FC Vaduz: Η "Βασίλισσα" χωρίς πρωτάθλημα

Δημήτρης Βαρσάνης

Υπάρχει ένα αιώνιο ρητό λέγοντας ότι «στην κοιλάδα των τυφλών, ο μονόφθαλμος είναι βασιλιάς». Στην κοιλάδα που κάθεται κάτω από τις Ελβετικές Άλπεις που αποτελεί το σύνολο του Λιχτενστάιν, η FC Vaduz είναι σίγουρα η “βασίλισσα” του ποδοσφαίρου.

Η κάτοχος του κυπέλλου του Λιχτενστάιν στα 19 από τα τελευταία 20 χρόνια, η FC Vaduz ζει το παράδοξο ότι είναι η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη ομάδα στην έκτη μικρότερη χώρα του κόσμου. Με τη πρωτεύουσα να έχει το ίδιο όνομα και να κατοικείται από 5.000 κατοίκους, η Vaduz κυριαρχεί στο εγχώριο ποδόσφαιρο σε αυτό το κακοδιατηρημένο κράτος που βρίσκεται ανάμεσα στην Ελβετία και την Αυστρία ωστόσο δεν έχει στεφθεί ποτέ πρωταθλήτρια. Ο λόγος; δεν υπάρχει πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στο Λιχτενστάιν.

Η μόνη χώρα στην Ευρώπη χωρίς το δικό της πρωτάθλημα, οι επτά ομάδες που επισημαίνουν το τοπίο αυτής της μικροσκοπικής χώρας αγωνίζονται όλες τους στη πυραμίδα του Ελβετικού ποδοσφαίρου. Αν και από αυτές οι δύο παίζουν στην τέταρτη κατηγορία, η μία στην έκτη και οι τρεις στην έβδομη. Με την FC Vaduz να έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης κατηγορία και τα τελευταία τρία χρόνια να συμμετείχε στην Ελβετική Super League - η τελευταία από την οποία έρχεται την περασμένη σεζόν - δεν υπάρχει αμφιβολία για τον τίτλο της ως “Βασίλισσα” της χώρας της.

Όμως παρά αυτό το τίτλο της δεν μπορεί ποτέ να αγωνιστεί ακόμα και στο πρώτο προκριματικό γύρο του Champions League, ανήμπορη να εκπροσωπήσει την Ελβετία ακόμα και αν συμβεί το άκρως απίθανο και η Vaduz κατακτήσει τη Super League. Ο πρώτος προκριματικός γύρος του Europa League είναι οι φιλοδοξίες τους κάθε χρονιά, όταν αρχίζουν άλλη μια πορεία στο κύπελλο της χώρας τους ενάντια στους χαμηλής δυναμικής συμπατριώτες τους και σε ρεζέρβες ομάδων που βοηθούν να είναι σχεδόν σε κάθε κλήρωση του Ιουνίου.

Όμως στην Ευρώπη η FC Vaduz έχει δείξει ότι ακόμη και σε τέτοιες ταπεινές αρχές, μπορεί να παίξει και αυτό έχει σημασία. Από την πρώτη τους εκδρομή στην Ευρώπη το 1992 (χάνοντας με 12-1 στο σύνολο από τη Chornomorets Odessa από την Ουκρανία) απέκλεισαν ομάδες από τη Λετονία, το Σαν Μαρίνο και την Ουγγαρία, καθώς επίσης νίκησε τη FC Basel με 2-1 στο πρώτο αγώνα πριν μείνει εκτός λόγω του εκτός έδρας γκολ.

Αντιπροσωπεύοντας τη χώρα σας ανεξάρτητα από το τι επίπεδο είναι τιμή και ήταν ξεκάθαρο να το βλέπεις σε ένα ασυνήθιστα κρύο βράδυ του Ιουνίου στο Ράιλ της Βόρειας Ουαλίας, όπου στη τελευταία ευρωπαϊκή περιπέτεια της Vaduz την ανάγκασε να παίξει με τη Bala Town της Welsh Premier League.

Η μάζα των Ultras που έκαναν το μακρινό ταξίδι τραγουδούσε με σθένος που μπορεί να παράγει μόνο μια εκρηκτική υπερηφάνεια και οι παίκτες και των δύο πλευρών αγωνίστηκαν με αυξημένη αίσθηση ότι τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν κάθε εβδομάδα και πρέπει να τιμηθούν και να αναγνωριστούν σε ίσα επίπεδα.

Μια νίκη με 2-1 για τους φιλοξενούμενος ακολούθησε και άλλη μια νίκη στο Βαντούζ για να διασταυρώσει μια συνάντηση με την Odd Grenland της Νορβηγίας στο δεύτερο Ευρωπαϊκό γύρο και έτσι η ευρωπαϊκή τους περιπέτεια να συνεχιστεί για ακόμα δύο εβδομάδες. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα ίσως να είναι ασήμαντα στο μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου πραγμάτων και να γράφτηκαν από πολύ λίγες εφημερίδες εκτός της Βόρειας Ουαλίας και του Λιχτενστάιν. Όμως προσπαθήστε να το πείτε αυτό στους Ultras της Vaduz που βρέθηκαν στο Ράιλ ή στους ποδοσφαιριστές που γιόρτασαν τη νίκη με πολλές αγκαλιές.

Το ποδόσφαιρο, το πάθος και το δράμα, η αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας που παράγει είναι σημαντικό από όπου και αν βρίσκεται είναι μια καθαρή μαγεία.