Δημήτρης Βαρσάνης
Οι αυτοκράτορες της αρχαίας Ρώμης ήταν ευρέως γνωστοί για το lifestyle τους, τα εκκεντρικά γούστα τους και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις τους. Η ιστορία εδώ και καιρό επιδιώκει να υποστηρίξει ποιος έχτισε το μεγαλύτερο τείχος ή ποιος ηγέτης κατόρθωσε να διαχειριστεί καλύτερα τα οικονομικά της αυτοκρατορικής Ρώμης.
Μέχρι σήμερα η Ιταλία παραμένει ένα πολύπλοκο μέρος. Μέσα στις μεσαιωνικές πλατείες, τα αρχιτεκτονικά θαύματα και την αγροτική υπαίθρια ύπαιθρο, κάθεται μια χώρα με σκοτεινά θέματα. Ψάξτε λίγο κάτω από την επιφάνεια της Λομβαρδίας ή της Σικελίας και βλέπετε μια διαφορετική Ιταλία σε σχέση με αυτή του γραφικού μεσαιωνικού θαύματος. Αυτό είναι συχνά ένα Έθνος γεμάτο διαφθορά, εγκληματικότητα και οικονομικά προβλήματα.
Ενώ ο αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι ένας ρόλος που δεν υπάρχει πια, ο πρόεδρος στο Ιταλικό ποδόσφαιρο εξακολουθεί να προελαύνει. Στη Milan ο Silvio Berlusconi ήταν ο κύριος θεατρικός πρωταγωνιστής για δύο δεκαετίες, κάνοντας ταυτόχρονα το ρόλο του προέδρου του συλλόγου με εκείνο του πρωθυπουργού της Ιταλίας.
Φυσικά το καθεστώς του προέδρου ίσως να είναι ένας διχαστικός ρόλος. Μπορεί να αγαπηθεί από τη σύζυγό του όμως να μισιέται από τους συγκινητικούς οπαδούς που στέκονται στη Curva. Η χρηματοοικονομική καταστροφή, η λογομαχία με ποδοσφαιριστές, οι νομικές συγκρούσεις και ακόμη και η φυλακή είναι θέματα που πάντα φαίνονται να χαρακτηρίζουν τη βασιλεία του προέδρου ενός Ιταλικού κλαμπ.
Όντας ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της Ιταλίας χάρη στη θέση του ως επικεφαλής του ομίλου τροφίμων Cirio, ο πρώην πρόεδρος της Lazio Sergio Cragnotti είναι μια τέτοια αμφιλεγόμενη φιγούρα. Τώρα στα 78 του πρόσφατα βρήκε τον ίδιο και την οικογένειά του κυνηγημένους από τους νομοθέτες και με απειλές πίσω από τα κάγκελα για μια περίοδο
Όπως πολλοί άλλοι πρόεδροι η βασιλεία του προσέλκυσε την αμαρτία, την επιτυχία, τις συγκρούσεις, τη διαμάχη και την οικονομική αναταραχή. Ένας χαρισματικός άνθρωπος, ονόμασε το σκύλο του Christian Vieri και ο χρόνος του στη Lazio πέρασε επιβάλλοντας την πιο επιτυχημένη περίοδο στην πρόσφατη ιστορία του συλλόγου.
Συχνά θεωρούμενος ως αλαζονικός, απόμακρος και κρύος ήταν ένας σκληρός άνθρωπος για να αστειευτείς μαζί του. Υπάρχει μια περίφημη ιστορία που περιλαμβάνει το Cragnotti και μια από τις πρώτες σημαντικές μεταγραφές του: τον Paul Gascoigne. Αφού έφτασε στην προπόνηση, ο πρόεδρος της Lazio βγήκε από το αυτοκίνητό του ακολουθούμενος από ένα ζεστό πλήθος, μόνο για να πάει ο Gazza σε αυτόν, να του δώσει το του και να φωνάξει: «Tua figlia, grandi tette» (η κόρη σου έχει μεγάλα βυζιά).
Βέβαια ο Gascoigne βρισκόταν στο τέλος της καλής του καριέρας. Έχοντας μόλις φτάσει στη Ρώμη και χωρίς να υπάρχει κανένα είδους ευχέρειας στα Ιταλικά ο Gascoigne προσαρμόστηκε από τους συμπαίκτες του. Ενώ παίκτες όπως ο Beppe Signori γελούσαν μαζί με αυτόν στο παρασκήνιο, ο Cragnotti δεν το διασκέδαζε καθόλου. Συνολικά τόνισε τις τεράστιες αποτυχίες στη σχέση μεταξύ του Άγγλου, της Lazio και των οπαδών. Ενώ ο Cragnotti και ο Dino Zoff έβλεπαν τον Gascoigne ως ένα πρεσβευτή υψηλού προφίλ για το υπερήφανο σήμα της Lazio, ο σύλλογος της Ρώμης ήταν ένα ακόμη στάδιο για την παιδική αίσθηση του χιούμορ του Gascoigne. Για τους οπαδούς της Lazio ο “Gazza” ήταν μόνο ένας από αυτούς. Όμως απείχε κατά πολύ από το πλούτο και το κύρος του Cragnotti.
Γεννημένος στη Ρώμη στις 9 Ιανουαρίου του 1940, τα πρώτα χρόνια του Cragnotti διαμορφώθηκαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το σχολείο κατέληξε στη Βραζιλία και από τη δεκαετία του ‘70 απέκτησε φήμη για την οικονομική του εμπειρία. Τελικά γύρισε στην Ευρώπη τη δεκαετία του ‘80 και έγινε Διευθύνων σύμβουλος σε διάφορες εταιρείες ζάχαρης και σιτηρών.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 άρχισε να δημιουργεί χαλαρές συνεργασίες με τους διευθυντές της Lazio. Στις αρχές του 1991 έγιναν εμφανή τα πρώτα σημάδια του οικονομικού του ενδιαφέροντος για τον σύλλογο και τέλος το Μάρτιο του 1992 θα απομακρυνθούν όλα τα εναπομείναντα εμπόδια για την προεδρία των Biancocelesti.
Όπως και οι μεγάλοι αυτοκράτορες της Ρώμης, ο Cragnotti άρχισε να εγκαθιστά αξιόπιστους υπολοχαγούς και να κάνει σχέδια για τη βελτίωση της υποδομής του. Στο γήπεδο ο Signori εντάχθηκε από το Foggia και σύντομα ακολούθησαν οι Gascoigne, Aron Winter και Giuseppe Favalli. Αργότερα ήρθε ο Pierluigi Casiraghi όπως και ο ψηλός Κροάτης επιθετικός Alen Bokšić.
Αν τα πρώτα του χρόνια στο τιμόνι της Lazio έμοιαζαν ισχνά τότε οι πιο κρίσιμες στιγμές έφθασαν το 1997. Παρά τις υποσχέσεις ότι θα φέρει το Ronaldo, ο Roberto Mancini εν τέλει υπέγραψε στους Aquile από τη Sampdoria. Οι αλλαγές ήρθαν και σε τεχνικό επίπεδο. Ο αφελής Zdeněk Zeman αντικαταστάθηκε από το πιο έξυπνο Σουηδό Sven-Goran Eriksson.
Το 1998 κατέκτησε το Coppa Italia, το πρώτο κομμάτι της επιτυχίας που η Lazio είχε να γευτεί από το 1974. Εν τω μεταξύ εκτός αγωνιστικού χώρου η κατανόηση και ο έλεγχος της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του Cragnotti αυξανόταν με την απόκτηση και τον έλεγχο της Del Monte Foods , διογκώνοντας δραματικά το φάσμα προϊόντων μιας αυξανόμενης αυτοκρατορίας τροφίμων. Το λογότυπο Cirio εμφανίστηκε στη φανέλα της Lazio ως ο κύριος χορηγός μεταξύ του 1996 και του 2000 και έγινε ένα εικονικό χαρακτηριστικό της εποχής του Cragnotti.
Μέχρι το 1999 η Lazio θα διέθετε μια all-star ενδεκάδα που περιλάμβανε τον Luca Marchegiani στα γκολποστ, τον Alessandro Nesta ως σταθερά στην άμυνα, τον αειθαλή Pavel Nedved στη μεσαία γραμμή και μπροστά θα πετούσε με τους Vieri, Mancini και Marcelo Salas. Η δύναμη της ομάδας ήταν τέτοια που ακόμη και ο Attilio Lombardo μπορούσε να βρει μόνο μια θέση στον πάγκο. Στην Ευρώπη η ομάδα πήρε τόσο το Κύπελλο Κυπελλούχων όσο και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το τελευταίο νικώντας την Manchester United. Όμως οι ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες δεν είχαν φτάσει.
Τη σεζόν 1999-2000 οι Biancocelesti βρέθηκαν σε καλή θέση για να διεκδικήσουν το νταμπλ παίρνοντας το Scudetto και το Coppa Italia στο τέλος. Το πρωτάθλημα κρίθηκε κάτω από αμφιλεγόμενες περιστάσεις για τη Juventus. Οι αποφάσεις της διαιτησίας τέθηκαν υπό αμφισβήτηση μέχρι να “ξεσκονιστεί” και η τελευταία πιθανότητα. Ο τίτλος της Serie A εξασφαλίστηκε μόνο χάρη στη νίκη της Lazio τη τελευταία αγωνιστική επί της Reggina, ενώ η Juventus έπεφτε στο πλημμυρισμένο αγωνιστικό χώρο της Perugia. Το Coppa Italia προστέθηκε στη συνέχεια στο San Siro χάρη σε μια νίκη επί της Inter.
Όμως αντί να πετύχει ακόμα περισσότερα επιτεύγματα στο Champions League η Lazio πέρασε μια πτωτική κάμψη. Οι πολλαπλές συγκρούσεις μεταξύ των εταιρικών οραμάτων του Cragnotti και της ποδοσφαιρικής πλευράς της αυτοκρατορίας του συγκρούστηκαν, με αποκορύφωμα την αποπληρωμή των ομολόγων του Cirio και τους απλήρωτους μισθούς στους ποδοσφαιριστές του.
Στη συνέχεια το 2003 ο Cragnotti αναγκάστηκε να αποχωρήσει και αντικαταστάθηκε ως πρόεδρος από τον Ugo Longo. Λίγο αργότερα ο Cragnotti κατέληξε στη φυλακή με την κατηγορία της δόλιας πτώχευσης που σχετίζεται με τη λειτουργία του Cirio. Μια παρόμοια τιμωρία ήταν το γεγονός ότι και η οικογένειά του κλήθηκε στην ποινική έρευνα.
Για τους Irriducibili της Lazio υπήρχε « μόνο ένας πρόεδρος» και αυτό ήταν το άσμα που αντηχούσε από τη Curva Nord. Εν αντιθέσει με τη Curva Sud - η σφαίρα των υποστηρικτών της Roma - οι κραυγές ήταν υποτιμητικές, με μια επιλογή από άσματα που έθεταν ερωτήματα σχετικά με το πότε ο Cragnotti και η οικογένειά του θα φυλακιστούν.
Τελικά η Βασιλεία του Cragnotti έμελλε να είναι σαν αυτή των μεγαλύτερων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Η νομιμότητα της κυριαρχίας του αυτοκράτορα εξαρτιόταν από τον έλεγχο του στρατού του και την αξιοπρεπή αναγνώριση της κυβερνητικής γερουσίας. Ένας αυτοκράτορας διακηρύσσεται τακτικά ηρωικά από τα στρατεύματά του ή λαμβάνει αυτοκρατορικούς τίτλους από τη Γερουσία ή και τα δύο. Παρόλο που ο Cragnotti απολάμβανε επιτυχία και μεγαλοπρέπεια μέχρι το τέλος της βασιλείας του, ο συγκεκριμένος αυτοκράτορας δεν είχε ούτε το σεβασμό των στρατευμάτων του, ούτε των παικτών ούτε των διαχειριστών του.
Η πολυπλοκότητα των επιχειρηματικών συμφερόντων του και η διάλυση μιας επιτυχημένης ομάδας οδήγησε στην αμφισβήτηση του καθεστώτος του. Οι οπαδοί άρχισαν να αμφισβητούν τις φιλοδοξίες του μιας και ο ένας αστέρας μετά τον άλλον έφευγαν για άλλα μονοπάτια.
Τρία χρόνια μετά την αναχώρηση του από τη Lazio το Νοέμβριο του 2006 ο Cragnotti δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο Un calcio al cuore (μια κλωτσιά στη καρδιά). Συντάχθηκε από τον Fabrizio Pennacchia και μιλούσε για την ιστορία ενός ανθρώπου που πέρασε από τα μικρά επιχειρηματικά του συμφέροντα στη Βραζιλία, στα ύψη της Serie A και στην Ευρωπαϊκή επιτυχία μόνο για να μπει σε ένα κελί στη φυλακή Regina Coeli λόγω του διεφθαρμένου χειρισμού της αλυσίδας τροφίμων της Cirio.
Μετά τα χρόνια του Cragnotti η Lazio δεν έχει στερηθεί την ποδοσφαιρική επιτυχία. Πήρε τρία Coppa Italia το 2004, το 2009 και το πιο σημαντικό το 2013, χάρη στη νίκη με 1-0 επί της Roma. Ωστόσο παρά τα γηρασμένα του χρόνια και τα γκρίζα του μαλλιά, ο Cragnotti εξακολουθούσε να εκδιώκεται από δημόσιους εισαγγελείς μέχρι και πρόσφατα. Το 2011 ο εισαγγελέας ζήτησε ο Cragnotti να υπηρετήσει 15 χρόνια φυλάκισης και οκτώ χρόνια να επιβληθούν στους γιους του Andrea και Massimo και στην κόρη του Elisabetta.
Όπως όμως και ο όμιλος Cirio ο οποίος τα τελευταία χρόνια προχώρησε στην αναδιάρθρωση και στην ευημερία του με το φάσμα των προϊόντων του, η Lazio συνεχίζει να υπομένει 16 χρόνια μετά το τέλος της εποχής του Cragnotti.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου