Ο κόσμος των Ultras: Το κενό ντέρμπι της Piacenza

Δημήτρης Βαρσάνης

Η περιφερειακή γεύση της Lega Pro φέρνει στους οπαδούς της επαρχίας κάποια παραδοσιακά ντέρμπι όπως είδαμε τη προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ της Livorno και της Pisa.

Από το 2014 η προσοχή των φιλάθλων της Piacenza έχει προσβληθεί από έναν άλλο σύλλογο: τη Pro Piacenza 1919. Στη πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ μια αληθινή αίσθηση αντιπαλότητας μεταξύ των συλλόγων της Πιατσέντζα. Στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας της η Pro Piacenza (που αναφέρεται ως «Il Pro» ή οι Rossoneri) έχει αγωνιστεί στις ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι το προβιβασμό της στη Lega Pro το 2014. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πιο επιτυχημένη και καθιερωμένη ιστορία της Piacenza Calcio 1919 (που αναφέρεται ως Piacenza, Lupi ή Biancorossi).

Το μουσείο της Piacenza στο Stadio Leonardo Garilli λέει την ιστορία για τους διάσημους Lupi (οι λύκοι). Ένας σύλλογος που κάποτε φιλοξενούσε τους Dario Hübner, Ruggiero Rizzitelli, Alberto Gilardino, τους αδερφούς Inzaghi και τον Pietro Vierchowod. Οι Rossoneri από την άλλη δεν καυχιόνταν ποτέ τέτοια αξιόλογα ονόματα.

Στα τέλη Νοεμβρίου του 2016 ήρθε η ώρα να παιχτεί αυτή η νεώτερη έκδοση του Ιταλικού ντέρμπι στο κέντρο της πόλης.

Piacenza Calcio: Πτώση και αναγέννηση

Οι ρίζες του ονόματος Piacenza προέρχονται από το λατινικό ρήμα “placēre” («να ευχαριστήσω»), και τη γαλλική λέξη “plaisance” η οποία με απλούς όρους σημαίνει «ευχαρίστηση».

Όντας στη μέση του δρόμου μεταξύ του Μιλάνου και της Μπολόνια, η Πιατσέντζα βρίσκεται κοντά στον Ποταμό Πο. Το αρχαίο της μεγαλείο συναντάται στα αριστοκρατικά παλάτια, στα αψιδωτά εκκλησιαστικά σπίτια και στις μεσαιωνικές πλατείες. Ιδρύθηκε το 1919 και οι καλές χρονιές της Piacenza επετεύχθησαν στα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα το 1983 είναι συχνά γνωστό ως η αρχή μιας «χρυσής εποχής» επειδή στο σημείο αυτό έφτασε ο πρόεδρος Garilli που το στάδιο μετά πήρε το όνομα του.

Η 19η Ιουλίου του 2012 αντιπροσωπεύει ένα άλλο ορόσημο. Έχοντας διαλυθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα αυτή ήταν η ημερομηνία κατά την οποία ο σύλλογος ξαναγεννήθηκε. Ο τοπικός ερασιτεχνικός σύλλογος Libertaspes Calcio απέκτησε τη νομική οντότητα και την επωνυμία της πρώην Piacenza Calcio και έτσι συνεχίστηκε η ιστορία των “Lupi”.

Νέες περιπέτειες

Ο προβιβασμός από τη Serie D τον Μάιο του 2016 είδε την επιστροφή ενός σημαντικού γεγονότος στο τοπικό ποδοσφαιρικό ημερολόγιο. Το Derby del Po είναι μια σύγκρουση μεταξύ της Piacenza που βρίσκεται στη νότια όχθη του Ποταμού Πο και της Cremonese από τη Κρεμόνα της Λομβαρδίας που βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού. Η συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι ανάμεσα σε έναν όμιλο εξαιρετικά δυνατών ντέρμπι για τη τοπικότητα τους και για πολλούς οπαδούς της Piacenza αυτή η σύγκρουση μέχρι πέρυσι παρέμεινε η πιο καθοριστική της σεζόν.

Αντίθετα το Derby del Piacenza είναι λιγότερο γνωστό για την αντιπαλότητα που εμπνέει και περισσότερο για τη σύγχυση που δημιουργούν σχεδόν τα ίδια ονόματα των ομάδων. Οι ενδιαφερόμενοι θεατές μπορούν συχνά να κάνουν λάθος περνώντας τη μια ομάδα για την άλλη και το αντίστροφο.

Βασικά σημεία καμπής για την “Pro” ήρθαν το καλοκαίρι του 2013 όπως και την άνοιξη του 2014. Αφού πραγματοποιήθηκε μια αλλαγή στο όνομα της και μετονομάστηκε σε A.S.D Pro Piacenza 1919, ο σύλλογος έπειτα κέρδισε την άνοδο στη Lega Pro.

Ημέρα αγώνα

Μια βιαστική βόλτα στα καταστήματα λιανικής πώλησης της Πιατσέντζα και δεν βλέπεις κανένα σημάδι για οποιαδήποτε αναμνηστικά για την Pro Piacenza. Αντ 'αυτού,πολλά καταστήματα καπνού εμφανίζουν μια επιλογή ερυθρόλευκων κασκόλ. Αρκετά άλλα είδη του κλαμπ υπήρχαν πώληση όμως τίποτα που να χαρακτηρίζει το κόκκινο και μαύρο της Pro Piacenza. Στο γνωστό φόρουμ οπαδών των Lupi ένας οπαδός έγραψε: 'Έτσι, αυτό το Σαββατοκύριακο παίζουμε με τη “Pro”.

Σε αντίθεση με κάθε αίσθηση αντιπάθεια ή αντιπαλότητας, οι οπαδοί των Biancorossi εμφάνιζαν ένα μάλλον απορριπτικό τόνο στη “Pro”. Ένας άλλος οπαδός - που σαρκαστικά υποδεικνύει την πρόσφατη χρηματοπιστωτική αναταραχή του συλλόγου - αποκαλούσε το Derby del Piacenza: «Ένα ακόμη βήμα στο δρόμο προς τη σωτηρία μας μιας και στηρίζουμε τη μοναδική ομάδα αυτής της μεγάλης πόλης, χα χα». Σε αυτό το συναίσθημα αντήχησε και ένας ομοϊδεάτης του: «Ας αφήσουμε το λαό της Πιατσέντζα να φτιάξει κέφι μόνο για τους άνδρες με τα ερυθρόλευκα».

Την ημέρα του αγώνα έξω από το Stadio Leonardo Garili οι περισσότεροι υποστηρικτές των Biancorossi προσπαθούσαν σαφώς να συσπειρωθούν για μια νίκη μετά από διαδοχικές ήττες. Δεν υπήρχε ένδειξη ότι διακυβεύεται το «δικαίωμα κυριαρχίας» της πόλης. Πράγματι, ο τόνος ανάμεσα σε όλους τους τοπικούς στις ημέρες που προηγήθηκαν του ντέρμπι είχε μια αίσθηση του «δεν με νοιάζει και πολύ».

Μόνο το πρωί του αγώνα τα φόρουμ των οπαδών εισχώρησαν λίγο βαθύτερα. Μερικοί επέλεξαν να αποκαλέσουν την αναμέτρηση ως ένα «ψεύτικο ντέρμπι», όπου η χορωδία των τραγουδιών θα υποστηρίζουν τους “Lupi”. Από την άλλη πλευρά και στην επίσημη ιστοσελίδα της Pro Piacenza ο πρόεδρος του συλλόγου κατέγραψε επίσης τον ανταγωνισμό, ανακοινώνοντας ότι το παιχνίδι ήταν «απλά μια σύγκρουση που είναι μέρος μιας κούρσας τίτλου όπως οποιοσδήποτε άλλος αγώνας».

Μία ώρα πριν την έναρξη του αγώνα και έξω από το Stadio Leonardo Garilli τα κυρίαρχα χρώματα στην οθόνη ήταν το κόκκινο και το λευκό και οι Lupi πήγαιναν ως «φιλοξενούμενη ομάδα». Δεν υπήρχε μια σύγκρουση των χρωμάτων που να καθορίζει ένα ντέρμπι. Καμία αίσθηση πρόβλεψης και καμία αίσθηση ανησυχίας γύρω από την ασφάλεια.

Στο ανοιχτό και τεράστιο γραφείο εισιτηρίων του σταδίου οι “φιλοξενούμενοι” σχημάτιζαν ουρά και αγόραζαν κασκόλ. Μερικοί φώναζαν για τη τιμή της εισόδου όμως γενικά ο τόνος ήταν χιουμοριστικός.

Λιγότεροι από 2.000 οπαδοί εμφανίστηκαν για το ντέρμπι με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να φορούν τα ιστορικά χρώματα της Piazenza: το κόκκινο και άσπρο. Η «Pro» σύμφωνα με έναν οπαδό έδωσε εισιτήρια μόνο σε παιδιά από διάφορα σχολεία της περιοχής και στους συγγενείς των ποδοσφαιριστών.

Παίζοντας με τις απόμακρες άσπρες φανέλες που εμφάνιζαν το περίφημο λογότυπο του “λύκου”, το ντέρμπι κρίθηκε από ένα αυτογκολ προς το τέλος του αγώνα. Οι Lupi επικράτησαν της “Pro” όμως στην πραγματικότητα ήταν μια κουραστική αναμέτρηση με πολλά άσχημα μαρκαρίσματα και επαναλαμβανόμενες διακοπές.

Οι ντόπιοι της περιοχής θεωρούν ότι η «Pro» δεν είναι ένα παραμύθι όμως αντιθέτως σύμφωνα με τα λόγια ενός τοπικού πολιτικού: «ένα αξιέπαινο έργο που έχει ενορχηστρωθεί από επαγγελματίες με υψηλή εξειδίκευση σε θέματα ποδοσφαίρου».

Όμως η παρουσία στη Lega Pro και των δύο συλλόγων έχει δημιουργήσει ένα ιδιόμορφο καινούργιο Ιταλικό ντέρμπι στο κέντρο της πόλης. Μια ομάδα που δεν έπαιζε πολύ καιρό πριν στο ερασιτεχνικό επίπεδο της Eccellenza (πέμπτη κατηγορία) βρίσκεται πλέον στην Serie C ανάμεσα σε συλλόγους με πολύ πιο μεγάλη ιστορία όπως η Piacenza, η Vicenza, η Reggiana και το Livorno.

Για τους ηγέτες της πόλης της Πιατσέντζα η παρουσία δύο τοπικών συλλόγων στην τρίτη κατηγορία φέρνει κάποια αίσθηση υπερηφάνειας στο πολίτη, όπου όχι πολύ καιρό νωρίτερα το ποδόσφαιρο ήταν μόνο μια ιστορία επιβίωσης. Ωστόσο για τους φορολογούμενους της πόλης έχει ζητηθεί στενότερη συνεργασία μεταξύ των δύο ομάδων, τόσο από επιχειρηματική όσο και από αθλητική άποψη.

Ενώ δεν έχει προταθεί μια «συγχώνευση», ένα σχεδόν κενό γήπεδο με 21.000 θέσεις στην ημέρα του αγώνα μοιάζει ανόητο. Ενώ οι Διευθυντές των συλλόγων το βλέπουν με υπερηφάνεια, για πολλούς ποδοσφαιρόφιλους στη Πιατσέντζα η πολυπλοκότητα της ύπαρξης δύο ομάδων σε μια μικρομεσαία πόλη είναι μια περίεργη αντίφαση.

Τα πιο πρόσφατα σχόλια αφορούσαν την τρέλα με τα διπλά λειτουργικά έξοδα την ημέρα του αγώνα δεδομένης της ερημωμένης αίσθησης του Stadio Garilli, οι περισσότεροι πολίτες της Πιατσέντζα πιστεύουν ότι μια πιο ενιαία και συνεργατική προσέγγιση είναι αναγκαία.

Για τους πιστούς οπαδούς των Biancorossi ωστόσο η ομιλία για ενότητα είναι φθηνή. Εξάλλου εξακολουθούν να έχουν ελπίδες ότι η Piacenza Calcio 1919 θα επιστρέψει κάποια μέρα στα τεράστια ύψη της Serie A, όπως το έκανε και στις αρχές της δεκαετίας του 2000.