Gianluigi Buffon: Το χρονικό μιας ατελείωτης επιδίωξης στο "μεγαλείο"

Δημήτρης Βαρσάνης

Η ημερομηνία είναι 19 Νοεμβρίου του 1995. Απαιτώντας ένα κούνημα μεταξύ της θέσης κάτω από τα δοκάρια για την επικείμενη σύγκρουση της ομάδας του ενάντια στη πρωταθλήτρια Ιταλίας Milan, το αφεντικό της Parma Nevio Scala κάλεσε ένα 17χρονο φαινόμενο από την ακαδημία. Το όνομά του; Gianluigi Buffon.

Με την “αφρόκρεμα” του Ιταλικού ποδοσφαίρου να τρέχει στη πόλη δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος δίχως τέρματα με το Buffon να κάνει μια σειρά από κορυφαίες επεμβάσεις απέναντι στους Roberto Baggio και George Weah. Αν και οι οπαδοί του Calcio δεν το ήξεραν, μόλις έβλεπαν το ντεμπούτο του αναμφισβήτητα μεγαλύτερου τερματοφύλακα όλων των εποχών. Πέρασαν 23 χρόνια και ο άλλοτε 17χρονος έχει συγκεντρώσει πάνω από 1000 εμφανίσεις και εξακολουθεί να διαδραματίζει αναπόσπαστο ρόλο τόσο για τη Juventus όσο και για την Ιταλία.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά αν δεν ήταν ο τερματοφύλακας του Καμερούν Thomas N'Kono. Πριν από τους ηρωισμούς του N'Kono στην Ιταλία το 1990 ο Buffon δεν προέβλεπε τον εαυτό του κάτω από τα γκολποστ. Στην πραγματικότητα ο θρυλικός τερματοφύλακας των Azzurri ξεκίνησε αρχικά στη μεσαία γραμμή στα τμήματα ακαδημιών της Parma. 

Εντούτοις οι τραυματισμοί στους δύο τερματοφύλακες στην ομάδα νέων της Parma σήμαιναν ότι προέκυψε ένα κενό για να γεμίσει. Λαμβάνοντας τη λαμπρότητα του N'Kono στην παγκόσμια σκηνή ο Buffon ενδιαφέρθηκε για την κενή θέση. Αφού του δόθηκε ο ρόλος δεν πέρασε πολύς καιρός πριν συνηθίσει τη ζωή μέσα στο κουτί της μικρής περιοχής. Κάτω από την κηδεμονία του Ermes Fulgoni - ο προπονητής τερματοφυλάκων στις ακαδημίες εκείνη την εποχή - ο Buffon δυνάμωσε και γρήγορα ξέχασε το παρελθόν του στη μεσαία γραμμή. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι ο N'Kono ήταν ένας σημαντικός λόγος πίσω από τη μετακίνησή του από τη μεσαία γραμμή στο τέρμα.

Στην περίπτωση του Buffon η μοίρα τον έφερε κάτω από τα δοκάρια. Ωστόσο η σκληρή δουλειά ήταν που τον κράτησε εκεί. Αφού καθιερώθηκε ως βασικός τερματοφύλακας για τη Parma τη σεζόν 1996-1997, άμεσα κρίθηκε ως ένα από τα καλύτερα ταλέντα στη χερσόνησο. Οι Gialloblu θα τερμάτιζαν μόνο πίσω από τη Juventus  στη βαθμολογία ενώ ο Buffon δέχτηκε μόνο 17 τέρματα σε 27 εμφανίσεις.

Έχοντας εντυπωσιάσει με τη Parma ο Cesare Maldini χάρισε στο Buffon το Διεθνές ντεμπούτο του σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου κόντρα στη Ρωσία μετά το τραυματισμό του Gianluca Pagliuca. Όπως συνέβη κατά τη διάρκεια του ντεμπούτο του στην Parma αυτό το σπάνιο ταλέντο έμοιαζε έτοιμο στη Διεθνή σκηνή και έκανε κάποιες κρίσιμες επεμβάσεις, βοηθώντας την Ιταλία να εξασφαλίσει την πρόκριση της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Εκείνη τη στιγμή οι Ιταλοί συνειδητοποίησαν ότι ο συγκεκριμένος άνδρας προοριζόταν για τα μεγαλεία. Μετά το Παγκόσμιο κύπελλο του 2002, ο νεαρός τερματοφύλακας έγινε βασικός και αναντικατάστατος για την Εθνική Ιταλίας.

Σε εγχώριο επίπεδο ο Buffon αναγκάστηκε να περιμένει έως την τέταρτη σεζόν του για να γευτεί την επιτυχία, καθώς η Parma σήκωσε το Coppa Italia και το Κύπελλο UEFA το 1999. Οι ήρεμες και σίγουρες εμφανίσεις του και στα δύο κύπελλα έβαλαν τον υπόλοιπο κόσμο σε προειδοποίηση. Η Juventus, η Barcelona και η Roma σύντομα τον κάλεσαν το καλοκαίρι του 2001. Ο Buffon υπέγραψε με τη Juventus σε μια μεταγραφή - ρεκόρ για ένα τερματοφύλακα (32,6 εκατομμύρια λίρες) απορρίπτοντας τον Ισπανικό πειρασμό.

Ο Buffon δεν άφησε την πίεση της τιμής του να τον επηρεάσει και συνέχισε να αποδίσει αξιοθαύμαστα. Στη Juventus από ένα προορισμένο σούπερ σταρ πήγε σε ένα τερματοφύλακα παγκόσμιας κλάσης μέσα μια ματιά. Στις τέσσερις πρώτες χρονιές του με την ομάδα κατέκτησε τέσσερα Scudetti και δύο Ιταλικά Super Cup. Αν δεν έχαναν και τα πέναλτι οι David Trezeguet, Marcelo Zalayeta και Paolo Montero στον τελικό του Champions League το 2003, ο Buffon θα κατακτούσε και την “ελίτ” του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όμως ύστερα από μια απίστευτη έναρξη της καριέρας του στους Bianconeri χτύπησε η αντιπαράθεση.

Λόγω της συμμετοχής της Juve στο σκάνδαλο Calciopoli, η “Vecchia Signora” απογυμνώθηκε από δύο πρωταθλήματα και υποβιβάστηκε στη Serie B με μια αφαίρεση βαθμών. Ενώ οι ανησυχίες για το μέλλον του Buffon έμοιαζαν δυσοίωνες για τους Bianconeri υπήρχε ακόμα ένα Παγκόσμιο Κύπελλο να παίξει εκείνη τη χρονιά. Αντί να τον επηρεάσει η αρνητική ενέργεια γύρω από το Ιταλικό ποδόσφαιρο, ο Buffon τη χρησιμοποίησε για να ωθήσει τους συμπαίκτες του στη δόξα του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Γερμανία. 

Καθ 'όλη τη διάρκεια της πορείας της Ιταλίας, ο απροσπέλαστος τερματοφύλακας του άγγιξε τις καρδιές όλων των οπαδών του Calcio με τις αριστοτεχνικές επεμβάσεις του κυρίως σε εκείνη τη διάσημη βραδιά στον ημιτελικό εναντίον της Γερμανίας. Ακόμα θα έβγαινε δεύτερος εκείνο το έτος στη κούρσα για τη “χρυσή μπάλα” το 2006 με το συμπαίκτη του Fabio Cannavaro να τον περνάει μόνο.

Όταν επέστρεψε από το Παγκόσμιο Κύπελλο επέστρεψε και η σκληρή πραγματικότητα για τον Gigi. Το ερώτημα ήταν απλό, όχι όμως και λιγότερα επώδυνο: θα παρέμεινε με τη Juventus στη Serie B στη δόξα της καριέρας του ή θα προχωρούσε σε πιο πράσινα βοσκοτόπια και θα εγκατέλειπε το πλοίο; 

Παρά τις πολλές προσφορές στο τραπέζι, ο Buffon παρέμεινε στο πλοίο και οδήγησε το σύλλογο στην αναβίωση του μαζί με μερικούς άλλους θρύλους του συλλόγου όπως οι Alex Del Piero, Pavel Nedved και David Trezeguet. Αφού κέρδισε την άνοδο με τη Juventus με τη πρώτη στη Serie A, συνεχίστηκε η πορεία και των δύο για την εξιλέωση τους. Στην περίοδο της επιστροφής τους, οι “γίγαντες” του Τορίνο τερμάτισαν στην αξιοσέβαστη τρίτη θέση όμως οι αμφιβολίες αυξήθηκαν σχετικά με τη συνέχεια του Buffon μιας και άρχισε να υποφέρει από προβλήματα στη πλάτη του. Πολλοί μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι βάδιζε στο τέλος της περιπέτειας του στο ποδόσφαιρο.

Στις χρονιές που ακολούθησαν χειροτέρεψαν τα πράγματα μόνο για τον Buffon και τη Juve. Καθώς ο βετεράνος τερματοφύλακας υπέφερε από τους συνεχείς τραυματισμούς του η Juventus ταλαιπωρούνταν στον αγωνιστικό χώρο. Ο αποκλεισμός τους από τους “16” στο Europa League από τη Fulham τη σεζόν 2009-10 κατέγραψε όλα όσα πήγαιναν λάθος με το κλαμπ και πόσο μακρινές ήταν οι μέρες μιας κυρίαρχης Juventus. Αντ 'αυτού οι Bianconeri έμοιαζαν οδυνηρά ένα μέτριο σύνολο.

Με τη Juventus να τερματίζει στην έβδομη θέση μια αλλαγή ήταν απαραίτητη στο κλαμπ. Ο Luigi Delneri άμεσα απολύθηκε και ανέλαβε ο Antonio Conte. Πριν έρθει ο Ιταλός τεχνικός βγήκαν φήμες ότι το Storari θα είναι το “νούμερο ένα” του Conte. Όμως αυτή η φημολογία εξαφανίστηκε γρήγορα από τον Ιταλό προπονητή. Κατά την άφιξή του ο Conte έδωσε στους παλαίμαχους παίκτες της Juve πιο ηγετικούς ρόλους και ο Buffon χρίστηκε ως αρχηγός του συλλόγους.

Κάτω από τον πρώην ποδοσφαιριστή της δεν πέρασε πολύς καιρός πριν η Juve επανεγκαταστήσει τη δυναμική της και άρχισε να παίζει με αυτοπεποίθηση και πάλι και με κάθε εβδομάδα να περνάει αυτό ενσωματώθηκε από τις επιδόσεις του Buffon. Η Juventus τελείωσε αήττητη στην πρώτη σεζόν του Conte επικρατώντας της Milan του Allegri για το Scudetto. Αυτό το γεγονός σηματοδότησε την αρχή ενός νέου κύκλου νικών. Η Juve είχε ολοκληρώσει την επιστροφή της στην κορυφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο Buffon - ένας άνθρωπος που κρίθηκε ως τελειωμένος πριν από μερικά χρόνια - ήταν ένα αναπόσπαστο μέλος και ένας ηγέτης στα τρία διαδοχικά πρωταθλήματα που ακολούθησαν.

Η αποχώρηση του Conte πριν από την έναρξη της σεζόν 2014-2015 δεν άλλαξε πολλά για το Buffon και την εταιρεία. Αντίθετα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι έκανε τη Juventus πεινασμένη να αποδείξει πράγματα στο προηγούμενο προπονητή. Αποφασισμένοι να επιδείξουν την αξία τους υπό τη νέα διακυβέρνηση, η Vecchia Signora βελτιώθηκε στο πλαίσιο του Allegri. Αφού κατέκτησε με  άνετο τρόπο το τέταρτο συνεχόμενο Scudetto, η Juventus έριξε το βλέμμα της στην επιστροφή της στη κορυφή της Ευρώπης.

Οι νίκες επί της Borussia Dortmund και της Monaco στους “16” και στα προημιτελικά του Champions League αντίστοιχα, δημιούργησε ένα δελεαστικό ημιτελικό ενάντια στη Real Madrid. Ήταν πλέον καιρός για τη Juventus και τον Buffon να αποδείξουν ότι ανήκουν για άλλη μια φορά στην “ελίτ” της Ευρώπης. Αφού κέρδισε τους Merengues στο Juventus Arena, η Juventus ταξίδεψε στο Bernabeu. Ο Buffon ήταν χαρακτηριστικός εμπνευστής κλείνοντας τους Ronaldo, Bale και Benzema σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού, επιτρέποντας στον Alvaro Morata να ισοφαρίσει για τη Juve στο 57’ και να στείλει τους Ιταλούς με 3-2 στο σύνολο στο τελικό. Αυτό δημιούργησε μια ημερομηνία με πεπρωμένο στο Βερολίνο εναντίον ενός άλλου “γίγαντα” της Ισπανίας: τη Barcelona.

Εννέα χρόνια μετά τη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Olympiastadion, ο Buffon επέστρεψε στο στάδιο όπου έγινε θρύλος. Οι αμφισβητίες του αποδείχθηκαν λάθος και ενώ η Juventus βρισκόταν στη λάθος πλευρά του αποτελέσματος, αυτή και ο αρχηγός τους έλαβαν ξανά το σεβασμό όλης της Ευρώπης.

Ποιο είναι όμως το μυστικό του; βλέπει κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο του. Το ίδιο πάθος ήταν εμφανές πριν από 22 χρόνια, όταν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως έφηβος και εξακολουθεί να καίει μέσα του έως σήμερα. Στα 40 του αντικρίζετε τον Buffon να τραγουδά τον Εθνικό ύμνο της Ιταλίας στην κορυφή των πνευμόνων του και να παραμείνει ο ηγέτης της Juventus, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Όταν ο Buffon τελικά αποφασίσει να αποσυρθεί θα πέσει ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές και αναμφίβολα ο καλύτερος στη θέση του. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο goal.com ο Buffon συνόψισε άθελά την καριέρα του σε μια πρόταση. "Αν κάνω κάτι, το κάνω με την ιδέα να φτάσω στην κορυφή. Χωρίς αυτό θα σταματήσω να ζω."