέλαβε την ομάδα για το υπόλοιπο της σεζόν, φέρνοντας έναν πυρήνα φίλων του από την εποχή του στη Σκωτία γλιτώνοντας το σύλλογο από τον υποβιβασμό. Την ίδια σεζόν ο Owen και ο Karl Oyston έδωσαν περίπου 600.000 λίρες σε μισθούς στους Διευθυντές, περισσότερο από τα έξοδα μεταγραφών του συλλόγου εκείνη την χρονιά και περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο Διευθυντή ποδοσφαίρου στη Championship. Τη σεζόν 2013/14 οι οπαδοί κατέθεσαν τελικά την οργή τους σε πράξεις και άρχισαν την εκστρατεία τους για την απομάκρυνση της οικογένειας Oyston από τη Blackpool.

Ο Karl Oyston εξόργισε περισσότερο τους υποστηρικτές της Blackpool επειδή φωτογραφήθηκε δίπλα στο πανό διαμαρτυρίας των οπαδών υποστηρίζοντας ότι η οικογένειά του είναι «αγελάδα μετρητών». Αυτό πυροδοτήθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα την ίδια νύχτα με τους οπαδούς να προσπαθούν να εισβάλλουν στο κουτί των Διευθυντών στα μέσα της αναμέτρησης στην εντός έδρας ήττα από τη Derby. Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα οι οπαδοί προκάλεσαν προσωρινή διακοπή του τηλεοπτικού αγώνα τους ενάντια στη τοπική τους αντίπαλο τη Burnley, πετώντας μπάλες του τένις στον αγωνιστικό χώρο σε μια προσπάθεια να εκφράσουν τις απογοητεύσεις τους στο ευρύτερο κοινό μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες.

Σε αυτό το παιχνίδι ο βοηθός προπονητή της Blackpool δέχτηκε επίθεση από το παίκτη του Steven Dobbie, μετά από μια λογομαχία για το αν έπρεπε καθώς προετοιμαζόταν να περάσει, όλα αυτά συνέβησαν μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες στο ευρύτερο κόσμο. Ο Ferguson έφυγε εκείνο το καλοκαίρι μαζί με άλλους 17 παίκτες σε μια ακόμα μαζική έξοδο.

Ήρθε ο Βέλγος προπονητής José Riga, ο οποίος στο Bloomfield Road διέλυσε τους Seasiders με 3-0 με την Charlton μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα για το τελευταίο αγώνα της προηγούμενης σεζόν. Το διοικητικό συμβούλιο το είδε αυτό ως ευκαιρία να πουλήσει μια υπόσχεση της «επανάστασης του Riga» και πολλοί οπαδοί ενέδωσαν. Μέχρι το τεχνικό προσωπικό του Riga να αρχίσει να εργάζεται χωρίς επίσημα συμβόλαια μιας και δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν με τον σύλλογο. Ένας από αυτούς ο Bart De Roover, ποτέ δεν υπέγραψε συμβόλαιο και δούλεψε απλήρωτος για αρκετούς μήνες ως χάρη στον συμπατριώτη του.

Οι Seasiders αναγκάστηκαν να ακυρώσουν το στρατόπεδο της προετοιμασίας τους στη Μάνγκα της Ισπανίας καθώς διέθεταν μόνο οκτώ παίκτες στα βιβλία τους. Το πρώτο τους φιλικό για τη σεζόν 2014/15 ενάντια στη Penrith είδε πέντε ποδοσφαιριστές υπό δοκιμή στην αρχική ενδεκάδα με ακόμα μόνο οκτώ ποδοσφαιριστές να είναι επίσημα εγγεγραμμένοι. Δέκα ημέρες πριν από την έναρξη της σεζόν ο σύλλογος δεν είχε ακόμα κανένα τερματοφύλακα στο ρόστερ του και στο πρώτο αγώνα της χρονιάς θα μπορούσαν μόνο να ονομάσουν τέσσερις αναπληρωματικούς, καθώς ξέχασαν να καταχωρήσουν τις νέες μεταγραφές. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι λόγω του ίδιου λάθος σήμαινε ότι το πρωί της μέρας του αγώνα υπήρχαν μόνο εννέα επιλέξιμοι παίκτες.

Η θητεία του Riga θεωρήθηκε μια χαμένη υπόθεση από την αρχή όμως τουλάχιστον αυτός ήταν κάποιος που οι οπαδοί αισθάνονταν μια σύνδεση μιας και κατέκρινε την ιδιοκτησία καθ 'όλη τη σύντομη θητεία του. Ο Oyston έπειτα προσέφερε τη θέση της Blackpool στο τεχνικό της Burton Gary Rowett, ενώ ο Riga ήταν ακόμα υπεύθυνος και παρέμεινε για περισσότερο από ένα μήνα. Αντικαταστάθηκε από τον Lee Clark καθώς η Blackpool άλλαξε τέσσερις προπονητές συνολικά το 2014 μετρώντας τον ίδιο αριθμό νικών εκείνο το έτος.

Ο πρόεδρος Karl Oyston χτύπησε τα πρωτοσέλιδα μετά από μια ανταλλαγή κειμένου με έναν οπαδό στον οποίο έγραψε τον οπαδό και στην οικογένειά του ότι είναι «καθυστερημένοι» σε ένα παιδικό ξέσπασμα. Στην ίδια ανταλλαγή μηνυμάτων τον απείλησε ότι θα είναι ο “ατελείωτος εφιάλτης του” όσο θα είναι στο σύλλογο.

Το τέλος του 2014 ήρθε με τη Blackpool να δέχεται περισσότερες κόκκινες κάρτες από όσες νίκες σημείωσε, ενώ στις αρχές του 2015 ο δανεικός Jacob Murphy δημοσίευσε στο Snapchat πριν από ένα μεσοβδόμαδο ταξίδι στο Σέφιλντ: "Πάμε να χάσουμε ... πάλι". Μετά από αυτό το γεγονός στάλθηκε πίσω στη Norwich City. Οι καλύτερες προοπτικές από την ακαδημία του Dominic Telford και Mark Waddington έλαβαν δύο συμβόλαια των 200 λιρών την εβδομάδα για να παραμείνουν στο σύλλογο σε επαγγελματικό πλαίσιο. Χωρίς μεγάλη έκπληξη τα απέρριψαν.

Στη συνέχεια ήρθε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αν δεν το είχε ήδη ξεχειλίσει. Ο Owen και ο Karl Oyston ξεκίνησαν νομικές διαδικασίες εναντίον πολλών οπαδών για δυσφήμιση στο πρόσωπο τους σε αντίποινα για τα πολλά υβριστικά ηλεκτρονικά μηνύματα που δέχτηκαν, ένα από τα οποία προήλθαν από τον πρόεδρο του Blackpool Supporters Trust: έναν ισχυρό αντι-Oyston διαδηλωτή.

Ο προπονητής Lee Clark διατάχθηκε από τον Karl Oyston να μην χρησιμοποιεί τις δύο καλύτερες προοπτικές της ακαδημίας επειδή δεν υπέγραψαν τα καινούργια τους συμβόλαια, όπως  και τον τερματοφύλακα Joe Lewis προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει τις 40.000 λίρες λόγω εμφανίσεων του στη Cardiff ως μητρικό κλαμπ του. Η Deadline Day πέρασε και πάλι χωρίς καμία επένδυση να γίνεται εν μέσω στροβιλιστικής αναταραχής στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Karl Oyston αποφάσισε να πάει στον επόμενο εντός έδρας αγώνα των Seasiders με το "0Y5TON 0UT" ως πινακίδα κυκλοφορίας στη Range Rover του, σε μια προσπάθεια να υποκινήσει τους οπαδούς καθώς περνούσαν μέσα από τα τουρνικέ. Μια εβδομάδα αργότερα ο νέος γραμματέας του κλαμπ Chris Hough, έπρεπε να συμπληρώσει το ρόλο του Kitman (ο άνδρας που κουβαλά το ρουχισμό) αφού ο φυσιοθεραπευτής της ακαδημίας - που επίσης δούλευε σε αυτό το ρόλο - έφυγε από το σύλλογο.

Το κλαμπ υποβιβάστηκε στη League One με έξι αγώνες να απομένουν που ισοδυναμούσαν με τους λιγότερους βαθμούς στην ιστορία της Championship εκείνη την εποχή. Υπήρχε όμως ακόμα χρόνος για τον πρόεδρο να μηνύσει έναν δια βίου οπαδό της Blackpool και ένα συνταξιούχο - ο οποίος είχε ένα “μαμούθ” αριθμό των 30 φίλων στο Facebook - για σχόλια που έγιναν στο προσωπικό του τοίχο. Οι υποστηρικτές αργότερα συσπειρώθηκαν και μάζεψαν απίστευτα το ποσό των 20.000 λιρών μέσα σε μια εβδομάδα για να πληρώσουν την αξίωση του.

Κατά την προετοιμασία για τη τελευταία αγωνιστική εκείνης της χρονιάς όπου οι υποστηρικτές δημιούργησαν μια μεγάλη διαμαρτυρία, οι ιδιοκτήτες αφαίρεσαν το άγαλμα του μύθου του συλλόγου Stan Mortensen έξω από το έδαφος και αυτό καλύφθηκε ως «μέτρο ασφάλειας». Το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας στην έδρα της εναντίον της Huddersfield αναβλήθηκε αφού οι οπαδοί εισέβαλαν στο γήπεδο στο μέσο της αναμέτρησης και αρνήθηκαν να φύγουν μέχρι να ακυρωθεί ο αγώνας για να διαμαρτυρηθούν, πριν κάποιοι οπαδοί φτάσουν στο κουτί των Διευθυντών σε μια προσπάθεια να επιτεθούν στον Karl και στον Owen Oyston.

Κάπου εδώ κλείνει και η ιστορία μας. Σήμερα η Blackpool αγωνίζεται στην League One με τους οπαδούς να κάνουν μποϊκοτάζ με τη προσέλευση να πηγαίνει από τους 15.000 στους 3.000 μέσα σε έξι χρόνια, αν και ανεπίσημα ο μέσος όρος μοιάζει να είναι πολύ χειρότερος μιας και στους περισσότερους αγώνες τους το γήπεδο φαίνεται ερειπωμένο.

Η οικογένεια Oyston εμπλέκεται σε μια πικρή νομική μάχη με τον πρώην χρηματοδότη του συλλόγου Valērijs Belokoņs, ο οποίος πιστεύει ότι το μερίδιό του 20% αξίζει μεγαλύτερο οικονομικό ποσό σε σχέση με αυτό που η οικογένεια έβαλε στο σύλλογο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο σύλλογος είναι μια υπόθεση καλαθιού και οι οπαδοί αισθάνονται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από το να εγκαταλείψουν το κλαμπ τους μέχρι να αποχωρήσουν οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες.

Αυτή η υπερήφανη εγκατάσταση στο Αγγλικό ποδόσφαιρο τώρα κάθεται παρατημένη αφού αφέθηκε σαπισμένη από τους χειρότερους ιδιοκτήτες στην ιστορία του Βρετανικού ποδοσφαίρου.