Chelsea: Το σπαρακτικό παραμύθι του Pierluigi Casiraghi

Δημήτρης Βαρσάνης

Ο Pierluigi Casiraghi έφτασε στην Αγγλία τον Μάιο του 1998. Τον αγόρασε ο προπονητής της Chelsea και συμπατριώτης του Gianluca Vialli και ήρθε από τη Lazio για ένα ποσό ρεκόρ των 5,5 εκατομμυρίων λιρών. Ωστόσο ο χρόνος του Casiraghi στην Αγγλία είναι μια ιστορία που εμπνέει τη λύπη και το πάθος, μια σταδιοδρομία που διεκόπη από ένα τραυματισμό αφού πέτυχε μόνο ένα τέρμα για τους “μπλε”.

Ο Casiraghi γεννήθηκε στη Μόντσα στη Βόρεια περιοχή της Λομβαρδίας και αγωνίστηκε για την ομάδα της γενέτειράς του από το 1985 έως το 1989, τόσο στη Serie C όσο και στη Serie B πετυχαίνοντας 28 τέρματα σε 94 εμφανίσεις. Αυτές οι παραστάσεις προσέλκυσαν την προσοχή της Juventus.

Τα τρόπαια ήρθαν στη “Vecchia Signora” με δύο κατακτήσεις του κυπέλλου UEFA το 1990 και το 1993 όπως και ένα Coppa Italia. Ένα μετριοπαθές ρεκόρ γκολ αποζημιώθηκε από ένα μεγάλο ήθος εργασίας και αυτό ήταν αρκετό για να λάβει μια κλήση στην Εθνική ομάδα το 1991. Όμως τα συνολικά 20 τέρματα του σε 98 αγώνες δεν ταίριαζαν με τα υψηλά πρότυπα της Juve και μέχρι το 1993 ο Casiraghi έφυγε. Μια μεταγενέστερη μεταγραφή ακολούθησε στην πρωτεύουσα και ο επιθετικός από τη Μόντσα υπέγραψε στη Lazio για την περίοδο 1993-94. Η θητεία του με τους Biancocelesti ήταν η καλύτερη της καριέρας του.

Παρόλο που ο Ιταλός Διεθνής πήρε το χρόνο του να βρει τα πατήματα του βάζοντας μόνο δύο τέρματα στην πρώτη του σεζόν, τελικά προσαρμόστηκε και σχημάτισε μια αποτελεσματική συνεργασία με τον Κροάτη επιθετικό Alen Boksic. Στο πλαίσιο της θητείας του εικονικού Τσεχοιταλού προπονητή Zdenek Zeman, ο Casiraghi πέτυχε 12 γκολ σε 34 αναμετρήσεις κατά τη δεύτερη σεζόν του στους Aquile. Εξίσου σημαντικό είναι ότι ο πρώην άνδρας της Juve παγίωσε τη δημοτικότητά του μεταξύ των Laziali μετά από ένα γυριστό ψαλιδάκι στη νίκη της Lazio με 2-0 επί της αιώνιας αντιπάλου.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1996-1997 ο Casiraghi απολάμβανε την πιο επιτυχημένη χρονιά κατά τη διάρκεια του χρόνου του στα “γαλάζια” της Lazio, σημειώνοντας 14 τέρματα και βοηθώντας το κλαμπ να τερματίσει στην τέταρτη θέση της Serie A. Ωστόσο η δυναμική άλλαξε όταν ο Σουηδός προπονητής Sven-Goran Eriksson ανέλαβε το καλοκαίρι του 1997. Ο Eriksson προτιμούσε τον Roberto Mancini από το Casiraghi αφήνοντας τον Λομβαρδό να παίζει μόνο σε αγώνες κυπέλλου και Ευρώπης.

Παρά την δυσκολία του να βρει μια θέση στο πρωτάθλημα, ο Casiraghi σκόραρε τέσσερις φορές σε δέκα Ευρωπαϊκούς αγώνες τα οποία οδήγησαν τους Biancocelesti στον τελικό του Κυπέλλου UEFA. Εκεί ηττήθηκαν με 3-0 από την Inter του “φαινόμενο”. Ωστόσο ήρθε η παρηγοριά με τη κατάκτηση της τρίτης διοργάνωσης: το Coppa Italia.

Ήταν το Μάιο του 1998 όταν ο Casiraghi έκανε το ταξίδι του στο Λονδίνο για τη Chelsea. Προηγήθηκε ήδη ένα απογοητευτικό καλοκαίρι για τον τότε 29χρονο επιθετικό. Παρά το γεγονός ότι έδωσε τη πρόκριση στην Ιταλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας βάζοντας το μοναδικό τέρμα στην αναμέτρηση με τη Ρωσία το Νοέμβριο του 1997, ο προπονητής της Εθνικής Cesare Maldini επέλεξε να αφήσει στο σπίτι τον Casiraghi για το αναδυόμενο αστέρι του Christian Vieri.

Έτσι η Chelsea πρόσφερε τη δυνατότητα μιας νέας αρχής. Ήταν μια ομάδα με αυξανόμενες φιλοδοξίες και έχοντας πάρει τόσο το League Cup όσο και το Κύπελλο Κυπέλλου Κυπελλούχων την προηγούμενη σεζόν, ο προπονητής των “μπλε” και πρώην Ιταλός Διεθνής Gianluca Vialli ήλπιζε να χτίσει μια ομάδα που θα μπορούσε να αποτελέσει διεκδικήτρια του πρωταθλήματος.

Στο τυπικό στυλ του Casiraghi  στο ντεμπούτο του πραγματοποίησε σκληρή δουλειά χωρίς να φέρει γκολ καθώς η Chelsea έχασε από τη Coventry City σε μεγάλο βαθμό λόγω της εμπνευσμένης απόδοσης του τερματοφύλακα της Coventry Magnus Hedman, ο οποίος νίκησε τον Ιταλό επιθετικό σε τρεις περιπτώσεις.

Το ντεμπούτο του έθεσε τον τόνο για την πολύ σύντομη καριέρα του στην Αγγλία καθώς παρά τη χαρακτηριστική δουλειά του, τα γκολ του απουσίαζαν. Η απογοήτευση συνεχίστηκε την επόμενη αγωνιστική με την Arsenal καθώς αντικαταστάθηκε αφότου δεν του δόθηκε ένα καταφανέσαστο πέναλτι. Ο Casiraghi παρακολουθούσε από το πάγκο τον αντικαταστάτη του Tore Andre Flo να σκοράρει δύο φορές και να δίνει τη νίκη στους “μπλε”.

Η σωτηρία έφθασε τελικά για τon Casiraghi αφού σημείωσε το μοναδικό γκολ του στην ισοπαλία με τη Liverpool (1-1). Ήταν ένα γκολ που οι οπαδοί της Chelsea το θυμούνται με αγάπη με τον Ιταλό να περνά τον τερματοφύλακα και να στέλνει τη μπάλα στο άδειο τέρμα, ενώ ο Phil Babb συγκρούστηκε οδυνηρά με το δοκάρι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διώξει την μπάλα.

Ωστόσο το πρώτο τέρμα του Ιταλού δεν σηματοδότησε μια αλλαγή στις τύχες του. Κατά τη διάρκεια του επόμενου παιχνιδιού της Chelsea εναντίον της Charlton, ο τερματοφύλακας Sasa Ilic γκρέμισε τον Casiraghi καθώς έμελλε να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Ilic δεν αποβλήθηκε για το φάουλ του και δεν επέτρεψε στο πρώην άνδρα της Lazio να πετύχει το δεύτερο τέρμα για τη καινούργια του ομάδα. Όμως επρόκειτο να έρθουν πολύ χειρότερα γεγονότα.

Το τελευταίο παιχνίδι του Casiraghi ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήρθε εναντίον της West Ham United. Όντας πίσω στο σκορ και κυνηγώντας την ισοφάριση, ο Casiraghi ύστερα από μια σέντρα στο πρώτο δοκάρι συγκρούστηκε με τον τερματοφύλακα των Hammers Shaka Hislop. Οι επιπτώσεις της σύγκρουσης αποδείχθηκαν καταστροφικές μιας και έσπασε τους χιαστούς στο γόνατό του.

Μια μάχη για την επαναφορά της φυσικής του κατάστασης αποδείχθηκε άκαρπη και μετά από δύο χρόνια, δέκα εγχειρήσεις και ένα συμπέρασμα ότι τα νεύρα στο γόνατό του υπέστησαν ζημιά πέρα ​​από κάθε επισκευή τους, τον Μάρτιο του 2002 ο πρόεδρος της Chelsea Ken Bates δημοσίευσε μια δήλωση. "Μας κατέβαλλε η ασφάλεια τέσσερα εκατομμύρια λίρες, πράγμα που σημαίνει ότι ο Casiraghi δεν μπορεί να παίξει ξανά στο κορυφαίο ποδόσφαιρο. Του δώσαμε περιθώριο 20 μήνες όμως ακόμα περπατούσε με το ζόρι οπότε δεν μας έμεινε άλλη επιλογή. "

Ήταν ένα πικρό χτύπημα για τον παίκτη που είχε τη χαρά να ξεκινήσει μια νέα αρχή στο Λονδίνο. Ακόμη ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο, ο Casiraghi εκπαιδεύτηκε ως προπονητής και πήρε την πρώτη του δουλειά το 2002 πίσω από όπου ξεκίνησε τα πάντα αναλαμβάνοντας ως προπονητής νέων της Monza. Η πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής ήρθε μόλις μια χρονιά αργότερα με τη Legnano της Serie C2, όμως αυτό κράτησε μόνο για μία σεζόν πριν επιστρέψει στη Monza και στο των ακαδημιών της.

Τον Ιούλιο του 2006 ο Casiraghi πήρε τον έλεγχο της U21 της Ιταλίας μαζί με τον Gianfranco Zola. Όταν ο πρώην συμπαίκτης του αναχώρησε για να πάρει τα ηνία στη West Ham το 2008, ο Casiraghi παρέμεινε υπεύθυνος για τους Azzurrini για δύο ακόμη χρόνια. Ωστόσο η αποτυχία του να τους περάσει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2011 είδε τον πρώην άντρα της Chelsea να υποβάλλει τη παραίτηση του.

Ο Casiraghi συνεργάστηκε με το Zola ξανά για μια άσχημη περίοδο τριών μηνών στη Cagliari τον Δεκέμβριο του 2014. Φαίνεται ότι οι δύο είναι πλέον αδιαχώριστοι στη πορεία της καριέρας μιας και ο Pierluigi βρέθηκε στο πλευρό του Zola στο Κατάρ και την Al-Arabi και πιο πρόσφατα στη Birmigham City.

Ένας σκληρός παίκτης χωρίς το φυσικό ταλέντο κάποιων Ιταλών παικτών της γενιάς του, η μεταγραφή του Casiraghi ακόμα και έτσι συνέχιζε να είναι ένα πραξικόπημα για την Chelsea μιας και η Premier League άρχισε να ενσωματώνει μεγάλες ξένες εισαγωγές. Δυστυχώς τόσο για τον σύλλογο όσο και για τον παίκτη, η επιτυχία του μετριάστηκε στο “what if”.