Ο πόλεμος των ρόδων - Η μάχη του Μπλορ Χιθ

Όπως είδαμε στο προηγούμενο μέρος οι Υορκιστές κατέλαβαν τις πιο σημαντικές θέσεις στο βασιλικό συμβούλιο και ο ίδιος ο Ριχάρδος της Υόρκης έγινε ο Λόρδος προστάτης μέχρι να ανακάμψει η ψυχολογική υγεία του βασιλιά Ερρίκου του ΣΤ'. Όμως, αμέσως μετά την ανάκαμψη της υγείας του Ερρίκου και υπο την καθοδήγηση της βασσίλισσας Μαργαρίτας, όλοι οι Υορκιστές απομακρύνθηκαν απο το συμβούλιο και αντικαταστάθηκαν απο Λαγκαστεριανούς. Μόνο ο Λόρδος του Warwick παρέμεινε σε θεση ισχύος και συγκεκριμένα έγινε διοικητής της αγγλικής στρατιωτικής φρουράς του Καλαί, της μόνης εναπομείνασας αγγλικής θέσεις στην Γαλλία. Όπως επίσης είδαμε στο προηγούμενο ο αρχιεπίσκοπος του Καλντεμπουρι προσπαθησε και πέτυχε, έστω προσωρινά. την συμφιλίωση Λάγκαστερς και Υόρκης. όμως αυτή δεν θα κρατήσει για πολύ.

Ο Λόρδος του Warwick παρέμεινε ο μόνος Υορκιστής σε θέσει εξουσίας, μετά και την επανόρθωση των Λάγκαστερς, ως διοικήτης του Καλαί. Ό ίδιος φέροντας της δάφνες του σημαντικότερου στρατηγού, που χάρη στις ενέργειές του έδωσε την νίκη στους Υορκς, στην μάχη του St. Albans δεν τον επετρεπάν να ηρεμήσει. Ναυλώνοντας έναν μικρό στόλο 10 πλοίων πραγματοποιούσε πειρατικού τύπου επιθέσεις σε γαλλικά πλοία. Όμως ο ίδιος ο Warwick θα δώσει την αφορμή για την απομάκρυνσή του απο την διοίκηση των αγγλικών στρατιωτικών του Καλαί, όταν θα επιτεθεί σε ισπανικά εμπορικά πλοία φέρνωντας σε δύσκολη θέση την Αγγλία.

Το βασιλικό συμβούλιο θα καλέσει σε απολογία τον Warwick. Τελικά θα έρθει όμως κατα την διάρκεια της συγκλησης του συμβουλίου θα λάβει χώρα μια παρεξήγηση μεταξύ των υπηρετών του και των υπηρετών τού βασιλιά η οποία θα φτάσει μέχρι κα ιτην ένοπλη αντιπαράθεση και θα επιτρέψει τον Warwick να επιστρέψει στο Καλαί.

Η συγκεκριμένη πράξη θεωρήθηκε ως μια πράξη ανταρσίας κατά των Λάγκαστερ και έτσι άρχισαν να μαζεύουν στρατό. Να σημειωθεί πως για να μην πάθουν τα ίδια με την προηγούμενη φορά, οι Λάγκαστερς απο τις αρχές του 1459 ξεκίνησαν να αγοράζουν όπλα και να προετοιμάζεται για πόλεμο. Το πρελούδιο της νέας φάσης του πολέμου των ρόδων ξεκίνησε όταν λίγο πριν από τον Ιούνιο του 1459  συγκλήθηκε ένα μεγάλο βασιλικό συμβούλιο στο Κόβεντρι. χωρίς να κληθούν οι Υορκιστές ή οι λόρδοι σύμαχοί τους, όπως οι Warwick και Salisbury  και κατηγορηθηκαν αργότεραν και οι δύο αυτοί για προδοσία. Έτσι οι δύο πλευρές άρχισαν τώρα να προετοιμάζονται για την ανανέωση του πολέμου και αυτή τη φορά οι Λάγκαστερ δεν θα αιφνιδιάζονταν.

Οι Υορκιστές σε αυτή την κίνηση των Λάγκαστερ απάντησαν με το να ενισχύσουν τις κτίσεις τους και να στρατολογήσουν ανδρες. Ενώ ο Warwick απο το Καλαί αποστέλνει ενισχύσεις υπο τον Andrew Trollope. Απο την μεριά τους οι Λάγκαστερς αποφάσισαν να προσπαθήσουν και να εμποδίσουν τον Salisbury να μετακινηθεί νότια για να ενωθεί με τους Yορκιστές. Ο Salisbury κινείται νότια και οι Λάγκαστερς τον παρακολουθούν στενά. όμως κοντά στο Νιούκαστλ θα καταφέρει να ξεφύγει απο την επιτήρηση των Λάγκαστερ. όμως θα βρεθεί μπροστά στην στρατιά του Λόρδου Audley, πιστού των Λάγκαστερ. Παρόλο που ο Salisbury ήταν ολιγάριθμος δεν φοβήθηκε να παραταχθεί σε μάχη.

Ο Audley επέλεξε το άγονο πεδίο του Blore Heath για να στήσει μια ενέδρα στους Υορκιστές. Το πρωί της 23ης Σεπτεμβρίου 1459, μια δύναμη περίπου 10.000 ανδρών ανέλαβε μια αμυντική θέση πίσω από ένα «μεγάλο φράκτη» προς την κατεύθυνση από την οποία πλησίαζε ο Salisbury.

Οι ανιχνευτές των Υορικστών ανέφεραν οτι είδαν τις σημαίες των Λάγκαστερ στο σημείο και ο Salisbury κατάλαβε αμέσως οτι βρίσκεται μπροστά σε μια ενέδρα. Αμέσως έταξε τις δυνάμεις του, αν και ολιγάριθμες, έξω απο το βεληνεκές των τοξοτών των Λάγκαστερς. Μάλιστα για να εξασφαλίσει την άμυνα του δεξιού του πλευρού έταξε μπροστά τις αμαξες των φορτίων του. Το ηθικό των Υορκιστών δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Οι πιο πολύ στρατιώτες άρχισαν μάλιστα να ετοιμάζουν το έδαφος όπου έιχαν ταχθεί με την λογική οτι θα γίνει ο τάφος τους εκεί!

Η απόσταση που χώριζε τις δύο δυνάμεις ήταν περίπου 300 μέτρα με ένα χιλιομετρο με ένα ρυάκι να ρέει ανάμεσά τους. Η κοίτη του ρυακιού φάνταζε την πλευρά του Audley αδιάβατη. Σύμφωνα με την πρακτική της εποχής οι δύο διοικητές προσπάθησαν να πείσουν ο ένας τον άλλον να έρθει με την μεριά του, ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία, πράγμα που αποδείχθηκε άδικος κόπος.

Η μάχη ξεκίνησε με μονομαχία των τοξοτών και των δύο πλευρών, η οποια δεν επέφερε κάποιο αποτέλεσμα, λόγω της απόστασης των δύο παρατάξεων. Ο Salisbury, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά μήκος του ρυακιού θα ήταν αυτοκτονική, χρησιμοποίησε ένα κόλπο για να ενθαρρύνει τον εχθρό να τον επιτεθεί. Απέσυρε κάποιες δυνάμεις απο το κέντρο της παράταξής του, ώστε να πειστούν οι Λάγκαστερς οτι προσπαθεί να υποχωρήσει. Το κόλπο έπιασε και οι Λάγκαστερς επιτέθηκαν με ιππικό. Ο Salisbury διέταξε τους άνδρες του να υποχωρήσουν και να αντεπιτεθούν όταν οι ιππείς του εχθρού θα έχουν περάσει στην δική τους όχθη και θα προσπαθούν να ανασυνταχθούν, όπως και έκαναν. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν καταστροφική για τους Λάγκαστερ.

Για να συλλέξει τους τραυματίες ο Audley διέταξε και δευτερη επέλαση του ιππικού, η οποία αυτη την φορά πήγαινε κάπως καλύτερα απο την προηγούμενη αλλα σε κάποια φάση της μάχης, ο Sir Roger Kynaston σκοτώνει τον Audley και οι ιππείς υποχωρούν. Την θέση του την πήρε ο Λόρδος Dudley, ο οποίος διέταξε επιθεση πεζικού. Η επιθεση και αυτη την φορά απέτυχε με αποτέλεσμα 500 Λάγκαστερ να αυτομολήσουν στους Υορκιστές και να χτυπούν τις διπλανές τους μονάδες. Αποτέλεσμα του χάους που προκλήθηκε ήταν η κατάρρευση κάθε αντίστασης απο την μεριά των Λάγκαστερ και να διαλυθούν. Κατα την υποχώρηση οι Υορκιστές συνέλαβαν τον Λόρδο Dudley.

Στο χώρο της μάχης οι Λάγκαστερ άφησαν περίπου 2000 (απο τους 10.000) στρατιώτες και οι Υορκιστεές περίπου 1000 (απο τους 5.000)

Το αποτέλεσμα της μάχης είχε τον Salisbury να είχε νικήσει έναν από τους  στρατούς των Λάγκαστερ που προσπαθούσε να τον παγιδεύσει, αλλά ο στρατός της βασίλισσας Margaret ήταν ακόμα επικίνδυνος και βρισκόταν κοντά στο νότο, ενώ ο Ερρίκος ο ΣΤ' πιθανότατα πλησίαζε επίσης. Παρά την έλλειψη υποστήριξης απο τους υπόλοιπους Υορκιστές, ο Salisbury κατάφερε να περάσει από τις στρατιές των Λάγκαστερ και να φτάσει στο Ludlow. Οι Lancastrians είχαν κάποιες επιτυχίες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και σε μία ενέδρα συνέλαβαν τους δύο γιους του Salisbury και τον Sir Thomas Harrington.

(Συνεχίζεται...)